Democratisering in Syrië
Martin Janssen is Arabist en woont in Damascus, waar hij een Arabische vervolgstudie doet. Voor hij ging studeren werkte hij voor KPN. Sieberen Hoekstra studeert in Florence ‘islamitische bewegingen’. Hij heeft een paar jaar in de Arabische wereld gewoond. Die twee zijn dus goed te vergelijken qua belangstelling en achtergrond, al is Janssen wat ouder en staat hij door zijn ervaring in de commerciële wereld waarschijnlijk wat meer met beide benen op de grond.
Janssen beschrijft Syrië in de Volkskrant (2/8/11) als een kruitvat waar minderheden hun leven niet zeker zijn en illustreert dat aan een aantal voorbeelden van gruwelen die hij aan islamistische soennieten toeschrijft. Hij ziet Assad en zijn Alawieten als een noodzakelijk kwaad: als een regime dat het deksel op de pot houdt. Hoekstra schrijft een dag later in dezelfde krant, ik citeer: "De enige oplossing in Syrië is een volledig democratisch regime, een civiele staat, waarin de rechten voor minderheden, secularisme en geloof zijn gewaarborgd. De overgrote meerderheid van demonstranten, ook soennitische moslims en islamisten, is het hier mee eens".
» Ik geef nog een paar citaten: Het is triest dat veel Syriërs, vooral in de hoofdstad Damascus de lijn van het regime klakkeloos volgen (...) onthoofdingen en de dood van vrouwen en kinderen worden toegeschreven aan jihadisten of aan sektarisch geweld (...) de meerderheid van de bevolking, ongeveer 80%, is soennitisch moslim. De rest is sjiïet, aleviet, druus of christen.
Over de controleerbare feiten zijn de twee het eigenlijk wel eens, waar ze verschillen is in hun interpretatie. Janssen weet dat onthoofdingen een islamistische gebruik vormen dat ook in andere islamistische geweldshaarden voor komt. Hij weet dat westerse invloeden in het Midden Oosten en met name de Franse invloeden in Syrië al dateren van de vroege negentiende eeuw. het verhaal van Sieberen Hoekstra lijkt vooral ingegeven door wishful thinkingWaarschijnlijk weet hij daarom ook dat modernisering en democratisering wel geprobeerd zijn maar nu al bijna twee eeuwen zonder zichtbaar succes. In plaats van vooruit gaat de mensenrechtensituatie achteruit in Syrië en haar buurlanden. Tot die buurlanden hoort Egypte dat onder Engelse in plaats van Franse invloed stond. Intussen heeft het leger daar een einde gemaakt aan de demonstraties en is het wachten op een door het leger te benoemen opvolger van Moebarak. Marokko heeft geen democratie, al was dat vroeger min of meer een Franse kolonie en is de volledige elite sinds jaar en dag daar francofoon. Algerije was wel een echte kolonie van Frankrijk en het is daar sinds de onafhankelijkheid in alle opzichten bergafwaarts gegaan. Van Libië weet iedereen nu hoe het daar gesteld is: in de bevrijde gebieden niet veel beter dan waar Khadaffi nog de macht in handen heeft. Over Tunesië hoort U zo weinig omdat het daar weer helemaal niet goed gaat, slechter nog dan voor de revolutie.
Als Martin Janssen dus poneert dat we ons niet te veel moeten voorstellen van de democratisering in de Arabische landen dan doet hij dat op goede gronden. Het verhaal van Sieberen Hoekstra lijkt vooral ingegeven door wishful thinking. Als er islamistische betogers zijn die secularisme willen waarborgen dan vraag je je af waarom je die nog islamistisch zou willen noemen. Democratie en een gewelddadige bevolking waar hoofden worden afgehakt en vrouwen en kinderen vermoord zijn gaan moeilijk samen. Laat daar eerst maar eens honderd jaar een rechtsstaat functioneren, dan is er misschien een basis voor democratie.
En Breivik dan in Noorwegen? vraagt U zich misschien af, die vermoordde toch ook kinderen? Dat is precies de reden waarom wij denken dat die man niet normaal is. Wel toerekeningsvatbaar, omdat hij heel goed wist wat hij deed. Van Assad en zijn landgenoten denken we dat ze normaal zijn en dat is de reden waarom wij voor geen goud in Syrië zouden willen wonen maar wel in Noorwegen. En veel mensen in het Midden Oosten denken er kennelijk net zo over, vandaar die immigratie. Zo zit het denk ik.
Verscheen gisteren als op het weblog van Toon zelf
Reacties
# 1 Mooi artikel, maar één kanttekening.
Elvi:
Mooi artikel, maar één kanttekening.
Als ze zo graag willen emigreren om die reden, zou je verwachten dat ze hemelsblij zijn met hun vrijheid hier.
En daar lijkt het nu net niet zo op bij een veelheid van die immigranten.
04-aug 2011 , 07:02
# 2
Frans Groenendijk:
En een deel is natuurlijk ook hemelsblij. Alleen krijgt dat deel iets minder aandacht en wordt het aangemoedigd zich te misdragen. Of wordt zelfs voor 'tante tom' uitgemaakt.
04-aug 2011 , 07:28
# 3 Daar zou ik dan wel eens wat meer van willen merken!
Elvi:
Daar zou ik dan wel eens wat meer van willen merken!
Geef me één voorbeeld waar ze dat hebben laten zien. De haat imams zijn meegestuurd. Slim toch?
Ik denk dat de gemiddelde moslim de sharia niet wil Frans, maar ze roeren zich niet. Durven ze niet, kunnen ze niet.
Het werkt toch verdorie net als bij de RK zo'n 50 jaar geleden.
04-aug 2011 , 08:00
# 4
Frans Groenendijk:
Ik ken meerdere immigrantes die zeer blij zijn met de vrijheid hier in het Westen! De meeste mensen durven niet veel: autochtoon of allochtoon, man of vrouw. Mensen die afkomstig zijn uit een land dat al heel lang gedomineerd is door tribalisme en mohammedanisme hebben veel meer 'excuus' om bang te zijn: ze weten meer.
04-aug 2011 , 08:27
# 5
toon kasdorp:
De invloed van de groep op het gedrag van haar leden is groot. Veel groter dan onze individualistische samenleving voor waar wil houden. De Moslim vrouwen in Nederland voelden zich in grote meerderheid niet vertegenwoordigd door Hirsi Ali, toen die hier de onderdrukking van vrouwen in de Islam bestreed. Dat is begrijpelijk. Er is hier in Nederland een Marokkaans- Islamitische en een Turks-Islamitische samenleving, waar die vrouwen in leven. Ze zijn wel het slachtoffer van een aantal gewoonten en gebruiken in die samenlevingen maar ze maken er tegelijk ook deel van uit. Ze kunnen zich er niet tegenover opstellen, op gevaar van uitgestoten te worden of het slachtoffer te worden van geweld. Dat is een te groot risico. Hun samenleving veroordeelt critici, vooral critici uit eigen kring als Hirsi Ali. Dat doen die vrouwen dus ook. Maar komen zij uit Afghanistan en leven ze in vrijheid hier in Holland, waar geen Afghaanse samenleving bestaat, dan dragen ze geen burkha, zoals ze in Afghanistan wel moeten. Ze zijn dan als de dood dat ze naar Afghanistan worden teruggestuurd. Hier zijn ze bevrijd, maar het is illusoir om te denken dat Turkse of Marokkaanse vrouwen hier op dezelfde manier kunnen emanciperen als de Afghaanse, zolang er hier een Islamitische samenleving bestaat naar Midden Oosten snit.
04-aug 2011 , 10:31
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.