Tofik heeft in het door u aangehaalde gesprek gezegd dat hij graag een openbaar debat wil organiseren tussen moslims en PVV-stemmers, dat wil hij nog steeds. De komende periode gaat ons dat door grote drukte helaas niet lukken, graag zoeken wij op een ander moment weer contact met u om het één en ander te bespreken.

U beweert dat u van plan bent dat aan te pakken. Bravo. Maar het lijkt wel of u denkt dat u de eerste bent die op dat idee gekomen is. Al eeuwen lang is er strijd gaande tussen mensen die de vriendelijke sussende woorden uit Koran en hadith vooral ter harte willen nemen en de mensen die de kwaadaardige, oorlogszuchtige, vrouwvijandige woorden en praktijken van Mohammed het belangrijkste vinden. Fijn om te horen dat u in dat eerste kamp staat maar u realiseert zich toch wel dat u machtige vijanden heeft binnen de wereld van islam?

Mernissi schrijft over de intellectuele capaciteiten van de haremvrouwen en volkomen in de ban van haar eigen betoog looft ze, in de er op volgende pagina’s, de tederheid van de krijgsheren tegenover hun slavinnen. Dat mondt uit in de absurde uitspraak: “..dat bood de slavinnen die na veroveringen als buit naar Bagdad werden gehaald veel mogelijkheden”. Het verbaast dan niet meer dat ze -volkomen in lijn met de fundamentalisten- uiteindelijk vaststelt dat het fysiek opsluiten van vrouwen onder het mohammedanisme vergelijkbaar is met het voor vrouwen onderdrukkende schoonheidsideaal in het Westen. Weinig hoopgevend helaas.

Zo mogelijk nog pijnlijker is het om in dit verband het gedachtegoed van Irshad Manji kritisch te bekijken. Vanwege haar ongenadige kritiek op het mohammedanisme wordt ze enerzijds door mensen als Meulenbelt verdacht gemaakt en anderzijds door vrijheidslievende mensen beschouwd als belangrijk boegbeeld van het tegengeluid uit de wereld van het mohammedanisme. Dat ze openlijk voor haar lesbische geaardheid uitkomt, verhoogt haar status in die kringen nog. Ze spreekt zich fel uit tegen het militaire ingrijpen in Irak maar is van mening dat het Westen wat kan en moet doen om in de door het mohammedanisme beheerste landen de positie van vrouwen te verbeteren. Wat dan? Microkrediet verstrekken! Het Westen moet miljardensteun geven in de vorm van kleine bedragen die direct aan de vrouwen in die landen ter beschikking worden gesteld.
Bij het pogen noodhulp te verlenen in conflictsituaties zijn we meestal niet eens in staat om de hulp bij de dorpen te krijgen die het meest te lijden hebben. Manji veronderstelt evengoed dat het Westen, in de door het mohammedanisme beheerste landen, zelfs binnen gezinnen effectief zou kunnen bepalen aan wie de hulp ten goede komt. Hoe zouden de heersende groepen in de lidstaten van de OIC reageren wanneer in het Westen zelfs maar serieus overwogen werd om dit tot officieel beleid te maken? Weinig hoopgevend helaas.

Hoewel het grappig zou zijn als Manji jonge moslims ervan zou kunnen overtuigen dat ijtihad betekent dat ze zelf kunnen bepalen wat ze willen, en dan beweren dat de conclusies die zij bereikten islamitisch waren, heeft dit begrip van ijtihad absoluut niets te maken met de traditionele islamitische juridische principes van ijtihad. (…) Het punt is dat haar argumenten zwak zijn. Manji komt er mee weg omdat de gemiddelde westerse lezer nog minder over het onderwerp weet dan zij. We moeten nooit zo emotioneel worden over het ontdekken van een persoon die zichzelf een moslim noemt en toch afstand neemt van anti-semitisme en van islamitische intolerantie, dat dit ons ervan weerhoudt kritisch te bekijken of haar analyses wel juist zijn. (…)
Mijn gevoel na het lezen van Manji, mede gebaseerd op het feit dat ze kritisch is over de koran zelf -iets dat zelfbenoemde "reformisten" slash islamitische mollen, zoals Tariq Ramadan nooit doen- is dat Manji oprecht is. (…)
Wat mij zorgen baart over Manji en uiteindelijk me er toe bracht om over haar te schrijven, is dat goed bedoelende mensen zoals zij, bijdragen aan het in stand houden van de illusie van een hervormde en moderne islam. (…)
Op de pagina's 160 tot 162 van haar boek, schrijft Manji: "September 11 is een verschroeiende herinnering aan wat er kan gebeuren wanneer we ons afschermen van de problemen van 'anderen', de les is dat goed wereldburgerschap enorme voordelen heeft voor de binnenlandse veiligheid. Ongeacht of westerlingen dit feit willen aanvaarden, moeten ze het accepteren. En we moeten het nu accepteren, omdat de Arabische moslims een geboortegolf doormaken. (...) Wie deze kinderen uitsluit van economische en burgerlijke participatie, zet aan tot een mate van chaos die ernstig genoeg is om een groot deel van de planeet stuiptrekkingen te bezorgen. De Arabische babyboom is net zo goed het probleem van het Westen als van het Midden-Oosten. (...) Waarom afwachten tot nog meer miljoenen moslims zich melden bij Australische, Duitse en Noord-Amerikaanse controleposten? Is het niet een elementaire kwestie van veiligheid dat de moslims op weg naar deze plaatsen er nu al achter komen dat de islam kan worden gezien als een aanvulling op het pluralisme in plaats van het te verstikken? (...) het Westen kan niet verder zonder immigranten. (...) Kortom, het Westen heeft moslims nodig."
O ja?
Islamitische immigratie vergt enorme kosten en heeft onze landen ernstig gedestabiliseerd. Manji wil dat de islamitische immigratie doorgaat terwijl Frankrijk al dichtbij een burgeroorlog zit als gevolg van islamitische immigratie. (…)
Het is de plicht van moslims om hun problemen oplossen, niet de onze. We hebben genoeg gedaan, en wat we hebben gedaan hielp niet. Als er iets door veranderde was het dat moslims steeds veeleisender en agressiever zijn geworden.
(…) Jihadisten willen dat het Westen geld geeft aan moslims en de deuren open houdt voor verdere moslim immigratie. Moslim reformisten zoals Irshad Manji willen dat het Westen geld geeft aan moslims en de deuren open houdt voor verdere moslim immigratie. Dus, wat is het grote verschil hier?