»

De Schotse professor Dr Denis MacEoin, Midden-Oosten expert en redacteur van het Middle East Quarterly, reageert op de actie "Boycot Israël" op zijn universiteit.
De Edinburgh Student's Association (EUSA) nam een motie aan om alles dat afkomstig is uit Israël te boycotten, omdat Israël onder een apartheidsregime zou staan.
Hier mijn vertaling van zijn brief aan die studenten.
Hier vond ik het origineel Sta me toe om een paar woorden te richten tot de leden van de EUSA.
Ik ben afgestudeerd (MA 1975) aan het Edinburgh. Ik studeerde Perzisch, arabisch en islamitische geschiedenis in Buccleuch Place bij William Montgomery Watt en Laurence Elwell Sutton, twee van de grote Midden-Oosten Britse experts van hun tijd.
Later ging ik voor mijn PhD naar Cambridge en naar Newcastle University om te doceren in arabische en islamitische studies. Ik ben vanzelfsprekend de auteur van diverse boeken en honderden artikelen op dit gebied.
Ik zeg u dit om te laten zien dat ik goed ben geïnformeerd over het Midden-Oosten en dat ik daarom geschokt en somber ben door de EUSA motie en de uitkomst van de stemming erover.
Ik ben geschokt om een simpele reden: er is geen systeem van apartheid in Israël en dat is er nooit geweest.
Dat is niet mijn mening, dat is een feit dat aan de werkelijkheid getoetst kan worden door elke student van Edinburgh, door Israël te bezoeken en zelf om zich heen te kijken.
Laat me dit uitspellen, want ik heb de indruk dat die leden van de EUSA die gestemd hebben vóór deze motie geen flauw benul hebben van zaken met betrekking tot Israël en dat ze naar alle waarschijnlijkheid het slachtoffer zijn van extreem partijdige propaganda uit de anti-Israël lobby.
Tegen Israël zijn is op zichzelf niet verwerpelijk. Maar ik heb het niet over gewone kritiek op Israël. Ik heb het over een haat die toelaat zichzelf geen enkele beperking oplegt in de leugens en mythen die het uitbraakt.
Zo is Israël meerdere malen betiteld als "nazi" staat. In welke zin is dit waar, zelfs als een metafoor?
Waar zijn de Israëlische concentratiekampen? De einzatsgruppen? De SS? De Neurenberger wetten? De Endlösung? Geen van deze dingen, noch iets dat er in de verste verte op lijkt, bestaat in Israël, juist omdat de joden meer dan wie ook op aarde, begrijpen waar het nazisme voor stond.
Er wordt beweerd dat er een Israëlische holocaust in Gaza (of elders) plaats vond.
Waar?
Wanneer?
Geen eerlijk historicus zou deze bewering met iets anders behandelen dan met de minachting die het verdient. Maar roepen joden 'nazi's' en zeggen ze hebben een holocaust gepleegd, is als basis een manier om de historische feiten te ondermijnen als iets dat ik kan bedenken.

En dan de apartheid.

Israëlische ziekenhuizen behandelen niet alleen joden en arabieren, maar ook Palestijnen uit Gaza of de Westelijke Jordaanoever; op dezelfde afdelingen, in dezelfde operatiekamer

Wanneer er apartheid zou bestaan in Israël, dan zouden er overeenkomsten zijn met hoe Zuid-Afrika er onder het apartheidsregime uit zag.
Voor degenen die dit geloven, zou een weekend in om het even welk deel van Israël voldoende zijn om te zien hoe belachelijk de claim is.
Dat een organisatie van studenten deze onzin accepteerde en er over stemde vormt een trieste illustratie voor de toestand van het moderne onderwijs.
Het meest voor de hand liggende slachtoffer van apartheid zou gevormd worden door de 20% arabieren onder de bevolking. Onder de Israëlische wet hebben arabische Israëli's precies dezelfde rechten als joden of wie dan ook; moslims hebben dezelfde rechten als joden of christenen.
Met de bahai, zwaar vervolgd in Iran, gaat het uitstekend in Israël: ze hebben er hun wereld centrum.
Ahmadi moslims, zwaar vervolgd in Pakistan en elders, zijn veilig in Israël.
De heilige plaatsen van alle religies zijn beschermd onder een specifieke Israëlische wet.
Arabieren vormen 20% van de universitaire bevolking (hetzelfde percentage als in de bevolking als geheel). In Iran is het de bahai (die de grootste religieuze minderheid vormen) verboden om te studeren op een universiteit of om hun eigen universiteiten te hebben: waarom boycotten jullie Iran niet?

Arabieren in Israël kunnen gaan en staan waar ze willen, in tegenstelling tot de zwarten in Zuid-Afrika toen de apartheid daar heerste. Zij maken gebruik van het openbaar vervoer, ze eten in restaurants, gaan naar zwembaden, gebruiken bibliotheken, gaan naar bioscopen zij aan zij met de joden - ondenkbaar voor zwarten in het toenmalige Zuid-Afrika. Israëlische ziekenhuizen behandelen niet alleen joden en arabieren, maar ook Palestijnen uit Gaza of de Westelijke Jordaanoever; op dezelfde afdelingen, in dezelfde operatiekamer.
In Israël hebben vrouwen dezelfde rechten als mannen: er is geen seksuele apartheid. Homoseksuele mannen en vrouwen wordt niets in de weg gelegd en Palestijnse homo's ontsnappen vaak naar Israël, omdat ze thuis het gevaar lopen vermoord te worden.

Moet dit een zieke grap voorstellen?

Ik vind het bizar dat LGBT-groepen vragen om een boycot van Israël maar niets zeggen over landen als Iran, waar homo's worden opgehangen of gestenigd tot de dood. Dat illustreert een mentaliteit die elke beschrijving tart.
Intelligente studenten die van mening zijn dat het beter is om te zwijgen over de regimes die homo's doden, maar dat het goed is om het enige land in het Midden-Oosten waar homo's beschermd worden en naar toe vluchten te veroordelen. Moet dit een zieke grap voorstellen?
De universiteit hoort er te zijn om te leren je hersens te gebruiken, om rationeel te denken, om bewijsmateriaal te onderzoeken, om op basis van harde bewijzen met conclusies te komen, om bronnen te vergelijken, om de ene visie te vergelijken met een of meer anderen.
Wanneer studenten die er geen idee van hebben hoe ze een van deze dingen moeten doen het beste vormen wat deze universiteit voort kan brengen dan ziet de toekomst er somber uit.
Ik maak geen bezwaar tegen goed gedocumenteerde kritiek op Israël.
Ik maak wel bezwaar als zogenaamd intelligente mensen voor hun aanvallen de Joodse staat verkiezen boven landen die hun eigen bevolking afschuwelijk behandelen.
Op dit moment beleven we de grootste omwenteling in het Midden-Oosten sinds de 7de en 8ste eeuw, en het is duidelijk dat de arabieren en Iraniërs in opstand zijn tegen angstaanjagende regimes die terug vechten door hun eigen burgers te doden.
Israëlische burgers, joden noch arabieren komen niet in opstand al zijn ze vrij om te protesteren. Toch organiseren de studenten van Edinburgh geen demonstraties en roepen ze niet op tot een boycot tegen Libië, Bahrein, Saudi-arabië, Jemen of Iran. Zij geven er de voorkeur aan om valse beschuldigingen te uiten tegen een van de meest vrije landen van de wereld, het enige land in het Midden-Oosten die vluchtelingen uit Darfur heeft opgenomen, het enige land in het Midden-Oosten waar homoseksuele mannen en vrouwen hun toevlucht zoeken, het enige land in het Midden- Oosten dat de bahai beschermt .... Moet ik nog doorgaan?
Die onevenwichtigheid is helder en zet iedereen die gestemd heeft voor deze boycot in een bijzonder daglicht.
Ik vraag u om wat gezond verstand te tonen. Informeer je bij de Israëlische ambassade. Vraag om sprekers. Luister naar meer dan één kant. Trek geen conclusies tot je serieus geluisterd hebt naar beide partijen.
U heeft een plicht ten opzicht van uw studenten, en dat is hen te beschermen tegen eenzijdige argumentatie. Ze zijn niet aan de universiteit om te worden onderworpen aan propaganda. En ze zijn zeker niet op de universiteit om te worden verleid tot antisemitisme van onder alle landen van de wereld er een te straffen, die toevallig de enige Joodse staat is.
Als er in de jaren 1930 een enkele joodse staat bestaan had (die er helaas, niet was), denk je niet dat Adolf Hitler zou hebben besloten om die staat te boycotten? Natuurlijk en dat zou hem niet genoeg geweest zijn.
Uw generatie heeft de plicht om ervoor te zorgen dat het eeuwige racisme van het antisemitisme hier nooit zal wortelen.
Vandaag de dag zijn er echter duidelijke tekenen dat het al zo ver is en het nog erger wordt.
Jullie zijn in de gelegenheid om een zeer groot kwaad af te wenden, gewoon met behulp van de rede en een gevoel van fair play. Vertel me alsjeblieft dat jullie dit begrijpen. Ik heb u een deel van het bewijs gegeven. Het is aan jullie om meer te vinden.