Op straat, in de kroeg, op de sportvereniging, op het werk, waar dan ook, gaan de gesprekken over twee niet direct aan Nederland gerelateerde problemen. Ofwel het gaat over de EU, en dan met name over de beoogde financiële steun aan Zuid-Europese lidstaten, ofwel over de 'zegeningen' van de multiculturele samenleving.

Ook de nationale media worden door dezelfde problematiek beheerst.
Dit roept natuurlijk vele vragen op. Logischerwijs vragen mensen zich af: zou Nederland wellicht niet beter af geweest zijn zonder de massa immigratie? Zou Nederland niet beter af geweest zijn zonder toetreding tot de huidige EU? Hadden we niet beter, net als Denemarken een uitzonderingspositie moeten claimen, of, beter nog, net als Noorwegen en Zwitserland buiten de Unie moeten blijven? Immers die landen kennen veel minder problemen dan wij.

»

Het roept ook de vraag op 'is er soms iets mis met onze huidige rechtsstaat?' Bestaat er nog wel een democratie? Worden we niet 'overruled' door een politachtig bureau, dat haar hoofdzetel in Brussel heeft? Zijn we nog wel 'baas in eigen huis', en zo ja, is dat huis nog wel 'van ons'?
Deze thema's keren telkenmale terug en houdt de gemoederen flink bezig. Critici van die thema's worden niet zelden weggezet als 'populist', 'nationalist' of soms zelfs als 'fascist'.

regeringsleiders hebben gezegd dat de multiculturele samenleving is mislukt, maar de voorzitter van de EC, de Portugese ex communist Barroso, waarschuwt voor het gevaar van 'populistische partijen'

Er is zelfs een serieus programma bij de Publieke Omroep gewijd aan het thema 'de kwaliteit van de democratische rechtsstaat en haar fundamenten': Het Filosofisch Kwintet, waarover ik al eerder schreef. Daarover wil ik het nu niet zozeer hebben, maar veel meer iets zeggen over de tijdgeest van tegenwoordig. Althans, zoals ik die waarneem.

Zoals ik zei: als we de (internationale) media moeten geloven wordt 'Europa' overspoeld met een opkomst van 'populisten'. Het wordt nog net niet als impliciet scheldwoord gebruikt, doch veel scheelt het niet. Maar is die veroordeling wel terecht?

Sinds het laatste kwartaal van 2010 kennen we een regering met een gedoogconstructie van de PVV, een unicum voor Nederland, maar niet voor Europa, want zij bestaat al lang in Denemarken. Ook daar wordt de gedoogpartner een 'populistische' partij genoemd.
Daar waar verschillende Europese regeringsleiders hebben gezegd dat de multiculturele samenleving is mislukt, daar waarschuwt de voorzitter van de EC, de Portugese ex communist Barroso, voor het gevaar van 'populistische partijen', die het belang van Europa zouden schaden door teveel het belang van nationale staten te benadrukken. Dat hier sprake is van tegengestelde belangen is wel duidelijk, maar wie heeft het bij het rechte eind? Voordat ik die vraag wil beantwoorden wil ik nog iets zeggen over het standpunt van de Nederlandse regering.

In haar recent gepubliceerde Integratie Nota nam de Nederlandse regering nadrukkelijk afstand van de multiculturele samenleving. Nederlanders herkenden zich onvoldoende in hun eigen land. De Nederlandse cultuur dreigde teloor te gaan. Een opmerkelijke koerswijziging. Niet de Nederlander moet zich aanpassen, maar de buitenlander die ervoor gekozen heeft om hier te komen wonen. Er werd zelfs bijgezegd dat dit ook de visuele uitingen in de openbare ruimte betrof. Parbleu, op zulke duidelijke taal hebben we decennia moeten wachten.

Wie regelmatig de kranten leest of het binnenlandse nieuws volgt, kan ook onmogelijk een andere conclusie trekken over de 'zegeningen' van bepaalde geïmporteerde uitheemse culturen. Marokkanen, Turken, Antilianen, zij komen voortdurend, dagelijks, negatief in het nieuws met geweldsdelicten, overlast en provocatie. Van Vietnamezen, Chinezen, Spanjaarden of Portugezen hebben we geen last, het zijn de genoemde drie nationaliteiten die de problemen veroorzaken. Met name de Marokkaanse gemeenschap onderscheidt zich in dit opzicht nadrukkelijk en opvallend vaak in negatief opzicht. Het is al zover dat burgers in een wijk in een middelgrote stad als Helmond hebben gedreigd het recht in eigen hand te nemen als politie en gemeente verstek laten gaan bij de bestrijding van de overlast.
Vandaag werd bekend dat een middenstander in Nijmegen een toegangsverbod voor allochtonen van zestien jaar of jonger voor zijn winkel heeft gevestigd. In Rijssen werd een twintig jarige jongen door een stel Turken doodgeschopt. Zomaar, omdat het kan.
De overlast van veelal jeugdige allochtone crimineeltjes beperkt zich dus allang niet meer tot de grote steden Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag, maar is breed uitgewaaierd over het gehele land. We zijn Gouda, Culemborg, Veenendaal en Almere natuurlijk nog niet vergeten. De meeste Turken en Marokkanen zijn moslim, volgers van Mohammed. Of dit er mee te maken heeft weet ik niet, want ook Antillianen zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteit, maar uitsluiten doe ik het evenmin.

En, last but not least, het gaat ons nog te goed

Het immigratie probleem is volledig uit de hand gelopen. Nieuwkomers uit genoemde culturen willen niet integreren, doen een onevenredig hoog beroep op zorg, zijn overmatig uitkeringsafhankelijk, voeren de lijst aan van alle criminaliteitsstatistieken en een groot deel van de eerste en tweede generatie spreekt onze taal niet of nauwelijks. Wel krijgt een extreem Islamitische organisatie als Hizb-ut-Tahrir in onze multiculti knuffelstad bij uitstek, Amsterdam, een vrij podium om een congres te organiseren waarin nadrukkelijk de kernwaarden van onze westerse democratie onderuit worden gehaald.

Kritiek op de Islam, het Mohammedanisme en de Koran lijkt wel verboden in dit land. De MSM zwijgen in alle toonaarden en onwelgevallige reacties van het publiek worden op blogs weggejorist. Wat is er toch aan de hand met dit land?

Als er al een serieus debat aangegaan wordt over de kernwaarden van de Westerse cultuur, zoals in het genoemde programma van het Filosofisch Kwintet, dan wordt de Islam volledig buiten schot gehouden. Terwijl het toch zonneklaar is dat Westerse kernwaarden als Vrijheid van Meningsuiting, Vrijheid van Godsdienst en de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw toch beslist niet tot de kernwaarden van het Mohammedanisme gerekend mogen worden. Waarom laten wij deze het Westen vijandige cultuur dan toe? Waarom blijft een (groot) deel van de natie wegkijken van de problemen die zij veroorzaakt? Ik denk dat het antwoord daarop luidt: omdat men het niet wil zien, omdat men te weinig kennis heeft erover en omdat men verblind is door de cultureel marxistische invloed die al vanaf de vroege jaren 70 de publieke opinie heeft bepaald.

En, last but not least, het gaat ons nog te goed. We zitten als Nederland nog niet aan de bedelstaf. Ik heb het dan niet over de Nederlander, die zich moet zien te handhaven in de vermoslimde binnensteden van onze grote steden, maar over de beleidsmakers. Maar die bedelstaf komt in zicht. Zij komt in zicht als wij door blijven gaan met de voortzetting van de federale fantasie die EU heet. Zij komt in zicht als wij tientallen miljarden euro's belastinggeld blijven pompen in failliete landen die door leugens en fraude zich een plaatsje hebben toegeëigend aan de vergadertafels van 'Brussel'.

De Duitse en Nederlandse belastingbetaler is de klos. Onze toekomstige pensioenen zijn niet langer waardevast, maar we financieren wel de jokkende fraudeurs van de Europese ´familie´. Waarom? Welke goede redenen kunnen we daarvoor verzinnen? Noch onze minister van Financiën, Jan Kees de Jager, noch de eurofiele ambtenaar Kroes die meent onze regering ongevraagd van advies te kunnen dienen, hebben overtuigende argumenten aangedragen waarom Nederland door moet gaan met deze waanzinnige geldverspilling.

Reeds meer dan een half jaar geleden heb ik gepleit voor het opsplitsen van de muntunie in een Noordelijke- en Zuidelijke Eurozone. Met respectievelijke eurokoersen. De achtergrond van die gedachte was dat economieën met een ongelijk groeitempo nooit voor een stabiele, internationaal gewaardeerde munt zouden kunnen zorgen. De zwakke landen kunnen zo nooit hun economieën structureel op orde brengen en er wordt op die manier goed geld naar kwaad geld gebracht. Met als uiteindelijke resultante, dat iedereen verliest. Het slechtste van twee werelden derhalve.

In een economische hoogconjunctuur, zoals we die vanaf ca 1992 tot aan 2008 gekend hebben komen zwak presterende landen nog weg. Maar in tijden van recessie vallen zij ongenadig door de mand zoals we hebben mogen constateren. In plaats dat de EU passende maatregelen treft om het ergste te voorkomen, tracht zij krampachtig de illusie van een gezamenlijke muntunie te handhaven. De federale fantasie van de eurofiele technocraten mag immers niet verstoord worden. Men sluit de ogen voor de realiteit. Een realiteit die ontluisterend is. Honderden miljarden komen de Zuidelijke lidstaten te kort. Alleen al Griekenland zal straks € 200 miljard euro hebben geleend. Een blinde mol kan zien, dat dit failliete olijfolie staatje nimmer in staat zal zijn om alleen al de rente op dat enorme bedrag te betalen, laat staan de hoofdsom terug te betalen.

Intussen kost de immigratie ons ruim € 7 miljard per jaar, moeten we bezuinigen op defensie, onderwijs en zorg en vallen er overal gedwongen ontslagen. De logica van steun aan leugenaars en fraudeurs via een bureaucratisch instituut waar ons land al jaren de grootse netto betaler is, is dan ook ver te zoeken. Voorstanders zijn ook niet in staat om goede redenen aan te dragen. Veel verder dan uitspraken als 'het is goed voor ons land dat de EU in tact blijft' komt men niet. Waarom dat dan zo goed is en waaruit dat blijkt wordt noch met feiten, noch met cijfers, noch met statistieken gestaafd. Wat wel klopt is dat de EU nog nimmer een voorspelling heeft gedaan die klopte of uitkwam. Nog nooit. Het mag dus geen verbazing wekken dat steeds meer burgers het vertrouwen verliezen in de 'heilzame' invloed van de EU.

Tot besluit van dit stuk nog een laatste woord over de tegenwoordige tijdgeest.
De huidige generatie politici onderschat dat de bevolking van Europa zich geen knollen voor citroenen meer laat verkopen. Het zou dan ook goed zijn als per afzonderlijke lidstaat een referendum over de EU zou worden gehouden. Uiteraard bindend deze keer. Niet alleen in Nederland is men het zat. Ook in de ons omringende landen klinkt de roep om verandering inmiddels luidkeels. En die cri du coeur moet men serieus nemen. Doet de politiek dit niet, dan is een zogenaamde Europese Unie geen schild tegen een nieuwe burgeroorlog, maar juist een van de zekerste oorzaken ervan.  
Verschijnt ook op De Dagelijkse Standaard