Mona Elthahawy en de zelfmoord van de westerse beschaving
Wie dreigt krijgt zijn zin
Mensen die vaker Keizers & Kleren bezochten zal het al zijn opgevallen: de 'banner' is veranderd. Tot vorige week stond rechts bovenaan een foto van een scene uit het anti-Wilders proces.
De afbeeldingen die er nu staan zijn van de AFDI, American Freedom Defense Initiative en van de actie van een door het mohammedanisme verwarde feministe: de uit Egypte afkomstige Mona Elthahawy. (hier de beelden)
In tegenstelling tot de tamelijk geschifte Al Hibri, die hier eerder langs kwam, is deze verwarde feministe geen fundamentaliste: ze is bijvoorbeeld positief over het anti boerka-beleid in het Westen en om die reden wordt ze vanzelfsprekend veracht en bedreigd door de jihadisten. Van het begrip vrijheid van meningsuiting snapt ze evengoed weinig of niets. Dat is erg jammer. Ernstiger is het dat steeds meer invloedrijke personen in het Westen even verward of nog verwarder blijken.
» De AFDI heeft een lange strijd geleverd voor toestemming om in advertenties het op te mogen nemen voor Israël en tegen heilige oorlog. Die juridische strijd wonnen ze. Niet zo vreemd: progressieven en jihadisten stuitten nooit op vergelijkbare tegenstand tegen anti-Israëlische propaganda in advertenties. Kort nadat op bussen en in metrostations in New York dan eindelijk de AFDI-posters verschenen, werden ze door 'activisten' voorzien van het stempel 'racism': letterlijk. In allerlei commentaren komt dit waanzinnige gedachtegoed terug: pro-Israël en tegen heilige oorlog, dat is racistisch.
Journaliste/activiste Elthahawy, die eerder bekendheid verwierf doordat ze het slachtoffer werd van politiegeweld in Egypte, was het helemaal eens met deze redenatie en ging een poster te lijf met een spuitbus met verf die mooi kleurde bij haar roze jas.
Haar graffiti-plan had ze van tevoren bekend gemaakt aan haar 160000 'volgers' op Twitter. Zodoende was er een filmploeg aanwezig en ook iemand die haar wilde beletten andermans eigendom te vernielen. Mona liet zich daardoor niet weerhouden en spoot ook verf in de richting van die vrouw. Toen ze werd afgevoerd door de politie schreeuwde ze dat haar poging om de vrijheid van meningsuiting van anderen te beknotten viel onder haar recht op vrijheid van meningsuiting…
De vervoersmaatschappij liet onmiddellijk weten dat ze de advertentie niet meer zou voeren. In hun verklaring gaven ze aan dat niet alle politiek boodschappen geweerd zouden worden:
… only the ones that “would imminently incite or provoke violence or other immediate breach of the peace.”
Wie dreigt met ordeverstoring of geweld krijgt zijn zin: zie de afbeelding.
Jodenhaat verbroedert
Het filmpje dat wereldberoemd werd doordat het figureerde als excuus om 9-11 te herdenken door een wreed toeval won de EU kort daarna de nobelprijs voor de lieve vredemet het vermoorden van een Amerikaanse ambassadeur, is aanleiding voor het uiten van gekte van nog weer ander niveau.
De voorzitter van het EU-parlement deed zijn slappe-knieën-dingetje en door een wreed toeval won de EU kort daarna de nobelprijs voor de lieve vrede.
Maar het kan gekker.
In Nigeria was er op 25 september een demonstratie in de stad Kaduna tegen het filmpje. Een sjeik die het voortouw had bij de demonstratie kwam met deze onnavolgbare mohammedaanse logica:
The release of this movie at this material time, was a move to institutionalize September 11 event as an annual ritual to portray Islam as a religion of terrorists.
Hij kreeg bijval van christenen in zijn stad. Mohammedanen en christenen liepen samen in de optocht waarin spandoeken gesierd waren met de leuzen 'Dood aan Amerika' en, vanzelfsprekend, 'Dood aan Israël'. (Bron)
Misschien is dit nieuws uit Duitsland nog genanter, ik weet het niet zeker:
In Berlijn heeft de minister van Binnenlandse Zaken, Hans-Peter Friedrich, op het laatste moment een postercampagne, die is gericht op het tegengaan van de radicale islam, uitgesteld, uit angst dat die bij extremisten tot geweld zou kunnen oproepen. De posters zouden vanaf 21 september in Duitse steden met een grote allochtone bevolking van start gaan. De posters waren gericht op degenen die het vermoeden hadden dat een vriend of familielid zou kunnen worden gedreven in de richting van de radicale islam.
Nog een ander signaal dat de Duitse ambtenarij de kluts kwijt is door politieke correctheid; de regerende Christen Democraten (CDU) haalden uit naar de Minister van Integratie van Baden-Württemberg, Bilkay Oney, omdat zij naar voren bracht, waarvan veel Duitsers vinden dat dit duidelijk is, namelijk dat ‘de islam geen kritiek duldt’. Ze zei ook dat het gemakkelijker was om de dialoog met moslims in Duitsland aan te gaan, omdat die relatief goed zijn opgeleid. "In andere delen van de wereld," zei ze, "gaan sommigen de straat op en steken ambassades in brand”.
De voorzitter van de regionale afdeling van de CDU,Thomas Strobl, tikte Öney, een in Turkije geboren Duitse politica, op de vingers met de volgende opmerking: "Wat mevrouw Öney zegt is verrassend en schokkend. Dergelijke opmerkingen zijn onaanvaardbaar, omdat die benadrukken wat ons scheidt, in plaats dat ze spreekt over wat ons bindt en over wat integreert". Strobl vroeg zich af hoe Öney, die zelf een moslima is, dergelijke politiek incorrecte opvattingen over de islam kon hebben.
(Bron: Soeren Kern. Vertaling door Wachters op Amsterdam Post). Een moslima die de mond gesnoerd wordt in Duitsland vanwege haar afschuw van de jihadisten…
Helden
Wat een contrast met de moed van sommigen die onbevreesd hun mening geven in door het mohammedanisme overheerste landen.
Abdulateef Al-Mulhim bijvoorbeeld, die in Arab News oproept om te stoppen met de onzinnige praktijk om Israël de schuld te willen geven van de ellende in de Arabische wereld en die er zelfs op wijst dat niet alleen de Arabieren die in Israël zelf wonen maar ook de bewoners van de Westbank en de Gaza-strook beter af zijn dan sommigen in de Arabische landen.
Of Kunwar Khuldune Shahid die erop wijst dat de Taliban handelen uit naam van hun mohammedaanse ideologie. Het stuk van Shahid, "Don't blame the Taliban", rammelt aan alle kanten maar hij schreef het in Pakistan Today, en daar getuigt het schrijven van zo een stuk van grote moed. Aanleiding voor zijn stuk was de moordaanslag op het 14-jarige meisje Malala, zelf op haar beurt natuurlijk het toonbeeld van moed.
Waarheidsvinding
Pakistan is in veel opzichten het bewijs van wat er mis is aan het mohammedanisme en van hoe wanhopig de fatsoenlijke mensen in dat land zijn. Alleen tegen die achtergrond valt te begrijpen dat dit meisje op 11-jarige leeftijd door hen tot boegbeeld van de strijd tegen de Taliban werd gebombardeerd.
Die wanhoop sijpelt ook door in deze 'inside story' van Al Jazeera over de moordaanslag. Vooral in de woorden van senator Rubina Khalid:
We should have been in the frontline (…) It is a mindset we should fight (…) it is a guerilla-war (…) Some politicians suggest to have a dialogue with this people who want to kill a 14-year old girl.
Ze doet een beroep op Pakistani in het buitenland, waarbij ze zich ook rechtstreeks richt tot een andere gast van het Al Jazeera programma, om naar hun geboorteland terug te keren om te helpen de strijd te voeren. De wanhoop!
Over onderwerpen als dit is Al Jazeera trouwens vele malen betrouwbaarder dan de gemiddelde Nederlandse krant of zendgemachtigde. Voor wat betreft de meningen die naar voren worden gebracht is het verschil niet zo groot, maar Al Jazeera besteedt meer aandacht aan waarheidsvinding. Over de gruwelen van de 'Syrische' 'rebellen' kom je meer te weten via Al Jazeera dan via de Nederlandse media.
Malala staat nu even prominent op de home-page en op elke pagina van de webstek van Al Jazeera als Mona op deze.
Nog een ander signaal dat de Duitse ambtenarij de kluts kwijt is door politieke correctheid; de regerende Christen Democraten (CDU) haalden uit naar de Minister van Integratie van Baden-Württemberg, Bilkay Oney, omdat zij naar voren bracht, waarvan veel Duitsers vinden dat dit duidelijk is, namelijk dat ‘de islam geen kritiek duldt’. Ze zei ook dat het gemakkelijker was om de dialoog met moslims in Duitsland aan te gaan, omdat die relatief goed zijn opgeleid. "In andere delen van de wereld," zei ze, "gaan sommigen de straat op en steken ambassades in brand”.
De voorzitter van de regionale afdeling van de CDU,Thomas Strobl, tikte Öney, een in Turkije geboren Duitse politica, op de vingers met de volgende opmerking: "Wat mevrouw Öney zegt is verrassend en schokkend. Dergelijke opmerkingen zijn onaanvaardbaar, omdat die benadrukken wat ons scheidt, in plaats dat ze spreekt over wat ons bindt en over wat integreert". Strobl vroeg zich af hoe Öney, die zelf een moslima is, dergelijke politiek incorrecte opvattingen over de islam kon hebben.
Reacties
# 1
Tommie:
Vermakelijk aan het einde van het filmpje met een poster besmeurende Mona E. vond ik het voluit schampere gelach van een in het wit geklede zwarte dame op Mona's geschreeuw over "non-violent protest" "hate" en "racism".
15-okt 2012 , 02:00
# 2
Frans Groenendijk:
Ik zou zeggen dat ze eerder schamperlachte om de absurde kreet 'racisme': heilige oorlog als ras? Of zo steun aan Israël racistisch zijn in die denkwereld? Dat de Joden worden voorgetrokken of zo. Zie: ik gebruik ook al een hoofdletter.
15-okt 2012 , 10:00
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.