Dit stukje bevat de inleiding op en aflevering één van een serie artikelen die hier op Keizers & Kleren verschijnt in de categorie ‘Koran & context’.
De titel verwijst naar de naam van dit weblog èn naar de letterlijke tekst van vers 3:7 uit de Koran. Dat vers bevat een oude versie van de clou van het sprookje De nieuwe kleren van de keizer. Het vermeldt dat alleen slimme mensen de tekst echt kunnen begrijpen. Wie zegt een passage niet te begrijpen of constateert dat er gewoon geen touw aan vast te knopen is, krijgt middels dit vers volautomatisch de verdenking op zich geladen dat hij niet zo snugger is.
Plagieerde of parafraseerde Andersen dit Koranvers toen hij zijn sprookje schreef? (Er bestaat trouwens ook een verhaal van Tijl Uilenspiegel met vergelijkbare strekking)

»

Het is niet moeilijk om de passages uit de Koran te lichten waaruit blijkt dat respect voor dat boek eigenlijk altijd misplaatst is: tel gewoon het aantal malen dat de tekst “Allah en zijn boodschapper” erin voorkomt. Deze combinatie van woorden vind je terug op ruim 50 plaatsen in het boek. Vaak als onderdeel van het gebod hen beiden te gehoorzamen; op andere plaatsen van een oproep hen beiden te geloven.
In deze serie zal het dus puur om de inhoud van de Koran zelf gaan en dat vormt dus -het kan geen kwaad om dat nu alvast te vermelden- een beperking. Het is in mijn visie van groot belang om elk respect voor de Koran af te schudden maar bijna even belangrijk is het om die beperking in het oog te houden.
Dat de meeste mensen die zichzelf moslim noemen de inhoud van de Koran niet kennen, blijft hier bijvoorbeeld helemaal buiten beschouwing. Hetzelfde geldt voor het feit dat nogal wat van die mensen doen alsof “hun islam” niets te maken heeft met de originele teksten van dat gedachtegoed (de theorie) of met de werkelijkheid in dat deel van de wereld waar het grootste deel van de bevolking zich moslim noemt (de praktijk).
Bij het schrijven van deze serie zal vooral ingezoomd worden op de meest voorkomende pogingen om vaagheid te scheppen over de opmerkelijke letterlijke tekst van de Koran.
Wanneer kritiek op (passages uit) de Koran wordt geuit, treft men in de eerste verdedigingslinie vaak uitspraken als: “Over welke vertaling heb je het?”, “Welke interpretatie hanteer jij?”, “Weet je wel dat jij met jouw interpretatie aansluit bij de orthodoxe of zelfs jihadistische/extremistische interpretatie?”. Daarom worden bij elk van de te behandelen verzen steeds acht vertalingen toegevoegd: twee Nederlandse en zes Engelse. De verschillen tussen die vertalingen zijn voor alle verzen, op een enkele uitzondering na, minimaal. De ene vertaling is rauwer dan de andere maar de strekking is zelden verschillend. Het praatje over het moeilijk vertaalbaar zijn kan daarmee naar de prullenbak. Dat de tekst moeilijk leesbaar is, is echt een héél andere kwestie.

Islam’geleerden’ maken, indien ze in het nauw raken, soms gebruik van een vlucht naar voren door gebruik te maken van het feit dat er verschillende nummeringen bestaan voor een groot aantal verzen. De criticus wordt voor gek gezet doordat de opponent met een stalen gezicht de tekst van het versnummer uit een andere ordening voorleest of opdreunt. Wie er op bedacht is kan snoeihard terugslaan.
Dan is er het bekende smoesje: “U citeert úit de context”. Er zijn dan twee mogelijkheden: men doelt op de verdere tekst in de Koran zelf of op de plaats- en tijdgebondenheid van het boek (en de leer?).

Wanneer het om die tweede mogelijkheid gaat komt bijna vanzelf en zeer indringend de vraag op tafel: wordt het zo langzamerhand niet eens tijd om te gaan streven naar het officieel, zonder omhaal of mist, bestempelen van dat deel van de Koran dat nu gewoon helemaal niet meer van toepassing is? Wanneer begint dat formuleren van een eigentijdse versie nu eens? Zelfs wanneer men serieus daarmee begint met als enig doel het imago van het mohammedanisme op te vijzelen, zou al heel wat bereikt kunnen worden. De luttele dozijnen mensen die zich verspreid over de gehele wereld daarmee bezighouden, zitten echter in het verdomhoekje en maken bijna zonder uitzondering een weinig overtuigende indruk. Ze herkennen bijvoorbeeld niet eens dat het vers dat in de volgende aflevering van deze serie behandeld wordt (2:106) cruciaal is voor de kwestie van die herformulering.

De eerst genoemde mogelijkheid (dat citeren uit de context van de Korantekst als geheel) is zo leugenachtig dat het daardoor vrijwel niemand opvalt. De islam-‘geleerden’ die de tekst van buiten kennen, zullen altijd in staat zijn een ander vers te noemen dat het gewraakte vers relativeert of tegenspreekt. Dat is echter iets héél anders dan een en ander in de context plaatsen: het kan zelfs het tegenovergestelde daarvan zijn. De apologie bestaat er vaak uit dat de context verdoezeld wordt. De criticus zal daarom de bekritiseerde verzen juist wèl in de context en teneur van Koran en mohammedaans gedachtegoed als geheel (moeten) plaatsen.

Zoals gezegd is de serie volledig toegespitst op de (letterlijke) inhoud van de Koran zelf. Mensen die beweren dat ze uit bepaalde verzen of hoofdstukken van de Koran inspiratie opdoen, zul je daarmee niet snel van de wijs brengen. Dat kan wel door ze als het ware op hun woord te geloven: vraag welke verzen dat dan betreft. Kunnen ze er drie noemen? De meeste zullen dat weigeren of aankomen met verzen die niet zozeer gematigd zijn, maar matigend ten opzichte van andere, extra nare, verzen.
Of met het verhaal aankomen dat de Koran in het Arabisch eigenlijk een zo mooi klinkend gedicht is. Men zou dan in herinnering kunnen brengen dat Mohammed zich er hevig tegen verzette om als dichter beschouwd te worden en ieder geval toch gezamenlijk met hen vaststellen dat daarmee de inhoud dus terzijde geschoven is.
En laten ze vervolgens vooral blijven genieten van die prachtige klanken zoals veel atheïsten genieten van de Mattheus Passion.

Vers 3:7. Het letterlijk nemen van de tekst is geboden
Hoofdstuk “Het geslacht van Imran” (3:5) Medinesisch

Twee Nederlandse vertalingen
a.

Hij is het, Die u het Boek heeft nedergezonden; er zijn verzen in, die onoverdrachtelijk zijn, zij vormen de grondslag van het Boek, en er zijn andere (verzen), die zinnebeeldig zijn. Maar degenen in wier hart dwaling is, volgen die, welke zinnebeeldig (bedoeld) zijn en zoeken tweedracht en de verkeerde uitleg. En niemand kent de juiste uitleg dan Allah en degenen, die vast gegrondvest zijn in kennis, die zeggen: "Wij geloven er in; het geheel is van onze Heer"; en niemand trekt er lering uit, dan zij, die begrip hebben.

b.

Hij is het die op u de schrift heeft nedergezonden. Een deel ervan welgevoegde tekenen die de moeder van de schrift zijn en nog andere, meerzinnige. Maar degenen in wier harten afwijking is die gaan na wat er meerzinnig van is in begeerte naar verzoeking en in begeerte naar de uitlegging ervan. Maar niet kent de uitlegging ervan een ander dan god en de stevigstaanden in de kennis die zeggen: wij geloven erin het is alles vanwege onze heer. Maar geen anderen laten zich manen dan de verstandige.

Context
Imran is de vader van Mozes - de meest genoemde mens in de Koran. Die vader komt in een der verzen voor maar verder is onduidelijk wat de titel met de inhoud van het hoofdstuk te maken heeft. Net als vele andere gaat ook dit hoofdstuk over van alles en nog wat. Dit vers sluit nog wel een klein beetje aan op het voorgaande dat een algemene lofzang op Allah geeft. Het er op volgende gaat weer over de dreiging van hel en verdoemenis bij het laatste oordeel.

Apologie en Weerlegging
Ten onrechte wordt dit vers nog vrijwel niet op de korrel genomen. Afgezien van het onder verwijzing naar Andersen volslagen lachwekkende ‘none will grasp the Message except men of understanding’ is de boodschap dat de letterlijk te nemen verzen belangrijker zijn dan de overdrachtelijke, op zich zelf niet problematisch. Dit vers gaat pas echt belangrijk worden, gaat pas de achilleshiel worden van het mohammedanisme, wanneer èn van buitenaf het boek onder vuur wordt genomen èn er een groep ten tonele verschijnt die daadwerkelijk en met enig gezag een agenda van ‘hervorming’ zou gaan nastreven.

Engelse vertalingen
Pickthall

He it is Who hath revealed unto thee (Muhammad) the Scripture wherein are clear revelations - they are the substance of the Book - and others (which are) allegorical. But those in whose hearts is doubt pursue, forsooth, that which is allegorical seeking (to cause) dissension by seeking to explain it. None knoweth its explanation save Allah. And those who are of sound instruction say: We believe therein; the whole is from our Lord; but only men of understanding really heed.

Yusuf Ali

He it is Who has sent down to thee the Book: In it are verses basic or fundamental (of established meaning); they are the foundation of the Book: others are allegorical. But those in whose hearts is perversity follow the part thereof that is allegorical, seeking discord, and searching for its hidden meanings, but no one knows its hidden meanings except God. And those who are firmly grounded in knowledge say: "We believe in the Book; the whole of it is from our Lord:" and none will grasp the Message except men of understanding.

Hilali-Khan

It is He Who has sent down to you (Muhammad SAW) the Book (this Qur'an). In it are Verses that are entirely clear, they are the foundations of the Book [and those are the Verses of Al-Ahkam (commandments, etc.), Al-Fara'id (obligatory duties) and Al-Hudud (legal laws for the punishment of thieves, adulterers, etc.)]; and others not entirely clear. So as for those in whose hearts there is a deviation (from the truth) they follow that which is not entirely clear thereof, seeking Al-Fitnah (polytheism and trials, etc.), and seeking for its hidden meanings, but none knows its hidden meanings save Allah. And those who are firmly grounded in knowledge say: "We believe in it; the whole of it (clear and unclear Verses) are from our Lord." And none receive admonition except men of understanding. (Tafsir At-Tabari).

Shakir

He it is Who has revealed the Book to you; some of its verses are decisive, they are the basis of the Book, and others are allegorical; then as for those in whose hearts there is perversity they follow the part of it which is allegorical, seeking to mislead and seeking to give it (their own) interpretation but none knows its interpretation except Allah, and those who are firmly rooted in knowledge say: We believe in it, it is all from our Lord; and none do mind except those having understanding.

Sher Ali

HE it is who has sent down to thee the Book; in it there are verses that are firm and decisive in meaning - they are the basis of the Book - and there are others that are susceptible of different interpretations. But those in whose hearts is perversity pursue such thereof as are susceptible of different interpretations, seeking to cause discord and seeking wrong interpretations of it. And none knows it except ALLAH and those who are firmly grounded in knowledge; they say, `We believe in it; the whole is from our Lord.' - And none take heed except those gifted with understanding -

Khalifa

He sent down to you this scripture, containing straightforward verses - which constitute the essence of the scripture - as well as multiple-meaning or allegorical verses. Those who harbor doubts in their hearts will pursue the multiple-meaning verses to create confusion, and to extricate a certain meaning. None knows the true meaning thereof except GOD and those well founded in knowledge. They say, "We believe in this - all of it comes from our Lord." Only those who possess intelligence will take heed.