Europa, pro’s en cons
De gedachte van een verenigd Europa heeft voors en tegens.
Wat er voor pleit is – kort samengevat – dat veel dringende problemen niet meer op nationaal niveau kunnen worden opgelost en dat een grote economische ruimte een beter concurrerende productie mogelijk maakt. Wat er tegen is, is dat Europa geen eenvormige samenleving is. De onderlinge verschillen tussen de regio’s zijn veel groter dan in de V.S. of in China. De protestantse landen van Noord West Europa en de Angelsaksische landen hebben behoorlijk wat gemeen, maar dat geldt niet voor de rest van Europa. In Oost Europa bestaat een oude traditie van onderlinge twisten en ook de samenhang in Zuid Europa is niet groot. Men spreekt in Europa geen zelfde taal, men heeft overal andere gewoonten en de verschillen worden sinds het bestaan van de Unie eerder groter dan kleiner. Wat er aan moderne vormen van leven gemeenschappelijk is, is komen overwaaien uit de V.S.
Er is veel te zeggen voor een vorm van samenwerking tussen de Europese landen, maar er is weinig dat pleit voor een politieke Unie. Sinds de uitbreiding van de Unie buiten de oorspronkelijke zes is het merendeel van de energie gaan zitten in het overbruggen van de verschillen. Dat is niet gelukt en het lijkt met iedere uitbreiding moeilijker te worden.
» Als al die inspanningen gericht waren geweest op de dringende gemeenschappelijke problemen zou de Unie intussen misschien populairder zijn bij de Europese burger. Gewone mensen beschouwen het Brusselse bouwsel in hoofdzaak als een geld etende bureaucratie, een speeltje van de politici en daarin hebben ze niet helemaal ongelijk.
Waar draagvlak voor lijkt te bestaan bij de Europese burger en de Europese ondernemingen is:
een Europees milieubeleid; een Europese sociaal-economische infrastructuur; een Europees strafrechtbeleid en in verband daarmee Europol een Europees transportbeleid;Europese inspanningen op het gebied van opvoeding en onderwijs; een Europees allochtonenbeleid.
Onderdeel van zo’n beleid zou kunnen zijn een Europees fiscaal en vennootschapsrecht,waarmee we trouwens al een eind gevorderd zijn. Te denken is ook aan een Rijnautoriteit en andere interlokale autoriteiten die zeggenschap zouden hebben over binnenscheepvaart, watermilieu, waterinfrastructuur, drinkwatervoorziening en andere samenhangende onderwerpen.
De Europese munt hebben we al, maar de Euro is geen onverdeelde zegen. De economische kracht van de verschillende regio’s loopt daarvoor te zeer uiteen. Een Europese autoriteit voor het Europese wegennet en de spoorwegen zou zeker een vooruitgang betekenen. Voor binnenlands gebruik zou een net van “provinciale” wegen onder nationaal gezag kunnen blijven even als light rail voor het binnenlands treinverkeer. Dit soort Autoriteiten zouden onder toezicht moeten komen van een raad van Europese ministers of van ad hoc toezichthoudende organen.
Engels als de officiële gemeenschappelijke taal van al die autoriteiten zou een bestaande situatie legaliseren.
Het Europese parlement heeft weinig legitimiteit[1] en zou beter kunnen worden afgeschaft, evenals het Europese Hof van Justitie. In plaats daarvan zouden we professionele arbitrage instituten per specifiek terrein van Europese samenwerking moeten krijgen, toegevoegd bijvoorbeeld aan het Internationale Hof van Arbitrage in Parijs. Deze nieuwe Europese autoriteiten zouden kunnen worden gefinancierd door heffingen aan de buitengrens, BTW en accijnzen. Brussel en Straatsburg zouden moeten worden opgeheven als centrale steden voor een federatie die er nooit zal komen. De diverse agency’s zouden over de lidstaten kunnen worden verdeeld, alnaargelang hun werkzaamheden.
De tijd van de autonome nationale staten is voorbij, maar de nationale samenlevingen floreren als nooit te voren. Een unitaire of federale Europese staat is een ouderwetse gedachte. Zij stamt uit de achttiende eeuw en levert geen oplossingen voor de problemen van vandaag. We leven in een geglobaliseerde samenleving. Die kent een wereldgemeenschap en een nieuw staatkundig gebouw in Europa zou alleen een rem betekenen op deze ontwikkeling. Binnen Europa kunnen we gewoon verder met de bestaande nationale gemeenschappen voor zover de burgers van de landen dat willen. Essentieel is alleen dat we samenwerken op de terreinen waar dat nodig is. Voor de buitenlandse veiligheid van Europa hebben we de NATO en een verbeterde binnenlandse veiligheid is een kwestie van lokale versterking van de samenwerking.
De idee dat een nieuwe top down organisatie van een zo groot en divers gebied al Europa een vooruitgang zou betekenen is niet voor de hand liggend. De mislukking van de Euro is een goede illustratie. Alleen de terreinen waarop samenwerking door de aard van de problematiek geboden is moeten Europees worden georganiseerd en dan bij voorkeur bottom up en met zo weinig mogelijk regelgeving.
[1] Legitimiteit in de zin van als vertegenwoordigend wetgevend en controlerend orgaan erkend door de Europese bevolking.
Het stuk staat natuurlijk ook op de eigen webstek van Toon.
Reacties
# 1 Er zijn twee soorten verenigde Europa's. De ene is het Europa van de vrije markt door het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat is zeer goed en zeer succesvol.
roelf:
Er zijn twee soorten verenigde Europa's. De ene is het Europa van de vrije markt door het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat is zeer goed en zeer succesvol.
Het andere Europa is van de bemoeizuchtige, wereldvreemde bureaucraten die een hekel hebben aan decentraal bestuur en vaak ook aan vrije markten. Dat is vreselijk.
We moeten van dat tweede Europa af en het eerste koesteren.
07-jun 2011 , 03:07
# 2 Er bestaat om de dooie dood niet een draagvlak voor een EUssR milieubeleid. Dat namelijk zal CO2 emissie-diefstal betekenen (wat het nu is). Duurzaamheidsdiefstal.
Maarten:
Er bestaat om de dooie dood niet een draagvlak voor een EUssR milieubeleid. Dat namelijk zal CO2 emissie-diefstal betekenen (wat het nu is). Duurzaamheidsdiefstal.
Graag verwijs ik naar twee webstekken waar zeer gedegen over milieu en klimaatverandering (aan elkaar verknoopt zoals we weten) wordt geblogd en gereageerd.
http://climategate.nl/
http://www.groenerekenkamer.nl/
08-jun 2011 , 10:49
# 3
Leen:
Ruim 70% van de Nederlandse samenleving is tegen verder geldverstrekking aan de Grieken, en dit percentage zal nog verder oplopen. Desondanks beslist een kleine politieke elitie, tegen beter weten in, om toch weer onze euro's in die bodemloze put te storten. Is er dan nog sprake van een democratie??
20-jun 2011 , 11:13
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.