De PVV is geen ongewone partij
Kortenoeven is eigenlijk nog aardig voor Wilders
De dag nadat ik de afwijzing ontving op mijn sollicitatie naar een plaats op de kandidatenlijst van de PVV, plaatste ik hier op Keizers & Kleren een lovende bespreking van het boek Marked for Death van Geert Wilders, onder de kop Wilders en Churchill. Ik sta nog steeds helemaal achter hetgeen ik daarin schreef. Ik bewonder Wilders zo ongeveer als Wim Kortenoeven hem bewondert. De PVV-was die Marcial Hernandez en Kortenoeven nu hebben buiten gehangen is echter wel erg vuil. Naar aanleiding daarvan schrijf ik hier toch ook nog iets over die afwijzing (onderaan dit stuk treft u een deel van mijn sollicitatiebrief). Iets politiek inhoudelijks.
Ik weet na de berichten van de twee kamerleden intussen niet zo zeker meer of ik op 12 september nog op de PVV zal stemmen. Maar is er wel een alternatief?
» Dubbelblij
Tegenstanders van Wilders die zichzelf tot 'links' rekenen, zouden dubbelblij kunnen zijn met het opstappen van Kortenoeven en Hernandez: het pakt negatief uit voor Wilders, die zij al als rechts beschouwen, terwijl er bovendien juist twee mensen van de 'rechtervleugel' van de PVV opstappen.
Ik houd niet zo van het hanteren van de termen links en rechts maar Kortenoeven vertrouwde me zelf ooit toe dat hij tot de kleine rechtse minderderheid binnen de PVV-fractie behoorde. Lees beslist ook de verklaringen van Hernandez en van Kortenoeven zelf: de grootste overeenkomst in hun verhalen betreft de opstelling van Geert Wilders op het terrein van defensie. Dat wijst toch niet op vrijage met wat door de meeste mensen tot het linkse gedachtegoed wordt gerekend.
Dit is het zwaarste politiek-inhoudelijke punt van kritiek van Kortenoeven:
Zo moest ik in april het debat over de politiemissie in Kunduz voeren. Daarin was de inzet aan de orde van Nederlandse F-16's op noodoproepen van bondgenoten. Ik moest daar een ongehoord standpunt verdedigen: dat Nederlandse F-16 piloten zulke noodoproepen keihard moesten negeren. Mijn tegenwerpingen werden in de fractievergadering van tafel geveegd. Geert Wilders zag de F-16 inzet voor het redden van onder vuur liggende bondgenoten namelijk als een onaanvaardbare uitbreiding van het mandaat voor de missie. Punt.
Ik heb die opdracht van de fractie uitgevoerd, ook al was deze volstrekt onethisch. Maar ik heb mij diep geschaamd over mijn capitulatie.
Dat is nogal een beschuldiging: zo'n opstelling zou men toch eerder van GroenLinks verwachten. En in het verkiezingsprogramma staat dan: "De Navo blijft de hoeksteen van onze defensie".
Israël
Kortenoeven had het ook over de manier waarop Wilders omgaat met zijn eigen fractieleden:
Onlangs werden Geert Wilders en ik samen uitgenodigd voor een werklunch met hoge diplomaten op de Russische ambassade. Ik wilde dat uiteraard met mijn voorzitter voorbespreken, maar iedere poging om een afspraak met hem te maken werd genegeerd.
Je zou kunnen zeggen, "Vast wel frustrerend voor Kortenoeven, maar hij moet niet zeuren: als politicus moet je gewoon een dikke huid hebben". Er is echter een directe link naar de politieke inhoud:
Ook de Russische Ambassade kreeg geen reactie. Uiteindelijk heb ik dan maar voor de uitnodiging bedankt, vlak voor de ontmoeting zou plaatsvinden. Met het smoesje dat mijn fractievoorzitter het te druk had. Het was te genant voor woorden. Het was een onnodige belediging van de Russen en een afgang voor Nederland.
En Kortenoeven is hier eigenlijk nog aardig voor Wilders. Hij zegt er namelijk niet bij wanneer je zelfs niet investeert in betrokkenheid van je eigen fractiedat de schoffering van de Russen extra pijnlijk is in tijden waarin Israël zich van armoe, lees: vanwege de opstelling van Obama, zich niet alleen steeds meer tot Rusland wendt, maar daar ook gehoor krijgt. Poetin heeft Netanyahu afgelopen maand verzekerd dat Rusland zal voorkomen dat Iran de beschikking krijgt over kernwapens.
Het pijnlijkste wat Kortenoeven naar voren brengt in zijn verhaal betreft het ontbreken van wat hij aanduidt als "…een ´krijgsraad´ (…) over de te volgen strategie..". Het eigenlijke bezwaar is niet dat de knoop doorgehakt wordt door Wilders in zijn eentje of door een klein incrowd groepje, maar dat de rest überhaupt niet betrokken wordt bij het nadenken over de strategie. Hoezo mensen voor je winnen wanneer je zelfs niet investeert in betrokkenheid van je eigen Tweede Kamerfractie?
Horkerig
Met die opmerking over strategie in het achterhoofd was het misschien wel verstandig van de commissie om mijn kandidatuur onmiddellijk aan de kant te gooien. ondertekend zelfs met: 'de selectiecommissie'In mijn brief had ik namelijk (doelbewust) laten doorschemeren dat ik mee wenste te denken over de te volgen strategie. Wanneer men op zoek was naar stemvee had ik geen interesse. En andersom: indien men tegen dat mee willen denken geen bezwaar had, wilde ik graag mijn bijdrage leveren aan het PVV-werk. Even heb ik er nog over nagedacht om de brief af te sluiten met "Ik ben principeel tegenstander van fractiediscipline, maar daar staat tegenover dat ik niets moet hebben van principereiterei", maar dat werd me afgeraden. Terecht, zoiets kan verkeerd begrepen worden.
Bij de afwijzing maakte ik overigens ook kennis met de horkerigheid waar Kortenoeven en Hernandez over spreken. De afwijzing was extra onpersoonlijk, ondertekend zelfs met: 'de selectiecommissie'.
Güll
'There is no alternative' was een leus van Margaret Thatcher. Ze doelde op het alternatief voor het kapitalisme. Tegenwoordig worden varianten ervan ook nogal eens gebruikt door voorstanders geen enkel Tweede Kamerlid die iets anders stemde dan zijn/haar fractievoorzittervan het opgeven van nationale soevereiniteit en dan gaat het over een heel andere agenda. Om weer twee andere redenen moet ik er nu ook aan denken.
Misschien is de horkerigheid bij enkele andere partijen iets minder maar de meedogenloosheid waarmee mensen soms gedumpt worden zie je daar bijvoorbeeld ook en de meest problematische kant van de partijen, de fractiediscipline, overheerst ook daar. Zelfs bij de stemming over het ESM-verdrag was er geen enkel Tweede Kamerlid die iets anders stemde dan zijn/haar fractievoorzitter. Zo bijzonder was de ervaring van Kortenhoeven en Hernandez met de PVV dus niet.
De specifieke organisatievorm van de PVV heeft voordelen maar ook nadelen. En een deel van de voordelen blijkt in de praktijk ook wat tegen te vallen. De PVV kent dan wel geen partijleden, maar wel officiële vertegenwoordigers: behalve in de Tweede en Eerste Kamer ook in het Europarlement, provinciale staten en in twee gemeenteraden. Van het optreden van een aantal van hen wordt je ook niet vrolijk. Wanneer je tot je door laat dringen hoe Limburgse PVV-ers via de band nota bene van Beatrix en, nog absurder: de Turkse president, Wilders voor gek zetten, kun je moeilijk volhouden dat infiltranten en/of partijafdelingen nog meer schade kunnen aanrichten. Het breekpunt bij uitstek voor het vertrek van Wilders uit de VVD was de houding tegenover Turkije! waarom zou de PVV geen ongewone partij kunnen worden?
De drie opgestapte kamerleden zijn ook niet door een partijbestuur of congres aan Wilders opgedrongen. Kortenoeven moest een paar keer gevraagd worden om overgehaald te worden op de lijst te komen. De suggestie dat alledrie *) 'mollen' zouden zijn die op een geschikt moment uitstapten om zoveel mogelijk schade toe te brengen aan de PVV, is te zot voor woorden.
Onder de PVV-stemmers lijkt er veel begrip te zijn voor het feit dat de PVV nooit een gewone partij zal worden. Daar zitten inderdaad nadelen aan. Maar waarom zou de PVV geen ongewone partij kunnen worden? Bijvoorbeeld met een uitgebreide, langlopende toelatingsperiode voordat men stemrecht krijgt? Ik kan er geen optimistisch stemmende verklaring voor bedenken.
Met die andere tina bedoel ik: is er een andere partij waar je 12 september op zou kunnen stemmen?
Dierenpartij, SGP of Christenunie?
Partijen die instemmen met de koers Barosso/Van Rompuy/Verhofstadt vallen sowieso af. Die koers is niet alleen financieel-economisch gebaseerd op waandenkbeelden maar verschillende andere gekten horen er onlosmakelijk bij. Ik noem de gekte van de door mensen veroorzaakte 'global warming' en de immigratiegekte. In Brussel hebben ze zelfs een combinatie van de twee verzonnen: de kwestie van de 'klimaatvluchtelingen'. Over het beantwoorden van de uitdaging waar de vergrijzing onze samenlevingen mee confronteert met het vergroten van de instroom van jonge mannen uit falende culturen en economieën, begin ik maar niet. (hier heb ik al eens geschreven over dat onderwerp. Binnenkort meer, in het kader van de bespreking van Het immigratietaboe).
Blijven over: CU, SGP en Partij voor de dieren. De SP zit voor wat betreft Europa op de zelfde koers als PvdA, GroenLinks, D66, CDA en VVD: die partijen verschillen alleen in de snelheid waarmee ze deze irrationele koers willen varen.
In een afzonderlijk stuk zal ik toch eens serieus deze partijen onder de loep nemen. Ik verklap alvast dat van deze drie de ChristenUnie, in ieder geval voor wat betreft het verkiezingsprogramma, positief afsteekt. Ten opzichte van alle andere verkiezingsprogramma's eigenlijk.
Hier het stuk sollicitatiebrief:
Geachte heer Fritsma, geachte commissieleden,
(…) ik ga er in deze bereidverklaring voor de kandidatenlijst toch maar vanuit dat u nog niets van me weet.
Heel kort geleden was het nog reëel om te spreken over de vraag of Griekenland op een ordelijke of wanordelijke wijze failliet zou gaan, al dan niet leidend tot het einde van de euro. Inmiddels is de belangrijkste politieke vraag hoe en wanneer het wanordelijke einde van de euro haar beslag zal krijgen.
Het zou me daarom verbazen wanneer de PVV in september niet de grootste partij werd. Hoewel we daar wel op moeten inzetten, lijkt de kans om meer dan 65 zetels te halen -het maximum aantal waarmee een partij nog buiten de regering kan blijven- echter niet zo heel groot.
In de volgende kabinetsperiode, los van de vraag hoe lang of kort die zal duren, staan we mijns inziens niet alleen voor de opgave meer kiezers aan te trekken, maar moeten we ook werken aan contacten met niet-kiezers. Met mensen binnen of nog sympathiserend mèt andere partijen, die partners zullen zijn bij het tot stand brengen van een toekomstige coalitie onder leiding van de PVV. Die potentiële gesprekspartners zijn er, maar het zal niet meevallen ze te vinden. Dutschkes 'mars door de instituties' is misschien over zijn hoogtepunt heen, maar is een doorslaand succes geweest. Een grote meerderheid van het kader in (semi) overheidsorganen en in alle lagen van het onderwijs staat nog steeds, uit overtuiging of vanwege opportunisme, in de demoniseringsmodus tegenover de PVV. (…)
De aanslag op Van Gogh kwam bij mij niet alleen binnen als een belangrijke politieke gebeurtenis, maar ook als iets persoonlijks. Door het afslachten van Theo van Gogh werd de confrontatie met de leer van Mohammed voor mij echt menens. Na 11 september en 6 mei heeft 2 november me er als het ware toe gebracht de handschoen op te nemen. (...)
Dat nota bene het mohammedanisme een serieuze bedreiging kan vormen voor de westerse beschaving, beschouw ik als uitdrukking van de kwetsbaarheid die we hebben opgelopen door de suïcidale gekte van cultuurrelativisme en het afwijzen en afschuiven van verantwoordelijkheid. Ik zie dat laatste ook als achterliggende oorzaak van veel andere problemen waar we voor staan, waaronder de bankencrisis en de Euro(pa) problematiek. (…)
Ik ben hoog opgeleid en cerebraal ingesteld, maar mijn emotionele verbondenheid met het arbeidersmilieu waaruit ik afkomstig ben, is voor mij een grote vanzelfsprekendheid.
Ook mijn beta-achtergrond zie ik als voordeel. Helaas ben ik dan weer even weinig fotogeniek als Diederik Samsom. (…)
*) Wanneer het alleen om Brinkman ging was ik minder zeker van mijn zaak. Die man verkondigt nu tegenover Tom Staal van GeenStijl dat Wilders sprookjes verkoopt over de euro... Ik schrijf het toch eerder toe aan 's mans dwaasheid en opportunisme dan aan een samenzwering.
Ik heb die opdracht van de fractie uitgevoerd, ook al was deze volstrekt onethisch. Maar ik heb mij diep geschaamd over mijn capitulatie.
(…) ik ga er in deze bereidverklaring voor de kandidatenlijst toch maar vanuit dat u nog niets van me weet.
Heel kort geleden was het nog reëel om te spreken over de vraag of Griekenland op een ordelijke of wanordelijke wijze failliet zou gaan, al dan niet leidend tot het einde van de euro. Inmiddels is de belangrijkste politieke vraag hoe en wanneer het wanordelijke einde van de euro haar beslag zal krijgen.
Het zou me daarom verbazen wanneer de PVV in september niet de grootste partij werd. Hoewel we daar wel op moeten inzetten, lijkt de kans om meer dan 65 zetels te halen -het maximum aantal waarmee een partij nog buiten de regering kan blijven- echter niet zo heel groot.
In de volgende kabinetsperiode, los van de vraag hoe lang of kort die zal duren, staan we mijns inziens niet alleen voor de opgave meer kiezers aan te trekken, maar moeten we ook werken aan contacten met niet-kiezers. Met mensen binnen of nog sympathiserend mèt andere partijen, die partners zullen zijn bij het tot stand brengen van een toekomstige coalitie onder leiding van de PVV. Die potentiële gesprekspartners zijn er, maar het zal niet meevallen ze te vinden. Dutschkes 'mars door de instituties' is misschien over zijn hoogtepunt heen, maar is een doorslaand succes geweest. Een grote meerderheid van het kader in (semi) overheidsorganen en in alle lagen van het onderwijs staat nog steeds, uit overtuiging of vanwege opportunisme, in de demoniseringsmodus tegenover de PVV. (…)
De aanslag op Van Gogh kwam bij mij niet alleen binnen als een belangrijke politieke gebeurtenis, maar ook als iets persoonlijks. Door het afslachten van Theo van Gogh werd de confrontatie met de leer van Mohammed voor mij echt menens. Na 11 september en 6 mei heeft 2 november me er als het ware toe gebracht de handschoen op te nemen. (...)
Dat nota bene het mohammedanisme een serieuze bedreiging kan vormen voor de westerse beschaving, beschouw ik als uitdrukking van de kwetsbaarheid die we hebben opgelopen door de suïcidale gekte van cultuurrelativisme en het afwijzen en afschuiven van verantwoordelijkheid. Ik zie dat laatste ook als achterliggende oorzaak van veel andere problemen waar we voor staan, waaronder de bankencrisis en de Euro(pa) problematiek. (…)
Ik ben hoog opgeleid en cerebraal ingesteld, maar mijn emotionele verbondenheid met het arbeidersmilieu waaruit ik afkomstig ben, is voor mij een grote vanzelfsprekendheid.
Ook mijn beta-achtergrond zie ik als voordeel. Helaas ben ik dan weer even weinig fotogeniek als Diederik Samsom. (…)
Reacties
# 1 "Maar is er wel een alternatief?"
Tommie:
"Maar is er wel een alternatief?"
Nee.
Was er maar een alternatief.
't Is PVV, 't blijft PVV.
05-jul 2012 , 04:59
# 2 Tommiegun!
Ouwe Knoest:
Tommiegun!
Zo is het "toevallig" ook nog eens een keer.
Geef GW de tijd. Komt tijd komt raad.
Een betere komt de mindere gaat.
We zullen meer van GW horen
Als 't kaf gescheiden is van 't koren
05-jul 2012 , 07:08
# 3 Jammer dat de PVV niet op uw sollicitatie is ingegaan, mensen van uw kaliber zou de PVV goed doen! Jammer dat niet duidelijk wordt verteld in de afwijzing het hoe en waarom (ook niet zo mooi...). Hopelijk is uw sollicitatie in portefeuille gehouden, je weet maar nooit.
Johrij:
Jammer dat de PVV niet op uw sollicitatie is ingegaan, mensen van uw kaliber zou de PVV goed doen! Jammer dat niet duidelijk wordt verteld in de afwijzing het hoe en waarom (ook niet zo mooi...). Hopelijk is uw sollicitatie in portefeuille gehouden, je weet maar nooit.
Ook mijn tweede keuze is, hoe gek kan het lopen, de SGP. Mijn vader zaliger stemde ook SGP vanwege z'n haat tegen alles wat links was en omdat hij v.d. Vlies het enig integere kamerlid vond). De dierenpartij heeft het in de ESM debatten uitstekend gedaan en heeft de meest kritische vragen gesteld, maar is voor mij geen alternatief. Voorlopig stem ik nog PVV.
07-jul 2012 , 02:52
# 4 Er is een misverstand.
Maarten:
Er is een misverstand.
Misschien lijkt het alleen een semantisch misverstand, maar dat is dan ook weer een misverstand. Ik bedoel dit. In het Nederlands bestel ben je nooit een Voksvertegenwoordiger in de strikte zin. Je bent een partijpoliticus. De enige uitzonderingen zijn de afsplitsingen die ontstaan tussen de laatste en de aanstaande verkiezingen.
Het partijbelang gaat voor het kiezersbelang. Je stemt tenslotte altijd op een partij, ook al stem je op een persoon op de lijst. Dat de regels waarop een Kamerlid zweert of belooft anders vertellen is dan ook iets wat het best te omschrijven valt als een gotspe.
07-jul 2012 , 11:43
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.