Een Europeaan en een Afrikaanse
Tiende deel in het feuilleton: ‘in de staatsexamengroep Nederlands als tweede taal’, waarin een uitgebreidere kennismaking met Berto, iets over niveauverschillen en een eerste kennismaking met Yasmine.
Voor Berto ligt het werktempo in de klas in het begin erg hoog. Als ik een dictee geef, hoort de Spaanse academicus de eerste weken alleen maar klanken! maar hij schrijft dapper op wat hij opvangt en verbetert probleemloos en snel zijn vele fouten nadat Erek, Dragan of Birgül het dictee foutloos op bord heeft geschreven.
» Berto pent vellen vol met Nederlandse woordjes die hij met behulp van zijn woordenboek rap vertaalt. Hij vergroot zijn woordenschat ook door Taalklas te doen op de computer. Hij heeft een multomap waarin hij grammatica, woordjes, dictees en allerlei oefeningen netjes rangschikt, hij is nooit iets kwijt en als ik later in het jaar op een eerder onderwerp wil terugkomen, vindt hij altijd als eerste de bijbehorende aantekeningen.
Berto’s klasgenoten zijn allemaal langer dan hij in Nederland. Pablo, Mohammed en Aminata, drie van de vier andere academici hebben bovendien allen Nederlandssprekende partners.(importbruid-egoms) Berto’s vriendin die bij een Spaans bedrijf werkt, spreekt alleen Spaans en thuis gebruikt mijn cursist dus nooit de Nederlandse taal. Als hij buiten school, bijvoorbeeld in een winkel, Nederlands begint te spreken, gaat zijn gesprekspartner al snel over op het Engels. Dat vindt Berto erg jammer.
Omdat Berto in het begin zelfs de woorden ja en nee niet kent, heeft hij grote moeite met het nazeggen van de zinnetjes en verhaaltjes die ik voorlees, maar ook hier doet hij dapper aan mee. Hij pikt de grammaticaregels snel op en maakt zelden fouten in de zinsopbouw. Zijn doorzettingsvermogen en ijver zijn zeer groot en ik vind het geweldig leuk om te merken dat hij steeds meer gaat begrijpen en constateer op een gegeven moment dat hij een van de besten van de klas is.
Om luistervaardigheid en grammaticale structuren in te slijpen, laat ik de cursisten soms een kettingzin maken. Om beurten moet iedereen herhalen wat degenen voor hen gezegd hebben en een stukje dat hij iedere dag drie uur besteedt aan het leren van de Nederlandse taalzin toevoegen waardoor die steeds langer wordt. De cursisten hebben altijd plezier in deze werkvorm en het zorgt ook vaak voor hilariteit. Om de constructie hulpwerkwoord plus infinitief te oefenen begin ik: ‘Ik wil vanmiddag een sappige sinaasappel uitpersen’ en de eerste cursist gaat verder: ‘Zij wil vanmiddag een sappige sinaasappel uitpersen en ik wil televisie kijken,’ de volgende gaat door: ‘Zij wil vanmiddag een sinaasappel uitpersen, hij wil tv kijken en ik .. ‘enz. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Berto in opperste concentratie luistert naar alles wat wordt gezegd en als ik hem als laatste de beurt geef, herhaalt hij foutloos de ellenlange zin.
Berto is een van mijn favoriete cursisten.
Een paar maanden na zijn eerste schooldag vertelt Berto, als ik daar nadrukkelijk naar vraag, zonder haperen aan de klas dat hij, naast zijn tijd op school, iedere dag drie uur besteedt aan het leren van de Nederlandse taal. Yasmine, de dertigjarige schone uit Soedan, lijkt niet gebukt te gaan onder haar gebrekkige schrijfvaardigheden en lang niet optimale spreekvaardigheid. Yasmine is meestal vrolijk maar ook erg relaxed en ze reageert puberaal als Berto vertelt dat hij veel tijd voor zijn huiswerk uittrekt. Berto heeft gelukkig niet de behoefte zich te verdedigen maar antwoordt rustig dat hij niet zo makkelijk een nieuwe taal leert.
Hoewel Yasmine met haar zwoele stem zegt dat ze gemotiveerd is om haar Nederlands te verbeteren, is daar helaas niet altijd wat van te merken. Om haar visite goed te kunnen ontvangen, neemt ze twee dagen voor haar verjaardag vrij, om haar huis te verven. Ook vertelt ze dat ze pas een kwartier voordat de school begint haar boeken even inkijkt.
De alleenstaande moeder Yasmine raakt zwanger, is daardoor vaak ziek en moe en gaat vaker verzuimen. Haar ex-man en tevens vader van haar twee zoontjes van acht en twaalf jaar, woont in Soedan, ze is naar eigen zeggen zelf ongeveer vijf jaar geleden gevlucht uit dat land en is blij in Nederland te zijn. Ze is ingeburgerd maar heeft geen werk.
Als in het lesboek de rol van de man en de vrouw ter sprake komt, vertelt ze dat ze in Nederland in een vrouwengroep heeft gezeten en een training kreeg van een maand om vervolgens op een congres voor en aan vrouwen uit allerlei landen haar verhaal te doen en te luisteren naar dat van de anderen. In Soedan moest ze een hoofddoek dragen en ze vertelt dat ze verlegen, bangig en lelijk was en niets te vertellen had bij haar streng islamitische man. Ik ken dit soort vreselijke verhalen natuurlijk.
Het is moeilijk voor te stellen dat Yasmine ooit een onderdrukte vrouw was. Ze is nu zelfbewust, trots en ogenschijnlijk voor niemand bang. Als ze het ergens niet mee eens is, laat ze zich nadrukkelijk horen en je moet sterk in je schoenen staan om haar tegen te spreken. Als ze het naar haar zin heeft, is ze een zonnetje in de klas maar als ze tegengesproken wordt, reageert ze geïrriteerd, enigszins arrogant of verveeld.
Ik ben blij voor Yasmine dat zij zich heeft weten te bevrijden van haar onderdrukkende islamitische echtgenoot maar erger me aan haar gemakzuchtige, nonchalante houding.
Wordt vervolgd.
Na het schrijven van mijn boek ’Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent’ dat een periode van tien jaar beslaat, heb ik nog een jaar gewerkt bij een taalaanbieder die inburgeringslessen en taallessen verzorgt voor allochtonen die al dan niet verplicht zijn een cursus te volgen. Sinds eind juni 2011 ben ik niet meer werkzaam als docent Nederlands als tweede taal. Na lang twijfelen heb ik besloten mijn ervaringen van het afgelopen jaar als een soort feuilleton hier op Keizers en Kleren te schrijven. Dit is aflevering tien. Andere aflevering zijn gemakkelijk te vinden via klikken op mijn naam.
Reacties
# 1
Marja Rang:
Dit stukje zou ik even naar onze 'gueen' toesturen ter informatie. Dan weet ze waarom ze ze bij een volgende gelegenheid niet als een volslagen dorpsidioot rond moet lopen in een islamitisch land.
09-jan 2012 , 12:15
# 2 Roos, waar heb je toch al die tijd het engelengeduld vandaan gehaald ? Geen wonder dat je je ergert aan Yasmine, geirriteerd, verveeld of arrogant reageren is gewoon een rolwisseling, en in de verste verte geen bevrijding van onderdrukking. Dat leer je niet in een training van een maand, en zeker niet als je met zulke premature inzichten ook nog wierook toegewuifd krijgt op een congres.
Marie:
Roos, waar heb je toch al die tijd het engelengeduld vandaan gehaald ? Geen wonder dat je je ergert aan Yasmine, geirriteerd, verveeld of arrogant reageren is gewoon een rolwisseling, en in de verste verte geen bevrijding van onderdrukking. Dat leer je niet in een training van een maand, en zeker niet als je met zulke premature inzichten ook nog wierook toegewuifd krijgt op een congres.
Hadden ze daar geen gepokte en gemazelde sprekers vraag ik me dan af.
Ik vrees dat Yasmine nog steeds een onderdrukte vrouw is, maar nu een met een grote mond als ze haar zin niet krijgt.
Heeft geen draad met werkelijke emancipatie te maken.
09-jan 2012 , 08:04
# 3 Ingewikkeld Marie.
Roos Friesland:
Ingewikkeld Marie.
Aardig dat je schrijft dat ik engelengeduld had. Mensen zoals bijv. Berto, Dragan en Birgul maakte het werk zo leuk. De laatste jaren zag ik het steeds meer als mijn taak om Nederland en de Nederlanders te verdedigen (ik schrijf het wat onbeholpen) Je hebt gelijk dat Yasmine een grote mond opzet als ze haar zin niet krijgt, maar ik weet niet zeker of ik je goed begrijp als je zegt dat Yasmine nog steeds een onderdrukte vrouw is. Wil je het verduidelijken?
09-jan 2012 , 08:46
# 4 Wie zich echt heeft weten te bevrijden uit een levenslange horigheid leert assertief te zijn, of beter gezegd voor zichzelf opkomen , zonder grote mond , arrogantie of een gemelijke houding. Dat leer je echt niet in een training van een maand. Wat jij beschrijft lijkt er meer op dat ze de houding van haar voormalige meesters imiteert, in de veronderstelling dat het iets met vrijheid et maken heeft. In de perceptie van iemand die altijd onder ongelijke machtsverhoudingen heeft geleefd is de rolwisseling een grote stap voorwaarts. Een grote mond opzetten als bewijs, en het werkt nog ook.
Marie:
Wie zich echt heeft weten te bevrijden uit een levenslange horigheid leert assertief te zijn, of beter gezegd voor zichzelf opkomen , zonder grote mond , arrogantie of een gemelijke houding. Dat leer je echt niet in een training van een maand. Wat jij beschrijft lijkt er meer op dat ze de houding van haar voormalige meesters imiteert, in de veronderstelling dat het iets met vrijheid et maken heeft. In de perceptie van iemand die altijd onder ongelijke machtsverhoudingen heeft geleefd is de rolwisseling een grote stap voorwaarts. Een grote mond opzetten als bewijs, en het werkt nog ook.
Ik mag hopen voor Yasmine dat ze nog flink bijleert over werkelijke zelfbeschikking, en geen genoegen neemt met dit beginnetje van een ontwikkeling.
Dus Roos, tegengas bij zulk gedrag is een goede stimulans om het niet te laten bij je vroegere onderdrukkers te evenaren .
09-jan 2012 , 09:35
# 5 Mooi Marie. Ik begrijp je.
Roos Friesland:
Mooi Marie. Ik begrijp je.
Ik denk dat veel allochtonofielen (de term is van Robbert van Lanschot) deze les ter harte zouden moeten nemen.
09-jan 2012 , 11:41
# 6 Dank Roos, omdat ik oneindig nieuwsgierig ben praat ik met iedereen die tot communicatie genegen is in mijn kansenwijk. Ik heb vaak de vraag voorgelegd aan nieuwkomers wat ze verstaan onder vrijheid. En meestal was het antwoord : " alles doen waar je zin in hebt , zonder konsekwenties ."
Marie:
Dank Roos, omdat ik oneindig nieuwsgierig ben praat ik met iedereen die tot communicatie genegen is in mijn kansenwijk. Ik heb vaak de vraag voorgelegd aan nieuwkomers wat ze verstaan onder vrijheid. En meestal was het antwoord : " alles doen waar je zin in hebt , zonder konsekwenties ."
Een typische perceptie van onderdrukten die alleen horigen en heersers kennen. Alles doen waar je zin in hebt lijkt dan het ultiem bereikbare.
De inhoud van vrijheid, dat het gepaard gaat aan zelfbeheersing, vooruitzien, en de rede ruimte verschaffen is een wezensvreemd concept. Ik vrees met grote vreze dat de asielindustrie daar ook geen notie van heeft.
ik zou wel meer willen weten over die snelcursus " emancipatie " die haar meteen tot spreker promoveerde op een vrouwencongres.
Een lat zo laag gelegd noopt niet tot verdere introspectie, wakkert mogelijk verongelijktheid aan, en blijft steken in halfverteerd entitlement.
En het stemt me somber over de " hulpverleners " die niks anders te bieden hebben grenzenloos inschikken.
Uit respect, ja ja, maar de ramp is dat ze een vals beeld geven van de hardship om te floreren in ons land. En dat ze zelfs zo onnozel zijn om een grote bek voor autonomie te verslijten.
De lamme is de blinde aan het leiden, met subsidie, en met nog meer poen als ze er niet in slagen om enig resultaat te bereiken.
Enfin Roos, ik ben mijn grief kwijt.
Mocht ik nog aanvullingen hebben dan hoor je dat privé.
10-jan 2012 , 05:31
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.