Demografische ontwikkelingen? Het is de cultuur, suffie (2 *)
De onderzoeksjournalist en de spinnende euro'wetenschapper'
Huwelijken tussen partners die niet in zelfde land geboren zijn: ze komen wereldwijd steeds vaker voor en ze hebben zeer, zeer verschillende achtergronden, betekenissen en effecten voor de direct betrokkenen en voor de samenleving. In Nederland daalde het aantal overigens licht in de periode van 2006-2009.
Vorig jaar schreef een niet met naam genoemde journalist van The Economist een artikel over verschillende aspecten van het verschijnsel. Het stuk verwijst naar onderzoek van professor Doo-Sub Kim van de Hanyang Universiteit in Seoul, naar medewerkers van de Nationale Universiteit van Singapore, de Autonome Universiteit van Barcelona, de Vrije Universiteit van Brussel, de Ajou Universiteit in Korea, de Universiteit van Western Ontario en de Universiteit van Maastricht.
Het artikel noemt ook berekeningen van EU-statistiscus Giampaolo Lanzieri die recent zelf een stukje getiteld Merging populations (pdf) publiceerde in de uitgave Eurostat, statistics in Focus.
Het verschil tussen beide teksten is schokkend: het ene is product van goede onderzoeksjournalistiek, het andere een absurde multiculti-reclamefolder van verbijsterende oppervlakkigheid en daarbij passende verdraaiingen. Maar wel met een grafiek en twee tabellen, dat wel. Je krijgt de indruk dat Lanzieri er actief aan wil bijdragen dat de uitdrukking 'je hebt leugens, verdomde leugens en statistiek' nog wat meer bekendheid krijgt.
» Hoewel, dat is een positieve voorstelling van zaken: je kunt ook zeggen dat hij ervan profiteert Import bruiden/ bruidegommen als positieve indicatie voor integratiedat die uitdrukking nog onvoldoende bekend is.
Het artikel in The Economist gaat over het verschijnsel in zijn algemeenheid en meer in het bijzonder over de praktijk in Azië. Daar zijn de ontwikkelingen op dit terrein het meest dramatisch: zowel voor wat betreft aantallen betrokkenen als de aard van de, treurigstemmende, oorzaken en gevolgen.
In Japan en in de Oost-Aziatische 'tijgers' blijven erg veel vrouwen ongetrouwd: een derde of meer. In Zuid Korea bestaat, net als in China, India en Vietnam, al lange tijd de walgelijke praktijk van seksespecifieke abortus. In Zuid-Korea tellen de 20 tot 25 jarigen daardoor een mannenoverschot van meer dan 15%!De vrouwvijandige cultuur is de motor achter de gemengde huwelijken
De vrouwvijandige cultuur is dus op indirecte wijze de motor achter de gemengde huwelijken: heel veel mannen 'halen' een vrouw uit andere landen. Die landen zijn armer, de vrouwen zijn (veel) jonger en lager opgeleid dan de mannen en met name in Zuid-Korea betalen de bruidegommen veel geld aan 'bemiddelaars'. Zoveel geld dat je feitelijk kunt spreken van een vorm van mensenhandel. De vrouwen komen uit culturen die even zeer -of nog meer- vrouwvijandig zijn, hetgeen een druk op hen legt om er maar het beste van te maken, hoe de bruidegom zich ook gedraagt. Dit verklaart voor een deel ook dat deze verstandshuwelijken 'duurzaam' blijken; sterker nog: naarmate het leeftijdsverschil groter is, duurt het huwelijk gemiddeld langer.
Ook kinderen de dupe
Geen misverstand: niet al de betrokken mannen misdragen zich, maar het is veelzeggend dat in het land met het hoogste percentage importbruiden, in Vietnam is het onderwijs goedkoper… Taiwan, dit aantal halveerde nadat de overheid maatregelen had genomen gericht op het verbeteren van hun positie. Een andere reden waarom het aantal van dit soort gemengde huwelijken licht afneemt, is de vrouwvijandige cultuur in de bruidleverende landen: het vrouwentekort in China en Vietnam gaat daar opspelen.
De kinderen uit deze huwelijken doen het niet goed op school.
Hoewel de mannen rijker en ouder zijn dan de importbruiden zijn ze in eigen land niet altijd rijk. Dat heeft onder andere tot gevolg dat een deel van de kinderen soms jarenlang naar het geboorteland van de moeder gestuurd wordt om door de grootouders te worden opgevoed: in Vietnam is het onderwijs goedkoper…
Europa
Azië is anders dan Europa, stelt het artikel: de gemengde huwelijken vormen daar de basis van de migratie terwijl (een deel van) die soort huwelijken hier een neveneffect is van de migratie.
Everywhere, cross-border marriage rises with migration, but more slowly. According to Mr Esteve's figures [Barcelona], the correlation is roughly one international marriage for every two new migrants. That would seem to mean that half of new migrants are marrying into their host society and the other half (presumably) into their own communities.
Ik heb de passage maar in het Engels laten staan. Het is een bewering waar nogal wat op aan te merken valt en dat zou met vertalen alleen maar erger worden. Een ding komt wel duidelijk naar voren in deze alinea: het onderscheid van internationale huwelijken waarbij iemand emigreert naar een ander land ten opzichte van huwelijken waarbij hij of zij wel een landsgrens overgaat maar binnen de eigen gemeenschap blijft.
Dat maakt nogal wat uit voor de direct betrokkenen en voor de verhoudingen in het 'gastland', maar hoe krijg je dit in beeld? Daarover is het artikel helder.
Het definiëren van wat geldt als internationaal is lastig. Een huwelijk van een lokale man en een in het buitenland geboren bruid is eenvoudig. Maar het huwelijk van twee buitenlanders in een derde land wordt soms wel en soms niet meegeteld. Lastigste van alles is hoe je het huwelijk van een tweede-generatie immigrant die het burgerschap van een gastland heeft (het kind van een Marokkaanse in Frankrijk of een Mexicaan in Amerika bijvoorbeeld) classificeert. Als zo iemand trouwt met een autochtone Française of een Amerikaan, dan telt dat meestal niet als internationaal, terwijl zo'n huwelijk wel etnische grenzen overbrugt. Nog krommer is het, dat wanneer hij trouwt met een meisje uit het land van herkomst van zijn ouders, dat wel telt als gemengd huwelijk, terwijl er dan geen etnische kloof overbrugd wordt en het zou kunnen wijzen op isolement in plaats van op assimilatie.
(Google-translate stelt voor om 'perversely' te vertalen als 'jammer genoeg', ik heb er 'Nog krommer' van gemaakt.)
Overigens wijst ook een huwelijk 'binnen de eigen gemeenschap', zonder immigrerende bruid of bruidegom, niet zelden op isolement om niet te zeggen 'gettovorming'.
De Economist-auteur onderkent de problematiek. De Euro-statisticus Lanzieri gaat er heel anders mee om. Hij negeert het en poneert slechts:
Persons in mixed marriages may contribute directly and indirectly to shaping the social and cultural profile of the host population. They themselves cross boundaries between groups, and their descendants are less likely to identify with a single group. Their networks may also gain better knowledge of other group(s), weakening stereotypes.
Import bruiden/bruidegommen als positieve indicatie voor integratie.
Zoals gezegd telt het stukje een grafische weergave en twee tabellen.
De tweede tabel voegt geen enkele informatie toe ten opzichte van wat in de eerste staat en de grafiek is nietszeggend.
Raar plaatje
Met de keuze van de afbeelding is meer mis.
Lanzieri laat doet het voorkomen alsof hij ook een trend in beeld wil brengen.
Voor de hand zou dan liggen dat hij zou focussen op het aantal afgesloten huwelijken in verschillende jaren. Lanzieri brengt echter het aantal echtparen in beeld. Bij het in beeld brengen van deze trend, dus niet het aantal huwelijkssluitingen maar het aantal gehuwden, is Lanzieri's keuze om te middelen over de gegevens van twee groepjes van drie jaren vreemd: hij had dan beter het jaar 2005 met het jaar 2010 kunnen verglijken. Het zal allemaal wel te maken hebben met wel of niet beschikbaarheid van data, maar dit is wel de goedbetaalde man die met een groepje mensen speciaal belast is met het in beeld brengen van dit soort gegevens voor de EU.
De afbeelding toont bovendien een vergelijking van verschillende, veranderende percentages. In dit geval gaat het om het percentage van de echtparen waarbij een partner wel en de andere niet in het land geboren is. Dat is een aanwijzing om extra op te letten: waarom niet over absolute aantallen spreken? [1] Om vergelijking tussen landen in beeld te krijgen zou eventueel nog dat aantal weergegeven kunnen worden als percentage van de totale bevolking, maar dat heeft Lanzieri niet gedaan. Hij heeft ervoor gekozen om het percentage weer te geven van het totaal aantal huwelijken en dat is een aantal dat zelf om tal van interessante culturele ontwikkelingen ook verandert.
Dat dit geen theoretische bezwaar is blijkt wanneer je inzoomt op het gegeven in de grafiek dat mij in het oog sprong: de gelijktijdige daling in Nederland en stijging in België. [2]
Wanneer je daar wat dieper induikt blijkt dat in Nederland het totaal aantal huwelijken nog alsmaar daalt terwijl er in België weer groei in zit.
Misbruik van data
Dit soort data wordt veel misbruikt in het politieke debat. De berichten over nu weer scherp gestegen aantallen importbruiden zal daarvoor weer volop aanleiding geven.
Om die reden geef ik in onderstaande afbeelding (klik voor leesbaar) precies weer welke gegevens ik rechtstreeks van het CBS heb gedownload en op welke plaats ik de gegevens van Lanzieri heb ingebracht. Kan het nog beter controleerbaar dan zo?
Het aantal inwoners van Nederland is, van de ene op de andere periode uit de afbeelding van Lanzieri, gestegen met bijna tweehonderdduizend mensen. In hetzelfde tijdsinterval is het totaal aantal gehuwde mensen afgenomen met een kleine 80000: een daling met 1,1 procent. Het aantal gehuwden in gemengde huwelijken is gedaald met ruim 14000: een daling met 2,2%.
Een opmerkelijk verschil trouwens.
Het aantal mensen in een huwelijk daalt op twee manieren: door scheiding of door overlijden van een van de partners. Dat is goed te zien in de meest rechtse kolom: in de hoge leeftijdscategoriën keldert het percentage van de mensen dat gehuwd is. Onder niet-westerse immigranten is het aandeel mensen van boven de 80 jaar nog zeer klein. Je zou dus juist een geringere krimp van het aantal gemengd gehuwden verwachten. Gemengde huwelijken lopen blijkbaar dus nog veel vaker stuk dan al blijkt uit het twee keer zo hoge percentage.
Noten
*) Hier deel 1
1) Zie de zusterwebstek Keizersenkleren.nl voor een opvallend voorbeeld hiervan.
2) Komt daarin in cijfers tot uitdrukking wat wel de België route wordt genoemd? Het fenomeen dus dat de importbruid/bruidegom eerst naar België emigreert waarna de geplande vervolgemigratie naar Nederland een verhuizing tussen EU-landen betreft en belemmeringen als inburgerverplichting omzeild kunnen worden.
Reacties
# 1 Als iemand met percentages zijn gelijk wil halen dan is er vaak geen sprake van wetenschappelijk onderzoek, maar een mening willen uitdragen en daarvoor cijfers gebruiken om mensen een rad voor de ogen te draaien.
vanhetgoor:
Als iemand met percentages zijn gelijk wil halen dan is er vaak geen sprake van wetenschappelijk onderzoek, maar een mening willen uitdragen en daarvoor cijfers gebruiken om mensen een rad voor de ogen te draaien.
Als men de treurige situatie bekijkt waarin de echtlieden verzeilt raken na een huwelijk met een partner uit het land van herkomst dan moet duidelijk zijn dat dit nooit gelukkige huwelijken kunnen zijn. Zelf wordt ik al diep bedroefd als ik mijn buren bekijk. Uitzichtloze ellende. Het is niet meer dan menselijk om dit soort huwelijken tegen te gaan. Hij neukt buiten de deur en omdat één uitkering èn zwart werk niet voldoende zijn moet zij er bij gaan werken. Ik heb er nooit een normaal mens op bezoek gezien. Ze gaan alleen om met een zelfde slag hersendode losers.
Dit soort mistroostige uitzichtloosheid had voorkomen kunnen worden als er destijds een wet was geweest die het voor mensen met een bijstandsuitkering onmogelijk maakte om een partner uit het buitenland te halen. Dat die wet er nu wel is verbetert niets aan de verdrietige omstandigheden waarin veel mensen nu moeten leven. De België-route zou daarom gerepareerd moeten worden. Ook eerder gesloten huwelijken en in het buitenland gesloten huwelijken zouden moeten voldoen aan de bedoeling van de huidige Nederlandse wet. Er is geen enkel beletsel om als pas getrouwd stel te gaan wonen in het land dat de beide partners wèl verwelkomt. Blijft immigratie door huwelijk anders niet een systeem om voor kansloze mensen willen en weten toch een plaats in de Nederlandse maatschappij op te eisen? Ondanks dat er voor die mensen geen mogelijkheden zijn om zich staande te houden.
21-aug 2012 , 12:47
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.