In een poging om Bertus Hendriks te verdedigen en Hans Jansen aan te vallen is de redactie van Pauw & Witteman er vrijdagavond 15 april in geslaagd om de geniale Bram Moskowickz in een val te laten lopen.
Een knappe prestatie.
Mijn inschatting is dat dit heeft kunnen gebeuren door een soort beoordelingsfout van Moskowickz waar ik zelf ook nogal eens last van heb: het onderschatten van de mate waarin ‘journalisten’ toegewijd zijn aan het beïnvloeden van de publieke opinie. Nog steeds heb ik er moeite mee om dit feit volledig te accepteren maar we kunnen er niet omheen: veel mensen uit deze beroepsgroep en een nog veel groter deel van de medewerkers van de Vara en de NRC, hebben echt beduidend minder affiniteit met waarheidsvinding dan de gemiddelde politicus of rechter laat staan burger.
Daarnaast heeft ijdelheid misschien ook een rol gespeeld. In ieder geval heeft Moskowickz zich laten lenen voor een opzetje van de Vara: de suggestie dat hij spontaan zou hebben gebeld naar de uitzending vanwege uitspraken van Hendriks is, wanneer men er even over nadenkt, nogal ongeloofwaardig. Voor het geval dat Moskowickz zou bellen hadden P&W alvast een clipje van Hans Jansen klaar staan om hem daarmee te confronteren. En gij geleuft dat?
Nu dan maar even de schade herstellen.

»
Door het opzetje van P&W is de indruk gewekt dat niet Bertus Hendriks de grote leugenaar is maar Hans Jansen. Of in ieder geval dat Jansen op even luchthartige wijze met de waarheid omgaat als Hendriks en het optreden van beiden in even sterke mate in aanmerking komt voor een proces-verbaal wegens meineed.

Ik maak daarbij een viertal kanttekeningen.
1) In tegenstelling tot Hans Jansen kreeg Hendriks van Moscowickz ONDER EDE uitgebreid de gelegenheid om zijn uitspraken in De Pers toe te lichten, te nuanceren of eventueel terug te nemen. De meineed gaat over de verschillende zaken die Hendriks voor de rechtbank naar voren heeft gebracht: zijn toelichting op, beter gezegd instemming met de weergave van zijn woorden in De Pers tegenover de herhaalde verzekering van hem (en van Schalken) over het thema van de bijeenkomst. Tegen De Pers had Hendriks verklaard dat Jansen interessant was als gast juist omdat hij getuige was in het proces tegen Wilders. In het verhoor voor de rechtbank bleef hij -net als zijn vriend Schalken- volhouden dat het niet of nauwelijks de bedoeling was dat het proces tegen Wilders zelfs maar aan de orde zou komen.

2) Op de achtergrond speelt het onderscheid of men gepóógd heeft Hans Jansen te beïnvloeden en de vraag of er ook maar de geringste kans was dat de vertigisten daartoe in stáát zouden zijn. Het is heel erg jammer dat Hans Jansen dat onderscheid zelf niet wat meer benadrukt. Ik vermoed dat hij ervan uitgaat dat anderen zelf maar moeten oordelen over de kwaliteiten van de vertigisten. Die kwaliteiten zijn er trouwens wel degelijk: het ontbreken van integriteit bij deze lieden vormt het grotere probleem. Hendriks & Schalken hebben in de rechtbank er in allerlei toonaarden blijk van gegeven dat Hans Jansen hen bij dat etentje zo tegenviel, ‘academisch dan’. Ze waren ‘verbaasd’ over het feit dat hij zich niet hield aan de rol die ze hem hadden toebedacht. Hij ging het gewoon hebben over het politieke karakter van het proces terwijl zij dat helemaal niet wensten te bespreken met hem. Met niemand trouwens. Om de houding van de snotapen van Vertigo te doorgronden is het cruciaal om mee te nemen dat Schalken gedurende zijn verhoor minstens twee keer sprak van het ‘horen’ van Hans Jansen. Iemand die je zogenaamd uitnodigt in een informele eetclub vanwege zijn deskundigheid over Koran en mohammedanisme in het algemeen!
Hoe wereldvreemd kan een rechter zijn?
Onthullend was ook hoe met name Schalken sprak over de vertrouwelijkheid van hetgeen besproken werd in de eetclub: daar was niet zoveel expliciete aandacht aan besteed op de avonden met Scheffer respectievelijk Jansen. “Die vertrouwelijkheid was vanzelfsprekend binnen het clubje”. Ja binnen het clubje dat al meer dan acht jaar bestond. De gasten moesten dit blijkbaar ‘aanvoelen’.
Dit komt meer in de buurt van autisme dan van wereldvreemdheid.

3) Of de feitelijke inspanningen van Schalken en zijn vertigisten tijdens het meinetentje meer of minder doelgericht en meer of minder effectief waren in het beïnvloeden van de getuige in het proces tegen Geert Wilders, is van geen enkel belang.
Het gehele arrangement -gasten, agenda, tijdstip- getuigt van de afwezigheid van zelfs het kleinste snippertje integriteit, met name bij Schalken. Niets wijst er op dat de inzet Geert Wilders gerechtelijk te vervolgen voortspruit uit overwegingen met betrekking tot het Recht en de rechtstaat: uit alles blijkt dat het gaat om een politiek proces.
Verplaatsen we ons in hun denkwereld: deze mensen zouden geïnteresseerd zijn in 'academisch', anders gezegd 'freischwebend' of vanuit een ivoren toren, bespreken van (wettelijke) grenzen aan de vrijheid van meningsuiting in het algemeen en van parlementsleden in het bijzonder.
Na vele jaren nooit gasten te hebben uitgenodigd gaat men dat nu ineens wel doen. En wie zijn het dan? Paul Scheffer en Hans Jansen. Mensen die iets, respectievelijk veel weten van het mohammedanisme.
Tijdens de zittingen van de rechtbank is bovendien gebleken dat bij het eerder uitnodigen van Paul Scheffer meespeelde dat wanneer Scheffer was ingegaan op de uitnodiging dit de kans om Hans Jansen te verleiden tot aanzitten, zou vergroten. Alleen het feit al dat men dit soort tactische overwegingen hanteerde, wijst er op dat de uitwisselingen minder 'freischwebend' waren dan men het wil doen voorkomen.
Schalken & Hendriks hangen het verhaal op dat het thema van het gewraakte etentje ‘islam en islamisering’ zou zijn geweest.
Waarom wilde men dan van alle arabisten in Nederland juist de getuige-deskundige Jansen uitnodigen? Waarom niet een van de vele universitaire verdedigers van de mohammedaanse ideologie en praktijk: Berger, Leezenberg en noem ze maar op.

4) Ik ga nog een stapje verder in het serieus nemen van de beweringen van Schalken & Hendriks.
Laten we zelfs geloven dat de etentjes met Scheffer en Jansen níet in het teken stonden van het proces tegen Wilders.
Nu in 2010 gingen ze zich toch eens wat verder verdiepen in het mohammedanisme.
31 jaar na de machtovername in Iran door Khomeiny, 29 jaar na de moord op Sadat vanwege het vredesverdrag met Israël, 20 jaar na het aannemen van de Universele islamitische (sic) verklaring van mensenrechten, twaalf jaar na de aanslagen op de ambassades in Oeganda en Tanzania, negen jaar na de terreuraanslagen in de VS, zes jaar na Beslan en de moord op Theo van Gogh, vijf jaar na de cartoonrellen, vier jaar na de verwoesting van de sjiietische Gouden Moskee door de soennieten en de moord op een Italiaanse non vanwege uitspraken van de paus over gebeurtenissen van eeuwen geleden, drie jaar na de moord op Benazir Bhutto, twee jaar na de aanslagen in Mumbai waarbij de Pakistaanse terroristen meer dan 100 mensen doodden in de grootste stad van India maar ook op zoek gingen naar de enige Joodse geestelijke in die stad en hem en zijn vrouw langdurig martelden alvorens hen te vermoorden
Maar vooral: nu het proces tegen Wilders al in gang was gezet, nu wilde men toch eigenljk ook wel eens een deskundige op het gebied van het mohammedanisme ‘horen’.
Wat zegt dit dan over hun acties voor die tijd?
Wat zegt dit over hun inhoudelijke onderbouwing daarvan?
De acties van Hendriks tegen Israël en vóór PLO en Hamas en de actie van Schalken om aan het openbaar ministerie op te dragen Wilders te vervolgen vanwege diens uitspraken over het mohammedanisme en in die beschikking reeds een veroordeling in te bouwen?
Deze acties zouden dan door hen zijn uitgevoerd op een moment dat Hans Jansen hen nog heel wat interessants te vertellen had over ‘islam en islamisering in het algemeen’, los van Het Proces.
Het maakt een groot verschil of je het verhaal van Schalken & Hendriks over het ‘thema’ van het etentje gelooft of niet.
Het maakt echter niet uit voor de beoordeling van hun integriteit.

Frans Groenendijk, 16-04-2011

Naar reageerveld

Reacties

# 1

trias politica:

Goed stuk Frans, schreef toevallig vandaag deels over hetzelfde onderwerp: http://www.artikel7.nu/?p=55776

16-apr 2011 , 09:50

# 2

miep:

Ook op Artikel7 vond ik een link naar dit stuk:

Op Nieuwsuur (Link – vanaf 21:00) zei Bertus Hendriks vrijdagavond: “De ironie is dat de hele club was tegen de beslissing van dat hof. Dus we hebben hem daar nogal eens over gecapitteld, en er is dus een discussie.”

Interviewer Twan Huys: “Dus de hele club behalve Schalken vond dat het een onzinnige rechtzaak was tegen Geert Wilders?”

Hendriks: “Niet onzinnig, maar dat het een foute beslissing was, dat het alleen maar een cadeautje was aan Wilders omdat het politiek hem alleen maar winst oplevert.”
Er is niets ironisch aan. Hendriks en zijn gasten vinden kennelijk dat de zinnigheid van het proces afhangt van de politieke winst of verlies die het Wilders zou opleveren. Het gaat hen niet om de vraag of Wilders wetten zou hebben overtreden, en helemaal niet of die wetten dan zelf rechtvaardig zouden zijn. Mocht het duidelijk zijn geweest dat Wilders door het proces politiek verlies zou lijden dan waren de heren (en dames?) het helemaal eens geweest met het proces. De juristen, kunstenaars en andere fine fleur van de Vertigo club zijn dus principeloze rasopportunisten.

http://www.artikel7.nu/?p=39610

17-apr 2011 , 08:31

# 3

Frans Groenendijk:

Een belangrijke aanvulling Miep. Dank je wel.

17-apr 2011 , 11:15

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel