Dit stukje heeft een provocatieve, om aandacht schreeuwende titel. Dat heeft het gemeen met bijna alle bijdragen op de bekende webstek GeenStijl, op het weblog Atlasshrugs van Pamela Geller, op de Facebook-pagina van Arend-Jan Boekestijn en op nog heel veel andere locaties in de blogosphere.

Op Facebook neemt Boekestijn ook ‘tweets’ op, zogenaamde twitterberichten van maximaal 140 posities. De aanleiding om dit stukje te schrijven zijn deze twee provocatieve tweets van AJB.

Ik word nog liever een jihadist dan dat ik Pamela Geller een hand moet geven
En
Geller zegt dat Obama strange sexual predilictions heeft, in Pakistan drugs gebruikte en [zich] bekeerde tot jihad

Pamela Geller is niet bekend vanwege haar joods-zijn maar door haar weblog. Haar bekendheid had al een flinke boost gekregen door het boek The Post-American Presidency dat ze schreef in samenwerking met Robert Spencer van het veelgelezen jihadwatch, maar is pas echt geëxplodeerd door haar voortrekkersrol in het verzet tegen de moskee bij of op Ground Zero. Haar succes is zo groot dat ze nu ook rechtstreeks de machtsbasis voor Obama bedreigt, de messias uit de titel dus.
Het is helaas minder gek dan het op het eerste gezicht lijkt om Obama als de messias van de politiek-correcten in de VS en Europa neer te zetten.
Probeer op youtube eens het satirische liedje Obama – Building a religion te beluisteren.
De clip bevat absoluut geen beelden van sex of geweld. In de allerverste verte niet. De meest schokkende beeldjes zijn foto’s van een lijntje coke die in totaal ongeveer een halve seconde vertoond worden en waarbij op geen enkele manier de suggestie wordt gewekt dat Obama gebruiker is.

»
Wanneer je niet bent ingelogd krijg je evengoed de mededeling

Deze video of groep kan beelden bevatten die voor sommige gebruikers niet geschikt zijn, zoals is bepaald door de gebruikers van YouTube

Kritiek op Obama levert dus ‘enge beelden’ op die blijkbaar geweerd moeten worden!
Voor de kritische geest is het geluid bij de laatste seconden van het clipje overigens wel tamelijk onheilspellend: het is een massa die opgewonden “Yes we can” scandeert. “Gelukkig niet in het Duits”, is daarbij mijn associatie.
Maar goed, achter deze enkele bizarre maar niet zo verreikende uiting van censuur zit misschien maar een honderdtal idiote fans van Obama en éen kortzichtige YouTube moderator. Er is in het Westen echter een groot aantal voorbeelden te vinden van lieden van wie de houding tegenover Obama zeer verontrustende vormen aanneemt. Een houding die naar aanbidding neigt.
Het voorwoord in het al genoemde boek van Geller en Spencer is geschreven door John R Bolton: er zijn mensen die denken dat hij de volgende president van de VS zal worden. Hij wijst op een wel heel extreme uiting van die houding tegenover Obama afkomstig van een redacteur van Newsweek. Deze Evan Thomas vergeleek twee speeches van repectivelijk Reagan en Obama bij exact dezelfde gelegenheid: de herdenking van D-Day.
Thomas schrijft dan:

Ja, wij waren de goeien in 1984, zo voelde dat. Afgelopen jaren voelde dat niet zo. Obama stond dus voor een heel andere taak… Reagan had het alleen over Amerika… Obama gaat voor “daar staan we nu boven”. Wij zijn niet kleinburgelijk, wij zijn niet chauvinistisch, wij zijn niet provinciaals. Wij staan ergens voor. Ik bedoel dat in zekere zin Obama boven het hele land staat, boven de wereld, hij is een soort God.. hij zal alle verschillende partijen samen brengen.

Sommige Nederlandse kiezers zijn helemaal idolaat van Wilders maar onder “al die mensen met een onderbuik” is er geen een te vinden die hem een soort god noemt. En bovenstaande is dus een commentator van een veelgelezen Amerikaans periodiek: moeten we deze Thomas eigenlijk niet gewoon een gevaarlijke gek noemen?

Maar Geller valt dus Obama aan. En met groeiend succes. Met name is ze kei- en keihard tegen Obama op het moment dat de lastercampagnes van zijn aanhangers tegen conservatieven zoals Sarah Palin weer eens een nieuw dieptepunt bereiken.
Augustus 2009 werd het gerucht in de wereld gebracht dat Palin ging scheiden. (hier een inkijkje in de manier waarop daar tot op de dag van vandaag op wordt doorgeborduurd: zelfs het gedrag van haar schoonzus en van de moeder van de ex-vriend van haar dochter wordt haar aangewreven…)
In reactie daarop “ging Geller echt los” tegen Obama.
Ze wijst er op dat CNN –die meehielp het gerucht te verspreiden- geen energie steekt in onderzoek naar de achtergrond van allerlei geruchten over Obama. Ze somt een hele rij van die, meer en minder onderbouwde beschuldigingen op, en gebruikt daarbij grove taal, heeft het zelfs over "sexual predilictions" ongeveer het soort taalgebruik dat je bij GeenStijl op de koop toeneemt.
Ze spitst haar verhaal uiteindelijk toe op het bezoek van Obama aan Pakistan in 1981.
Ook daarbij zaagt ze de planken van tamelijk dik hout maar stelt ze evengoed zeer terechte vragen.
Toen dat bezoek van Obama in 2008 in de pers aan de orde kwam was hij nog geen president.
ABC News Senior White House Correspondent Jake Tapper toonde zich nogal verbaasd over de manier waarop dit naar buiten kwam. Hij zette het af tegen de manier waarop Obama eerder, in 2007, juist met betrekking tot Pakistan en de “War on Terror” zichzelf profileerde als havik en vooral tegen het feit dat hij zichzelf toen niet op de borst klopte voor zijn bekendheid met Pakistan!
Je kunt je afvragen wat er van klopt dat Obama juist daar dikke vrienden werd met de al dan niet extremistische mohammedaan Mohammed Chandoo, je kunt vraagtekens zetten bij het verhaal dat hij juist in dezelfde tijd zijn naam veranderde van Barry Soetoro naar Barack Houssein Obama, maar het tijdstip waarop hij ging is wel degelijk opmerkelijk.
Een van de meest extremistische mohammedanen die in de afgelopen decennia in Pakistan aan de macht zijn geweest had niet zo lang daarvoor een staatsgreep gepleegd. In 1979 had Zia ul Haq zijn gekozen voorganger Bhutto (de vader van de recent door jihadisten vermoorde Benazir) laten ophangen. Zia ul Haq was in het leger opgeklommen dankzij zijn rol in het verjagen van Arafat en zijn Palestijnse terroristen uit Jordanië(zwarte september), maakte veel werk van het islamiseren van zijn land (shariawetgeving) en stond op goede voet met Erbakan, de leermeester van de huidige premier van Turkije, Erdogan. De man die door Wilders een freak werd genoemd.
Amerikanen waren begin jaren 80 bepaald niet welkom in Pakistan.
Tegen die achtergrond is de venijnige opmerking van Geller aan Obama’s adres op z’n minst een terechte vraag:

Back in the early 80's, there were only two reasons to travel to Pakistan. Jihad or drugs. I think he went for the drugs and came back with jihad

Om hem te verdedigen kun je hier tegen aanvoeren dat Obama in die tijd pas 20 was. Maar wat ik hem en zijn bewonderaars kwalijk neem is dat hij in 2008 zijn verwijzing naar dat bezoek aan Pakistan niet gebruikte om te onderstrepen hoe vreselijk politiek naïef hij toen was maar integendeel er over opschepte om te laten zien hoe zeer hij, hij wel, doordrongen was van hoe gewone mensen in Derde Wereldlanden denken en voelen; dat die contacten meer waard zijn dan contacten op hoog politiek niveau. Ook al was hetgeen Zia ul Haq betekende voor de mensenrechten in dat land hem niet opgevallen.

Boekestijn maakt van deze tirade van Geller nu:

Geller zegt dat Obama strange sexual predilictions heeft, in Pakistan drugs gebruikte en [zich] bekeerde tot jihad

Op Facebookpagina lees ik nu weer deze tweet van Arend-Jan Boekestijn:

24 augustus 0:27 Copyright is een vijand van vooruitgang
Ik heb gezien dat dit bedoeld is als ‘teaser’ voor een link naar een historische beschouwing over de economische groei in Duitsland lang geleden, maar dit is toch echt een letterlijke tekst van AJB. Ik kan hem dus letterlijk citeren en hem tegelijkertijd daarmee belasteren.
Dat is alleszins vergelijkbaar met wat hij zelf doet met de tekst van Geller: grof, provocatief taalgebruik behandelen alsof het onderbouwde politieke uitspraken of voorstellen zijn.

Een van de reageerders op de pagina van AJB oppert dat hij de opmerkingen over Geller ontleend heeft aan de pagina’s van deze site die sterk doet denken aan die van linkse extremisten in Nederland. Niet zo leuk om AJB er van te beschuldigen dat hij zich daar op baseert, maar die verwijzing staat wel voor een bepaalde trend.
Een trend die je bijvoorbeeld terugziet bij GeenStijl om in de Nederlandse context hevig tekeer te gaan tegen de zogenaamde MSM (de MainStream Media) en de loony left maar in de Amerikaanse context gewoon zich daarop baseren wanneer gaat om het beschermen van de heilige Obama.

Ben ik nu blij met de manier waarop Geller Obama aanvalt?
Nee en ja.
Het is niet mijn stijl. Mijn stijl is hier te lezen en en in mijn boek. Met nuances en zo. Wetenschappelijk.
Ik ben er ook zeer beducht op dat teksten zoals die van Pamela Geller uiteindelijk contraproductief werken voor onze zaak. De politiek correcten zijn zodanig in de meerderheid op plaatsen die daarvoor van belang zijn dat niet alleen elke fout maar ook elke overdrijving en grofheid tegen ons gebruikt zal worden.
Maar ja wat klets ik? Een stukje als dit van mij wordt door een handjevol mensen gelezen. De stijl van GeenStijl en Pamela Geller trekt honderden, tienduizenden malen mijn aantal lezers.
Dat is een belangrijke overeenkomst tussen hen beiden. Haar kritiek op links Amerika en de opstelling van de MSM daar is vergelijkbaar met die van GS tegenover links Nederland en de gevestigde media hier.
Er is ook een heel groot verschil: Geller is bloedserieus, betrokken en consistent in haar opstelling. En daarmee ondanks het grove taalgebruik veel volwassener.
Geller ondermijnt bovendien daadwerkelijk de machtsbasis van Obama; of GeenStijl per saldo enige politiek betekenis heeft waag ik te betwijfelen.
Over contraproductief gesproken, hier nog het laatste nieuws over de moskee: "islamgeleerden" van de Al-Azhar universiteit beweren nu dat het hele initiatief voor die Ground Zero moskee een "Zionist conspiracy" is omdat hij contra-productief werkt voor de mohammedaanse zaak! Hilarisch.

Frans Groenendijk, 25-08-2010

Naar reageerveld

Reacties

# 1

Alf Jans:

Geachte Frans Groenendijk,
U zegt: "Ben ik nu blij met de manier waarop Geller Obama aanvalt? Nee en ja. Het is niet mijn stijl."
Ik heb het boek nog niet gelezen. Wel weet ik dat coauteur Robert Spencer alles behalve een GS toon aanslaat in zijn eigen boeken. Zijn "The Truth about Muhammad" vermijdt op bijna krampachtige wijze elke emotioneel laat staan beledigend taalgebruik. Hij is misschien tot de conclusie gekomen dat het soms opportuun is om de botte bijl te hanteren i.p.v. het subtiele rapier.

27-aug 2010 , 01:26

# 2

Frans Groenendijk:

Precies mijn inschatting Alf Jans. Ik denk dat Spencer ook wel eens een beetje twijfelt over zijn samenwerking met Geller.

27-aug 2010 , 05:30

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel