Vrijdag 24 februari stond er in de Volkskrant een brief van Wilbert van der Zeijden, onder de aandachttrekkende kop "Israël heeft geen recht van spreken'. Uit die brief zelf wordt dat niet zo heel duidelijk, maar blijkens een gastblog van hem bij IKV/Pax Christi van 20 november, is van der Zeijden van mening dat Iran er gewoon van overtuigd moet worden om geen kernwapens te bouwen. De timing van de brief was niet gelukkig.

»
Zo ongeveer tijdens het opstellen van deze bijzondere bijdrage aan het debat over de kernwapenplannen van Iran, kwamen er net twee berichten naar buiten over dat land, die het in een wat minder gunstig daglicht stellen.
Via het Iraanse nieuwsagentschap FARS kwamen we er achter dat de recent gedode uraniumverrijkingswetenschapper Behdast, in de woorden van zijn weduwe, heel graag Israël wilde vernietigen. Ze gebruiken daarvoor een term die niet voor verschillende interpretaties vatbaar is: 'annihilation'. Uit het feit dat FARS de man ook nog als 'martelaar' betitelt, kunnen we met zekerheid opmaken dat dit een bron is die niet op de hand van Israël is.

En in de zelfde week dan ook nog de uitspraak over Youcef Nadarkhani.
In het verleden heeft het ayatollahregime bij veroordelingen tot de doodstraf vaak een reden genoemd
bezorgdheid omdat de Joden niet van plan zijn de tweede Hitler net zo veel ruimte te geven als de eerste kreeg
of toegevoegd die mensen in het Westen aan het twijfelen kon brengen. Bij meneer Nadarkhani doen ze geen moeite: de officiële reden voor zijn veroordeling tot de doodstraf is gewoon dat hij een verkeerde mening heeft; hij heeft het mohammedanisme achter zich gelaten om christen te worden. Denkt Van der Zeijden echt dat Ahmedinejad en Khamenei gemakkelijk ergens van te overtuigen zijn?

De achternaam van Wilbert is ook nog verkeerd gespeld en dan nog die kop, die hij vast niet zelf verzonnen had. De kop roept bijna automatisch de vraag op: is er iemand die wel recht van spreken heeft? Van der Zeijden zelf misschien?

In 1988 verklaarde de toenmalige president Rafsanjani dat de Iraniërs

…zichzelf moeten voorzien van de mogelijkheid van zowel offensief als defensief gebruik van chemische, bacteriologische en ‘radiological’ wapens
en drie jaar later liet de vicepresident van dat land weten:
Aangezien Israël nog steeds nucleaire wapens heeft moeten wij moslims samenwerken om een atoombom te maken ongeacht de pogingen van de VN om verdere verspreiding te voorkomen

Rafsanjani had een verhoudingsgewijs 'goede pers' in het Westen...
Nooit in haar geschiedenis heeft Israël een bedreiging geuit aan haar buurlanden, laat staan aan landen op 1000 km afstand van haar moeilijk verdedigbare grenzen. En al helemaal nooit heeft Israël gedreigd met het gebruik van kernwapens.
Wel heeft Israël regelmatig laten weten en laten zien dat ze niet van plan zijn, zich te laten vernietigen. Mede door de inzet van het ayatollahregime om de Holocaust in twijfel te trekken bestaat er in Israël en onder alle fatsoenlijke mensen in de wereld, bezorgdheid. De bezorgdheid om de veiligheid die in Iran leeft, is bezorgdheid over het feit dat de Joden niet van plan zijn de tweede Hitler net zo veel ruimte te geven als de eerste kreeg. Bezorgdheid dus over de mogelijkheid dat de Joden zich verdedigen tegen uitroeiing.

Deze tekst stuurde ik, tegen beter weten in, ook aan de Volkskrant. In het verleden kreeg ik altijd dezelfde reactie wanneer ik aan hen een brief stuurde: fijn dat u geschreven hebt, maar we hebben geen plaats genoeg voor alle reacties. Probeer het andere keer gerust nog eens. Het was nogal lang geleden dat ik iets aan de krant stuurde. De afgelopen weken kreeg ik van verschillende kanten te horen dat de Volkskrant de laatste tijd echt veranderd is. En inderdaad, deze keer kreeg ik niet die standaard reactie, maar dit:
Hartelijk dank voor uw brief die wij met belangstelling hebben gelezen. Helaas kunnen wij uw brief niet plaatsen. Wij stellen uw mening zeer op prijs en hebben uw brief doorgestuurd naar Wilbert van der Zijden.
Fascinerend. Wat zou daar voor denkwereld achter zitten? Dat ik eigenlijk helemaal niet in het openbaar tegenwicht wilde geven voor de gevaarlijke kletspraat van Van der Zeijden maar alleen zijn adres niet kon vinden en dan maar via de Volkskrant met hem in contact probeerde te komen? Misschien om met hem een respectvolle dialoog aan te gaan? Of wordt Van der Zeijden als vanzelfsprekend beschouwd als een soort (onbetaalde) medewerker/bondgenoot van de Volkskrant? Waarom geeft men anders deze tekst aan hem door ter afdoening?
Op een bepaalde manier vind ik het feit dat de achternaam van Wilbert opnieuw fout wordt gespeld misschien nog wel het pijnlijkst. In mijn brief die 'met belangstelling gelezen' was en 'zeer prijs was gesteld', wees ik nota bene op die foute spelling!

Frans Groenendijk, 28-02-2012

Reacties

# 1

Frans Groenendijk:

Pax Christi reageerde via twitter op Pech voor de dwazen van @ikvpaxchristi: gaat hun vriend #Ahmadinejad net nu christen doodmaken
met Wij proberen beide kanten te laten zien. Van vriend of vijand hebben wij niet gesproken.
Helder wereldbeeld: een vijand is een vriend waarmee je sommige dingen nog niet goed hebt uitgesproken. Het schijnt dat dat ook de laatste woorden waren van Theo van Gogh toen hij al het bewustzijn aan het verliezen was door de kogels en de moordenaar nog niet in zijn nek aan het zagen was: 'We kunnen er toch over praten?"

28-feb 2012 , 02:54

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.