Het lijkt wel of het weer er mee te maken heeft. Nu het enkele weken achter elkaar flink koud is en de sneeuw voor het eerst in decennia echt een tijdje is blijven liggen, volgen de berichten die het verhaal over de ‘Manmade Global Warming’ ondermijnen elkaar in steeds hoger tempo op.
De beruchte hockeystick-curve van Al Gore was al eerder onderuit gehaald. De data waar deze grafiek een voorstelling van gaf bleken afkomstig van een bespottelijk gering aantal basisgegevens. Vervolgens kwam de verdwijnende sneeuw van de Kilimanjaro in beeld: niet al te zeer door paniek of fondsenwerving in beslag genomen wetenschappers stelden vast dat die sneeuw wel verdwijnt maar dat groei en krimp van de sneeuwkap van de hoogste berg in Afrika een periodiek astronomisch verschijnsel is met een heel lange periode. De huidige krimp heeft dus niets te maken met CO2, laat staan met door mensen veroorzaakte klimaatverandering. Tussendoor hadden we dan nog dat hysterische mediaspektakel in Kopenhagen waar gesproken werd in termen van gewenste gemiddelde temperatuur. Pink Floyds “Set the Controls for the Heart of the Sun” revisited…

»

En dan waren daar nog die uitgelekte mails van klimaatvoorspellers die het ergste deden vermoeden over het niveau van integriteit in die kringen. Meest verontrustende aan die laatste affaire was zonder twijfel het feit dat de hoofdverdachte prompt ‘terugtrad’ uit zijn vooraanstaande positie.
En nu hebben we dan de officiële bekentenis van de zijde van de even officiële VN-klimaatvoorspellers IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change)(hier via de BBC) dat de bewering dat de gletsjers van de Himalaya razendsnel verdwijnen nergens op gebaseerd is. Het was nog beschamender zelfs.

Trots op je beperking
De bewering was niet alleen nauwelijks onderbouwd door de Indiase wetenschapper die er mee kwam: zijn bewering werd zelf ook nog eens opgeklopt tot het scenario van een spannende maar onzinnige rampenfilm. De voorspelling van de brave man was dat de gletsjers in 2350 verdwenen zouden zijn en de IPCC maakte er van dat dit al in 2035 het geval zou zijn. Aanvankelijk werd dit bovendien nog aangeduid als rekenfout. Terwijl het natuurlijk een verschrijving was. Ik kan het niet helpen maar dit laatste doet me gelijk denken aan televisieprogramma’s waarin presentatoren en gasten hun verbondenheid met elkaar demonstreren via hun gedeelde gebrek aan rekenvaardigheid. Zo’n gebrek is misschien niet iets om je vreselijk voor te schamen maar iets heel anders is het om het voor te stellen als iets om trots op te zijn!
Indrukwekkende ‘rekenfouten’ als onderbouwing voor foute politieke standpunten zijn niet uniek voor het thema van de ‘Manmade Global Warming’.
Wat te denken van de voorzitter van het Egyptische parlement die een brief schreef aan zijn Israëlische collega waarin hij doodleuk sprak over miljoenen Palestijnse slachtoffers (in de decennialange oorlog tussen Israël en de Arabische landen vielen ergens tussen de 50 en 100 duizend. Meer dan 50 duizend teveel maar dit aantal betrof dan ook de doden aan Israëlische zijde en de soldaten van de reguliere legers van de Arabische buurlanden. Circa een tiende deel daarvan betreft Palestijnen)

Maar wat echt de tenen doet krommen
Wanneer op het eerste gezicht kritische stukken in de berichtgeving over het bedrog de oorspronkelijke fout nog eens dunnetjes over doen:

Elsevier meldt in een artikel over gletsjers van zondag 17 januari dat volgens een Canadese professor een wetenschapper vorig jaar ook al melding zou hebben gemaakt van een rekenfout bij de VN. Zo zouden de gletsjers niet in 2035, maar in 2050 gesmolten zijn.

Niet alleen nemen ze de onzin over dat deze verschrijving een rekenfout zou zijn: ze verschrijven de verschrijving ook nog eens!

Dit alles doet me ook terugdenken aan een stukje dat ik een paar jaar geleden schreef op mijn toenmalige weblog Geraas In Stijl.

de neiging om met mijn hoofd op tafel te gaan bonzen

Het was geschreven naar aanleiding van een bezoek van journalist Sommers aan een bijeenkomst van de APS, de ‘algemene’ onderwijs­onder­steuning­sinstelling. Het blote keizer-gehalte is er niet te harden:

Een directeur van een grote school in Almere die zich laaft aan de wijsheid van APS, zeept de zaal na de pauze in dat we in het Westen enorme last hebben van een geloof in objectieve kennis. Daarmee zetten we onszelf, onze emotie en onze spiritualiteit buitenspel. 'Wij moeten af van die objectieve werkelijkheid.'

Dit soort uitspraken riep bij mij toen de neiging op om met mijn hoofd op tafel te gaan bonzen. Wanneer houdt deze gekte op? Nu mijn boek verschenen is ga ik meer denken in termen van: hoe krijgen we het terugrollen van die gekte georganiseerd? Deze webstek is er voor bedoeld om daar een rol in te gaan spelen.  
Deze blogger weidt (terecht) nog wat verder uit over die zogenaamde rekenfout.