Heeft Europa nood aan ‘Sterke Man’?
De aanhoudende financiële crisis houdt gans Europa in een verlammende greep. De kritiek op de visieloosheid van EU politici om een oplossing te vinden voor die crisis neemt hand over hand toe. De roep om een Europese 'sterke man' eveneens. Is dat de oplossing? Of is er meer aan de hand?
Volgens Jeffrey Sachs, ontwikkel econoom, directeur van The Earth Institute at Columbia University, en onbezoldigd adviseur van Barack Obama, begrijpen de Europese en Amerikaanse leiders niet of onvoldoende goed wat er speelt in de wereld:"De wereld staat voor een enorme herverdeling op economisch en mogelijk ook politiek gebied".
In een opiniestuk in de Financial Times stelt Sachs, dat een verbeterde fiscale politiek in de transatlantische economieën op drie pijlers zou moeten berusten:
1. Meer investeringen in menselijk- en infrastructuurkapitaal
2. Het besparen op misplaatste militaire engagementen in landen als Irak, Afghanistan en Jemen.
3. Begrotings evenwichten op de middellange termijn, grotendeels te realiseren door belastingsverhogingen op hoge inkomens en multinationale bedrijfsinkomsten die worden beschermd door fiscale spitstechnologie en overzeese belastingparadijzen.
Ik wil in dit stuk niet zozeer ingaan op dat artikel, maar wel een ogenblik stilstaan bij de plek die de 'Oude Wereld' op dit moment inneemt in de globaliserende economie, waarmee ik tegelijkertijd de vraag uit de eerste alinea poog te beantwoorden.
» Feit is dat de Europese politici destijds onvoldoende goed hebben nagedacht over het vormen van een muntunie met één munt met één koers voor alle aangesloten lidstaten. Waarschuwingen van sommige economen, dat dit nooit kan werken voor economieën met een verschillend groeitempo en een ongelijke productiviteit werden in de euforie over een Verenigde Staten van Europa, genegeerd of in de wind geslagen.
Nu plukt men daarvan de wrange vruchten.
Lange tijd heeft men gedacht dat globalisering, schaalvergroting en gelijke welvaartsverdeling het juiste antwoord was op het uitbannen van wereldwijde armoede en de grote mondiale vraagstukken van de Moderne Tijd. In september 2000 hebben 189 regeringsleiders de United Nations Millennium Declaration ondertekend. Genoemde Sachs is één van de meest vurige pleitbezorgers daarvan. De Millenium doelstellingen zijn vertaald in acht concrete doelen, die – tenzij anders vermeld - in 2015 moeten worden behaald. Per doel zijn prestatie-indicatoren vastgesteld, die apart te meten zouden moeten zijn. De voortgang wordt gemeten ten opzichte van de situatie in 1990. Eén van die doelstellingen betrof de 'Gelijkwaardigheid tussen man en vrouw'. Het is des te opmerkelijker, dat in dit licht de Islam, die deze kernwaarde fundamenteel verwerpt, zo door de VN de hand boven het hoofd wordt gehouden. Wellicht stromen de oliedollars toch niet uitsluitend richting Arabische sheiks, doch dit terzijde.
Maar hebben de Europese politici wel een antwoord weten te formuleren op de globalisering van de economie?
Het antwoord liegt er niet om. De politici in Het Avondland hebben er een potje van gemaakt. In plaats van te investeren in de ontwikkeling van de eigen bevolking, onderwijs en technologische vernieuwingDie conclusie is onontkoombaar. Naast de genoemde fout om een eurozone en muntunie te vormen voor landen met een ongelijke economie, hebben zij daarnaast verzuimd om na te denken wat voor een duurzame economische groei voor Europa nodig zou moeten zijn. Daarvoor is de EU toch gevormd? Om een evenwicht te bieden tegenover het Amerikaanse- en Aziatische blok in een globaliserende wereld.
In plaats van te investeren in de ontwikkeling van de eigen bevolking, onderwijs en technologische vernieuwing zijn zij verantwoordelijk geweest voor de ongebreidelde import van veelal laag opgeleiden, die doorgaans een enkele reis 'onderklasse' van de samenleving aangeboden is geworden. Niet alleen zijn de kosten daarvan afgewenteld op de eigen burgers, maar ook hebben deze nieuwkomers weinig tot niets bij te dragen aan genoemde doelstellingen van de EU. Sterker nog, met het binnenhalen van de grote groep, veelal uit moslimlanden afkomstige, kansarmen is een groot cultureel probleem gecreëerd (zie ook hier: http://g00.nl/1i5 en hier: http://g00.nl/1i6).
De oorzaken liggen voor een groot deel bij het gedachtegoed dat globalisering per definitie goed is en dat onze Westerse samenleving 'maakbaar' is. de werkloosheid werd in toom gehouden door massaal in te zetten op het stimuleren van de bouwsector en de vraag naar producten op peil tehouden door consumenten goedkope kredieten aan te biedenDit zijn typisch linkse denkbeelden, die inmiddels als volkomen achterhaald mogen worden beschouwd.
Echter, er is alle reden tot grote zorg, niet in de laatste plaats vanwege de ontwikkelingen binnen de 'Oude Wereld', Europa. De plannen van 'Merkozy' om van Europa een federale staat te maken zijn verkeerd en negeren een aantal duidelijke tendensen.
De fout die Europese politici maken is, dat ze van mening zijn dat ze kunnen wegkomen met een ondemocratische legitimatie. Wie ook maar enig benul heeft van de Europese geschiedenis, weet dat dit een illusie is.
De andere fout die zij maken is, dat zij nog steeds geloven in een 'maakbare' samenleving, terwijl alle moderne trends wijzen in een verdere individualisering binnen diezelfde samenleving. Men trekt dus aan een dood paard met alle (financiële) gevolgen van dien.
In tijden van crisis verwachten mensen politiek moedige en financieel-economisch gezonde maatregelen, die gebaseerd zijn op gezond verstand en het geloof in onze kern waarden. Europa, noch Amerika zijn er in geslaagd om de kern van het probleem te begrijpen, namelijk dat beide regio’s heen en weer worden gesleurd door de gevolgen van de globalisering. Laaggeschoolde banen zijn massaal verplaatst naar lage lonen landen, ons onderwijs is systematisch afgebroken door linkse luchtfietsers, investeringen in innovatieve technologie werden niet belangrijk gevonden. In plaats daarvan werd de aandacht verlegd naar quasi interessant geneuzel over het milieu.
Bij het begin van dit millenium slaagden EU en VS er nog in om de werkloosheid in toom te houden door massaal in te zetten op het stimuleren van de bouwsector en werd de vraag naar producten op peil gehouden door consumenten goedkope kredieten aan te bieden, maar toen de huizenbubbel barstte werd men hard met de neus op de feiten gedrukt.
Maar in plaats dat men inzette op het investeren in en het optimaliseren van vaardigheden, die de export aanzwengelden en geld te steken in infrastructuur en alternatieve energie, zochten beide continenten hun toevlucht tot het stimuleren van de consumptie, het aanzetten van de geldpers en tot de introductie van besparingsplannen zonder de minste visie op wat dat voor de respectievelijke economieën zou betekenen. De huidige situatie met Griekenland is hiervan een schoolvoorbeeld.
De globalisering heeft uiteindelijk niet enkel de laaggeschoolden hun banen ontnomen, het fenomeen leidde ook tot een ongeziene periode van welvaart voor de superrijken, die mateloos konden profiteren van lucratieve investeringsprojecten in de opkomende economieën. Tegelijkertijd zorgden ze ervoor dat hun belastingen - in naam van de globale belastingcompetitie- extra laag moesten worden gehouden. Het lijkt daarom opmerkelijk dat superbelegger Warren Buffet deze week pleitte voor een extra belasting op de superrijken, maar dat is slechts schijn, want ook Buffet realiseert zich, dat het laten verarmen van de grote Middenklasse uiteindelijk ook de welvaartsbasis van de rijken aantast.
De crisis in Europa weerspiegelt de fundamentele tekortkomingen van Europese politici om de fundamentele oorzaken te (h)erkennen alsook met een goed doorwrochte visie te komen om uit deze impasse te geraken. Zoals ik zei: menen dat men door een ondemocratische legitimatie voort kan gaan met het najagen van een federale fantasie, zal enkel leiden tot meer verzet, minder welvaart en -vooral- een grotere kans op (gewapende) conflicten.
Elke fundamentele visie ontbreekt; er is enkel de hoop dat met schulden overladen consumenten opnieuw de huizen zullen gaan kopen die ze zich niet kunnen veroorloven en die ze evenmin nodig hebben. Maar de globalisering zet zich ondertussen gewoon door en zal nog meer banen doen verdwijnen totdat er moedig en eensgezind leiderschap wordt getoond.
Moet dat komen van een sterke man, die het voortouw neemt in Europa?
Dat denk ik niet. Als men kijkt naar trends in het huidige tijdsbestek dat ziet men juist dat kleinschaliger organisaties slagvaardiger en beter kunnen reageren op de uitdagingen van de moderne samenleving. Bovendien is een andere trend een verder toenemende individualisering. Mensen willen geen slaaf zijn van grote, logge en bureaucratische structuren, maar juist de ruimte krijgen om zichzelf te ontplooien.
Wie de geschiedenis van Europa een beetje kent en ziet welke verschillen in taal, cultuur en mentaliteit er zijn, tot op regionaal niveau, die begrijpt dat elke poging om daar één geheel van te maken bij voorbaat tot mislukken gedoemd is. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de enorme verschillen op fiscaal, financieel en pensioengebied.
Als men, zoals ik verwacht, doorgaat met de vruchteloze pogingen tot het vormgeven van genoemde illusie, dan zal er een donkere tijd aanbreken, waarbij zelfs omvangrijke burgerconflicten niet uitgesloten kunnen worden. Ik ben geen zwartkijker, maar over deze ontwikkelingen ben ik alles behalve optimistisch.
Reacties
# 1
Frans Groenendijk:
Je definieert niet wat je onder 'n 'sterke man' verstaat. Wanneer je zou doelen op mannen en vrouwen die meer kunnen dan een ideologisch en oratorisch sausje gieten over ambtenarenteksten van goede of slechte kwaliteit, zou zo'n oproep niet zo gek zijn. Je hebt natuurlijk expres het woordje 'een' weggelaten uit de titel...
21-aug 2011 , 12:38
# 2
trias politica:
Frans, ik verwijs met 'sterke man' naar recente berichten in de media, die hiervoor pleiten. Ik zie er helemaal niets in. We moeten af van de valse redenatie van eurofielen, dat mensen die tegen verdere expansie en verdere overheveling van nationale bevoegdheden aan Brussel, niet over 'de dijken' kunnen kijken. Die 2 zaken hebben namelijk niks met elkaar te maken. Het is gewoon een kwestie van gezond verstand. Het liefste zie ik de vorming van een zakenkabinet, die onze financiële- en nationale belangen op een verstandige manier behartigt. Daarbij is internationale samenwerking op economisch, wetenschappelijk en financieel gebied noodzakelijk, maar niet op politiek gebied. Echter, de MSM schotelen de bevolking van de Europese lidstaten een verkeerd en vals beeld voor ogen. Dat is zeer kwalijk. Goed dat er internet is om enigszins tegengas te geven.
21-aug 2011 , 01:26
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.