DE sharia bestaat niet
Mohammedanisme, sociale wetenschap en integriteit: een raar mengsel
In deze negende aflevering van de zondagse serie stukken, op basis van mijn boek, gaat het over sharia, niet over DE sharia, want die bestaat niet. In verschillende hoofdstukken staat er iets over sharia, maar het enorme belang van het feit dat er niet zoiets als DE sharia bestaat, komt met name aan de orde in deel III, Het krachtenveld en meer in het bijzonder in het gedeelte over de OIC en de universele islamitische [1] verklaring van de rechten van de mens.
Verderop is de licht aangepaste versie van dat deel van het boek opgenomen, maar eerst iets over de aanleiding om dit onderwerp nu te behandelen.
De afbeelding toont de gevierde wetenschapper Leon Buskens. In het Reformatorisch Dagblad van ruim twee jaar geleden, werden hem enkele stellingen voorgelegd. Buskens was toen net directeur geworden van het Islaminstituut Lucis [2]. Recent kwam hij in het nieuws in verband met het laatste nummer van 2011 van het tijdschrift Rechtstreeks (pdf-link), een periodiek van de Raad voor de rechtspraak. Daarover berichtte het Algemeen Dagblad. Er zat een merkwaardig verschil tussen de uitspraken in die beide krantenartikelen.
» Integriteit
Bij nadere bestudering bleek de tekst waar het AD naar verwees, in het kader te staan van het veilig stellen van de eigen broodwinning van deze meneer en aantal van zijn connecties, niet heel uitzonderlijk.
De kop van het artikel luidde: 'Shariales voor Nederlandse rechters'. Deze uitspraak werd rechtstreeks in de mond gelegd van Buskens, er waren zelfs aanhalingstekens gebruikt. De kop was even bizar als het stukje zelf. Dat was namelijk niet gebaseerd op de inhoud van het nummer van Rechtstreeks zelf, maar op een bericht van persbureau Novum over dat tijdschrift. Voor de redacteur van AD was de melding van Novum geen aanleiding om te gaan lezen wat er in dat blad stond. In plaats daarvan werd een vreemd suggestieve link gelegd naar discussie in de Tweede Kamer tussen iemand van de PVV en van de PvdA:
De PVV sloeg vorig jaar maart alarm omdat rechtbanken bij scheidingen en erfenissen 'steeds vaker regels uit moslimlanden' zouden toepassen. Dat zou blijken uit eigen onderzoek. Dat onderzoek bestond volgens PvdA-Kamerlid Martijn van Dam uit acht losse uitspraken. Maar volgens hem werd in geen van die uitspraken naar de sharia verwezen.
Een van de stellingen die het RD voorlegde aan Buskens was:
Het is een illusie dat meer wetenschappelijke kennis een eind maakt aan de felle controverses in het islamdebat.
En Buskens antwoordde:
„Mee eens. Ik heb niet de illusie dat het islamdebat opgelost wordt door meer wetenschappelijke kennis. Maar het debat kan daarmee wél aan kwaliteit winnen. Dat kan vooral door in het debat onderscheid te maken tussen empirische kennis en meningen die op die kennis zijn gebaseerd, ook al is dat onderscheid soms vaag. Om concreet te zijn: wat is nu precies de islamisering van Nederland? Zulke begrippen gaan in de politiek een eigen leven leiden zonder dat ze op empirische bewijzen zijn gestoeld.”
Wanneer de berichten in beide dagbladen enigszins zouden kloppen, zou Buskens niet erg hoog scoren op het criterium integriteit.
Van het verhaal in het RD gaat de suggestie uit dat hij het maar raar vindt om überhaupt te spreken van 'islamisering van Nederland' maar volgens dat in het AD draagt hij zelf stevig bij aan die islamisering.
Themanummer
Klopt dat laatste? In dit stuk over een staaltje van gebrek aan integriteit aan de Tilburgse Universiteit, noemde ik de uitspraak die Buskens volgens het AD had gedaan als een (ander) voorbeeld van provoceren door wetenschappers. Ik had toen echter het tijdschrift Rechtstreeks nog niet gelezen. De redactie gaat ervan uit dat de lezers 'er te weinig van af weten'
De kop van het AD-artikel bleek de strekking van het verhaal van Buskens niet goed weer te geven, maar mijn oordeel werd door het lezen van dat tijdschrift niet positiever: over het tijdschrift niet en over Buskens niet. Buskens' stuk erin heette Wat rechters over sharia en moslims willen weten en bleek onderdeel te zijn van een compleet themanummer van Rechtstreeks over Sharia(&)rechtspraak: rechtsontwikkelingen in de moslimwereld & Nederland.
Je krijgt al een beetje een indruk van hoe de schrijvers van dit blad aankijken tegen sharia bij het lezen van het redactioneel van hoofdredacteur Albert Klijn [3]:
De term ‘recht’ kan echter, behalve naar het statelijk recht, ook verwijzen naar een stelsel van normen en waarden die door onderscheiden groepen worden gedeeld. In die zin is er, gegeven de aanwezigheid van moslims in ons land, wellicht wel sprake van iets wat we ‘sharia’ zouden kunnen noemen, iets wat in ieder geval bepaalde ‘recht-achtige’ functies vervult.
De vraag dringt zich onmiddellijk op: waarom zijn (afwijkende) normen en waarden van bepaalde subculturen in ons land van belang voor de rechtspraak?
Het antwoord op die vraag is te lezen tussen de regels van een andere alinea uit hetzelfde redactioneel:
Bij wijze van uitzondering wordt elke bijdrage deze keer voorafgegaan door een vraag. Beantwoordt u al die vragen eerst eens, en kijk dan na lezing van alle artikelen naar de lijst met juiste antwoorden. De score van uw antwoorden zal de spiegel zijn waarin u kijkt.
De redactie gaat ervan uit dat de lezers 'er te weinig van af weten'. Opmerkelijk dat ze dus 'bij wijze van uitzondering' speciaal bij dit onderwerp deze insteek hanteren. Bedenkelijk zelfs. Wat zou de insteek zijn in andere nummers van het blad?
Rare lucht
Ik sla er een willekeurig nummer op na en mijn wantrouwen neemt toe. Nummer 1 van 2011 was ook een themanummer: 'Rechtspraak in het nieuws'.
Een belangrijke plaats daarin is ingeruimd voor een artikel van Nel Ruigrok e.a.. Ruigrok geeft leiding aan De Nederlandse Nieuwsmonitor, een wonderlijke club die toevallig vorige week hier op Keizers & Kleren ook langs kwam. Ze noemen zich het (sic) wetenschappelijk instituut voor de journalistiek. Op bladzijde 30 van dat nummer kom ik deze uitspraak tegen in het artikel van Ruigrok e.a.:
De theorie leert dat een sterkere focus op slachtoffers en nabestaanden op een sterkere entertainmentfunctie duidt.
DE theorie? Welke theorie zou er bedoeld zijn? De onvoorstelbare gammelheid van dit verhaal schreeuwt om een eigen bespreking, maar dat voert hier te ver af van het onderwerp.
Het komt er per saldo op neer dat het in de ogen van deze 'wetenschappers van de journalistiek' tegen een nieuwsmedium pleit wanneer dat te veel aandacht besteed aan slachtoffers en nabestaanden: dat gaat namelijk ten koste van aandacht voor 'de rechtspraak'…
Ik vel op basis van één artikel en één nummer geen definitief oordeel over het tijdschrift Rechtstreeks. Voorlopig houd ik het erbij dat er een raar luchtje aan het tijdschrift zit en dat ik hoop dat dat laatste nummer van 2011 een negatieve uitschieter was. Want een misbaksel was het wel.
De belangrijkste bijdrage in het nummer is van Jan Michiel Otto die allerlei wetenswaardigheden opdist over het mohammedanisme en over sharia, Jan Michiel Otto: "Wat is daarvan de relevantie voor de Nederlandse rechter?"waarvan de meerderheid bij snel doorlezen ook wel lijkt te kloppen. Na 50 bladzijden, gebaseerd op een boek van de zelfde auteur, komt in het 'Ten slotte' dan eindelijk de vraag aan de orde waar het om draait: waarom? In zijn eigen woorden: "Wat is daarvan de relevantie voor de Nederlandse rechter?" Zijn eigen antwoord is onthutsend: "om een gefundeerd referentiekader te bieden voor de beoordeling van de vele beweringen die over dit onderwerp worden gedaan binnen en buiten de rechtszaal."
Nog een keer: het gaat over "beweringen binnen en buiten de rechtszaal". Maar wat wordt hier in vredesnaam bedoeld met "dit onderwerp"? Die vraag wordt niet beantwoord en het artikel -de helft van het tijdschrift- had dus ook ongelezen kunnen blijven.
Verontrustend
Jammer, een beetje een miskleun van de redactie van Rechtstreeks, maar politiek-maatschappelijk gezien niet erg verontrustend. Wel verontrustend zijn de bijdrages van Buskens zelf en van Susan Rutten. Haar bijdrage heette: Wat de Nederlandse rechter van de sharia weten moet. Op basis van de titel heel veel interessanter dus dan dat van Buskens.
Het verontrustende aan haar verhaal is het totaal ontbreken van enig teken dat ze iets begrijpt van de fundamentele problematiek van sharia. Kan een godsdienstige verplichting als rechtsgrond worden aangemerkt
Om haar verhaal maar vol te kunnen houden dat Nederlandse rechters zich zouden moeten verdiepen in sharia komt ze met een uitzonderlijk vergezocht voorbeeld. Het is wel gebaseerd op een zaak die zich daadwerkelijk heeft voorgedaan. Het betrof een situatie waarbij iemand door een zwaar ongeluk niet meer in staat was zelf te oordelen over het smartengeld dat hij ontvangen had. De bewindvoerder moest naar de rechter en de bewindvoerder trok de sharia-kaart: er moest zakat worden afgedragen: mohammedaanse belasting. Nadat ze het voorbeeld heeft opgevoerd schrijft Rutten in een noot dat het antwoord op een aantal 'moeilijke' vragen die ze erover heeft geformuleerd, aan het einde van haar betoog zal beantwoorden. Aan het einde van het betoog komt ze inderdaad op die belofte terug. Met de conclusie echter dat:
… we niet weten of het belang van de rechthebbende met de uitspraak nou wel of juist niet is gediend.
Haar eigen opvatting erover laat ze alleen doorschemeren. Weer in een noot, weer als een vraag:
Interessante vraag had kunnen zijn of je wel kunt spreken van een schenking als betalingen worden gedaan ter nakoming van een godsdienstige verplichting. Kan een dergelijke verplichting als rechtsgrond voor betaling worden aangemerkt?
Dit is dus nog een vraag voor haar!
Dat ze hierbij ook nog buitengewoon vaag blijft, maakt duidelijk dat we überhaupt bijzonder weinig hebben aan haar bijdrage maar dat is nog niet het meest verontrustende.
Rutten onderkent niet dat de bewindvoerder hier actief probeert de Nederlandse rechtstaat te ondermijnen door het voor te stellen alsof voor een bepaalde groep mensen andere verplichtingen gelden. Mensen die gebrandmerkt zijn als mohammedaan. Ik gebruik hier expres het woord brandmerken omdat zelfs in verschillende artikelen in dit nummer van Rechtstreeks de problematische kwestie van de zogenaamde 'afvalligheid' zijdelings aan de orde komt. Weliswaar vooral in een context van: dat valt best wel mee in de meeste landen, maar genoemd is het. Hier gaat het dan bovendien om het 'voor sharia-wetgeving claimen' van iemand die zich daar niet tegen kan verweren!
Onontkoombaar zit in het verhaal van Rutten de suggestie dat in Nederland wat haar betreft de regel 'one law for all' niet per se gehandhaafd hoeft te worden.
Bizar
Het stuk van Buskens is, om andere redenen dan de titel van het stuk in het AD besloten zat, nog verontrustender. De grote lijn van het betoog vanBuskens accepteert de afwijzing van het Nederlandse recht door mensen die in Nederland wonen Buskens is dat de vragen van rechters en anderen die deelnemen aan zijn cursussen goed beschouwd helemaal niet gaan over sharia maar over de Marokkaanse, Turkse en Somalische (sub)culturen. Eigenlijk is dat ook de boodschap die hij in zijn cursussen wil overbrengen. In plaats van een cursus bij de man te volgen, zou men dus ook dit artikeltje kunnen lezen, tenzij...
Tenzij men ook instemt met de bijzondere wijze waarop Buskens blijkt te willen omgaan met subculturen die geen boodschap hebben aan het Nederlandse recht. Hij verwoordt dat zo:
Toepassing van Nederlands recht kan echter tot de beruchte ‘hinkende’ situaties leiden, waarbij een geschil naar Nederlands recht is beslecht maar naar buitenlands recht nog voortduurt. Het bekendste voorbeeld daarvan betreft de huwelijksontbinding. Nederlandse echtscheidingen komen niet altijd voor erkenning in het buitenland in aanmerking. Een vrouw kan in Nederland gescheiden zijn en daarmee vrij zijn om een nieuwe relatie aan te gaan, maar in een land van herkomst, en wellicht ook in de moslimgemeenschap waarvan zij deel uitmaakt in Nederland, nog steeds als gehuwd gelden. Voor deze kwesties is kennis van het islamitisch recht en van het statelijke recht dat hierop gebaseerd is van groot belang.
Buskens accepteert dus de afwijzing van het Nederlandse recht door mensen die in Nederland wonen.Rechtspraak is
geen plaats voor bezinning,
zeker niet bij uitstek
en al helemaal niet specifiek voor cultuurverschillen
Het doet denken aan de dreigementen van 'islamgeleerden' van het type Al Haddad: wanneer gescheiden mohammedaanse mannen hun ex-vrouwen iets aandoen dan is dat de schuld van de rechtstaat die denkt los van de sharia-rechtbanken -lees: 'islamgeleerden'- een echtscheiding te kunnen legaliseren.
Gijzelen noemen we zo'n praktijk.
Maar het wordt nog gekker.
Buskens sluit af met:
Confrontatie met andere culturele normen leidt tot bezinning op eigen cultuur. Deze relativering betekent geenszins het opgeven van de Nederlandse normen. Rechtspraak is bij uitstek een plaats voor bezinning op cultuurverschillen,…
Een bizarre opvatting over de plaats van rechtspraak in de maatschappelijke verhoudingen. Rechtspraak is sowieso geen plaats voor bezinning, zeker niet bij uitstek en al helemaal niet specifiek voor cultuurverschillen.
Rechtspraak en de wetenschappelijke bestudering daarvan verhaspelt Buskens met politiek-ideologische debat.
Uit het boek Islamofobie?:
Geloof is wet
Het mohammedanisme is in belangrijke mate gebaseerd op de Koran, hadith en sira maar niet alleen op die drie. Vanaf het allereerste begin, vanaf de tijd van de grondlegger zelf, is het de bedoeling geweest dat de denkbeelden die Mohammed uitdroeg het leven van de volgelingen in alle opzichten zou controleren [4]. De Koran zou niet alleen levenslessen bevatten en stof tot nadenken geven maar ook de basis leveren voor wetgeving en omgangsvormen. Op de Koran is zodoende ‘sharia’, mohammedaanse wetgeving, gebaseerd. Er wordt ook wel gesuggereerd dat de term 'sharia' niet alleen verschillende interpretaties kent maar ook staat voor twee heel verschillende begrippen: het zou zowel kunnen staan voor 'wetgeving' als voor 'geloof'. Dat is de ontkenning van een deel van de problemen met het mohammedanisme: in de moderne tijd en zeker in het Westen lijken deze beide woorden als vanzelfsprekend voor verschillende zaken te staan. De leer van Mohammed is de leer van het gehoorzamen en geloven van Allah en zijn boodschapper. In de ideologie van onderwerping staan die twee begrippen voor hetzelfde.
Directe interpretatie van de Koran levert nog niet op alle denkbare terreinen een invulling voor wetten, wetstoepassingen en omgangsvormen. De hadith als aanvullende bron hanteren is daarvoor ook nog niet genoeg. Daarom bestaat er ook nog zoiets als ‘fiqh’. Dit is een soort ‘jurisprudentie‘: interpretaties van de basisteksten die als zo juist worden beschouwd dat ze bijna de status van wet krijgen. Uit het feit dat erkend wordt dat er meerdere fiqhscholen zijn, valt op te maken dat de fiqh ‘minder heilig‘ is dan die andere drie bronnen. Evengoed wordt zeer veel betekenis gehecht aan interpretaties die al lang gehanteerd worden.
Universeel maar islamitisch
In 1981 werd de Universele Islamitische Verklaring van de mensenrechten opgesteld. Nogal opmerkelijk aan die verklaring was het verschil tussen de Arabische en Engelse versie. In de Arabische werd gesproken over de (!) sharia; in de Engelse in veel meer algemene en omfloerste termen [5]. In 1990 volgde in het verlengde hiervan de zogenaamde Cairo-verklaring [6]. Daarin worden een groot aantal mensenrechten beschreven die doen denken aan de Universele Verklaring (de echte). Deze rechten worden voorafgegaan door passages over de positieve rol van de mohammedaanse ideologie met betrekking tot het realiseren van mensenrechten in de geschiedenis. Ergerlijk, maar veel belangrijker,informatie mag niet leiden tot verzwakking van het geloof is dat het op een na laatste artikel (nummer 24) klip en klaar uitspreekt -ook in de Engelstalige versie dit keer- dat alle in de verklaring genoemde rechten en vrijheden vallen onder de sharia. In verschillende andere artikelen wordt dit nader geëxpliciteerd. Vooral artikel 22 is verbijsterend. De strekking van dit hele artikel is volstrekt strijdig met wat in democratische landen voor vanzelfsprekend wordt gehouden.
“(a) Iedereen heeft het recht op het uiten van zijn mening op een manier die niet strijdig is met de principes van de sharia.
(b) Iedereen heeft het recht om te verdedigen wat juist is en voor te stellen wat goed is en te waarschuwen voor wat verkeerd en slecht is volgens de normen van de islamitische sharia.
(c) Informatie is essentieel voor de maatschappij. Informatie mag niet worden ingezet of misbruikt op een manier die de heiligheid en waardigheid van Profeten schendt, morele en ethische waarden ondermijnt of de maatschappij schade toebrengt of het geloof verzwakt.”
In haar tienjarenplan committeert de OIC zich volledig aan deze Cairo-verklaring [7]. Het is moeilijk om te kiezen welk lid van dit afschuwelijke artikel het ergste is. In b) wordt goed beschouwd vastgesteld dat zelfs oppositievoeren aan sharianormen moet voldoen. Lid c) stelt dat informatie niet mag leiden tot verzwakking van het geloof. In de praktijk wordt dit laatstgenoemde natuurlijk (nog?) niet overal waar mohammedanen aan de macht zijn gepraktiseerd, maar in theorie is wat hier geformuleerd wordt niet minder idioot dan kerkelijk verzet tegen de bewering dat de aarde rond de zon draait.
Maar dan hebben we het niet gehad over het belangrijkste en voor de OIC meest belastende aspect van deze verwijzing naar sharia [8].
Ook bij wie helemaal niet bekend is met begrippen als ‘sharia’ en ‘fiqh’, of de tekst van de verklaring alleen even snel doorneemt, komt het waarschijnlijk verontrustend over dat deze mohammedaanse verklaring over mensenrechten expliciet stelt dat alle genoemde rechten ondergeschikt zijn aan ‘de sharia’. Maar wat is die sharia nu eigenlijk helemaal? Je hoort wel eens zeggen dat sharia niet per se steniging voor overspel voorschrijft. Minister Donner liet weten dat er in zijn ogen niets fundamenteels mis is met sharia: hij stelde immers dat wanneer in Nederland een meerderheid voor invoering ervan zou zijn, dit langs democratische weg ingevoerd zou worden [9]. Dus misschien is die sharia wel niet zo heel erg. En inderdaad zou je kunnen stellen dat sharia misschien wel niet zo heel erg is. Echter wel met een zeer eigenaardige nadruk op het woord ‘misschien’. Wie in het maatschappelijk debat naar voren brengt de sharia te verafschuwen krijgt immers als eerste reactie van mohammedanen en hun verdedigers te horen dat ‘de’ sharia niet bestaat. Sharia is geen wetboek maar de vastlegging van gezagsverhoudingen
En terecht
‘De’ sharia bestaat niet: in Saoedi-Arabië wordt er onthoofd, in Iran opgehangen en in Somalië gestenigd. Toegegeven, in de manier van formuleren sijpelt hier wat cynisme door. Maar men kan ook de vaak als ‘islamhervormer’ opgevoerde Muqtedar Khan hierover raadplegen. Hij schrijft dat “moslims met een oppervlakkige kennis van de sharia” in de fout gaan waar ze “..doen alsof de sharia staat voor een duidelijk geformuleerd geheel van regels” [10]. Dus: van een niet nader omschreven geheel van regels, sharia, wordt in de verklaring vastgelegd dat deze boven de beschreven rechten gaan.
Maar wat betekent dit dan voor die zogenaamd 'universele' rechten? Het kan niets anders betekenen dan dat ze het papier waarop ze gedrukt zijn niet waard zijn. Afgezet tegen het cynisme van de opstellers van deze verklaring zijn de bedenkers van het Hamas-handvest eerlijke lieden die zich hier en daar wat laten gaan wanneer ze hun haat tegen de Joden de vrije loop laten.
En omgekeerd dan? Heeft 'sharia' dan überhaupt niets te maken met Recht, is 'sharia' alleen maar een vage kreet? En als dat zo is, waarom zou iemand zich er dan nog druk om maken? Sharia is geen wetboek maar de vastlegging van gezagsverhoudingen. Bovenaan in de hiërarchie staat de inhoud van de Koran en andere teksten die via Mohammed tot ons gekomen heten te zijn. Die zijn gelukkig bijna nergens zo eenduidig dat er direct wetten, laat staan gerechtelijke uitspraken uit af te leiden zijn. 'Jammer' is wel dat die duidelijkheid wel bestaat voor een aantal zaken die het mohammedanisme bij mensen met gezond verstand zo'n slechte naam geven.
Niet alleen de lijfstraffen maar met name ook het onderscheid in rechten voor mohammedanen en niet-mohammedanen.
Onder die teksten staan een aantal mohammedaanse rechtsscholen met hun vaste teksten en daaronder weer de 'tegenwoordige islamgeleerdheid'.
Dat is sharia. “zo lang ze geloven”
Sharia is walgelijk en absoluut onverenigbaar met de westerse beschaving. Dat ook in veel landen met mohammedaanse meerderheid de overtuiging bestaat dat sharia ongewenst is als leidend principe en er, bijvoorbeeld, in de (grond)wet alleen lippendienst beleden wordt aan sharia, doet daar niets aan af: dat onderstreept juist de verwerpelijkheid ervan.
'Vanzelfsprekend'
Er bestaat niet de allerminste twijfel over het bestaan van die verschillende interpretaties. Dat blijkt direct uit het raadplegen van de plannen van de Islamic Fiqh Academy (IFA [11] en in nog sterkere mate uit de titel van onderdeel IV van het OIC-tienjarenplan: Multiplicity of Islamic Jurisprudence. Dat onderdeeltje zelf vestigt verder de aandacht op een zeer belangrijk dwarsverband in het krachtenveld waar we mee te maken hebben: de relatie tussen enerzijds de politieke en anderzijds de religieuze elites in de lidstaten. In het tienjarenplan van de politieke elites, verenigd in de OIC, wordt naadloos aangesloten bij de zogenaamde Amman-verklaring van de religieuze elites:
…onderstrepen de noodzaak om de dialoog tussen de islamitische scholen te versterken, het ware geloof van hun volgelingen en de ontoelaatbaarheid van beschuldigingen van ketterij te bevestigen, zowel als de onschendbaarheid van hun bloed, eer en eigendom zo lang ze geloven in Allah de almachtige, in de profeet en in de andere pijlers van het islamitisch geloof, de pijlers van de islam respecteren en geen vanzelfsprekend leerstuk van het geloof ontkennen.
Strekking en woordkeus zijn identiek en er wordt ook verwezen naar Amman [12]. De laatste passage illustreert de woorden van Hans Jansen over de gehele ‘islamgeleerdheid’: de extreme vaagheid van het begrip ‘vanzelfsprekend leerstuk’ garandeert dat de ‘gewone’ mohammedanen afhankelijk blijven van de interpretaties van de oelama. De politieke elites stemmen hiermee in.
De voorwaarde “zo lang ze geloven” geeft op sinistere wijze uitdrukking aan een dreigende vorm van het wij-zij-denken. Van de fanatiek beleden 'ongelijkheid voor de wet'.
Noten
1) Universeel islamitisch, over contradictio in terminus gesproken.
2) Hoe het Lucis Instituut gefinancierd wordt heb ik nog niet onderzocht.
3) In het besproken nummer van Rechtstreeks nam Albert Klijn afscheid als hoofdredacteur. Via het wetenschapsprogramma van de Raad voor de Rechtspraak houdt de man zich ook bezig met het verzet tegen de invoering van minimumstraffen.
4) In de Amman-verklaring, die nog terugkomt in het hoofdstuk over de hervormbaarheid van het mohammedanisme en in deel III, omschrijft een grote groep islamgeleerden het aldus: ..a religion that encompasses all human activity. It states the truth directly, commands what is right, forbids what is wrong
5) Zie onder andere deze tekst van Ed Brayton
6) Zie bijvoorbeeld Edward H. Lawson, Mary Lou Bertucci, Laurie S. Wiseberg Encyclopedia of Human Rights. Blz. 176 e.v. De tekst is ook te vinden -zonder enig commentaar- onder het kopje international instruments! bij de VN-organisatie UNHCR.
URL daarvan:
http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/home/opendoc.htm?tbl=RSDLEGAL&page=research&id=3ae6b3822c
7) URL: http://www.oic-oci.org/ex-summit/english/10-years-plan.htm. December 2005
8) In augustus 2009 werd door de fatwaraad in Jordanië op deze gronden ook gelijke rechten voor mannen en vrouwen afgewezen: “Anything that contradicts the Sharia in the Convention (UN) is prohibited. A woman should not live and work as she wants because this would eliminate the sense of the word family, according to the Sharia”. URL van de bron: http://www.ennaharonline.com/en/international/1871.html
9) Democratie is volgens deze rechtsgeleerde blijkbaar niet meer dan ‘meeste stemmen gelden’.
10) URL van de bron: http://www.ijtihad.org/islamiclaw.htm. Zijn orginele tekst: “Islamic Law or the Shariah is not a clearly articulated set of rules available for immediate reference. This is the point where Muslims with a superficial understanding of Islamic law, or a rigid attitude towards Islamic traditions err, often with dangerous consequences.”
11) Een onderdeel van de OIC.
12) Niet naar dezelfde bijeenkomst overigens.
Deze serie begon op 8 januari 2012
En Buskens antwoordde:
„Mee eens. Ik heb niet de illusie dat het islamdebat opgelost wordt door meer wetenschappelijke kennis. Maar het debat kan daarmee wél aan kwaliteit winnen. Dat kan vooral door in het debat onderscheid te maken tussen empirische kennis en meningen die op die kennis zijn gebaseerd, ook al is dat onderscheid soms vaag. Om concreet te zijn: wat is nu precies de islamisering van Nederland? Zulke begrippen gaan in de politiek een eigen leven leiden zonder dat ze op empirische bewijzen zijn gestoeld.”
geen plaats voor bezinning,
zeker niet bij uitstek
en al helemaal niet specifiek voor cultuurverschillen
(b) Iedereen heeft het recht om te verdedigen wat juist is en voor te stellen wat goed is en te waarschuwen voor wat verkeerd en slecht is volgens de normen van de islamitische sharia.
(c) Informatie is essentieel voor de maatschappij. Informatie mag niet worden ingezet of misbruikt op een manier die de heiligheid en waardigheid van Profeten schendt, morele en ethische waarden ondermijnt of de maatschappij schade toebrengt of het geloof verzwakt.”
Reacties
# 1 "Een vrouw kan in Nederland gescheiden zijn en daarmee vrij zijn om een nieuwe relatie aan te gaan, maar in een land van herkomst, en wellicht ook in de moslimgemeenschap waarvan zij deel uitmaakt in Nederland, nog steeds als gehuwd gelden. Voor deze kwesties is kennis van het islamitisch recht en van het statelijke recht dat hierop gebaseerd is van groot belang."
rekaba:
"Een vrouw kan in Nederland gescheiden zijn en daarmee vrij zijn om een nieuwe relatie aan te gaan, maar in een land van herkomst, en wellicht ook in de moslimgemeenschap waarvan zij deel uitmaakt in Nederland, nog steeds als gehuwd gelden. Voor deze kwesties is kennis van het islamitisch recht en van het statelijke recht dat hierop gebaseerd is van groot belang."
Bovenstaande doet denken aan katholieken die voor de Nl. wet gescheiden zijn maar niet voor de kerkwet. En bij
"maar in een land van herkomst, en wellicht ook in de moslimgemeenschap waarvan zij deel uitmaakt in Nederland", zou je kunnen fantaseren over een streng katholiek land waar deemigranten dan vandaan zouden komen.
Meestal is dit de tegenwerping waar verdedigers van het multiculti ideaal mee naar voren komen.
Echter hier stuiten we op het grote verschil van karakter en praktijk van de kerkwet en sharia wetten.
Maar eerlijk gezegd; ik weet niks van kerkelijke wetten. Ik heb er een 'gevoel' over waardoor ikdit zeg. Van sharia weet ik ondertussen wel wat, nog niet genoeg overigens.
Maar dit is wel tekenend voor deze tijd.
Overigens een geweldige bijdrage weer Frans. Ben wel benieuwd eigenlijk hoe je dit 'tienjarenplan van het OIC' ziet in het licht van het verdwijnen/onschadelijk worden van het mohammdanisme in het westen binnen 30 jaar, wat ik me uit een bijdrage van je herinner.
12-maa 2012 , 11:49
# 2 Buskens is gezien zijn formuleringen "bezinning op eigen cultuur" behoorlijk doordrenkt van het cultuurrelativisme. Ik herhaal het nog maar eens: het denken van Europeanen is zo doordesemd van cultureel marxisme dat we het niet eens meer opmerken. We ontlenen daar een morele onkwetsbaarheid aan die niets met de werkelijkheid heeft te maken.
Ester Losita:
Buskens is gezien zijn formuleringen "bezinning op eigen cultuur" behoorlijk doordrenkt van het cultuurrelativisme. Ik herhaal het nog maar eens: het denken van Europeanen is zo doordesemd van cultureel marxisme dat we het niet eens meer opmerken. We ontlenen daar een morele onkwetsbaarheid aan die niets met de werkelijkheid heeft te maken.
Overigens applaus voor dit artikel!
12-maa 2012 , 07:34
# 3
Giacomo:
Heerlijk dat iemand de tijd neemt om relatief rustig en onderbouwd tegen het makkelijke morele gelijk van relativisten in te gaan.
13-maa 2012 , 11:45
# 4 Ik heb het betrokken nummer 4/2011 van 'Rechtstreeks' gelezen met stijgende verontwaardiging uitmondend in minachting voor "de raad voor de rechtspraak" ongeacht wat dit voor mij schimmig begrip ook daadwerkelijk verder zou inhouden.
lucky9:
Ik heb het betrokken nummer 4/2011 van 'Rechtstreeks' gelezen met stijgende verontwaardiging uitmondend in minachting voor "de raad voor de rechtspraak" ongeacht wat dit voor mij schimmig begrip ook daadwerkelijk verder zou inhouden.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat deze dames en heren auteurs zich wetenschappelijk belachelijk maken uit eigen beweging met het produceren van al deze abjecte islamofiele nonsens.
Het enige resultaat is de productie van een respectabel ogend juridisch tijdschrift waar naar kan verwezen en al dan niet selectief uit geciteerd worden, met eventueel daarbij gevoegde doch qua pertinentie inhoudsloze bibliografische voetnoten.
De pertinente vraag die die daaruit volgt luidt: "Op wiens verzoek, bevel of aandringen gebeurde deze poging tot fascistische inbraak in de Nederlandse rechtsleer?"
Niemand kan voorbij aan het feit dat al deze auteurs zonder schroom de onloochenbare vaststelling negeren dat theocratische bronnen strijdig zijn met elke seculiere rechtsstaat die de enige is die gelijkwaardige behandeling van rechtsonderhorigen kan waarborgen.
In feite pleiten al deze auteurs in meer of mindere mate voor ongelijkmatige behandeling, discriminatie, apartheid en bevoordeling van fascistoïde gedragspatronen.
13-maa 2012 , 04:25
# 5 Een praktijkvoorbeeld:
tipo:
Een praktijkvoorbeeld:
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/03/typisch-geval-van-oorzaakgevolg
Sharia leidt tot middeleeuwse logica. Vooral is er onenigheid over de sharia zelf ontstaat. Dit, met een stelligheid en levensbedreigende consequenties, dat het bij voorbaat verworpen hoort te worden, die hele logica.
13-maa 2012 , 08:01
# 6 Ehhh, nou een voor de wet gesloten huwelijk kan gelukkig en kon, als heel lang ontbonden worden. Bij de katholieken bleek dan het huwelijk nog instant zodat men niet opnieuw voor de kerk kon huwen, maar vanzelfsprekend wel voor de wet. Of daar uiteindelijk iets mee is gedaan....? Geen dom idee.
toetssteen:
Ehhh, nou een voor de wet gesloten huwelijk kan gelukkig en kon, als heel lang ontbonden worden. Bij de katholieken bleek dan het huwelijk nog instant zodat men niet opnieuw voor de kerk kon huwen, maar vanzelfsprekend wel voor de wet. Of daar uiteindelijk iets mee is gedaan....? Geen dom idee.
Maar Nederland is naar ik meen noch een katholieke staat, noch een islamitische, dus waar hebben we het over?
14-maa 2012 , 05:50
# 7 Dé sharia bestaat wel! We hebben niets te doen met een sharia, een interpretatie, een versie, licht of zwaar. Ik zal het uitleggen door woordvervanging. De stelling is dat de sharia niet bestaat, dat is de kop boven het artikel. Mijn stelling is dat die ene sharia wèl bestaat. We vervangen het woord 'sharia' door 'lustmoord' en gaan dan in gedachten naar een smerige stinkende darkroom waar iemand, man of vrouw maakt niet uit, met leren riemen ligt vastgebonden op een ruw houten kruis. We gaan er in dit voorbeeld maar van uit dat het een vrouw is, we noemen haar Sneeuwwitje. Er zijn zeven verdachten, die hebben haar allemaal op hun eigen manier gepijnigd en gemarteld, de ene heeft haar met stalen kettingen geranseld, de ander heeft met kaarsvet lopen knoeien, de ander met iets anders. Uiteindelijk is Sneeuwwitje dood en nu is de vraag of de zeven verdachten zich schuldig gemaakt hebben aan lustmoord, een lustmoord! Maar nu is de vraag wie de feitelijke schuldige is en of er sprake is van die ene ultieme lustmoord die er voor zorgde dat het slachtoffer uiteindelijk de laatste adem uitblies of dat alle dadertjes samen allemaal een klein beetje schuldig zijn. Ik ben van mening dat het allemaal gegoochel is met woorden door te stellen dat DE sharia niet bestaat. Ga dat maar eens vertellen aan Sneeuwwitje, ga dat maar eens vertellen aan de slachtoffers van DE sharia, dat DE sharia net bestaat, dat er allemaal verschillende en onafhankelijke soorten zijn van islamitisch 'recht!' Alles samengevat is er wel degelijk sparen van één sharia. Dat die ene sharia die wel kennen zo veel verschillende verschijningsvormen heeft en zoveel verschillende manieren om onder de straf uit te komen, dat is geen beletsel om te spreken over DE sharia, de enige sharia. Die vele verschijningsvormen en het absurde aantal verschillende hypocriete clausules en achterlijk bepalingen waardoor er geen spraken is van een universeel toepasbare set met islamitische spelregels maar een bonte lappendeken van tijdelijke en plaatselijke en persoonlijke gelegenheids spel-regeltjes. DE sharia is niet eenduidig, niet voor iedereen gelijk, niet voor elke regio gelijk en niet voor elke tijd gelijk. Dat is DE sharia, daarom bestaat de sharia wel! Iedereen die het tegendeel beweert gaat voorbij aan het opmerkelijke fenomeen van de sharia dat het zo willekeurig is. Maar wat dat betreft is het ook zeer goed te vergelijken met een lustmoord. De ene keer heeft de zieke geest die hem pleegt zin in wurging, de andere keer in gagging. Het resultaat blijft steeds het zelfde. En daarin zijn DE sharia en DE lustmoord aan elkaar verwant, steeds is de ander het slachtoffer en de man met de macht komt er mee weg. Altijd weer!
Vanhetgoor:
Dé sharia bestaat wel! We hebben niets te doen met een sharia, een interpretatie, een versie, licht of zwaar. Ik zal het uitleggen door woordvervanging. De stelling is dat de sharia niet bestaat, dat is de kop boven het artikel. Mijn stelling is dat die ene sharia wèl bestaat. We vervangen het woord 'sharia' door 'lustmoord' en gaan dan in gedachten naar een smerige stinkende darkroom waar iemand, man of vrouw maakt niet uit, met leren riemen ligt vastgebonden op een ruw houten kruis. We gaan er in dit voorbeeld maar van uit dat het een vrouw is, we noemen haar Sneeuwwitje. Er zijn zeven verdachten, die hebben haar allemaal op hun eigen manier gepijnigd en gemarteld, de ene heeft haar met stalen kettingen geranseld, de ander heeft met kaarsvet lopen knoeien, de ander met iets anders. Uiteindelijk is Sneeuwwitje dood en nu is de vraag of de zeven verdachten zich schuldig gemaakt hebben aan lustmoord, een lustmoord! Maar nu is de vraag wie de feitelijke schuldige is en of er sprake is van die ene ultieme lustmoord die er voor zorgde dat het slachtoffer uiteindelijk de laatste adem uitblies of dat alle dadertjes samen allemaal een klein beetje schuldig zijn. Ik ben van mening dat het allemaal gegoochel is met woorden door te stellen dat DE sharia niet bestaat. Ga dat maar eens vertellen aan Sneeuwwitje, ga dat maar eens vertellen aan de slachtoffers van DE sharia, dat DE sharia net bestaat, dat er allemaal verschillende en onafhankelijke soorten zijn van islamitisch 'recht!' Alles samengevat is er wel degelijk sparen van één sharia. Dat die ene sharia die wel kennen zo veel verschillende verschijningsvormen heeft en zoveel verschillende manieren om onder de straf uit te komen, dat is geen beletsel om te spreken over DE sharia, de enige sharia. Die vele verschijningsvormen en het absurde aantal verschillende hypocriete clausules en achterlijk bepalingen waardoor er geen spraken is van een universeel toepasbare set met islamitische spelregels maar een bonte lappendeken van tijdelijke en plaatselijke en persoonlijke gelegenheids spel-regeltjes. DE sharia is niet eenduidig, niet voor iedereen gelijk, niet voor elke regio gelijk en niet voor elke tijd gelijk. Dat is DE sharia, daarom bestaat de sharia wel! Iedereen die het tegendeel beweert gaat voorbij aan het opmerkelijke fenomeen van de sharia dat het zo willekeurig is. Maar wat dat betreft is het ook zeer goed te vergelijken met een lustmoord. De ene keer heeft de zieke geest die hem pleegt zin in wurging, de andere keer in gagging. Het resultaat blijft steeds het zelfde. En daarin zijn DE sharia en DE lustmoord aan elkaar verwant, steeds is de ander het slachtoffer en de man met de macht komt er mee weg. Altijd weer!
Het enige probleem met de sharia is dat domme mensen het verwarren met recht. De sharia is geen wet en het is alles behalve rechtvaardig. De sharia is een stelsel van leefregels en spelregels die alleen zijn gemaakt met het welbevinden en de voorspoed van de machthebber als doel. Een rechter de sharia uitleggen is erg dom. Het is vergelijkbaar met uitleggen waarom een lustmoordenaar niet meer kan stoppen als hij de vrouw nog hoort rochelen en stikken want dat is nu juist zijn erotische beleving, dat is zijn lust.
23-maa 2012 , 03:04
# 8 Ik ben het inhoudelijk grotendeels met je eens @Vanhetgoor. De uitspraak "DE sharia bestaat" hanteer ik hier echter in twee contexten die helaas van groot belang zijn. De ene is die van 'Universele islamitische (sic) verklaring van de rechten van de mens': van een niet nader omschreven geheel van regels, sharia, wordt in de verklaring vastgelegd dat deze boven de beschreven rechten gaan. De verwarring dus van sharia of de sharia met iets dat in de verste verte van doen heeft met Recht.
Frans Groenendijk:
Ik ben het inhoudelijk grotendeels met je eens @Vanhetgoor. De uitspraak "DE sharia bestaat" hanteer ik hier echter in twee contexten die helaas van groot belang zijn. De ene is die van 'Universele islamitische (sic) verklaring van de rechten van de mens': van een niet nader omschreven geheel van regels, sharia, wordt in de verklaring vastgelegd dat deze boven de beschreven rechten gaan. De verwarring dus van sharia of de sharia met iets dat in de verste verte van doen heeft met Recht.
De andere is de context van 'Shariales voor rechters'. Ook daar diezelfde wezenloze verwarring waar jij ook naar verwijst.
23-maa 2012 , 04:27
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.