of gewelddadige soort is. Sterker nog: Niger steekt wat dat betreft zelfs gunstig af tegen Nigeria. Dat zeggen heel verschillende bronnen. De Amerikaanse ambassade in Niamey (hoofdstad van Niger) was daar in een geheime notitie in 2007 heel expliciet over. Het onderwerp van dit door Wikileaks naar buiten gekomen bericht was: "Islam in Niger (2): stumbling blocks for Izala in [Nigeria]" [1] en verderop zal blijken dat vooral dat 'Izala' het interessante deel ervan is.
Dit Amerikaanse partij-overstijgende blog 'The Moderate Voice' is er iets minder expliciet over:

"Hoewel Boko Haram haar terroristische activiteiten op Nigeria concentreert, zijn zeven van haar leden gearresteerd, terwijl ze via Niger naar Mali trokken. Ze waren in het bezit van documenten over het maken van explosieven, propaganda materiaal en contactgegevens van bekende al-Qaeda-leden".
Deze terreur activiteiten zijn van toenemend belang zijn voor de westerse wereld. De uitgestrekte woestijnen en zwakke overheidscontrole in Afrika maakt het gebied een perfecte uitvalsbasis voor Al-Qaeda, Boko Haram en Al Shabab [het tuig dat een groot deel van Somalië beheerst]. Een recente poging om Amerikaanse en Europese schepen aan te vallen in de Middellandse Zee, verijdeld door Algerije, toont weer eens wat het doel is: wereldwijde islamitische overheersing. Afrika is gewoon een handige uitvalsbasis.

Ook uit Faith and Politics in Nigeria valt op te maken dat de positie van mohammedaans fundamentalisme en extremisme in Nigeria sterker is, ook al vindt je het daarin vooral tussen de regels. Dit informatieve boekje werd in 2008 geschreven door John N. Paden voor het idealistische Institute of Peace en voorzien van een voorwoord door Ibrahim Gambari, voormalig minister van buitenlandse zaken van Nigeria. Dit essay is geproduceerd in het kader van het 'Muslim World Initiative' van dat instituut en omvat meerdere studies over zogenaamde 'Pivotal States in the Muslim World'. Paden schrijft vanuit het idee, of eigenlijk de wens, dat Nigeria een 'brugfunctie' kan en zal vervullen tussen mohammedanen en christenen, ongeveer wat ook van Turkije gehoopt en daarom beweerd wordt door roze-bril-dragers in het Westen. Paden voert dan bijvoorbeeld Sabella Ogbobode Abidde -een enthousiaste fan van Hamas en Hezbollah- op, om te
Men weet in Afrika ook dat de Izala-beweging heel expliciet anti-soefi is
suggereren dat de christenen in Nigeria onbetrouwbaar zijn (p10). Tsja. Paden schrijft ook dat de ophef over de invoering van sharia nu wel achter de rug is en dat het onwaarschijnlijk is dat 'de kwestie' op korte termijn weer zal oplaaien.
Het doet denken aan 'islamkenner' Maurits Berger, die op de Vara-televisie vertelt dat in het verleden mohammedanen elkaar nooit voor ketter uitmaakten…
Paden bagatelliseert de shariagrip op het leven in het noorden van Nigeria.
In Afrika weet men wel beter.

Tot [1960] was dit [Noord-Nigeria] de enige plek buiten het Arabisch schiereiland waar de islamitische wet, zowel inhoudelijk als procedureel, werd toegepast in strafrechtelijke geschillen. Soms zelfs in zaken die tot de doodstraf leidde. (…)
Samen betekenden deze drie met elkaar samenhangende maatregelen [van 1999] het opnieuw instellen van de volledige toepassing van de islamitische wetgeving voor moslims, zoals die een eeuw lang niet gegolden had. Andere maatregelen die in verschillende van de "sharia staten" betroffen de instelling van officiële Raden van Ulama's, het opleggen van de zakat belastingen aan moslims, verbod op de verkoop en consumptie van alcohol; segregatie van vrouwen in de scholen en in het openbaar vervoer etc [2]

Men weet in Afrika ook dat de Izala-beweging (waar dat bericht van de Amerikaanse ambassade naar verwees) heel expliciet anti-soefi is. U weet wel, de groep die naast de alevieten en ahmadiyya nogal eens opgevoerd wordt om het 'echt wel' bestaan van grote variatie binnen het mohammedanisme te benadrukken. Overigens niet helemaal ten onrechte. Izala nu, ook wel aangeduid als IBLIS, werd na de onafhankelijkheid opgezet als beweging tegen de soefi's. Die beschuldigt men van 'vernieuwing'. Bidah heet dat in het Arabisch, het wordt ook -o ironie- wel vertaald als innovatie, en het is in deze kringen een vloek: afwijken van de praktijk van 7e eeuws Arabië, schande!
Izala doet wat je mohammedaanse fundamentalisten overal ziet doen: het geweld van de terrroristen 'afkeuren' maar het tegelijkertijd gebruiken als drukmiddel om zelf meer macht te verwerven ('Geen dirigent nodig' schreef ik over dat samenspel in mijn boek):
Allafrica beschrijft het zo:

Terwijl ze zich distantiëren van Boko Haram door te dreigen met gerechtelijke stappen tegen eenieder die foto's van haar leden afbeeldt alsof het Boko Haram volgelingen zijn, verklaarde de Izala groep: "Onze groep behoort tot de beroemde (sic) geregistreerde islamitische groepen in het land. We zullen juridische stappen ondernemen tegen media die nog steeds onze foto's gebruiken." (…) Sheikh Bala Lau benadrukte de noodzaak voor de overheid om bij het aanpakken van de onveiligheid die het land teistert, religieuze en lokale leiders in te schakelen.

De rol van het Britse kolonialisme
Haters van de westerse beschaving, -zowel hier als daar-, verwijten de Britten al naar gelang het uitkomt de meest uiteenlopende, eventueel zelfs met elkaar strijdige zaken, maar wat het Britse kolonialisme het meest te verwijten valt, wordt door hen juist zelden genoemd. In het kader van hun verdeel en heerspolitiek trokken ze in verschillende kolonieën bepaalde groepen voor ten opzichte van andere: niet zelden de mohammedanen. Vanuit hun standpunt als koloniale macht slim gezien: het mohammedanisme is immers op de eerste plaats een vehikel om macht uit te oefenen. Paden beschrijft het niet in deze termen maar wijst er wel op dat de Britten in noord-Nigeria gebruik maakte van het zogenaamde Sokoto-kalifaat. Dit 'kalifaat' stamt al van het begin van de 19e eeuw en bestaat nog steeds. Huidig 'sultan' is Sa'adu Abubakar. Hij is qualitate qua hoofd van de Nigerian National Supreme Council for Islamic Affairs (NSCIA). Ibrahim Gambari schrijft over die NSCIA dat deze weliswaar

behoort tot de gevestigde macht maar van tijd tot tijd samenspant met de radicale elementen in het noorden.

Wat een vooruitgang zou het zijn wanneer meer mensen zich realiseerden dat dit kalifaat of sultanaat inmiddels dus meer dan 200 jaar bestaat terwijl de Britten slechts ongeveer 60 jaar de baas waren in Nigeria.
En terwijl men dat weigert wordt dat explosiegevaar als een vanzelfsprekend gegeven beschouwd

Heel wat Nigerianen beseffen overigens dat de verhouding tussen christenen en mohammedanen potentieel explosief is. Paden weidt uit over allerlei geschreven en ongeschreven wetten die er op gericht zijn dat gevaar te beteugelen. Wanneer er een mohammedaanse president is dan is de vice-president christen en andersom, een mohammedaanse president wordt opgevolgd door een christen en andersom: dat soort werk. In de verschillende bevolkingsgroepen zijn er velen die inzien dat dit een verstandige insteek is. Er is echter, zoals op zoveel plaatsen in de wereld, een taboe op de vraag waarom die verhouding explosief zou zijn. Men weigert onder ogen te zien dat er mohammedanen zijn die zich nog altijd rechtstreeks laten inspireren door het totalitaire gedachtegoed van Mohammed zelf. En terwijl men dat weigert wordt dat explosiegevaar als een vanzelfsprekend gegeven beschouwd. Dat resulteert in krankzinnige redeneringen en uitlatingen.

De zieligheid van Boko Haram
Ilona Eveleens maakt het in de Trouw van 7 januari wel heel bont. Nadat, net als in 2010, de viering van Kerstmis door de volgelingen van Mohammed weer is aangegrepen om kerken aan te vallen en tientallen
"Mensen onthoud toch: daders zijn slachtoffers"
willekeurige christenen te vermoorden, schrijft ze over de armoede en corruptie in Nigeria als 'eigenlijke' oorzaak. "Terreur als vrucht van wanbeleid" staat er boven het stuk. Ze voert 'mensenrechtenactivist' Shehu Sani op van wie ze niet vermeldt tot welk 'geloof' of politieke stroming hij hoort:

Regelmatig komt het er tot gewelddadig treffen tussen aanhangers van beide religies.
Sani gelooft niet dat geweld met geweld te bestrijden is. Hij vindt dat de regering moet onderhandelen met Boko Haram. "De overheid moet met economische plannen komen. De vele duizenden werkloze jongeren moet een alternatief worden geboden. Ze moeten de kans krijgen op scholing en werk. Pas dan hebben radicale geestelijke leiders geen greep meer op ze.

Dat 'radicale geestelijke leiders' die aanzetten tot geweld alleen te vinden zijn in het mohammedaanse kamp doet er niet toe. Gewone christenen die zich verdedigen staan voor de Eveleens en Sani's van deze op een lijn met de mohammedaanse jihadisme. "Mensen onthoud toch: daders zijn slachtoffers" was misschien een betere kop geweest.
Eveleens nog een keer:

Zowel in het Zuiden als in het Noorden misbruiken politici de milities. In het Zuiden spanden politici de gewapende bendes voor hun karretje om verkiezingen in hun voordeel te manipuleren en tegenstanders te intimideren. Hetzelfde geldt voor het Noorden, waar alles erop wijst dat politici die de verkiezingen vorig jaar verloren, Boko Haram inzetten om chaos te creëren.

U ziet het: noord en zuid, mohammedanen en christenen, het is allemaal gewoon spiegelbeeldig. De milities hebben zelf geen agenda, ze laten zich spannen voor karretjes die te maken hebben met 'corrupte politici die overal voorkomen', met economische belangen.
Bij de vertaling, eergisteren, van het stuk Boko Haram ‘slechts’ regionale dreiging, merkte ik over Stratfor op: "De schrijver staat niet echt stil bij wat het betekent dat de aanvallen van 21 januari represailles waren tegen gouverneurs uit het noorden die hadden geweigerd om aan de groep de vooraf afgesproken maandelijkse afkoopsom te betalen om geen operaties uit te voeren."
Wat voor Stratfor geldt, geldt nog veel sterker voor media als Trouw: de gekte bij Boko Haram (of een voorloper als Maitatsine), wordt goed beschouwd opgevoerd als 'geruststelling': de mainstream mohammedanen zullen wel voorkomen dat het gemeengoed wordt.
Niet alleen wordt daarmee de invloed ontkend van de extremisten op de 'gematigden' maar ook de indirecte manier waarop de 'gematigden' de dreiging die uitgaat van de etremisten inzetten voor hun eigen zaak (lees: belangen en machtspositie).
De Boko Haram criminelen, de geestverwanten van Al Qaeda, voorstellen als slachtoffers is crimineel, maar zielig, lachwekkend zijn ze wel in bepaald opzicht.
Allafrica op 2 februari:
Abuja, Op januari 27, dit jaar, publiceerde de Guardian of London een interview met Boko Haram woordvoerder, Abu Qaqa:

We zullen onderhandelingen alleen overwegen wanneer we de regering op de knieën hebben gekregen, (…) "Wanneer zaken geregeld zijn volgens de voorschriften van Allah, en onze leden vrijgelaten zijn [uit de gevangenis], zullen we onze wapens terzijde leggen, maar we zullen ze niet neerleggen. Binnen de islam leg je je wapens niet neer, je legt ze alleen terzijde."

Een dag later:

24 uur na de arrestatie van de woordvoerder van Boko Haram, Abu Qaqa, liet de groep weten dat de arrestatie een obstakel is voor de dialoog die de Federale regering met haar wil.

Gisteren bleek dat niet Abu Qaqa de gearresteerde persoon was maar ene Abu Dardaa, head of the Lagina (Department) of public enlightenment, die wilde dialogiseren met de regering…
Ja ja, dat woordje dialoog, dat heeft potentie.

Biafra
Lees wat ex-moslim Abiodun Ladepo schrijft over zijn
De christelijke Biafranen, de Ibo's, werden destijds niet alleen uitgehongerd, maar ook gebombardeerd
geboorteland en over Boko Haram, maar let vooral op wanneer hij dit schreef: 9 november 2011, dus voor de nieuwe golf van slachtingen van december en januari. Hij stelde dat Boko Haram de slachtpartijen van de Biafranen goedpraat, maar hij weidde daar niet over uit. Hij krijgt echter gruwelijk gelijk: Eergisteren kondigde Boko Haram een ultimatum aan van drie dagen: christenen die in het noorden van Nigeria wonen moeten vertrekken. Een groot deel van die christenen zijn Ibo's.
De christelijke Biafranen, de Ibo's, werden destijds niet alleen uitgehongerd, -de eerste hongerbuiken prominent op de televisie in het Westen-, maar ook gebombardeerd. Het Nigeriaanse leger maakte dankbaar gebruik van Egyptische piloten. Zo ongeveer zoals Hitler Franco hielp met bombardementen op burgerdoelen in Spanje. Voor de Biafranen kwam er geen wereldberoemd Picasso-schilderij.

Schuimbekken
Ik begon aan dit stuk, u ziet het terug in de titel, met nadenken over de verschillende manier waarop de westerse politiek en media omgaan met de eenling Brievik en de organisatie Boko Haram.
Wanneer je dat echt goed laat doordringen is het echter erg moeilijk om niet te gaan schuimbekken. Dat wordt nog erger wanneer je, zoals ik deed, per politieke partij in Nederland zoekt naar wat ze zoal over Nigeria melden. Ik ga er daarom hier nog maar heel kort op in. Anders wordt mijn verhaal contraproductief boos. Ik geef alleen wat hoogtepunten. Het grootste deel van de hits die je vindt wanneer je Nigeria combineert met SP, GL of PvdA gaat over Shell. En Shell. En olie. Begin 2010 bracht een aantal kamerleden een bezoek aan Nigeria. Een PvdA-kamerlid meldt parmantig: "Shell kan belangrijkste actor van kentering in Nigeria zijn". In het bovengenoemde boek van meneer Paden komt vrij uitgebreid aan de orde dat Shell al heel lang bezig is op dit terrein. Op 76 e.v. schrijft hij over The Shell Oil "Vision 2010" scenarios for Nigeria van 1996 en de waardering daarvoor. Wanneer dat tot ze doordringt zal Shell ook dat weer verweten worden: damned if you do, damned if you don't. Met zoeken op D66 en Nigeria kom je terecht bij een jubelverhaal over het EU-waarnemerschap bij de verkiezingen van Marietje Schaake en bij een stuk van Gerda Oskam uit 2005 waarin ze schrijft over sinterklaas en Biafra…
Googlet u zelf maar wat verder. En denkt u zelf eigenlijk ook maar na over waarom de acties van het monster van Utoya wel iets te maken hebben met de PVV maar de acties van Boko Haram niet met de leer van Mohammed.

Noten
1) Wikileaks bericht van 2007, vrijgegeven in augustus 2011. Het verbaast niet dat hier geen enkel commentaar bij staat.
2) Anderson, J.N.D. 1955 Islamic Law in Africa, Frank Cass, London. via Sharia in Africa.

Frans Groenendijk, 04-02-2012

Naar reageerveld

Reacties

# 1

Tommie:

CORRIGO
"damned if you DO damned if you don't."

04-feb 2012 , 08:35

# 2

Frans Groenendijk:

Dank.

04-feb 2012 , 08:39

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel

CORRIGO "damned if you DO damned if you don't."

Dank.

CORRIGO
"damned if you DO damned if you don't."