Hoe Obama impeachment kan ontlopen
17 februari: onthoud die naam
De VS is geen parlementaire democratie maar een presidentiële, net als Frankrijk. Zo leerden wij dat op de middelbare school. Veel later kwam ik te weten dat er mensen zijn die zelfs stellen dat de VS 'geen democratie maar een republiek' is. En ze hebben daar best goede argumenten voor. Hoe dan ook, de positie van de President Of The United States werd destijds zo wezenlijk geacht voor de staatsinrichting dat het afzetten van de POTUS een tamelijk prominente plaats inneemt in de Amerikaanse grondwet. De hele grondwet beslaat slechts enkele A-viertjes en daarin komt impeachment op vijf plaatsen voor. Meest direct in sectie 4 van artikel II:
The President, Vice President and all civil Officers of the United States, shall be removed from Office on Impeachment for, and Conviction of, Treason, Bribery, or other high Crimes and Misdemeanors.
Let op het 13e woordje: er staat niet 'can' of 'should' of zoiets, nee hij zal uit zijn functie gezet worden. (nalezen)
» De rol van politieke partijen in de VS
Na aanname van de grondwet in 1787 duurde het nog een jaar of twintig voor de voorloper van de partij van Thomas Jefferson en Jimmy Carter, de Democraten, haar stempel ging drukken op de Amerikaanse politiek. De anti-slavernij partij, de Republikeinen van Abraham Lincoln en vader en zoon Bush, startte nog veel later: pas in 1854. De IJzeren wet van de oligarchisering zou pas begin 20e eeuw worden geformuleerd door de socialist, later fascist, Michels.
Wat de Founding Fathers dan ook niet voorzagen was de rol die politieke partijen zouden gaan spelen. De rol die politieke partijen in heel veel landen tegenwoordig spelen, met name in landen waar het in veel opzichten lange tijd goed is gegaan met vrijheid en welvaart.
In de tijd dat de VS meer leek op die van de Founding Fathers, zou Obama vanwege Benghazigate worden impeached (aangeklaagd) en vervolgens uit zijn ambt gezet *) : wegens hoogverraad.
De founding fathers hadden echter niet voorzien dat de partijen zich zouden ontwikkelen tot wat ze nu zijn geworden. Organisaties die populisme stimuleren en integriteit, onafhankelijk denken en het nemen van verantwoordelijkheid ontmoedigen. Op z'n vriendelijkst gezegd vormen de partijen in de praktijk een verkeerd werkend filter voor kandidaatpolitici. Onvriendelijk gezegd zijn ze verworden tot verenigingen met als belangrijkste oogmerk het onderling verdelen van lucratieve functies bij de overheid en gesubsidieerde organisaties en bedrijven.
In de VS komt daar nog bij dat er sprake is van een de facto twee-partijen stelsel. Van de 100 senatoren behoren er slechts twee niet tot een van die partijen. Alle gouverneurs en alle leden van het Huis van Afgevaardigden behoren tot een van de twee partijen.
De 'tiny minority of extremists'
De gewelddadige dood van de dwaas Christopher Stevens en van de voormalige Navy Seals Ty Woods ende keuze om samen te werken met de vijanden van de VS Glen Doherty en diplomaat Smith is geen reden om Obama uit zijn ambt te zetten. Hun dood was echter het niet beoogde maar wel rechtstreekse en bijna onvermijdelijke gevolg van verraad. Hun gewelddadige einde lag in het verlengde van de keuze om samen te werken met de vijanden van de VS.
Het betreft hier geen eenmalige fout, maar een die past in een breder patroon. Belangrijke andere onderdelen van dat patroon zijn:
* de nauwe banden van het Witte Huis met de Moslimbroederschap,
* het doofpot-beleid na de aanval
en vooral:
* het Osama-beleid van Obama.
Fundament van Obama's buitenlandpolitiek is het paradigma van de tiny minority of extremists. Geen misverstand: met zijn lofzang op het mohammedanisme via zijn lezing aan de Al-Azhar universiteit in Cairo in 2009 zette Obama wel een iets andere toon dan zijn voorganger, maar dat paradigma van de tiny minority of extremists werd ook door G.W.Bush al onderschreven. de tiny minority stelde hij gelijk aan Al QaedaOnmiddellijk na de aanvallen van 11 september kwam die daar al mee.
Wat Obama deed en doet is in feite niets anders dan een heel concrete invulling geven aan die theorie: de tiny minority stelde hij gelijk aan Al Qaeda. Bush sloeg destijds afgrijselijk de plank mis met zijn 'mission accomplished'. Precies 8 jaar later kwam Obama met een gelijkbaar verhaal naar aanleiding van het uitschakelen van Osama Bin Laden. (Bush gaf later overigens aan dat hij niet onder dat spandoek had moeten gaan staan.)
(Bron van de afbeelding)
Al Qaeda heeft nog niet eerder zo sterk gestaan als sinds Obama zijn missie 'accomplished' heeft, het doden van Osama. Het gaat zo goed met ze dat ze zich nu zelfs opwerpen als het gematigde alternatief voor de ergste terroristen in Syrië, die van ISIL.
"Impeach McCain"
Wanneer de Founding Fathers de ontwikkeling van de politieke partijen wel hadden voorzien, was deze uitzonderingsregel waarschijnlijk niet in de Amerikaanse grondwet terecht gekomen:
Sectie 2, regel 3 van artikel III:
The Trial of all Crimes, except in Cases of Impeachment, shall be by Jury.
Impeachment werd echter een verantwoordelijkheid van het Congres (Senaat + Huis). Vanwege het twee-partijenstelsel is het wel of niet starten van een impeachment procedure nu dus een partijpolitieke kwestie geworden.
Dat is in algemene zin al een groot probleem. Ernstiger is dat concreet, in de kwestie van de definitie van wat die tiny minority inhoudt, de Republikeinen vrijwel volledig op de zelfde lijn als Obama zitten. Niet voor niets roept iemand als Glenn Beck op om niet alleen Obama maar ook McCain te 'impeachen'.dat het niet Al Qaeda zelf was geweest
28 december 2013 stond er in de New York Times een groot artikel van de hand van de boekenschrijver David Kirkpatrick: 'A deadly mix in Benghazi'. Door de fans van Obama in de VS en in Nederland werd het met gejuich begroet. De reden was dat Kirkpatrick voor hen aannemelijk had gemaakt dat het niet Al Qaeda zelf was geweest die achter de aanslag zat. De onvolprezen Caroline Glick haalde daarop vernietigend uit: The New York Times just delivered a mortal blow to the Obama administration and its Middle East policy.
Call it fratricide. It was clearly unintentional. Indeed, is far from clear that the paper realizes what it has done. (…)
The administration has dubbed the Zawahiri faction of al-Qaida “core al-Qaida.” And anyone who [only] operates in the name of al-Qaida, or any other group that does not have courtroom-certified operational links to Zawahiri, is not really al-Qaida, and therefore, not really a terrorist group or a US enemy.
These foundations have led the US to negotiate with the Taliban in Afghanistan. They are the rationale for the US’s embrace of the Muslim Brotherhood worldwide. They are the basis for Obama’s allegiance to Turkey’s Islamist government, and his early support for the Muslim Brotherhood-dominated Syrian opposition.
De dwaas
Hierboven noemde ik ambassadeur Stevens een dwaas. De dag na zijn dood kwam Hillary Clinton met een verklaring. Bij het State Department is die niet meer terug te vinden, maar hier nog wel. Tussen de regels door kun je lezen hoe ze daar ongeveer over hem dachten:
I had the privilege of swearing in Chris for his post in Libya only a few months ago. He spoke eloquently about his passion for service, for diplomacy and for the Libyan people. This assignment was only the latest in his more than two decades of dedication to advancing closer ties with the people of the Middle East and North Africa which began as a Peace Corps Volunteer in Morocco. As the conflict in Libya unfolded, Chris was one of the first Americans on the ground in Benghazi. He risked his own life to lend the Libyan people a helping hand to build the foundation for a new, free nation. He spent every day since helping to finish the work that he started. Chris was committed to advancing America’s values and interests, even when that meant putting himself in danger.
Misschien geen dwaas dan, maar dit was toch wel een vreemde aanduiding voor de man die ambassadeur heette te zijn.
Maar wat voor ambassadeur was Stevens eigenlijk? Hij bekleedde dat ambt pas heel erg kort. Slaan we de officiële documenten erop na (pdf):
Van februari 2011 -het begin van de opstand in Libië, een opstand die niet toevallig begon in Benghazi- had de VS géén ambassadeur in Libië. 22 september 2011 werd Gene Cretz aangesteld in die functie. In de hoofdstad Tripoli. Luttele maanden later, in mei 2012, volgde Stevens hem op. Maar hij zat al veel eerder in Libië. Met name in Benghazi:
POLITICAL AND SECURITY CONTEXT PRIOR TO THE ATTACKS
On April 5, 2011, then-Special Envoy to the Libyan Transitional National Council (TNC) Chris Stevens arrived via a Greek cargo ship at the rebel-held city of Benghazi to re-establish a U.S. presence in Libya (…)
Met een vrachtschip. Hm.
De Washington Post citeert daags na zijn dood een vriend van Stevens:
“It was his life,” Babaoff said. “He was just someone who really had his heart in this, and he really felt like he was making relationships and headway.”
Babaoff called the killing “a blow to idealism.”
Misschien toch wel een dwaas.
Er doen nogal wat berichten de ronde over een rol van Stevens bij het transport van wapens van de opstandelingen in Libië via Turkije naar die in Syrië. Die zijn moeilijk te bevestigen. Pijnlijk toevallig was de laatste activiteit van Stevens, een paar uur voor zijn dood, wel een gesprek met een Turkse diplomaat. Extra pijnlijk omdat een week eerder een schip met Libiërs en wapens voor de Syriërs vanuit Benghazi was aangekomen in de Turkse havenplaats Iskenderun (bijna in Syrië), maar er nog getouwtrek was over de verdeling van de wapens over de verschillende groepen Syrische opstandelingen. De Turken kozen daarbij partij voor de Broederschap.
(Bron met tal van links hierover).
17 februari
Het belangrijkste wat westerse burgers en politici en zeker Amerikaanse burgers en politici moeten weten over Benghazigate is samengevat in de foto hierboven. Zo duidt je nu eenmaal in die wereld een vijand aan. Je maakt hem uit voor Jood of zionist.
We zien daarop hét gebouw van de Benghazi/Libië opstand. Het is het voormalige gerechtsgebouw. (hier de googlemaps-link naar de locatie, dichtbij de boulevard) Het werd het hoofdkwartier van de revolutie. Op het plein ervoor werden mensen onthoofd. Vooral immigranten uit zuidelijker landen, die mede dankzij verschillende door Khadaffi geïnspireerde reusachtige projecten werk hadden gevonden in het land. Zeg maar mensen die qua uiterlijk meer weg hadden van Obama dan van Osama…
Broederlijk naast elkaar wapperen drie vlaggen. Links de Palestijnse (!) vlag, rechts de vlag van de EU en ertussen een vlag zoals Libië die voerde voordat Khadaffi aan de macht kwam en die nu weer is heringevoerd. Die Palestijnse vlag is ook weer niet zo heel gek: net als Mubarak voor diens val werd Khadaffi veel afgeschilderd met davidster. Zo duidt je nu eenmaal in die wereld een vijand aan. Je maakt hem uit voor Jood of zionist.ter herdenking van de gebeurtenissen in 2006 toen een andere westerse ambassade aangevallen werd
Links zien we '17 februari'. Een cruciaal begrip. 17 februari kan staan voor een specifieke militie maar ook voor de revolutie als geheel. Die begon op 17 februari. Niet toevallig: het was ter herdenking van de gebeurtenissen in 2006 toen een andere westerse ambassade aangevallen werd: de Italiaanse.
Die aanval stond in het teken van de 'cartoonrellen'. Een Italiaanse minister was verschenen met een T-shirt met Mohammed-cartoon. Het was niet een van de cartoons die verschenen was in de Deense krant. De islamitische extremisten uit Denemarken die naar het Midden-Oosten gingen om de mensen op te hitsen hadden aan die serie er nog een paar toegevoegd die nog blasfemischer over zouden komen. De Italiaan had een van die toegevoegde cartoons op zijn T-shirt laten afdrukken. Hij werd door Berlusconi ontslagen maar de ambassade werd belaagd door een opgehitste menigte en Khadaffi's troepen doodden een aantal van de aanvallers.
In hét boek over Benghazi 11 september 2012: The Jihadist Plot: The Untold Story of Al-Qaeda and the Libyan Rebellion komt deze achtergrond uitgebreid aan de orde. Maar dat niet alleen. Zeer uitgebreid beschrijft hij de betrokken terroristen en hun links met de bomaanslagen in Londen en Madrid.
Wanneer slechts de helft van wat hij schrijft klopt en er Amerikaanse politici te vinden zijn die hun verantwoordelijkheid durven nemen, gaat Obama niet blijven zitten tot januari 2016.
LEES DAT BOEK!
(ook verkrijgbaar als e-book)
*) Over de juridische aspecten van 'impeachment', met name ook de verschillende rol van beide 'kamers' van het Amerikaanse congres (huis en senaat) hier
The administration has dubbed the Zawahiri faction of al-Qaida “core al-Qaida.” And anyone who [only] operates in the name of al-Qaida, or any other group that does not have courtroom-certified operational links to Zawahiri, is not really al-Qaida, and therefore, not really a terrorist group or a US enemy.
These foundations have led the US to negotiate with the Taliban in Afghanistan. They are the rationale for the US’s embrace of the Muslim Brotherhood worldwide. They are the basis for Obama’s allegiance to Turkey’s Islamist government, and his early support for the Muslim Brotherhood-dominated Syrian opposition.
On April 5, 2011, then-Special Envoy to the Libyan Transitional National Council (TNC) Chris Stevens arrived via a Greek cargo ship at the rebel-held city of Benghazi to re-establish a U.S. presence in Libya (…)
Babaoff called the killing “a blow to idealism.”
Reacties
# 1
peter klein:
zal wel aan mij liggen, maar niet te lezen dit stuk. Blijf maar aan het scrollen naar wat de schrijver eigenlijk wil meedelen, maar kom er niet uit. Misschien wil ie het stuk herschrijven..? Iets met 'kop','staart'...
07-feb 2014 , 05:01
# 2 "Lees dat boek". Dat is de belangrijkste boodschap.
Frans Groenendijk:
"Lees dat boek". Dat is de belangrijkste boodschap.
The Jihadist Plot: The Untold Story of Al-Qaeda and the Libyan Rebellion
Staat er niet voor niets in hoofdletters en vet.
07-feb 2014 , 05:06
# 3 Helder verhaal van Diana West :
Marie:
Helder verhaal van Diana West :
http://www.dianawest.net/Home/tabid/36/EntryId/2765/A-Nation-of-Laws-Not-Men-Must-Impeach-Obama.aspx
07-feb 2014 , 11:42
# 4 ´Wanneer slechts de helft van wat hij schrijft klopt en er Amerikaanse politici te vinden zijn die hun verantwoordelijkheid durven nemen, gaat Obama niet blijven zitten tot januari 2016.´
HPax:
´Wanneer slechts de helft van wat hij schrijft klopt en er Amerikaanse politici te vinden zijn die hun verantwoordelijkheid durven nemen, gaat Obama niet blijven zitten tot januari 2016.´
Dit lijkt mij ijdele hoop. Als zwarte president is Obama onverzettelijk, i.e. onschendbaar.
Maar ik had het gelukkig eerder mis. Mijn verwachting dat Obama al in zijn 1e ambtsperiode zou worden afgezet, is ook niet uitgekomen, en zijn herverkiezing was voor mij een verrassing.
Daarna (met Obama II) kon ik niet anders concluderen dan dat de USA een veranderingsproces ondergaan dat ze doen lijken op de EU. Van die groenlinksachtige ´change´ is Obama symbool en moet en kan hij daarom aanblijven.
19-feb 2014 , 11:52
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.