Naam:  Wachtwoord:   Ingelogd blijven? Wachtwoord kwijt? (Waarom) Registreren
 
          
                         
Dit is het archief van Islamofobie.nl
Sinds juli 2014 verschijnen hier geen nieuwe stukken meer. De artikelen worden *) heringedeeld in acht categorieën: zie de knoppen links. Met uitzondering van de categorie 'Islam(itische ideologie)' is de indeling nu niet meer naar thema, maar naar aard van de stukken. Vier jaar lang lag het hoofdaccent op het voeren van de noodzakelijke ideologische strijd: zie het motto hierboven. In de komende jaren zal ik (initiatiefnemer en belangrijkste leverancier van teksten voor islamofobie.nl) me meer richten op de noodzakelijke politieke strijd. In termen van deze indeling: veel meer nadruk op Voorstellen, Politieke organisatie en iets meer op Opinie. LEES VERDER »
 
 
De VN en Israël
UNRWA, UNHCR, UNCHR, OCHA, Unispal, Committee, Algemene Vergadering…

Twee weken geleden schreef ik over de VN-orga­nisatie OCHA. De invals­hoek daar­van was het leve­ren van wat con­text bij de laster-actie van een mede­werkster van de afde­ling oPt van die OCHA [1].
De bedoeling van deze bij­drage is die con­text wat ver­der uit te breiden. Het is tege­lijkertijd een vervolg op het stuk over Emile Roemer.
Onmiskenbaar is in veel anti-Israëlische uit­spraken en acties een ele­ment van moham­medaans geïnspi­reerde Joden­haat aanwezig. Wie daarop wijst loopt het gevaar van islamofobie te worden beschuldigd. Bizar, en om heel cynisch van te worden. Daarom laat ik hier Jodenhaat bewust maar buiten beschouwing. Liefst zou ik zelfs alle (kwaadaardige) motieven buiten beschouwing willen laten. Maar dat is lastig: verborgen agenda's, belangen en schoner klinkende motieven spelen in de politiek immers altijd een belangrijke rol. Naast motieven zijn er ook -openlijk uitgesproken- intenties. Ik heb me zoveel mogelijk beperkt tot droge feiten en contro­leerbare zaken, zoals die officieel beleden intenties.


»
VB, VN en VS
Voordat ik inzoom op VN-organisaties en hun relatie tot Israël eerst nog enkele opmerkingen over internationale politiek in het algemeen.
Besluiten en uitspraken op het gebied van internationale politiek
steeds blinder nastreven van steeds minder realistische idealen
vloeien voort uit meer of minder cynische machtspolitiek zowel als uit meer of minder sentimenteel beleden idealen. Dat overal op de wereld mensen aan de VN in het algemeen en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in het bijzonder, hoop ontleenden en ontlenen was en is niet louter dwaze sentimentaliteit. De trend in het Westen is echter: steeds blinder nastreven van steeds minder realistische idealen.
Een illustratie daarvan kun je al terugvinden in de basisdocumenten van Volkerenbond en Verenigde Naties. Zoals de oprichting van de Volkerenbond werd geïnspireerd door een 'dat nooit meer'-gevoel na WOI, was de VN het gevolg van een vergelijkbaar gevoel na WOII. Het 'convenant' van de Volkerenbond opent nog met een nuchter
De verdragspartijen (…) komen overeen…
Het charter van de VN begint de preambule echter met een sentimenteel en aanmatigend:
Wij, de volkeren van de Verenigde Naties, vastbesloten om (…) hebben besloten ons gezamenlijk in te spannen..

Tussen WOI en WOII zat goed beschouwd minder dan 15 jaar [noot]. Dat er tussen WOII en 9/11 een bijna vier keer zo lange periode zat, is mijns inziens niet te danken aan het beter functioneren van de VN dan de VB, maar aan het feit dat de Amerikanen vaak een werkbaar spoor bewandelden in dat spanningsveld tussen machtspolitiek en idealen. Dit leverde onder andere een langdurige bezetting op van Duitsland (en Japan) en effectieve druk op de landen in Europa om er alles aan te doen een nieuwe versie van het revanchisme te voorkomen. Opgeteld bij het militaire optreden tegen de nazi's is dat in mijn ogen voldoende reden voor eeuwige dankbaarheid onzerzijds. En dat bedoel ik letterlijk.

UNRWA versus UNHCR
Die VN-organisatie OCHA, uit het eerdere artikel, is als geheel een wat vreemde organisatie maar in verband met het conflict om Israël ging het eigenlijk vooral om de afdeling oPt, 'occupied Palestine territories', met haar disproportionele omvang. Daarnaast zijn er echter verschillende complete VN-organisaties die uitsluitend aan het conflict om Israël gewijd zijn.
Vrienden van Israël en het Joodse volk vragen in dit verband terecht nogal eens aandacht voor de organisatie UNRWA. Dat is niet verwonderlijk. UNRWA is de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen die bestaat naast de algemene VN-organisatie voor alle andere vluchtelingen op de wereld: de UNHCR (niet te verwarren met de UNCHR, die verderop nog aan de orde komt). Mensen die de VN via UNRWA steunt, krijgen meer geld dan mensen die de VN via de UNHCR helpt, het begrip 'vluchteling' wordt anders gedefinieerd en de medewerkers van UNRWA zijn, in tegenstelling tot die bij de UNHCR, bijna allemaal gerecruteerd uit de te 'helpen' slachtoffergroep. De UNRWA helpt mensen die in 1948 in verband met de eerste oorlog tegen Israël, gevlucht zijn en hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen: expliciet alleen Arabieren, geen Joden.
250 keer zoveel Pale­stijnen als te ver­wach­ten zou zijn op basis van hun aantal

Op een bijeenkomst van begin maart, georganiseerd door het CIDI, deed SP-voorman Roemer het voorkomen alsof hij nog nooit gehoord had van joden die uit Arabische landen vluchtten naar Israël terwijl en nadat de eerste poging Israël militair te vernietigen, mislukte. Voor een gemiddelde onderwijzer of een kamerlid met een portefeuille waarin 'buitenland' niet voorkomt, misschien niet eens zo gek. Hoewel het om circa 700000 mensen ging, ongeveer evenveel als het aantal Arabieren dat Israël ontvluchtte, hebben we het hier immers over gebeurtenissen van meer dan 60 jaar geleden. Er wordt ook zelden meer over hen gesproken: deze mensen en hun nakomelingen die een aanzienlijk deel van de bevolking van de Joodse staat vormen, hebben namelijk vanzelfsprekend gelijke rechten als de andere bewoners. Er zijn ook geen organisaties, en al zeker geen VN-organisaties, die zich bezighouden met hun terugkeer (laat staan die van hun kleinkinderen) naar de landen waar ze uit wegvluchtten.
Door te focussen op deze merkwaardige situatie van twee VN-vluchtelingen organisaties naast elkaar, blijft een aantal aspecten van de UNRWA nog onderbelicht of komt helemaal niet aan de orde. Het gegeven dat de UNHCR twee keer zoveel (hier bij de UNHCR zelf) mensen bedient als de UNRWA is wel terug te vinden. Soms staat er ook nog bij dat ze dat met vier keer zo veel mensen doet en dat dat bijna allemaal zelf Palestijnen zijn. Nergens vond ik echter een vergelijking met het totale aantal VN-medewerkers. Wanneer je die vergelijking wel maakt, is het ineens bijna vanzelfsprekend dat de VN zo uitgesproken anti-Israël is. Alle VN-organisaties samen hebben minder dan 70000 medewerkers: voor de VN werken dus niet 2 of 3 keer zoveel Palestijnen als te verwachten zou zijn op basis van hun aantal maar ongeveer 250 keer zoveel. Dat is extra opmerkelijk wanneer je het stukje "Who works at the UN?" er bij betrekt. Daar meldt de VN zelf dat
…the essential criteria for recruitment shall be "the highest standards of efficiency, competence and integrity". Due regard must also be paid to "recruiting the staff on as wide a geographical basis as possible"

En dat terwijl
Among all staff, 50.1 per cent were from developing countries, 39.7 per cent from developed countries, and 10.2 per cent from countries in transition - despite the fact that developing countries represent 150 of the UN's 192 Member States and nearly 84 per cent of the world's population.

Het is dus de officieel uitgesproken bedoeling dat de VN haar werknemers evenredig betrekt uit alle delen van de wereld, de armere landen zijn wat dit betreft nog steeds ondervertegenwoordigd, maar voor de Palestijnen geldt een gigantische oververtegenwoordiging.

1949: een ander tijdperk
Maar dat is niet het enige en bij lange na niet het belangrijkste dat al te vaak over het hoofd wordt gezien. De UNRWA werd opgericht in de tijd dat in Nederland
De Cuba-crisis lag nog 13 jaar in de toekomst
vrouwen ontslagen werden wanneer ze trouwden en jongens die homofiel overkwamen het gevaar liepen gecastreerd te worden. In de tijd dat nog bijna elk Afrikaans land een kolonie was van een Europees land en in Europa zelf miljoenen Duitssprekenden het land uitgegooid werden, waar hun voorouders eeuwenlang gewoond hadden. Honderdduizenden vonden daarbij de dood.
De grootste Britse kolonie werd langs religieuze lijnen opgesplitst waarna, net als na de eerste Arabische oorlog tegen Israël, de vluchtelingenstroom in beide richtingen ongeveer even groot was. Alleen waren het er daar geen 700000 maar tien keer zoveel.
Net als onder de Sudeten-Duitsers vielen daarbij honderdduizenden doden.
De Cuba-crisis, de afschaffing van de slavernij in Saoedi-Arabië en de oorlog tussen China en India: ze lagen allemaal nog 13 jaar in de toekomst. Anders gezegd: de UNRWA stamt echt uit een totaal ander tijdperk.
Wanneer je resolutie 302 van de Algemene
verlenging van de levensduur van UNWRA tot 1959
Vergadering van de VN, van december 1949, hebt gelezen, komt het minder vreemd over dat er op een gegeven moment een UNRWA en een UNHCR bestond. De UNRWA werd namelijk opgericht voor de UNHCR en zou tijdelijk zijn.
De resolutie heeft eigenlijk maar één interessant en nog relevant artikel: nummer zeven. Daarin wordt de oprichting van de UNRWA uitgeroepen en worden en de twee doelstellingen genoemd:
(a) To carry out in collaboration with local governments the direct relief and works programmes as recommended by the Economic Survey Mission;
(b) To consult with the interested Near Eastern Governments concerning measures to be taken by them preparatory to the time when international assistance for relief and works projects is no longer available;

Als er dus één ding vaststond bij de instelling van de UNRWA was het wel dat hij bedoeld was als tijdelijke organisatie en dat de veronderstelling leefde dat de Arabische landen zorg zouden gaan dragen voor de uit Israël gevluchte mensen. Daarover wordt al meer dan zestig jaar gestreden langs ongeveer dezelfde lijnen. Illustratief is dit verslag van een bijeenkomst van het United Nations Special Political Committee eind 1954. Het betreft hier een bericht van het JTA Jewish News Archive. Vijanden van Israel zullen de betrouwbaarheid ervan dus in twijfel trekken. Waar het hier om gaat is echter niet de exacte inhoud van het bericht maar om te illustreren welke onderwerpen in die tijd al aan de orde waren: de integratie van de Palestijnse (!) vluchtelingen in de Arabische landen, verlenging van de levensduur van UNWRA tot 1959, de tegenwerking van Arabische landen van pogingen die de UNRWA ondernam om de vluchtelingen in staat te stellen om voor zichzelf te zorgen, de vraag of de tweehonderd miljoen dollar steun aan de UNRWA wel aangewend werd voor de vluchtelingen.

Sudeten Duitsers en een jodenvrij Trans-Jordanië
Voor de Algemene Vergadering van de VN in 1949 was het niet bijzonder om te verwachten dat de Arabische landen de Palestijnse vluchtelingen zouden helpen, dat ze hen zouden opnemen zoals de joodse vluchtelingen opgenomen werden in Israel. Vandaag de dag lijkt dat door de meeste politici en journalisten, -ook in Nederland en in het Westen in het algemeen-, als iets uitzonderlijks, onbegrijpelijks en onaanvaardbaars te worden opgevat.
Palestina zou niet gedeeld worden door Joden en Arabieren maar over hen verdeeld worden
Dan vergeet men echter dat dat een beoordeling 'met terugwerkende kracht' is: toen werd het gezien als weliswaar betreurenswaardig maar begrijpelijk en onontkoombaar. En het belangrijkste: op tal van plaatsen in de wereld werden grote volksverhuizingen als onvermijdelijk geaccepteerd om erger te vermijden: zie de miljoenen verdreven Duitssprekenden en de miljoenen hindoes, sikhs en mohammedanen op het Indiase subcontinent. Meer in het bijzonder voor het Midden-Oosten waren de Britten al veel eerder tot de conclusie gekomen dat het mandaatgebied Palestina niet gedeeld zou worden door Joden en Arabieren maar over hen verdeeld moest worden. In 1922 werd het strikt Arabische Trans-Jordanië gevormd uit het grootste deel van het mandaatgebied. Daarbij werd expliciet afgesproken dat Joden niet thuishoorden in dat nieuwe land. Dit werd later opgenomen in de Jordaanse wet. De VN-organisatie UNHCR, waarvan je toch wat dit betreft toch wel enige betrouwbaarheid mag verwachten geeft de wetgeving zo weer:
Law No. 6 of 1954 on Nationality (last amended 1987)
Chapter 1 - General Provisions
Article 1
This Law may be cited as the Jordanian Nationality Law, 1954, and shall come into force on the date of its publication in the Official Gazette.
Article 2
In this Law, except where the context otherwise requires:
(…) "Arab" means, for the purposes of this Law, any person whose father was of Arab origin and who is a national of a State Member of the League of Arab States;
"Emigrant" means any Arab born in the Hashemite Kingdom of Jordan or in the ursurped part of Palestine who emigrated from or left the country or a child, wherever born, of such a person; (…)
Article 3
The following shall be deemed to be Jordanian nationals:
(1)Any person who has acquired Jordanian nationality or a Jordanian passport under the Jordanian Nationality Law, 1928, as amended, Law No. 6 of 1954 or this Law;
(2)Any person who, not being Jewish, possessed Palestinian nationality before 15 May 1948 and was a regular resident in the Hashemite Kingdom of Jordan between 20 December 1949 and 16 February 1954;

Jordanië gaf hiermee dus in één wetsartikel tegelijkertijd aan vele Arabische vluchtelingen automatisch de Jordaanse nationaliteit en ontzegde even automatisch de Jordaanse nationaliteit aan Joden, ongeacht hoe lang zij en hun voorouders er al woonden.
De wijdverspreide opvatting dat bij het vormen van een Palestijnse staat op de Westbank de nu daar woonachtige Joden daar zullen vertrekken, ongeacht of de vraag of ze er persoonlijk naar verhuisd zijn of dat hun voorouders er al millennia leefden, sluit naadloos aan op deze insteek.

UNHCR: pragmatisme versus sentimenteel Eurocentrisme
Aan het focussen op het opmerkelijke (voort)bestaan van de UNRWA naast de UNHCR zit nog een ander problematisch aspect. Dat heeft te maken met het hierboven getoonde wereldkaartje.
Zo universeel is de UNHCR dus niet
Landen die daar grijs zijn ingekleurd doen officieel niet mee met de UNHCR. Zo universeel is de UNHCR dus niet. Merk op dat ook India, Pakistan en BanglaDesh niet meedoen. Over de 18 miljoen vluchtelingen en hun nakomelingen van 1947 (rekenend volgens de UNRWA normen zou het nu om zo'n 60 miljoen mensen gaan, meer dan er in Italië wonen) wordt nauwelijks meer gesproken, er is geen UNHCR-afdeling en zelfs met Kashmir houdt de UNHCR zich niet bezig. Carol Batchelor, hoofd van de UNHCR afdeling in New Delhi noemde in 2006 de rol van de UNHCR in India "verwaarloosbaar". Ze verwees daarbij nadrukkelijk naar Jammu and Kashmir.
Van de mate waarin het UNHCR gedachtegoed gemeengoed is de landen die groen zijn ingekleurd, moet men zich ook geen al te rooskleurige voorstelling maken. Dit schrijft de organisatie er zelf over in een stuk dat gaat over het land West-Sahara waarvan het grootste deel al decennialang bezet wordt door Marokko:
All countries of North Africa have ratified the 1951 Refugee Convention and its 1967 Protocol-with the exception of Libya, which, however, is party to the Organisation of African Unity's 1969 Convention Governing the Specific Aspects of Refugee Problems in Africa. However, none, except Mauritania, have established national asylum laws and systems consistent with international standards. Therefore, UNHCR has been the sole entity undertaking refugee status determination (RSD), while refugee status granted by UNHCR has not been automatically recognized by governments. Only a limited number of refugees registered with UNHCR have been given residence permits.

Overheden en andere actoren in de meeste lidstaten van de VN zijn niet in hoofdzaak ideologisch bezig, maar hanteren een forse dosis pragmatisme in de (internationale) politiek. Daar hoort bij dat men "de VN" niet beschouwd als iets dat automatisch een bepaalde autoriteit vertegenwoordigt en al helemaal niet dat die autoriteit zou gaan boven die van de eigen nationale overheid. Nergens is de neiging om dat wel te doen zo groot als in het Westen en onder westerse landen scoort Nederland daarop weer extra hoog. Er is geen enkel internationaal politiek vraagstuk waarmee zo weinig pragmatisch wordt omgegaan als met het conflict om Israël de daaraan gerelateerde problemen van de Palestijnen. En dat terwijl de basis van de alsmaar in stand gehouden ellende voor Israël en de Palestijnse Arabieren juist een toppunt van pragmatisme was: de vaststelling door de Britten, van bijna een eeuw geleden, dat Palestina beter niet gedeeld zou worden door Joden en Arabieren maar over hen verdeeld moest worden.

Andere, zeer bijzondere VN-organisaties
De UNRWA is verreweg de grootste van de VN-organisaties die volledig of voor een disproportioneel groot deel, toegewijd is aan de belangen van de Palestijnen en het conflict om Israël, maar niet de enige. Om de omvang van dit stuk beperkt te houden nu nog slechts enkele opmerkingen over een paar van die organisaties; misschien later meer.
De UNISPAL en het 'Committee' zijn, net als de UNWRA, voor 100% gewijd aan de belangen van de Palestijnen. De Algemene Vergadering, de UNHRC en de eerdergenoemde OCHA behoren tot de onderdelen die een onevenredig groot deel van hun aandacht besteden aan de Palestijnen en het conflict.
The Committee is een actiegroep

Het 'about' van Unispal geeft weinig informatie. Er valt uit op te maken dat het hier om een zogenaamde 'divisie' gaat van de VN. Deze divisie blijkt het secretariaat van 'het Committee' en onderhoudt daarnaast onder andere de website 'The question of Palestine'. De volledige naam van dat Committee luidt: Committee on the exercise of the inalienable rights of the Palestinian people. De naam van deze organisatie is veelzeggend net als het oprichtingsjaar. Gecombineerd geven deze twee karakteristieken al een heel aardige indicatie van de aard van de organisatie.
Eerder bestond er al eens een Committee: de UNSCOP. Dat was het VN-committee dat ingesteld werd in 1947 toen de Britten van de verantwoordelijkheid voor het mandaatgebied Palestina af wilden. Het huidige Committee, waarvan de naam niet wordt afgekort tot de beginletters maar door het 'The' Committee te noemen, is veel later ingesteld: in 1975. Dat was dus in de jaren van de metamorfose van Arafat -van terrorist tot slachtoffer van de Israëlische machtsontplooiing-, van de nasleep van de olieboycot ('autoloze zondag') en de daarop aansluitende start van de ‘Europees-Arabische Dialoog’ (zie verder: Eurabië: geen complottheorie.
The Committee is een actiegroep. Een andere VN-organisatie die zelfs in de naam rept van 'onvervreemdbare rechten' van een bepaalde groep mensen, is ondenkbaar. Zelfs voor de grootste te onderscheiden groep van mensen, vrouwen, bestaat er geen VN-organisatie die spreekt van hun onvervreemdbare rechten, ook de UNICEF heet niet zo. Er wordt ook weinig moeite gedaan om de uniciteit van The Committee te verhullen. In het verslag van de 340ste (!) bijeenkomst leest men:
Taking the floor, Riyad Mansour, the Permanent Observer of Palestine, thanked the Committee for its significant help in advancing his people’s cause. It was the only Committee of its kind in the United Nations, he stressed."

The Committee wordt door de VN-divisie Unispal ondersteund maar telt slechts 25 lidstaten en 24 'observers'. Van die 25 zijn er 12 aangesloten bij de OIC, de Organization of Islamic Cooperation, die als organisatie weer een van de waarnemers is, net als de Arabische Liga en de Palestijnen zelf. Onder de 14 andere vinden we het meest dictatoriale land van Europa, Wit-Rusland, Cuba, Venezuela, en Zuid-Afrika. Van de 21 landen met waarnemersstatus zijn er 17 OIC-lid.
Het uitvoerend Bureau wordt bemand door Senegal, Afghanistan, Cuba en Malta

Pervers
De afkorting UNHRC staat voor United Nations Human Rights Commission. Op het Huis van Afgevaardigden stond heel recent een goed artikel over deze UNHRC van de hand van Timon Diaz. De veelzeggende titel bevatte een belangrijke komma: De VN mensenrechtenraad, is dat niet. In de commissie zitten vooral vertegenwoordigers van landen die het met de mensenrechten niet zo nauw nemen. In 1989 werd er een internationale mensenrechtenprijs in het leven geroepen door Muammar Khadaffi en zeer recent is binnen de commissie dezelfde Khadaffi postuum geëerd voor zijn bijdragen op het gebied van mensenrechten. Unaniem sprak de raad zich uit. Behalve van OIC leden kwam er ook expliciet lof van de vertegenwoordiger van Noord-Korea. Het zou hilarisch als het niet voor de perverse VN-werkelijkheid stond.
Afgelopen maand had de commissie Hamas leider Ismail al-Ashqar uitgenodigd als gastspreker. Hij spreekt in dit soort termen:
Jeruzalem kan niet bevrijd worden door middel van onderhandelingen of dialoog … terreur en Jihad zijn de enige manier om Jeruzalem te bevrijden van het vuil van de zionistische bezetting.

Over OCHA schreef ik eerder. Ik had alleen nog niet benadrukt dat de OCHA de opvolger is van een organisatie die puur bedoeld was voor het coördineren van noodhulp in geval van 'emergencies', calamiteiten zoals aardbevingen, hongersnood. Er is een verschuiving opgetreden: er is nu ook een rol bij nood die direct voortkomt uit gewapende conflicten. Het is bepaald disproportioneel, zo niet pervers te noemen dat er wel een (verhoudingsgewijs zeer grote) afdeling oPt [1] is maar geen voor Noord-Korea, de Bihari's, de Kashmiri, Soennieten in Syrië, Sjieten in Yemen, de bevolking in Papua Nieuw Guinea, in Zuid-Thailand, etc etc
Er is wel een verklaring voor: Israel is een door en door fatsoenlijk land. De Palestijnen vestiging van OCHA is gehuisvest in Jeruzalem.

Noten
1) oPt staat voor Occupied Palestinian Territories. Alle andere afdelingen van deze VN organisatie zijn puur geografische aanduidingen. Alleen voor deze afdeling van de OCHA geldt dat in de naam als het ware een verwijzing zit naar politieke standpunten. De afdeling die zich bezig houdt met de honderdduizend vluchtelingen uit West-Sahara heet UNHCR-Algerije.  

Frans Groenendijk,  07-04-2012          

Reacties
# 1
Roelf-Jan:

Uitstekend stuk. Dat Tweede Kamerleden er maar nota van zullen nemen.

07-apr 2012 ,  08:18
# 2
Alf Jans:

Citaat: "Op een bijeenkomst van begin maart, georganiseerd door het CIDI, deed SP-voorman Roemer het voorkomen alsof hij nog nooit gehoord had van joden die uit Arabische landen vluchtten naar Israël terwijl en nadat de eerste poging Israël militair te vernietigen, mislukte."
Begin jaren zestig was het boek Exodus van Leon Uris ook in Nederland een bestseller. De kans is dus groot dat de ouders van Roemer het boek in de boekenkast hebben staan. Met deze populaire bron in handen was er geen noodzaak om allerlei officiële rapporten door te nemen.

07-apr 2012 ,  10:25
# 3
Likoed Nederland:

De Palestijnen hebben een heel eigen definitie van vluchteling, zoals dat kinderen van vluchtelingen ook vluchtelingen kunnen zijn en dat je ook vluchteling kon zijn als je naar een ander gedeelte van het land vluchtte.

Dat kan nog verklaard worden uit het feit dat UNWRA ouder is dan UNHCR. Maar wordt het na 64 jaar niet eens tijd omdat gelijk te trekken?
Dat lost het Palestijne 'vluchtelingenprobleem' trouwens met een pennestreek op!

Zie: http://likud.nl/2010/11/de-twee-soorten-vluchtelingen-van-de-vn-palestijnse-en-gewone1948-nakba-naqba/

07-apr 2012 ,  11:03
# 4
Arend:

@Frans,

Goed dat dit allemaal weer eens op een rijtje wordt gezet.
Stuur je dit soort stukjes (eventueel in aangepaste vorm) eigenlijk ook naar politici, bijvoorbeeld die meneer Roemer?
Ik geef toe, de meeste politici reageren niet erg serieus op mailtjes. Meestal krijg je een nietszeggend standaardmailtje van een woordvoerder. Maar je weet nooit of er iets blijft hangen; wie niet waagt, die niet wint.

Het is onontkoombaar dat veel politici echt niet weten wat er werkelijk aan de hand is. De media laten al decennialang een heel ander beeld zien, en ook de pamfletten van de meeste politieke partijen (oa dus de SP) doen niet echt aan feiten checken.

Ondertussen tonen de cijfers dat het grote verschil tussen de UNHCR en de UNRWA een politiek probleem is, en geen vluchtelingenprobleem. Bijna 5 miljoen "Palestijnse vluchtelingen", tegenover 10 miljoen vluchtelingen in de rest van de wereld?

Dit "Palestijnse vluchtelingenprobleem" is gecreëerd, en het is mensonterend dat de Palestijnen daar bijna net zo erg onder leiden als al die andere vluchtelingen voor wie (vooral vanwege dit onoplosbaar gemaakte probleem) veel minder geld beschikbaar is.

07-apr 2012 ,  04:14
# 5
Giacomo:

Erg verhelderend. Dank.

07-apr 2012 ,  09:48
# 6
Frans Groenendijk:

Bedankt voor de aanmoedigingen.
@Arend. Juist een stuk als dit wordt wat minder gelezen, lijkt het wel. Maar ik houd mezelf voor dat niet alleen het aantal lezers telt, maar ook wie. Daarnaast vertrouw ik op een druppel en doorsijpel-effect. Wanneer de stukken goed genoeg zijn zullen mensen anderen weer attent maken op stukjes van de inhoud. Via Twitter maak ik wel eens een paar kamerleden attent op dit soort berichten. Niet meneer Roemer, dat lijkt me zinloos.

08-apr 2012 ,  09:36
# 7
Ratna Pelle:

Interessant stuk, met nuttige informatie die ik nog niet kende. Hier staat ook een en ander over de VN en de diverse organisaties die vooral de belangen van de Palestijnen behartigen en het conflict helpen in standhouden: http://www.israel-palestina.info/verenigde_naties.html/

09-apr 2012 ,  01:09
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.