Mohammedanisme en geschiedenis-2
Jizya en slavernij
Dit is aflevering 19 van de zondagse serie op K&K.
Mensen die geen mohammedaan wensen te worden in een land waar de aanhangers van dit gedachtegoed aan de macht zijn gekomen, moeten daar volgens Mohammed boete voor betalen. De term daarvoor is jizya en het idee staat ook zo in de Koran: in het beruchte vers 9:29. De jizya wordt ook wel aangeduid als 'beschermgeld'. 9:29 wordt daarom ook wel aangeduid als het maffia-vers. (Gemakkelijk te onthouden in combinatie met het naskh-vers en het akkervers, dankzij al die a-tjes.)
Alle pogingen het te doen voorkomen alsof dit vers géén duidelijke aanwijzing is voor het tirannieke karakter van de Koran, lopen stuk op de laatste wending ervan: die jizya moet namelijk betaald worden “terwijl ze [die niet-mohammedanen] onderdanig zijn”. Die strekking is terug te vinden in alle (twaalf) vertalingen die ik daarop heb nageslagen, zelfs in die van de ahmediyya.
Eeuwenlang vormden de hoogte van die boete en de manier waarop die geïnd werd, middelen om het mohammedanisme te verspreiden: de verspreiding ‘zonder dwang’...[1]
» De mate waarin die boete ertoe leidde dat men zich ‘vrijwillig bekeerde' tot het mohammedanisme of het land uitvluchtte, varieerde sterk in de loop van de eeuwen en verspreid over het grote gebied waar de mohammedanen aan de macht kwamen. Voor de verspreiding van deze ideologie heeft het per saldo gefunctioneerd als een krachtige 'aanbeveling'.
'Revolutiebelasting'
Dat de betekenis van die jizya voor de geschiedenis van het mohammedanisme op grote schaal ontkend en vergoelijkt wordt, is kwalijk. Door een deel van de voormannen van theorie en praktijk van het mohammedanisme wordt het principe ervan ook vandaag de dag nog onderschreven, dat is ernstiger.
Op de Filippijnen bijvoorbeeld.
Het Katholiek Nieuwsblad kent het begrip jizya niet en rapporteert daarom dat de mohammedaanse extremisten er gijzelaars onthoofden om de bevolking onder druk te zetten ‘revolutiebelasting’ (sic) te betalen [2]. In Irak werd aartsbisschop Rahho ontvoerd en vermoord omdat hij het afpersingsgeld niet meer betaalde.
Berichten dat er weer openlijk over jizya wordt gesproken komen tegenwoordig ook uit landen waar de Arabische Lente voortraast.
Langs sluipwegen wordt intussen het opleggen van een moderne variant van die boete gerealiseerd in landen waar de mohammedanen helemaal niet aan de macht zijn, maar waar de zittende, ruggegraatloze elite aan elke wens of eis van de zijde der mohammedanen tegemoet wensen te komen. Tot in de VS hebben ze schadevergoeding geëist en gekregen, vanwege het feit dat de tijd die ze besteedden aan het onder werktijd bidden, niet doorbetaald hadden gekregen. Of omdat een kind beweerde met de dood te zijn bedreigd in het trappenhuis van haar school [3].
Mensen die meedoen aan de ongezonde gewoonte van de ramadan, omdat ze geen slaven hadden om dat voor hen te doen werken per saldo en gemiddeld in die tijd minder hard dan hun niet-mohammedaanse collega’s. Ook dit is op te vatten als een vorm van boete die wordt opgelegd aan die niet-mohammedanen. Het zelfde geldt voor verschillende vormen van misbruik van sociale voorzieningen, waarbij de fraude met kinderbijslag toch wel als de meest wrange vorm kan worden beschouwd.
De vanzelfsprekendheid van de slavernij
Dat de Koran slavernij als zodanig niet afkeurt, is onomstreden, tot en met het in tijden van oorlog als seksslavin afvoeren van de vrouwen van de vijand. In de zogenaamde hadith treffen we een enigszins wisselend beeld. Enerzijds zijn er oproepen vriendelijk tegen slaven te zijn, hen als broeders te beschouwen zelfs, anderzijds komt er het beeld uit naar voren dat het hebben van slaven een volstrekte vanzelfsprekendheid is. De teneur daarvan zie je terug in de hadithbundel van Bukhari waar bijvoorbeeld gelezen kan worden:
De boodschapper van Allah ging naar de Khandaq en zag op een koude morgen de Emigranten en de Ansar graven omdat ze geen slaven hadden om dat voor hen te doen. Toen hij hun vermoeidheid en honger zag zei hij “O Allah! Het echte leven is het leven in het hiernamaals, dus vergeef (sic) de Ansar en de Emigranten." In hun antwoord zeiden ze "Wij zijn degene die een eed van trouw gezworen hebben aan Mohammed dat we door zullen gaan met de jihad zo lang als we leven." [4]
Het is vooral de terloopse vanzelfsprekendheid van het hebben van slaven die ons nu met de meeste weerzin vervult.
Wat in die oorspronkelijke bronnen staat, is natuurlijk niet waar het nu nog om gaat, al was het maar omdat in de 'democratie' van de Griekse stadstaten die vanzelfsprekendheid ook gold.
Van groter belang is dat de (mohammedaanse) Arabieren een grote rol hebben gespeeld in het op gang brengen en in stand houden van de slavenhandel in Afrika. Ook miljoenen mensen in India werden door de mohammedaanse veroveraars tot slavernij gebracht. Uit serieuze studies komt het beeld naar voren dat Afrikanen die ten prooi zijn gevallen aan slavenjacht, in ongeveer even grote aantallen het slachtoffer waren van Europeanen als van Arabieren.
Eeuwenlang was het tot slaaf maken van krijgsgevangenen de praktijk van zowel christenen als mohammedanen in Europa. James William Brodman beschrijft het in zijn boek Ransoming Captives in Crusader Spain, The Order of Merced on the Christian-Islamic Frontier aldus:
Een christen was gevangengenomen door een moslim of een moslim door een christen. Gevangenname was het gevolg van willekeurige, regelmatig terugkerende oorlogsvoering; periodes van formele vrede en handel werden afgewisseld met jaren van formeel conflict. Langs de schuivende grens tussen de christelijke en islamitische macht kan men eigenlijk drie situaties onderscheiden die leidden tot gevangenname van een christen of moslim: echte veldslagen, overvallen en piraterij. [5]
De piraten van Barbarije
De piraterij van mohammedaanse zijde kwam aan het begin van de negentiende eeuw onder vuur door het eerste buitenlandse optreden van de krijgsmacht van de VS. Jefferson was op de hoogte van de relatie van de piraterij met de mohammedaanse ideologiePresident Jefferson wilde een einde aan de bestaande praktijk van het betalen van losgelden en van het betalen van krijgsheren in Noord-Afrika om hen te weerhouden van het kapen van schepen. De Ottomaanse heersers hadden aan deze lokale krijgsheren expliciet toestemming gegeven voor zeeroverij.
Jefferson was op de hoogte van de relatie van de piraterij met de mohammedaanse ideologie [6]. Europese landen en de VS betaalden als het ware ‘beschermingsgeld’.
De Amerikanen deelden de eerste klap uit. De houding van Jefferson wordt uitgedrukt in zijn motto: “Millions for defense, not one cent for tribute”.
Later volgde een gecombineerde militaire operatie van Britten en Nederlanders [7] en uiteindelijk werden deze praktijken -definitief of voorlopig, er is ruimte voor verschillende interpretaties [8]- beëindigd door de Franse kolonisatie.
Het lot om als vrouw van overwonnen volkeren als slavin te worden afgevoerd, trof ook Europese vrouwen. Tot in de twintigste eeuw [9]. Een van de gebieden waarop de Volkerenbond haar meest effectieve inzet toonde was overigens het aanpakken van slavernij. Ook van blanken dus.
Schaamte
Maar dit alles is grotendeels geschiedenis en het is onomstreden dat ook de Westerse landen zich in het verleden op grote schaal schuldig hebben gemaakt aan slavenhandel en zeeroverij. Het is evenzeer onomstreden dat het initiatief om een einde te maken aan slavernij kwam uit het Westen; van christenen. Met name tegen de Arabische landen moest gewapenderhand worden opgetreden om de slavenjacht te stoppen.
In de Westerse wereld is de houding tegenover de rol van de voorouders met betrekking tot de slavernij, doortrokken van schaamte. Dit gaat zo ver dat lieden die het doen voorkomen alsof zij nu nog steeds last hebben van het feit dat vijf of tien generaties geleden hun voorouders slaaf waren, soms serieus genomen worden. Zover gaat dit dat er hier wel gedenktekens zijn voor Afrikaanse mensen die slachtoffer werden van de slavenjacht door de Europeanen, maar niet voor Europese mensen die slachtoffer werden van de slavenjacht door de Arabieren.
In de mohammedaanse wereld ligt dat anders.
Het idee dat slavernij helemaal niet zo vreemd is blijkt hier en daar opmerkelijk dicht bij de oppervlakte te liggen. Eerder werd al melding gemaakt van de Iraanse oppergeestelijke Khamenei, die zich niet onomwonden uitsprak tegen het tot slavernij brengen van niet-mohammedanen, alleen de beslissing daarover niet aan de gemiddelde mohammedaanse burger wilde overlaten.
Van Sjeik Saleh Al-Fawzan, auteur van het boek At-Tawhid, Monotheïsme, dat op grote schaal wordt gebruikt op scholen in Saoedi-Arabië en op scholen in het Westen die door de Saoedi’s worden gefinancierd, wordt zelfs gezegd dat hij gepleit heeft voor herinvoering van slavernij. “Slavernij hoort bij de Islam,” zo zou hij verklaard hebben. ”Slavernij is deel van de jihad, en jihad zal er zijn zolang er islam is" [10]. Het is niet gemakkelijk om voor die uitspraken onomstotelijk bewijs te krijgen. hoeft een slaaf geen toestemming te vragen aan zijn meesterMaar het is beslist niet onaannemelijk dat dit ongelooflijke verhaal over deze tamelijk vooraanstaande Saoedische ‘islamgeleerde’ op waarheid gebaseerd is.
Niet alleen zie je op tal van plaatsen dat er vreemd gemanoeuvreerd wordt zodra dit onderwerp expliciet aan de orde komt in gesprek met ‘islamgeleerden’: soms komt het ook terloops, en daarmee nog onthutsender en onthullender, naar voren.
Slavernij in de Gaza-strook?
Zo terloops dat velen het echter niet opvalt.
Eildert Mulder, die nota bene samen met taalkundige Thomas Milo het boek De omstreden bronnen van de islam publiceerde, schreef in januari 2009 in dagblad Trouw, een stuk over het handvest van Hamas. Hij benadert de zaak nuchter, maar kijk wat hij schrijft over slavernij:
Volgens Hamas is ook Palestina (Israël en de bezette gebieden), een waqf. Alle generaties moslims, niet alleen Palestijnen maar ook andere Arabieren of Turken of Pakistanen, zijn tot aan de jongste dag verantwoordelijk voor Palestina. Daarom is ieder compromis een vergrijp tegen de islam. Voor elke moslim is de bevrijding van Palestina een persoonlijke, religieuze plicht. Om deel te nemen aan die strijd hoeft een vrouw geen toestemming te vragen aan haar man en een slaaf niet aan zijn meester, aldus het handvest. [11]
Die verwijzing naar instemming met slavernij valt hem niet eens op!
Om weerzin op te wekken hoeft de tekst in dat handvest niet te worden opgevat als voorstel om in de Gazastrook (of in Israël nadat de Joden militair verslagen zijn) slavernij in te voeren.
We kunnen er echter absoluut zeker van zijn dat het handvest minstens door tientallen, waarschijnlijker door honderden, Palestijnen bekeken is voordat het werd vastgesteld. Geen van hen is blijkbaar over deze passage gestruikeld en dat is verontrustend, weerzinwekkend.
Het is alsof in een geschrift van een rechts-christelijke organisatie in de VS geen van de opstellers het is opgevallen dat de tekst ervan uitgaat dat er niets vreemds is aan het verbranden van heksen. De rol van dat soort christendom is niet enigszins teruggedrongen in het Westen maar volkomen, volledig, absoluut onschadelijk gemaakt; ook in de VS.
Her en der in de wereld van het mohammedanisme ligt het idee dat slavernij helemaal niet zo gek is, verbazingwekkend dicht bij de oppervlakte.
Enstiger is dat, als onderdeel van de jihad tegen niet-mohammedanen, de slavenjacht in Soedan enige jaren geleden zelfs een revival beleefde. In de documentaire ‘My Slave, My Infidel’ wordt gesproken van 200.000 mensen die tot slaaf zijn gemaakt. Helaas is er ook sprake van initiatieven om ze vrij te kopen. Helaas, want het is toch werkelijk absurd dat de daders niet met geweld aangepakt worden.
Een berichtje van CNN naar aanleiding van de verkiezingen in Irak bevestigde de omvang van de vroegere jacht op Afrikaanse slaven door de Arabieren. Bij de verkiezingen in 2009 stonden voor het eerst een aantal van de zwarte afstammelingen van slaven kandidaat [12]. De seculiere groep National Dialogue Front voerde zelfs als programmapunt dat Irak als land excuses dient te maken voor die slavenjacht [13].
Noten
1) Hierover wordt uitgebreid gerapporteerd in Bostom, Andrew G, The Legacy of Jihad. Islamic Holy War and the Fate of Non-muslims 2005.
2) Katholiek Nieuwsblad 14 april 2009. url.
3) url.
4) URL van de bron Volume 4, Book 52, Number 87:
url.
Terzijde: het lezen van dit boek 52 laat intussen geen enkele ruimte voor twijfel over wat volgens deze belangrijkste hadith-bron het woord ‘jihad’ betekent. Heilige oorlog. Met wapens. Tegen niet-mohammedanen.
5) Het hele boek is online te raadplegen: http://libro.uca.edu/rc/captives.htm. Zie over de Mercedarios bijvoorbeeld ook: http://www.newadvent.org/cathen/11770b.htm. Met de Emigranten worden de mensen bedoeld die Mohammed volgden bij zijn verhuizing van Mekka naar Medina.
6) In de The Works of Thomas Jefferson, vol. 9 (New York and London: G.P. Putnam's Sons, 1904-5), p. 358, wordt geschreven over een gesprek dat Jefferson had gehad met de ambassadeur van Tripoli, Abdrahaman. Deze had uitgelegd dat alle christenen zondaars zijn volgens de Koran en dat het een recht en plicht was voor mohammedanen om oorlog tegen hen te voeren en zo veel mogelijk van hen tot slaaf te maken. Via Melvin Lee, The Fallacy of Grievance-based Terrorism in Middle East Quarterly. Winter 2008. url.
7) De informatie hierover is voor een deel ontleend aan een tekst van ene Adam Young. De meest doorgeschoten politiek-correcte dwaas die ik in de studie voor dit boek ben tegengekomen. De Brits-Nederlandse bombardementen op Algiers leidden er toe dat de lokale tiran meer dan 1500 Europese slaven vrijliet en beloofde nooit meer christenen tot slaaf te maken. Omdat bij die bombardementen ook veel burgerslachtoffers vielen, vergelijkt Young dit buitengewoon succesvolle optreden van de Nederlanders en Britten met het recente Amerikaanse optreden in Fallujah in Irak: zelfs tegen het jagen op Europese slaven was kennelijk ‘disproportioneel’ hard opgetreden…
8) Enkele tientallen jaren geleden is de zeeroverij in het algemeen weer begonnen en ongeveer gelijk op met de toenemende invloed van het mohammedaanse extremisme daar, heeft het de afgelopen jaren een grote vlucht genomen, vooral vanuit Somalië. Het verband met de mohammedaanse ideologie werd verduidelijkt toen Somalische ‘leiders’ expliciet protesteerden tegen één zo’n kaping: omdat dat schip voer onder de vlag van een mohammedaans land.
9) In 1908 was er in Istanboel nog een slavinnenmarkt.
10) url.
11) Url Trouw
12) Die groep omvat in totaal circa 2 miljoen mensen. Goed om daarbij in herinnering te brengen dat veel mannelijke slaven tot eunuch werden gemaakt; een ingreep die de meeste slachtoffers niet overleefden.
13) Televisie-item op 31-2-2009
Reacties
# 1 Het mohammedanisme kent geen abolitionisme aangezien
Alf Jans:
Het mohammedanisme kent geen abolitionisme aangezien
mo, al insan al kamil, uswa hussana rijk en machtig werd door het gevangen nemen van vrouwen en kinderen om ze las slaven te verkopen.
Slavernij is een wezenlijk onderdeel van het mohammedanisme. Bron van slaven en dus inkomen en welvaart is de jihad. Dus geen innerlijke strijd en contemplatie.
http://islamqa.info/en/ref/26067/slaves
28-mei 2012 , 06:38
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.