Nederlanders geven graag aan goede doelen. Velen houden het overzichtelijk en geven alleen aan een stichting die een beperkt doel nastreeft, zoals de Hartstichting of het Leger des Heils, anderen geven liever om gelijk maar de hele wereld te verbeteren.
In de laatste categorie valt Greenpeace. De missie van Greenpeace laat geen ruimte voor bescheidenheid:

»

De structurele oorzaak ligt in een economisch systeem dat zich publieke goederen toe-eigent door minder dan hun reële maatschappelijke waarde. En die kosten afwentelt op de maatschappij, de natuur en de toekomst. Greenpeace wil een ingrijpende omslag in dit economisch systeem. [1] [nadruk toegevoegd].

Voor Greenpeace zijn milieu en natuur niet meer dan een aanleiding om te werken aan iets dat veel grootser is: een toekomstige betere wereld, met meer rechtvaardigheid zoals Greenpeace dat begrijpt en ander economische systeem, een soort eco-socialisme.

Greenpeace probeert deze verheven doelstelling te realiseren met ongeveer 100 medewerkers (de meeste voltijds) en bijna 500.000 donateurs.
Prettig voordeel is dat deze ruime aandacht van de media zelden vergezeld gaat van kritische opmerkingen
De belangrijkste donateur is de Nationale Postcodeloterij, die jaarlijks 2,25 miljoen euro stort. Daarnaast zal door de loterij voor de jaren 2010 en 2011 een bedrag van 1,67 miljoen extra worden overgemaakt. Want ook in ‘crisisjaar’ 2010 maakte de Postcodeloterij een groei door met 23 miljoen meer verkochte loten en kon dus ruim 13 miljoen extra uitdelen aan goede doelen [2]. Echter het meeste geld dat bijna zonder moeite wordt verkregen door Greenpeace is de laatste jaren afkomstig uit erfenissen, zo een 3,5 miljoen per jaar [3].

Greenpeace kan dus jaarlijks rekenen op 6 tot 7 miljoen aan inkomsten zonder dat daar noemenswaardige werving voor verricht hoeft te worden. Dat is niet zo vreemd, want Greenpeace komt elk jaar meerdere keren breeduit in de media met sensationele acties, zoals boten tegen de walvisjacht, het blokkeren van de kolencentrale in Delfzijl en het begraven van een pakketje onder een spoorlijn. Prettig voordeel daarbij is dat deze ruime aandacht van de media zelden vergezeld gaat van kritische opmerkingen door journalisten.

Het is dan ook enigszins teleurstellend te moeten constateren dat al die media aandacht en de gerichte werving slechts 12.450 nieuwe donateurs per jaar oplevert [4]. Temeer daar er in 2010 meer dan 4 miljoen euro is uitgegeven aan fondsenwerving [5], oftewel ruim € 300 per donateur – terwijl de gemiddelde donateur maar € 36 oplevert. Incidentele giften leveren maar 1,2 miljoen op tegenover de doorlopende donaties (zeg maar de vaste klanten die zich laven aan eco-socialisme) die maar liefst ruim 15 miljoen doneren [6]. De fondsenwerving zal zich hoofdzakelijk richten op nieuwe klanten, hetgeen zou betekenen dat er 4 miljoen wordt uitgegeven om 1,2 binnen te halen. Dat moet met minder kunnen, zou je zeggen. Of betekent dit gewoon dat het marktsegment eco-socialisme al het verzadigingspunt heeft bereikt? Temeer daar het rapport zelf constateert dat steeds meer wordt gegeven door een steeds kleiner aantal donateurs.

In het jaarverslag van Greenpeace staan meer zaken die op zijn minst opmerkelijk zijn. Greenpeace moet sinds de oprichting in 1971 flink gespaard hebben, want de organisatie heeft een vermogen opgebouwd van ruim 22 miljoen euro, waarvan bijna de helft belegd in aandelen en obligaties. Men denkt dat geld dus niet op de korte termijn nodig te hebben. De opbrengsten uit deze bezittingen zijn jaarlijks zo een 700.000 euro [7].

Greenpeace legt uit dat dit vermogen dient als potje (7,1 miljoen) voor slechte tijden. Daarnaast zit er nog ruim 14 miljoen in een
Als Greenpeace een bedrijf zou zijn, was het goed kapitalistisch bezig
bestemmingsreserve en dat zal in de toekomst besteed worden aan internationale projecten . Deze reserve is dan wel aan de ruime kant, want jaarlijks wordt er maar ongeveer 3 miljoen uitgegeven aan internationale activiteiten . Ook in 2010 konden deze internationale activiteiten probleemloos uit de doorlopende inkomsten betaald worden.

De continuïteitsreserve wordt aangesproken als Greenpeace krijgt te maken met tegenvallende baten. Want Greenpeace heeft verplichtingen waar ze niet op korte termijn onderuit kan komen, zoals lonen, huur en lease. Al deze verplichtingen bij elkaar vertegenwoordigen inderdaad ongeveer die waarde van 7 miljoen.

Maar zoals we zagen zijn de inkomsten van Greenpeace juist opmerkelijk stabiel. Ze vertonen jaar in jaar uit zelfs een licht stijgende trend sinds 2006, en ook in de crisisjaren 2008 en daarna, blijven de inkomsten maar toenemen . Alleen al de doorlopende donaties zijn flink hoger dan de vaste verplichtingen van Greenpeace. En zoals we zagen kan de organisatie miljoenen besparen door de fondsenwerving anders aan te pakken. Zoals het nu gaat, is de werving van nieuwe donateurs gewoon een luxe activiteit van Greenpeace.

Greenpeace heeft meer geld dan het nodig heeft. Veel meer. Het vermogen van Greenpeace is ruim drie keer zo groot als strikt noodzakelijk is en de “winst” van voorgaande jaren wordt afgestort in een spaarpot met een vage bestemming, waar kennelijk weinig mee wordt gedaan, want deze reserve blijft maar groeien. Als Greenpeace een bedrijf zou zijn, is het goed kapitalistisch bezig.

Noten

Greenpeace, Jaarverslag 2010 (pdf), p. 7.
Nationale Postcodeloterij, Jaarverslag 2010 (pdf), p. 51
Greenpeace, Jaarverslag 2010, p. 52.
Idem, p. 53.
Idem, p. 60.
idem, p. 69.
Idem, p. 72 en 93.
Idem, p. 102.
Idem, p. 63.
Idem, p. 62.

Ester Losita, 22-11-2011

Reacties

# 1

trias politica:

Goed dat er aandacht wordt besteed aan deze klaarblijkelijk criminele klimaatjomanda's. Van de zotte natuurlijk dat een Nationale Loterij 2,25 mln euro per jaar aan deze groenlinkse belagenclub doneert.

22-nov 2011 , 05:56

# 2

Marielle Bos:

22-nov 2011 , 11:59

# 3

Frans Groenendijk:

23-nov 2011 , 01:40

# 4

Alies:

30-nov 2011 , 12:11

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.