Vrijdagmiddag was ik bij een zitting van het College voor de rechten van de mens, de opvolger van de Commissie Gelijke Behandeling (CGB). Docent maatschappijleer Anand Soekhoe (link naar zijn eigen verhaal) had dit College om een uitspraak gevraagd over het gedrag van het bestuur van de Fioretti scholengemeenschap. Vanwege twee, door hen als heftig ervaren, twitterberichten schorsten ze hem met onmiddellijke ingang en werd hem alvast verteld dat zijn tijdelijke dienstverband niet verlengd zou worden.
De schoolleiding, met drie mensen vertegenwoordigd, bleek zich in het geheel niet voorbereid te hebben op de zitting.
In het verleden heeft die CGB nogal wat rare, overigens op geen enkele manier bindende, uitspraken gedaan. Door verschillende nuchtere mensen werd er in het verleden voor gepleit om de commissie af te schaffen.
De omzetting van de commissie in het college hield meer in dan alleen een naamsverandering. Het college heeft meer functies gekregen dan de commissie en de wet op dat college is internationaal geharmoniseerd: democratische landen overlegden daarover met mensenrechtenschenders van over de hele wereld (in de VN dus).
Bovendien, belangrijker nog, zijn er enkele leden toegevoegd. Volgens Jacob Hoekman van het Reformatorisch Dagblad is daarbij enigszins rekening gehouden met de kritiek op de uitgesproken politieke kleur van de commissie.
Waarom hadden de schoolbestuurders zich niet voorbereid?

»
Kangaroo court?
De CGB werd wel bestempeld als Kangaroo court. Niet helemaal terecht. Onderaan dit stuk heb ik een clipje opgenomen van de aanvaring van de Canadese variant van het CGB met Ezra Levant. Hij was aangeklaagd door een in Saoedi Arabië opgeleide pipo vanwege publicatie van de Deense cartoons. Een grof schandaal. Ook het oude CGB had al veel meer fatsoen dan die Canadese club. De meeste leden van het college hebben ook ruime ervaring in de rechtspraak. Dat is beslist geen garantie voor verstandige uitspraken, maar wel voor een poging om te achterhalen wat er precies gebeurd is en om zich wel te houden aan van toepassing zijnde wetsteksten en aan de eigen uitgangspunten.

De eigenlijke, onoverbrugbare, tegenstelling
De insteek van Soekhoe en Fioretti vormen bijna perfecte spiegelbeelden van elkaar: ze zijn tegelijkertijd volkomen tegenovergesteld maar hebben ook een belangrijke overeenkomst.
Soekhoe doet een beroep op de commissie omdat hij vanwege politieke uitspraken -die hij buiten school heeft gedaan- geschorst is.
De verdediging van de school komt erop neer dat men negatieve uitspraken over het mohammedanisme eenvoudigweg niet wenst op te vatten als politieke uitspraken en men daarom niet beschuldigd kon worden van discriminatie op basis van de politieke gezindheid van hun docent. Voor hen overstijgt 'respect voor religieuze opvattingen' elke politieke context.
Lijnrecht daartegenover staat de insteek van Soekhoe die uiteindelijk neerkomt op: een zó haatdragende ideologie moet niet de sympathieke behandeling krijgen die religies gewoonlijk krijgen.

Gouden greep
Met name de voorzitster, mevrouw Chila van der Bas, wilde niet alleen meer weten over de toedracht maar bleek ook daadwerkelijk geïnteresseerd in de vraag of het bestuur wel in haar recht stond. Kon het bestuur bijvoorbeeld een beroep doen op artikel 5.2.c van de wet op gelijke behandeling? Die regel maakt het mogelijk om wel onderscheid te maken op basis van politieke of religieuze overtuiging onder voorwaarde dat verwezenlijking van de grondslag anders bedreigd zou worden. Actief werd door Van der Bas aangevoerd dat er dan ook wel sprake moest zijn van een duidelijke grondslag.
Dit was een gouden greep. Het schoolbestuur sprak duidelijk uit dat ze helemaal geen beroep deed op die uitzondering maar bovendien kwam wel het een en ander naar boven over wat dan de grondslag van de school zou zijn. Op alle vragen aan de schoolbestuurders kwam een ontwijkend, indirect antwoord.
Van der Bas leek zich er ook van bewust te zijn dat de rol van het college geen rechtsprekende is, maar meer het karakter heeft van adviseur, bemiddelaar zelfs. "Waarom was het niet voldoende dat meneer Soekhoe op zijn twitteraccount zijn relatie met de school zou schrappen en de beide gewraakte tweets zou verwijderen?" vroeg ze.

Gedachtenpolitie
Het onthutsende antwoord op die vraag gaf meneer Oud even later in reactie op een andere vraag: "Soekhoe heeft de tweets wel verwijderd maar heeft er geen afstand van genomen." Deze schoolleiding wil dus de grenzen bepalen van de politieke opvattingen van hun docenten.
Eventuele problemen met moslim kinderen kun je met henzelf oplossen

De insteek van Van der Bas leverde bovendien welkome duidelijkheid op over de grondslag van deze school. Ze vroeg of de schorsing nodig was geacht om de grondslag te handhaven. Het Fioretti is van oorsprong een katholieke school. In het antwoord van het Fioretti op deze vraag werd zonneklaar dat dat niet meer de grondslag is van de school maar deze inmiddels vervangen is door wollige uitspraken over 'diversiteit', waarbij ook het gebruik van de maffia-term 'respect' niet word geschuwd.
Een van de schoolleiders bestond het op de zitting zelfs om een link te leggen met de moord op de grensrechter: dat was het gevolg van onvoldoende respect…
Aan het einde van de zitting, die ongeveer anderhalf uur duurde, kreeg iedereen nog een laatste keer het woord. Peter Frans Koops, getuige voor Soekhoe, Anand Soekhoe zelf en een van de schoolleiders maakten daarvan gebruik. Koops heeft als docent wiskunde vergelijkbare ervaringen gehad op een school in Spakenburg waar hij ook gemeenteraadslid is. Zijn bijdrage was emotioneel gekleurd en zeer waardevol. Hij wees erop dat de tweets sterke overeenkomst vertonen met uitspraken van Pim Fortuyn. Hoe zou je die in vredesnaam als niet-politiek willen bestempelen? "Ik vind islam maar niets, maar ik heb alle kinderen lief". "Eventuele problemen met moslim kinderen kun je met henzelf oplossen, maar niet met hun ouders of met schooldirecties". Eerder had hij over de grondslag van de school opgemerkt dat Jezus opriep tot het ontmaskeren van valse profeten: een mooi contrast wel met het gemompel van Fioretti.
Meneer Soekhoe liet nu ook iets van zijn emoties zien. Hij citeerde een leerling en een ouder. Leerling: "Hij durft te tweeten wat wij denken". Ouder: "Ik mag je niet bellen". Zijn grootste woede gold de rol van het Leidsch Dagblad. In samenspraak met leden van concurrerende partijen in de gemeenteraad had journalist Beijen de school onder druk gezet om 'iets te doen'. Die krant was opvallend afwezig. Na afloop hoorde ik van Soekhoe nog dat geen enkele collega het had aangedurfd om nog contact met hem te hebben…
Er zijn veel laffe mensen.

Overigens stemt het mij optimistisch dat die schoolleiding zich zo slecht had voorbereid, zowel over de uitspraak die het college op 21 januari zal doen als over de politieke ontwikkelingen in ons land.

Frans Groenendijk, 10-12-2012

Reacties

# 1

Sjun Demartelaere:

De case Soekhoe geeft aan dat het vordert met de zelfislamisering in dit land. Het verheldert ook nog eens uit welke hoek die wind vandaan komt. Mensen die graag uit venten bijzonder goed en ruimdenkend te zijn. Mensen zonder ruggegraat die adeptief geleerd hebben weg te kijken, te versluieren en te bagatelliseren zodra er kritisch weerwoord op de dramdwang en bijbehorende vruchten van islam komt.

Misschien moey meneer Soekhoe de politiek in. Ons land heeft mensen als hij die voor hun mening opkomen harder nodig dan de politiekcorrecte kwezels die de instellingen en instituties lijken te bevolken.

26-dec 2012 , 05:08

# 2

Frans Groenendijk:

26-dec 2012 , 03:02

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.