Naam:  Wachtwoord:   Ingelogd blijven? Wachtwoord kwijt? (Waarom) Registreren
 
          
                         
Dit is het archief van Islamofobie.nl
Sinds juli 2014 verschijnen hier geen nieuwe stukken meer. De artikelen worden *) heringedeeld in acht categorieën: zie de knoppen links. Met uitzondering van de categorie 'Islam(itische ideologie)' is de indeling nu niet meer naar thema, maar naar aard van de stukken. Vier jaar lang lag het hoofdaccent op het voeren van de noodzakelijke ideologische strijd: zie het motto hierboven. In de komende jaren zal ik (initiatiefnemer en belangrijkste leverancier van teksten voor islamofobie.nl) me meer richten op de noodzakelijke politieke strijd. In termen van deze indeling: veel meer nadruk op Voorstellen, Politieke organisatie en iets meer op Opinie. LEES VERDER »
 
 
De worsteling van de Christen Unie met het mohammedanisme
Een serieus antwoord

Afgelopen vrij­dag kwam er een zesde reac­tie binnen op de e-mail die wij, Maarten Vonk, Tommie Hen­driks en onder­getekende, stuurden aan de 28 parle­ments­leden die voor een christe­lijke partij in de Tweede Kamer zitten. De aanlei­ding om die parle­ments­leden aan te schrijven was een opmerke­lijke uitlating van CDA-euro­parlementariër Wim van de Camp over een bond­genootschap tussen christenen en mohammedanen.
Het karakter van deze nieuwe reactie, ondertekend met 'fractie ChristenUnie Tweede Kamer', is beslist anders dan die van de eerste vijf (hier en hier). Weliswaar bevat ook deze brief geen rechtstreekse antwoorden op onze dertien vragen, maar het is duidelijk dat er over de inhoud van dit antwoord is nagedacht en dat daarbij niet, of in ieder geval niet alleen, gezocht is naar manieren om rechtstreekse antwoorden te vermijden.
De e-mail begint met: "Wij willen de notie die uit uw mail spreekt serieus nemen." Dat is voldoende reden het verhaal van de CU ook serieus te bekijken.

»
Hieronder volgen eerst integraal de oorspronkelijke vragen en de e-mail van de CU, daaronder volgt mijn commentaar. De Romeinse cijfers zijn door mij toegevoegd om makkelijker te kunnen verwijzen. De onderstrepingen zijn natuurlijk ook van mij.

Deconfessionalisering
Het begrip 'deconfessionaliserende wereld' ligt in de buurt van ontzuiling, dan gaat het over instituties, maar kan ook anders worden opgevat.
1. Betreurt u de ontzuiling die we hebben doorgemaakt in Nederland?
2. Staat 'deconfessionalisering' voor u voor de teloorgang of ondermijning van bepaalde waarden en zo ja welke daarvan worden in uw ogen het meest bedreigd?
3. Bent u van mening dat de waarden die verbonden zijn met -uw invulling van- het christendom, alleen of alleen goed verdedigd (kunnen) worden door instituties die expliciet christelijk zijn?
DE islam
4) Neemt u voor uw beoordeling van 'de islam' uitsluitend, of vrijwel uitsluitend uitspraken en gedrag in overweging van volgelingen van Mohammed in Nederland ?
5) Vind u het juist/onjuist om voor de beoordeling ook naar de basisdocumenten van het mohammedaanse gedachtegoed te kijken?
6) Vind u het juist/onjuist om voor de beoordeling ook naar de geschiedenis van 'de islam' in de hele wereld te kijken?
7) Winnen in uw ogen de extremistische krachten in de mohammedaanse wereld sinds 2001 aan kracht of wordt hun invloed teruggedrongen?
8) Kent u hervormingsbewegingen binnen de mohammedaanse wereld die u hoop geven dat de extremistische invulling van de leer -dus niet de extremistische praktijk- ontwapend zal worden?
Culturele christenen
Bestudering van het mohammedaanse gedachtegoed en de manier waarop dit botst en in de geschiedenis botste met andere beschavingen, blijkt in de praktijk te kunnen leiden tot herwaardering van het christendom, van de rol van het georganiseerde christendom in het verleden: zeg maar het joods-christelijk erfgoed. Dat is de achtergrond bij de volgende vragen:
9) Ons inziens komen de meest fanatieke aanvallen op het christendom van atheïsten en humanisten met 'progressieve' achtergrond en minder van die met conservatieve en/of liberale sympathieën? Ervaart u dat ook zo?
10) Ziet u, net als ik, een doorschietende zelf-relativering binnen christelijke organisaties als een bedreiging voor het christendom?
Bedreigde christenen
Niet alleen in Nigeria, maar in tal van landen met mohammedaanse meerderheid worden christenen vervolgd. De jihadisten in Nigeria vallen de christenen aan en ze doen dat nadrukkelijk juist met christelijke feestdagen, de fundamentalisten in Duitsland gaan juist met Pasen miljoenen korans uitdelen.
11) Beschouwt u organisaties die de vervolging van christenen onder de aandacht brengen, zoals Open Doors of One Free World International, als alarmisten?
12) Bent u van mening dat men vanuit het Westen christenen elders juist verder in gevaar brengt door het voor ze op te nemen?
13) Bent u van mening dat christenen (en andere gelovigen) die woonachtig zijn in landen met mohammedaanse meerderheid, zich neer moeten leggen bij om het even welke beperkingen aan hen worden opgelegd?


De antwoorden van 20 juli:
(I) Wij beseffen heel goed dat de islam in zekere zin een antwoord is op het christendom; een antwoord dat God en Zijn bemoeienis met de wereld, terugbrengt tot iets dat met het menselijk begripsvermogen te bevatten is en om die reden de mens relatief eenvoudige regels oplegt en afziet van het hart van het christendom, Jezus Christus - niet voor niets de steen des aanstoots.
(II) Vanaf het ontstaan heeft de islam dan ook juist vijandig gestaan tegenover christendom en jodendom die - en de koran kan daar bij wijze van spreken gewoon niet over uit - zo dom zijn om de derde openbaring niet te stellen boven de eerste en de tweede, maar dus hun eigen, gecorrumpeerde openbaring blijven aanhangen. De koran bevat soera op soera, waarin joden en christenen op niet mis te verstane wijze op dit punt worden terechtgewezen.
(III) De opstelling van de ChristenUnie over de islam is vooral ingegeven vanuit het rechtsstatelijke denken: voor de rechtsstaat (dan gaat het om grondrechten, zoals de vrijheid van godsdienst en meningsuiting e.d.) is niet de islam het probleem, maar de uitwassen ervan. Als christen ervaren wij de opkomst van de islam natuurlijk wel degelijk als een probleem, in combinatie met de secularisatie.
(IV) We willen dan ook tegenspreken dat de ChristenUnie uit een zekere politieke correctheid zou willen opkomen voor de islam: maar het hoort bij een voluit christelijke politiek om principieel op te komen voor de geestelijke vrijheid van iedereen. Op die grondslagen staat Nederland al sinds de tijd van Willem van Oranje.
(V) Die gewetens- en godsdienstvrijheid betekent natuurlijk niet de vrijheid om daar misbruik van te maken. Wat we nu om ons heen zien, is dat met een beroep op de islam zelfs wordt gemoord, maar ook andere zaken vinden plaats, zoals eerwraak, vrouwenbesnijdenis, het slaan van vrouwen, etc. Deze gedragingen kunnen absoluut niet en moeten worden aangepakt.
(VI) Tot slot: ter informatie sturen we u een link naar de site van de ChristenUnie, waarin wordt verwezen naar een al wat oudere toespraak van minister Rouvoet (Groen van Prinstererlezing) waarin ook op het onderhavige onderwerp wordt ingegaan.
(VII) Wat betreft de deconfessionalisering: natuurlijk betreuren wij de ontkerkelijking en het feit dat steeds minder mensen in Nederland in God geloven. Op de lange termijn zal dit ook tot teloorgang van christelijke waarden kunnen leiden, maar dit hoeft niet per definitie, omdat we geloven dat God door alle mensen kan werken, ook door niet-christenen.
(VIII) Bovendien is Nederland nog steeds gestempeld door het christendom, door middel van de wetgeving bijvoorbeeld en wetgeving veranderen is een proces van zeer lange termijn. De verzuiling was een emancipatieproces dat gepaard ging met de eenwording van Nederland vanaf ongeveer 1870 en als zodanig heeft dit historische proces nu grotendeels zijn functie verloren.
(IX) Het ontbreekt ons helaas aan tijd om al uw vragen in detail te beantwoorden, maar we hopen u hiermee een indruk te hebben gegeven van ons standpunt,

Met vriendelijke groet,
Fractie ChristenUnie Tweede Kamer


Primitieve sekte
Het antwoord op de vragen 1) en 3), over de ontzuiling en over samenwerking tussen christenen en atheïsten, is het meest expliciet. Het is te vinden in alinea VII.
men "volgt de relatief eenvoudige regels"
In die alinea zit ook het grote verschil tussen SGP en CU besloten dat de laatste zo veel sympatieker maakt: er zit een gezonde dosis twijfel in die zo pijnlijk ontbreekt bij de echte fundamentalisten. Atheïsten worden niet geminacht en een normale omgang, misschien zelfs samenwerking, tussen christenen en atheïsten is op basis hiervan mogelijk.
Het is jammer dat vraag 2), over de waarden, onbeantwoord is gebeleven, maar dat was ook de enige vraag die met geen mogelijkheid kort te beantwoorden was.
Vragen 4), 5) en 6) zijn niet expliciet en ook niet erg rechtstreeks beantwoord, maar er is wel impliciet op ingegaan in de alinea's I t/m III en V.
Die eerste alinea is het echt waard om een aantal keren opnieuw te lezen. Hij is op het eerste gezicht in heel vriendelijke en beschaafde termen gesteld, maar eigenlijk staat er gewoon dat het mohammedanisme niets anders is dan een primitieve sekte: men "volgt de relatief eenvoudige regels" van de sekteleider en klaar is Kees. Er is geen mysterie en er is geen eigen verantwoordelijkheid: het draait gewoon om gehoorzaamheid. Bij de CU heeft men door dat het woord 'islam' niet zoiets als 'vrede' betekent, maar 'onderwerping'.
Dat is hoopgevend. Maar waarheen leidt deze beoordeling?

Als politieke partij en als onderdeel van de rechtstaat
Wel lijkt er een merkwaardige spanning te zitten in de eerste drie alinea's.
De eerste twee zijn, zonder heel erg harde woorden te gebruiken, dus buitengewoon negatief over het mohammedanisme. Behalve het al aangehaalde vinden we:
Vanaf het ontstaan heeft de islam (…) vijandig gestaan tegenover christendom en jodendom (…)

In III vinden we dan weer een zinswending die we uitentreuren ook van de meeste seculiere partijen en van journalisten en andere bekende Nederlanders horen:
(…) is niet de islam het probleem, maar de uitwassen ervan.

In de tekst van de CU-fractie is dit echter, gelukkig, niet het hele verhaal maar zit daar een belangrijke beperking aan vast.
De fractie herinnert eraan dat de Christen Unie een politieke organisatie is van christenen, gericht op (bijsturing van) overheidsoptreden, en onderdeel van de rechtstaat uitmaakt. In die context wordt door deze organisatie niet 'de islam' als zodanig als problematisch gezien, maar de uitwassen ervan.
Voor wat dat betreft zit de fractie van de Christen Unie volledig op 'de lijn Bolkestein' van "scheiden van gedrag en ideologie".
Ik sloot het stuk over Bolkestein waar hier naar gelinkt wordt af met:
(…) Het opvolgen van zijn [Bolkesteins] advies om niet naar ideologie te kijken maar alleen naar gedrag van individuen en bedenkelijke of criminele organisaties, betekent dat de mensen die de mohammedaanse ideologie als een ernstige bedreiging zien, met de handen op de rug gebonden de strijd aangaan.
Toch is daar veel voor te zeggen, wanneer dat advies tenminste alleen toegepast wordt op de uitvoerende en de wetgevende macht (…) Bolkesteins advies opvatten als advies aan iedereen om te zwijgen over de vijandigheid van de mohammedaanse ideologie tegen vrouwen, vrijheid en vooruitgang, staat echter gelijk aan het vieren van lafheid als deugd. Aan een suïcidale vorm van cultuurrelativisme.


Als christenen
En laat nu precies de hierboven onderstreepte beperking door de CU-fractie onderschreven worden in de rest van alinea III!
Als christen ervaren wij de opkomst van de islam natuurlijk wel degelijk als een probleem (…)

Hier wijkt de CU-fractie dus af van de lijn-Bolkestein: behalve ingegeven vanuit het rechtsstatelijke denken kijken de leden ook nog op een andere manier naar het mohammedanisme.
Het lijkt op het eerste gezicht wat vreemd dat juist de Tweede Kamerleden, de mensen van de 'politieke arm' om het zo maar te noemen, zich dan hierover uitspreken. Zouden niet juist andere christenen dat dan moeten doen?
Hier wijkt de CU-fractie dus af van de lijn-Bolkestein

Dat zou vanzelfsprekend zijn wanneer het mohammedanisme een tamelijk recente stroming was die met name in Nederland werd aangetroffen, of in ieder geval vooral in landen waar de volgelingen van Mohammed een kleine minderheid van de bevolking vormen.
Het mohammedanisme bestaat echter al meer dan duizend jaar en juist in landen met een mohammedaanse meerderheid leeft ook het oorspronkelijke 7e eeuwse, christen- en jood-vijandige gedachtegoed nog volop. Het is logisch dat juist mensen van de 'politieke arm' daar meer op bedacht zijn. Van hen mag iets meer verwacht worden dat ze over de landsgrenzen kijken; van hen mag iets meer historisch bewustzijn verlangd worden.
Andersom is het niet vreemd dat voor de gemiddelde gelovige en de gemiddelde dominee het denken over het mohammedanisme sterker beïnvloed wordt door de omgang met de mensen die hier en nu in Nederland wonen.
Mensen die zichzelf moslim noemen en waarvan een deel oprecht van mening is dat de barmhartigheid die aan Allah wordt toegeschreven zwaarder weegt dan de eis Allah te vrezen.
Mensen die net als Barack Obama denken dat de geweldsgeile verzen die volgen op het beroemde vers 5:32 ("Wie een mens doodt, doodt…") uit het zicht verdwijnen door uit dat vers 32 dan maar de tussenzin weg te laten die al naar dat geweld verwijst.
Daar komt nog bij dat de pro-Palestijnse activisten ook onder christenen met relatief veel succes een beroep doen op de slachtoffer-status van de bevolking van Gaza, Westbank en 'vluchtelingenkampen' in buurlanden van Israël. Dat roept zoveel mededogen op met die mensen dat het bij sommigen omslaat in vijandigheid tegenover Israël, of, nog erger, in het bagatelliseren van de inktzwarte zijde van het mohammedanisme.

Geen OCC
Politici met realiteitszin beseffen dat er wel een invloedrijke Organization of Islamic Cooperation (OIC) bestaat maar geen christelijke of humanistische tegenhanger. Ze beseffen dat een strikte scheiding tussen kerk en staat een groot goed is (en heel wat anders is dan een scheiding tussen godsdienst en politiek).
Christelijke politici die over de grens kijken zijn meer doordrongen van de doelgericht anti-christelijke verschrikkingen in Nigeria en in de andere acht landen in de top tien van Open Doors, gerangschikt op christenvervolging, waar de mohammedanen de (overgrote) meerderheid van de bevolking uitmaken.
Onze belangrijkste vraag was nummer 7:
Winnen in uw ogen de extremistische krachten in de mohammedaanse wereld sinds 2001 aan kracht of wordt hun invloed teruggedrongen?
Mijn inschatting, maar mijn wens is natuurlijk een beetje vader van mijn gedachten, is dat men bij de Christen Unie deze vraag niet "vanuit een zekere politieke correctheid" (alinea IV) onbeantwoord laat. Men beseft wel dat de vraag cruciaal is maar durft nog niet echt het antwoord op papier te zetten.  

Frans Groenendijk,  27-07-2012          

Reacties
# 1
pfkoops:

Kort commentaar op de antwoorden van de CU op de vragen van Frans Groenendijk

Mvg
pfkoops

(II) Vanaf het ontstaan heeft de islam dan ook juist vijandig gestaan tegenover christendom en jodendom die - en de koran kan daar bij wijze van spreken gewoon niet over uit - zo dom zijn om de derde openbaring niet te stellen boven de eerste en de tweede, maar dus hun eigen, gecorrumpeerde openbaring blijven aanhangen. De koran bevat soera op soera, waarin joden en christenen op niet mis te verstane wijze op dit punt worden terechtgewezen.

II De koran en vooral hadith gaan veel verder dan terechtwijzen van Joden en christenen. Gewoon doodmaken of terechtstellen van Joden en christenen is een uitdrukking die meer recht doet aan de intenties van de zuivere islam. Dit is iedere dag waarneembaar in de wereld. Zie http://www.thereligionofpeace.com.

(III) De opstelling van de ChristenUnie over de islam is vooral ingegeven vanuit het rechtsstatelijke denken: voor de rechtsstaat (dan gaat het om grondrechten, zoals de vrijheid van godsdienst en meningsuiting e.d.) is niet de islam het probleem, maar de uitwassen ervan. Als christen ervaren wij de opkomst van de islam natuurlijk wel degelijk als een probleem, in combinatie met de secularisatie.
(IV) We willen dan ook tegenspreken dat de ChristenUnie uit een zekere politieke correctheid zou willen opkomen voor de islam: maar het hoort bij een voluit christelijke politiek om principieel op te komen voor de geestelijke vrijheid van iedereen. Op die grondslagen staat Nederland al sinds de tijd van Willem van Oranje.

III en IV De islam als totalitaire ideologie zorgt voor problemen wereldwijd. Opkomst achterlijke waarden en normen verbonden aan de islam, sharia-wijken, invloed islamisering op openbare leven. Dus veel meer dan de uitwassen. Het spreken over de uitwassen is dus maar het halve verhaal en nog veel te politiek correct. De CU spreekt over de islam als een godsdienst en wil zo voor moslims de vrijheid van godsdienst verdedigen. Als de islam een godsdienst was dan is dat een goed streven. De islam is helaas een foute ideologie en vrijheid van verkeerde ideologieën (nazisme, communisme, kannibalisme) dient te worden ingeperkt ter bescherming van het nageslacht van de mensheid.

De CU komt op voor de geestelijke vrijheid van iedereen en haalt bij deze grondslag Willem van Oranje aan. In het verkiezingsprogramma van de PVV wordt de theoloog Abraham Kuyper aangehaald, hij spreekt zeker niet over uitwassen maar over de islam als geheel;

De islam hoort niet bij Nederland. Die zal een eeuwige bron van onrust vormen. Abraham
Kuyper wist het al honderd jaar geleden: “De moeslim mogen wel andere volken
overheerschen, zelfs is dit hun privilege en roeping, maar zelve mogen ze niet aan vreemd
gezag onderworpen zijn”.
De islam is geen godsdienst, maar een totalitaire politieke ideologie met hier en daar
een religieus tintje. Onze vrijheden en onze geschiedenis verplichten ons die ideologie te
bestrijden, zoals we dat we dat met alle totalitaire ideologieën moeten doen. Bron http://www.pvv.nl

(V) Die gewetens- en godsdienstvrijheid betekent natuurlijk niet de vrijheid om daar misbruik van te maken. Wat we nu om ons heen zien, is dat met een beroep op de islam zelfs wordt gemoord, maar ook andere zaken vinden plaats, zoals eerwraak, vrouwenbesnijdenis, het slaan van vrouwen, etc. Deze gedragingen kunnen absoluut niet en moeten worden aangepakt.

Vraag is of je naast de kwalijke gedragingen voortkomend uit de islam niet tegelijk de islam als bron van die ellende aan banden moet leggen. Dus welke politiek middelen worden ingezet om de invloed van een agressieve islam te beperken.
Het islamstandpunt en de kijk op de islam verschilt dus nog steeds met die van islamkritische partijen als de PVV. Ik probeer nog een ander artikel hierover te schrijven.

07-aug 2012 ,  07:49
# 2
vanhetgoor:

Er is één fundamenteel verschil tussen het christendom en de islam. Het christendom is een positieve ontwikkeling van het jodendom. De islam is vervolgens weer een negatieve ontwikkeling op het christendom. Het jodendom had reeds de wet en de regels, het christendom heeft de vergeving. De islam is geen logische ontwikkeling maar een stap terug. De islam ontkent het principe van de vergeving omdat Jezus de zonde afgekocht heeft.

De reden hiervoor was omdat er met vergeving van de zonde niet voldoende geld verdiend worden. Daarom moest de vergeving worden verwijderd uit de christelijke geloofsbeleving. Het resultaat hiervan is een agressief clubje dat bij het minste of geringste terechtwijzing ontploft. Omdat de islam een opzettelijk gemodificeerd christendom is botsen de islam en het christendom. De kans dat de islam erkent dan Jezus de zonde heeft afgekocht is net zo klein als dat het christendom de alsnog verlosser en de vergeving zal verloochenen. Het kan wel, maar dan geeft het wel blijk van dat men de uitgangspunten nooit begrepen heeft. Dat het mogelijk is blijkt wel uit de uitwassen van het CDA.

Het meedoen met de moslims en het toegeven aan de islam is voor een christen erger dan Jezus aan het kruis nòg even een speer in zijn pens steken. Het raakt de essentie. De islam is bedacht om bakken vol met geld mee binnen te halen. En aan die eis is voldaan. Het christendom is bedacht om zonder zorgen te leven, zonder collectezak maar mèt liefde en zorgzaamheid.

Het kan makkelijk gebeuren dat christenen zich er tussen laten nemen, ze zijn eenvoudig op het verkeerde been te zetten. Nogal goedgelovig, tot op het naïeve af. Maar dat is een gevolg van de manier waarop men tegen de wereld aankijkt. Het is dus niet zo vreemd dat mensen van de Christen Unie zich in het ootje lieten nemen door de mohammedanen. Het CDA doet het nog steeds. Een christen moet een zondaar vergeven. En per definitie moet de moslim van elke mogelijkheid gebruik maken om zo veel mogelijk geld binnen te halen. Maakt niet uit hoeveel daar voor gelogen en bedrogen moet worden. Dat is de aard van het beestje. Maar dat is wel het punt waarop normaal gezien de christen het schip in gaat. De Christen Unie begint wakker te worden, eindelijk! Nu het CDA nog.

19-aug 2012 ,  12:28
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.