6 mei 2012
Fortuyn en Europa
Het is een historische dag. Bij de Publieke Omroep werd en wordt deze week de moord op Pim Fortuyn herdacht. Op andere plaatsen wordt er, nauwelijks verhuld, over gejuicht: "Professor Pim in betere tijden" staat er onder de foto. Klikken op de foto leidt naar clip waarin Fortuyn zelf, ongelooflijk maar waar, spreekt over de moordaanslag op hem. Bij een officiële herdenking komen mensen aan het woord die destijds enthousiast hebben bijgedragen aan het demoniseren van de man die ze niet aankonden met argumenten.
Afgelopen 2 november schreef ik voor het eerst een stuk om Theo van Gogh te herdenken. "Met elk jaar dat verstrijkt sinds de moord, wordt bij mij de neiging sterker om op een persoonlijke manier stil te staan bij de betekenis van zijn dood", schreef ik toen.
Iets vergelijkbaars heb ik met Fortuyn.
» Voor beiden geldt dat ik destijds geen fan van hen was en dat ze niet 'mijn type' waren.
In tegenstelling tot Van Gogh heb ik Fortuyn wel een keer persoonlijk ontmoet. Ik was toen nog lid van de PvdA, bijna onvoorstelbaar nu, en Fortuyn was uitgenodigd om te spreken op een partij-bijeenkomst in het kader van de "WAO-crisis". Dat moet dus in 1991 geweest zijn. Van wat hij toen precies over de WAO zei heb ik niets onthouden. Wel van twee persoonlijke indrukken: een negatieve en een positieve. Ook toen al woog voor mij die positieve indruk veel zwaarder dus ik laat die negatieve vandaag maar voor wat die was.
Het gebeurde in de pauze. Een man van een jaar of vijfenveertig, vijftig, zelf WAO-er, had zich hevig opgewonden over het standpunt van Fortuyn en over de 'schandalige' manier waarop WAO-ers behandeld werden. Fortuyn vroeg naar de persoonlijke omstandigheden van de man en vroeg vervolgens op vriendelijke doch strenge manier of de man zijn eigen genezingsproces niet in de weg stond door zijn problemen te politiseren. En het kwartje viel! Na de pauze was de man verdwenen. Daarna zag ik hem ook niet meer in de PvdA. Indrukwekkend.
Het is om nog een andere reden een historische dag: zowel in Griekenland als in Frankrijk zijn er verkiezingen die belangrijke omwentelingen zullen inhouden voor die landen zelf en voor Europa/de EU.
In Frankrijk zal Hollande de nieuwe president worden. De doordenderende Merkozy-trein, richting overdracht soevereiniteit naar Brussel, zal afgeremd worden of misschien wel ontsporen. In Griekenland zal de uitslag van de verkiezingen er hoogstwaarschijnlijk voor zorgen dat dat land snel de Euro verlaat.
Wat treurig dat we Fortuyn missen in de strijd tegen de blinde Eurofilie. Uit het LPF-verkiezingsprogramma (pdf):
De LPF is een voorstander van de EU, maar met behoud van eigen identiteit en waar dit kan ook van onze soevereiniteit. Het subsidiariteitsbeginsel is leidend. Nieuwe lidstaten kunnen pas toetreden nadat de Nederlandse bevolking zich in een politiek bindend referendum hierover heeft kunnen uitspreken. Op deze wijze wordt de politiek gedwongen de voor- en nadelen van uitbreiding van de EU uitvoerig over het voetlicht te brengen.
Zie over de houding van de Publieke Omroep tegenover het vermoorden van Fortuyn ook de paragraaf "Jeltje van Nieuwenhoven: "Extra aanstoot" in het stuk Geertofobie en moslimodium.
U kunt ook nog steeds de petitie tekenen tegen voortijdig proefverlof van de moordenaar. Er hebben op dit moment nog geen 20000 mensen getekend.
Reacties
Er is nog niet gereageerd op dit stuk
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.