Israël: zondebok onder een vergrootglas
Wat is er aan de hand in Eritrea?
Mensen die 'wantrouwig' staan tegenover de westerse beschaving, economische vooruitgang en/of Israël, kunnen elk nieuws uit of over dat land gebruiken als munitie. Het maakt daarbij niet uit of dat nieuws zelf negatief of positief is.
Dit stukje sluit aan op het belangrijkste thema uit mijn bespreking, een paar dagen geleden, van het boek Het immigratietaboe van Joost Niemöller.
Het gaat over de worsteling van Israël met illegale immigratie, meer in het bijzonder door mensen afkomstig uit Eritrea.
» Schandalige successen
Die worsteling levert nieuwsfeitjes op die relatief gemakkelijk ingezet kunnen worden in de haatcampagne tegen Israël. Het gaat over boze inwoners van het land en over (discussie over) maatregelen die voor mensen, illegale immigranten uit Afrika, negatieve gevolgen hebben. Veel hoeft er niet verdraaid te worden: zorgvuldig weglaten van een deel van de feiten en het grootste deel van de context, gecombineerd met wat cultuurrelativisme en principereiterei, volstaan.
Positief nieuws uit Israël inzetten als argument tegen de joodse staat vergt wat meer inspanning, maar oefening baart kunst en er wordt volop geoefend.
Zo zijn de fenomenale economische prestaties van het land een aanwijzing dat de joden anderen onderdrukken en uitbuiten. De Arabische inwoners van het land, de Palestijnen, het Midden-Oosten of alle mohammedanen wereldwijd, moeten dan wel slachtoffer zijn. Immers, volgens de leer van de nulsomeconomie, impliciet of expliciet aangehangen door socialisten en volgelingen van Mohammed, kan iemand slechts rijker worden wanneer een ander armer wordt. Op z'n minst wordt door die vooruitgang de kloof weer groter. Schande.
De prestaties van Israël op het gebied van waterzuivering en ontzilting zijn niet hoopgevend maar bedreigend: de Joden willen geen vooruitgang maar alleen geld verdienen aan de dorst van mensen naar drinkbaar water. En ze hebben zwembaden. Schande.
De Iron Dome is geen middel om de eigen bevolking te beschermen, -nota bene zonder vijanden of onschuldigen te doden, mijn liefje wat wil je nog meer?-, maar een bijdrage aan de 'disproportionaliteit' van de oorlog. Op deze manier gaan er te weinig joden dood: oorlog moet eerlijker. De aanvallen vanuit de Gaza doen er niet toe want de Joden zijn in staat om hun bevolking er effectief tegen te beschermen. Oorlog hoort aan beide zijden ongeveer evenveel slachtoffers te maken (Denk aan de Eerste Wereldoorlog). Een Nederlandse krant bestond het zelfs om onder een foto van het neerhalen van een Palestijnse raket door Iron Dome, te schrijven dat deze een raket toonde die Israël afvuurde op de Gazastrook.
Deze week werd ex-premier Olmert door een rechtbank veroordeeld in verband met corruptie. Het NOS-journaal weet aan dit bericht, dat toch wijst op goed functioneren van Israël als rechtstaat, een heel speciale draai te geven. In plaats van iets in de trant van "Voor het eerst in de geschiedenis van Israël is er een (ex)premier veroordeeld", zeggen ze "Olmert is de eerste Israëlische premier die veroordeeld wordt…". Subtiel wordt gesuggereerd dat de nieuwswaarde niet zit in het wangedrag van een (ex)premier van Israël, maar het feit dat er nu eentje veroordeeld is. Overdreven? Pas deze manier van verslaggeving dan eens toe op ander nieuws. Bijvoorbeeld de verwikkelingen rond Ruud Lubbers in 2005. Dan krijg je dit: "Hij is de eerste ex-premier van Nederland die een hoge internationale functie kwijtraakt in verband met seksuele intimidatie". Een bericht over de zelfmoord van een statenlid van de PVV wordt dan: "Dit is de eerste PVV-er die zelfmoord pleegt".
Eritrese vluchtelingen: het land van aankomst
Maar als gezegd, voor de haatcampagne is slecht nieuws uit Israël bruikbaarder dan goed nieuws. De New York Times kopt dat de 'crackdown'de meest sinistere kant van het bagatelliseren tegen illegale immigratie doorgaat. In dat stukje gaat het over het terugsturen van mensen naar Ivoorkust. "Israël beweert (sic) dat het vooral economische vluchtelingen zijn".
CNN maakt het, naar aanleiding van tegen illegale immigranten gerichte rellen, nog gekker:
His fear has been growing for many months because illegal African immigrants have attracted anger in certain parts of Israel -- and Haymanot believes the color of his skin makes him vulnerable -- because many here will assume (sic) if you're black in his Tel Aviv neighborhood -- you are here illegally.
Het stuk laat er niet de allerminste twijfel over bestaan dat hier een illegale immigrant uit Eritrea aan het woord is, maar toch wordt opgewekt de huidskleur-kaart getrokken.
Maar rellen in verband met de aanwezigheid en het gedrag van illegale immigranten uit Afrika, waren er dus inderdaad. In vergelijking met wat er in omringende landen allemaal gebeurt, stelde het weinig voor, nog minder dan de Cronulla-rellen zelfs, maar voor de betrokkenen was het vanzelfsprekend angstaanjagend.
De aanleiding voor de rellen was de verkrachting van een 15-jarig meisje door drie jonge Eritrese mannen: hun daderschap kon via DNA-tests onomstotelijk worden vastgesteld. Dat het jonge mannen betrof kan niet verbazen, maar ik noem het expliciet omdat het verwijst naar een veelvuldig verzwegen aspect van de illegale immigratie: de oververtegenwoordiging van mannen. Dat verzwijgen vind ik overigens een van de meest sinistere kanten van het bagatelliseren van de mogelijke ontwrichtende uitwerking van illegale immigratie [1] Lees verder over het land van aankomst in bijvoorbeeld dit verhaal dat geschreven is door iemand die meeleeft met de Afrikanen, maar niet wegkijkt van de problemen.
Weg, weg uit Afrika
Naar schatting 40% van de illegale Afrikaanse immigranten in Israël komt uit Eritrea. Ik wist wel waar dat land lag, maar wilde iets preciezer weten hoe groot eigenlijk de afstand tussen Eritrea en Israël is, vooral omdat de meeste van deze immigranten over land komen.immigratie behandelen alsof het een op zichzelf staand fenomeen is Zonder nadenken vroeg ik aan Google-maps de routebeschrijving van Asmara naar Tel Aviv: bij zo'n beschrijving krijg je immers ook de afstand. Google meldde dat die route niet bepaald kon worden. Niet zo verrassend eigenlijk, maar toch probeerde ik ook nog even Asmara-Cairo. Google kwam toen met het fascinerend idiote 'reisadvies' dat hierboven is afgebeeld: zo'n 8000 km langer en door vijf landen meer dan de voor de hand liggende reis van circa 2000 km door Soedan en Egypte.
Ik neem de illustratie hier op om de aandacht te vestigen op het verraderlijke aan de berichtgeving over vluchtelingen in het algemeen en deze groep in het bijzonder: immigratie behandelen alsof het een op zichzelf staand fenomeen is, in plaats van de ene helft van het proces van migratie. Elke immigrant is per definitie tegelijkertijd emigrant en hij heeft een reis afgelegd, vaak een heel lange. Iedereen die vlucht, zegt daarmee iets positief over het land waar hij heen gaat en iets negatiefs over het land waar hij uit vertrekt. Wie heel ver reist geeft daarmee de boodschap af dat hij weinig of geen hoop meer heeft op een betere toekomst in en voor zijn geboorteland. (Alleen bij misdadigers die bestraffing in hun geboorteland proberen te ontlopen, geldt het omgekeerde: daar zegt de vlucht iets negatiefs over het ontvangende land dat hen in bescherming neemt.) Extra wrang, van een bijbelse symboliek bijna
De vlucht van Eritrea naar Israël is simpelweg de kortste route om uit het continent Afrika weg te komen! Het kaartje hieronder laat de duizendtallen Eritrese vluchtelingen zien in omringende landen. Behalve de grof geschatte 25000 in Israël, zijn de getallen afkomstig van de VN vluchtelingenorganisatie UNHCR. Ethiopië, onmiddellijk buurland van Eritrea en 40 keer zo groot als Israël, telt nog geen drie keer zoveel Eritrese vluchtelingen. Maar dat is niet het meest opvallende.
Het land van doortocht
Veel opvallender is het verschil tussen de 25000 in Israël en de minder dan 2000 in Egypte. De Eritreërs willen niet in Egypte blijven en daar hebben ze alle reden toe. Extra wrang, van een bijbelse symboliek bijna, is dat ze aan het einde van hun reis naar het Beloofde Land ook nog door de Sinai-hel moeten. Velen vinden daar de dood, anderen worden er maanden gevangen gehouden. Van alle verhalen die in de wereld rondgaan over mensen die gevangen worden met de bedoeling om hen af te slachten en hun organen te verkopen, zijn die over de Sinai de meest geloofwaardige [3]. Het volk dat daar woont haalde vorige jaar het nieuws met hun aanval op demonstranten op het Tahrir-plein met kamelen en auto's…
Om in Egypte te komen moet je vanuit Eritrea nog door Soedan. Deze BBC-rapportage van februari 2012 laat zien dat ze daar bepaald niet veilig zijn. Velen worden gegijzeld om losgeld af te troggelen van hun familieleden in Soedan of Eritrea…
Het land van herkomst: vervolging van christenen onder een 'christelijke' dictator
Voor wat betreft de persvrijheid staat Eritrea onderaan de lijst van 178 landen van Reporters without Borders, dus nog onder Noord-Korea. De ex-kolonie van Italië werd in 1993 een land na tientallen jaren strijd voor onafhankelijkheid van Ethiopië. Er zijn nooit verkiezingen geweest, president Isaias Afewerki is sinds de onafhankelijkheid aan de macht.
Net als veel landen die gedomineerd worden door het mohammedanisme, kent Eritrea een lijst van 'erkende religies'. Zowel christenen van 'verkeerde' stromingen als mohammedanen van 'verkeerde' stromingen worden vervolgd, gevangen gezet en vermoord! Na Noord-Korea en negen door en door mohammedaanse landen, is Eritrea volgens de Open-Doors/Worldwatchlist nummer 11 op de lijst van landen, gerangschikt op ernst van de vervolging van christenen. Het staat nog boven Egypte, Soedan en Nigeria: een land met een 'christelijke' president en nog geen 35% van de bevolking mohammedaans!
Het jaarverslag 2012 van USCIRF, U.S. Commission on International Religious Freedom, meldt [2]:
The government has appointed the heads of both the Orthodox and Muslim communities, despite community objections, and has kept the government-deposed Eritrean Orthodox Patriarch Abune Antonios, who protested government interference in his church‘s affairs, under house arrest since 2006.
Het conflict met Ethopië laait regelmatig op en wordt als excuus gebruikt om verkiezingen steeds opnieuw uit te stellen. Het regime wordt er serieus van beschuldigd steun te verlenen aan de Somalische jihadisten van Al-Shabaab. Zelfs de VN en haar 'mensenrechten'commissie staan negatief tegenover het regime.
Laffer dan Wilhelmina?
De zes miljoen inwoners van Eritrea leven dus in een arm land met een afschuwelijke dictatuur. De dienstplicht duurt tien jaar en het leger is dus wanstaltig groot: 300.000 man.
Het is niet vreemd dat de bewoners het land willen ontvluchten en honderdduizenden dat al gedaan hebben. Velen ontvluchten overigens met name die extreem lange dienstplicht. De regering van buurland Ethiopië zag Afewerki graag ten val gebracht en zal er geen moeite mee hebben om diens opposanten, met een oververtegenwoordiging van jonge mannen dus, onderdak te bieden om op adem te komen en zich te organiseren.
Tegen die achtergrond zou ik het wel opmerkelijk willen noemen dat een deel van hen het continent verlaat. Het doet me een beetje denken aan de vlucht van Wilhelmina van Oranje, eerst naar Groot-Brittannië maar later zelfs naar Canada. Maar zij had nog een gezin dat ze meenam op haar vlucht, ze bleef radiopraatjes houden en keerde terug toen de legers van andere landen de bezetters van ons land verslagen hadden. Eritrea is niet bezet door een overmachtige vijand, maar wordt juist omringd door landen die het regime van Afewerki liever vandaag dan morgen zouden zien struikelen. Laat ik het Eritreese emigratietaboe maar eens onzachtzinnig benoemen: Eritrese immigranten in Israël (en in Europa), zijn mensen die hun eigen land in de steek laten.
Het vergrootglas
Ik realiseer me dat het gemakkelijk is om vanuit een luxe positie als bewoner van Nederland zo'n hard oordeel te vellen over deze mensen, die elk hun eigen individuele verhaal hebben. Ik vind het echter van de zotte om dit deel van de context weg te laten bij de berichtgeving over de Israëlische worsteling met de illegale immigratie. In juni werd er in Israël ook door lokale bewoners gevochten met Afrikaanse immigranten. Dit keer rapporteerde alleen de Israëlische pers erover. De lokale bewoners waren geen Joden.
Ik denk daardoor aan jodenhaat. Ik denk daar ook aan door de gretigheid waarmee Israël wordt afgeschilderd als racistisch. Liberiaanse vluchtelingen worden gerepatrieerd uit Gambia, Angolese vluchtelingen worden gerepatrieerd uit Namibië, Angolese vluchtelingen worden gerepatrieerd uit Zambia, Congolese vluchtelingen worden gerepatrieerd uit Burundi, Ivoriaanse vluchtelingen gerepatrieerd uit Liberia, en de vluchtelingen uit de Democratische Republiek Congo worden gerepatrieerd uit de Republiek Congo, maar Israël deporteert.
Dat Israël een luchtbrug opzette om actief Joden uit Ethiopië en Soedan op te halen (er wonen nu zo'n 100.000 mensen van Ethiopische afkomst in het land), speelt geen rol voor lieden die Israël willen neerzetten als apartheidsstaat. Ayanawo Fareda Sanbatu, een van die zwarte mensen die dankzij die luchtbrug nu veilig in Israel woont, schreef recent in de Jerusalem Post een eerbetoon aan de onlangs overleden Israëlische ex-premier Yithzak Shamir:
We remember the role you played in rescuing us from the bloody deserts of Sudan. If it was not for you, many whole families would have perished there.
Met dat vergrootglas uit de titel doelde ik echter niet op de valse beschuldigingen van racisme. De illegale immigratie is een relatief nieuw verschijnsel in Israël, maar de discussie loopt snel op. Israël is zowel vooruitgeschoven post als hoogtepunt van de westerse beschaving. Ook in haar hoedanigheid als zondebok is Israël 'vooruitgeschoven'.
De 'wantrouwigen' uit mijn openingszin nemen in wezen het Wallage-standpunt in: naties en volkeren bestaan eigenlijk niet, of horen niet te bestaan. Iedereen heeft evenveel recht om ergens te wonen. 'Rechten' die gelijk gelden voor alle bewoners van de wereld zijn echter geen rechten maar intenties. Maar, Joost Niemoller schreef er ook over in Het Immigratietaboe, het formulieren van een immigratiepolitiek is problematisch vanwege het zweverige anti-natie sentiment dat vooral in Europa zo wijd verbreid is.
Of zoals Haaretz het formuleert:
The elites are attempting to preserve an unstable status quo out of fear that embracing a coherent immigration policy would require a clear definition of the national and cultural identity of the state.
Culturele identiteiten deugen echter alleen wanneer ze niet-Westers, of zelfs anti-Westers zijn, zo lijkt het wel.
Noten
1. CBS-statistieken over asielzoekers suggereren in de kop dat de aantallen uitgesplitst zijn naar geslacht, maar vemelden alleen de totalen. Link.
2. pdf-link.
3. Ook het Egyptische Al-Masry Al-Youm schrijft over de gruwelen van de Sinai.
Reacties
# 1
Maarten:
Verhelderend artikel met voor mij nieuwe informatie. Dank.
17-jul 2012 , 08:35
# 2
Albrecht:
Ik las net La gauche contre le réel, van Elisabeth Lévy, en bovenstaand artikel sluit daar in zijn pertinentie, toon en helderheid mooi bij aan.
17-jul 2012 , 05:29
# 3
Roelf-Jan:
Goed verhaal weer!
18-jul 2012 , 06:48
# 4 Koningin Wilhelmina is bij mijn weten niet naar Canada gegaan, maar in Londen gebleven. Prinses Juliana woonde wel in Canada.
Herman Boon:
Koningin Wilhelmina is bij mijn weten niet naar Canada gegaan, maar in Londen gebleven. Prinses Juliana woonde wel in Canada.
Overigens alle lof.
19-jul 2012 , 10:20
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.