Een Arabisch meisje uit Ramallah zit achterin een auto, haar vader en moeder voorin. De auto wordt onderdeel van een klassiek inti­fada-tafereeltje: stenen gooien naar auto's.
De vijfjarige wordt vol geraakt door een grote kei. Ze raakt zwaar gewond en verliest het bewustzijn. Pas tien dagen later komt ze weer bij in een Israëlisch ziekenhuis, aanvankelijk groten­deels verlamd. Ze dankt haar leven met name aan het optreden van Erez Kachel: een Israëlische militair die in het dagelijks leven hartchirurg is.
Likoed Nederland zette een videoclip over deze gebeurtenissen deze week op haar webstek. Hieronder is de clip ook opgenomen, inclusief dramatische muziek, huilende moeder en onbeholpen formulerende, en daardoor extra op de gevoelens werkende, vader. Twee dingen vermeldt Likoed Nederland er niet bij: het wanneer van de gebeurtenissen in het clipje en het waarom. Ik begin met het laatste: waarom doen de Israëli's menslievend?

»

Eigen belang
Door deze manier van optreden krijgen Joden sympathie van honderden miljoenen mensen in de rest van de wereld die voor hun informatie niet volledig aangewezen zijn op 'het journaal'.
Maar dat niet alleen: zelfs de denkbeelden van honderdduizenden, misschien wel miljoenen Arabieren worden erdoor beïnvloed. Het kan geen toeval zijn dat van alle landen waar Arabieren wonen, juist Israël het land is waar zij het minst negatief denken over Joden.

in Israël bestaat er tegen­woordig gewoon inkomens­ongelijkheid!

De ouders uit de videoclip zijn definitief verloren voor 'de Palestijnse zaak', om over het meisje zelf maar te zwijgen. Het is denkbaar dat dit soort mensen direct of indirect in de toekomst zelfs zal optreden als 'spion voor de zionisten'.
Het onwaarschijnlijk grote succes van de Israëlische strijdkrachten bij het uitschakelen van Hamas-leiders en het daarbij vermijden van burger­slachtoffers, is alleen te verklaren aan de hand van de grote hoeveel­heid informatie die ze ontvangen uit de Gazastrook zelf. Er moeten heel wat Arabieren zijn die op een of andere manier zijn overgehaald om te colla­boreren met de Joden.
Dit is een van die manieren.
De menslievendheid is ingegeven door puur eigenbelang.
De Joden zijn niet menslievend, maar ze doen alleen maar zo omdat dit prima van pas komt in hun propagandistische verhaal. Intussen beschermt de Israëlische staat haar burgers door middel van hun superieure technologie, met hun hekken en soms zelfs met geweld -waardoor er disproportioneel minder Joodse doden vallen dan Palestijnse- en bestaat er in dat land gewoon inkomensongelijkheid.

Geloofwaardigheid op het spel
Het omgekeerde geldt voor Hamas.
De leiding van Hamas is niet bloeddorstig, ze treden alleen zo op omdat anders hun dreigementen niet geloofwaardig overkomen. Dat is de logische verklaring voor het feit dat afgelopen week in Gaza twee collaborateurs werden opgehangen.
Het vormt ook een goede verklaring voor het afslachten van zeven mannen in november en het daarna feestelijk door de straten slepen van het lijk van een van hen, al is niet iedereen even zeer onder de indruk van het bewijsmateriaal tegen de mannen. Dit schreef Human Rights Watch erover in april:

Hamas security officials also falsely claimed that one of the men had confessed to aiding Israel while the six others “were caught red-handed” and “possessed hi-tech equipment and filming equipment to take footage of positions” during Israel’s November military offensive in Gaza, Palestinian media reported. All seven men had been in detention for months or years before the November 2012 hostilities, however.

HRW staat niet bekend als een bij uitstek pro-Israëlische organisatie.

U heeft intussen wel begrepen dat ik de altijd aanwezige neiging om over dit onderwerp op sarcastische toon te schrijven, dit keer niet onderdrukt heb.

Pallywood?
Echter, niet alle informatie die van Israëlische zijde komt is 100% de waarheid, de volledige waarheid en niets dan de waarheid. In het Israëlische filmpje wordt beweerd dat juist wanneer het Palestijnse meisje voor het eerst haar Israëlische redder ziet, ze eindelijk in staat is om een hand uit te strekken: dramatisering denk ik. De moeder is ook onwaarschijnlijk mooi, het kind onwaarschijnlijk lief en de vader onwaarschijnlijk sympathiek.
Evenmin is alle informatie die van Palestijnse en mohammedaanse zijde komt 100% leugen, de volledige leugen en niets dan leugen.

"Did he fire a rocket? Did he kill an Israeli? What did he do?"

Vanuit die gedachte bekeek ik aansluitend nog wat clips die door 'het andere kamp' geupload zijn naar YouTube, maar dat hielp niet voor het onderstrepen van deze nuancering.
Ik kwam eerst terecht bij deze buitengewoon ongeloofwaardige. Wanneer je er één keer naar kijkt valt het misschien niet op, maar wanneer je er nog eens naar kijkt met de vraag in het achterhoofd: hoe heeft men dit precies zo kunnen filmen?, verandert de zaak. Dan zien de beelden van 1:18 er ineens anders uit. Dit is een mevrouw die net ontdekt heeft dat haar 14-jarige zoon die aan het buiten spelen was, dood is. En wat doet ze? Ze levert een bijdrage aan het debat over de recht­vaardigheid van de Israëlische reactie op de raketten die vanuit Gaza worden afgevuurd: "Did he fire a rocket? Did he kill an Israeli? What did he do?"
Ik versta niet wat ze zegt. Misschien heeft deze mevrouw echt net voor de opnames nieuws gehoord over de dood van haar zoon en is alleen de vertaling volslagen geschift.
In welk kader die vertaling moet worden gezien blijkt uit de tekst aan het einde:

De bedoeling is dat we gaan denken dat Israel helemaal niet reageerde op de voortdurende beschietingen op de eigen burgers, maar dat het onderdeel is van de Israëlische campagne om de Palestijnen te bewegen om "hun land op te geven".
Het gaat hier over Gaza.
Het gebied dat in het kader van 'land voor vrede' onder Palestijns bestuur kwam nadat het Israëlische leger niet de Arabische maar de Joodse bewoners eruit verwijderd had.

Een patroon
Nog wat verder kijkend kwam ik terecht bij deze: Israëlische

in de leeftijd van de doodschoppers van de Nederlandse grensrechter

soldaten die een jongetje hardhandig meevoeren en deze: over jongeren in de leeftijd van de doodschoppers van de Nederlandse grensrechter die worden aangeduid als 'kinderen', om tenslotte te blijven steken bij enkele commentaren onder een clip met de bekende Holocaust-ontkenner Finkelstein. Die noemt het Israëlische leger het lafste van de wereld en ene Luis Beltran vindt dat een mooie voorzet om zijn geheel eigen visie op de Tweede Wereldoorlog te geven. Een uitdrukking daarvan ervan staat al in de subtitel, hier een screenshot van een andere. Die gaat ook over Nederland.



Wedstrijd
Ik moet dan toch even naar adem happen. Liegen: okay, dat gebeurt. Wie liegt er helemaal nooit, zelfs niet in de vorm van weglatingen?

Mensenrechten? Mannen van eer hebben rechten, verraders niet

Het ontbreken van integriteit: ja dat komt voor, helaas, steeds meer ook, zo lijkt het. Maar een wedstrijd in leugen­achtigheid?
Je mag je overigens best afvragen of een afbeelding van zo'n comment iets bewijst.
Op zichzelf bewijst die ook niets, maar het past helaas in een patroon. Een patroon dat niet alleen gevormd wordt door comments onder YouTube clips en door bijdragen van journalisten die zichzelf voor 'mensen van kennis' houden, maar ook door uitlatingen van Hamas voormannen.
Deze bijvoorbeeld, uit hetzelfde rapport van Humman Rights Watch:

Ma’an, a Palestinian news agency, quoted Mahmud Zahar, a Hamas leader, as telling journalists on November 24: “We will not allow one collaborator to be in Gaza, and let human rights groups say whatever they want. A human has rights if they have honor and not if they are a traitor.”

En door de opvattingen van de Turkse premier Erdogan:

In his mind “exaggerated” reports of the events in Taksim Square are part of a global conspiracy by foreign powers who are stirring up trouble to drive up Turkey’s borrowing costs. This will supposedly bring down the economy, and with it Mr Erdogan. Pro-government titles are awash with stories of the roles played by Israel and the Jews. The problem, says an AK insider, “is that the prime minister believes this stuff.” Bron: The economist.

Het kan altijd gekker
Het patroon van steeds driestere aanvallen op Israël en Joden op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. Tot in medische tijdschriften.
Van de absurde maar alsmaar doorgaande campagne om Israël af te schilderen als Apartheidsstaat.
De suggestie dat de meest weerzinwekkende vormen van anti-joodse laster onderdeel van open dialoog zou kunnen zijn.
Het patroon van geweld tegen Israëli's en andere Joden in Europa.
Van gelijkstellen van atoomwapens in handen van Israël en van Iran.
Van intimidatie van Palestijnen die zich wijden aan verbetering van het lot van Palestijnen in plaats van aan de strijd tegen Israël.
Het gaat maar door.
Je raakt eraan gewend dat het altijd gekker kan. Dit bericht is van maart: Hamas spreekt zich uit tegen het als mohammedaanse toerist bezoeken van de bekende Al Aqsa moskee in Jeruzalem.
Gek maar wel logisch. Een effectief onderdeel van de haatcampagne tegen Israël berust immers op verhalen over het beschadigen van dat soort gebouwen en het hinderen van bezoekers. Mohammedanen die als toerist naar Jeruzalem gaan en helemaal geen last ondervinden, steunen de propaganda van Israël die gericht is op het tegengaan van die leugens.
Ik heb me maar aangesloten bij een van de reacties onder dit laatste artikel:

First time I can say I agree with hamas

En tegenwoordig?
Likoed Nederland had ook niets vermeld over het wanneer van de videoclip over het vijfjarige meisje: het was van jaren geleden.
Het beeld dat Israël tegenwoordig kan neerzetten en ook neerzet, is een beetje anders: het komt realistischer over en stemt -misschien juist daardoor- hoopvoller.
Ik ben er nog niet uit welke van de onderstaande boodschappen nu als het meest positief beoordeeld moet worden.
Deze videoclip met een soort van liefdesverklaring voor haar land van een Arabisch-Israëlische sportvrouw:

of dit verhaal, met een meer pragmatische teneur over 'Israëlisatie'? (Met name over Arabisch-Israëlische studenten die naar reguliere scholen gaan, in plaats van naar aparte Arabische).