Bij de presentatie van “Islamofobie? Een nuchter antwoord” in februari overhandigde ik ook een van de eerste exemplaren van mijn boek aan Steeph van het tamelijk bekende weblog Sargasso. Nadrukkelijk met de bedoeling dat hij het boek niet alleen zou lezen maar er ook over zou schrijven.
Steeph heeft zich aan zijn belofte gehouden om dat nog voor de verkiezingen te doen.
Na lezen en herlezen van zijn bespreking (van 7 juni) twijfel ik wiens naiviteit het meest verwijtbaar is: die van hem of die van mij.
Dat ik ‘s mans integriteit grotelijks overschat heb zou je immers ook wel naief kunnen noemen.
Je hoeft mijn boek niet eens gelezen te hebben om bij aandachtig lezen van de ‘recensie’ al vast te kunnen stellen dat het hele verhaal van Steeph gebaseerd is op een reusachtige stroman-redenatie.

»

Stroman-redenatie

Het boek gaat over het begrip Islamofobie. Als de titel dat al niet duidelijk maakte dan toch de hele opzet: de titel van een stuk of twintig hoofdstukken begint met: “Angst: …”. Twee paragrafen hebben als kop: ‘wat is islamofobie eigenlijk’. 
Steeph verwerpt eenvoudigweg de titel -en daarmee de complete opzet- van het boek en stelt doodleuk dat het boek had moeten gaan over een nuchter antwoord op ‘de reele bedreiging die uitgaat van het mohammedanisme’ om vervolgens vast te stellen dat het boek die door hem geopperde doelstelling niet waarmaakt.
Nogal wiedes, zeiden we vroeger, duh, zegt men tegenwoordig.
Naar de reden voor deze verdraaiing kunnen we alleen maar raden: we kunnen niet in het hoofd van Steeph kijken. Toch zijn er wel wat aanwijzingen. Behalve die enorme verdraaiing, de veelheid aan flauwigheden en vormen van opzettelijk niet-begrijpen bevat de bespreking namelijk ook onwaarheden. Met name deze passage getuigt van een bijna grenzeloze leugenachtigheid:

Als je in de subtitel van een boek zet “nuchter antwoord” dan is het onbegrijpelijk als (sic) je in het boek alle partijen en mensen die niet jouw mening delen vrij consequent wegzet als “verdwaalden”, “naïvelingen”, “misleiders”, etc… Je diskwalificeert jezelf van een min of neutrale positie tot iemand die meer bezig [is] te trappen tegen alles wat niet in het straatje past.
 Daar komt nog bovenop dat het regelmatige gebruik van woorden als “gevaarlijk”, “extreem”, “explosief” en meer van dat soort kreten in het beschrijven van de doelgroep (sic) ook getuigd (sic) van een sterke vooringenomenheid (mijn nadruk, fg)

Het woord “misleiders” komt 0, zegge nul, keer voor in het boek. Wel komt in een enkele noot ‘misleidend’ voor: “Een voorbeeld van het misleidende gezinshereniging in plaats van gezinsvorming ..” (blz 214). Hoe consequent worden andersdenkenden hiermee weggezet!

Het woord “verdwaalden” komt exact een keer voor in het boek. Op bladzijde 53 is te vinden:

De discussie over het wel of niet vermoorden van afvalligen wordt niet alleen op een stiekeme manier gevoerd door een klein groepje ‘verdwaalden‘. Ook een man als Al Qaradawi, hoofd van de European Council for Fatwa and Research en van Islamonline.net -op handen gedragen door de antisemitische ex-burgemeester van Londen Ken Livingstone en in Nederland door bekende mohammedanen als Ahmed Marcouch, Hendrik Jan Bakker en Ceylan Pektas Weber- heeft het in een boekje keurig uiteengezet.

Wederom: hoe consequent worden andersdenkenden hiermee weggezet!

Ook het woord “explosief” komt exact een keer voor in het boek. Op bladzijde 102. Context:

… het groeiende aantal mohammedanen in de wereld en het schijnbaar explosief groeiende bevolkingsaandeel in de westerse samenlevingen waarschijnlijk de belangrijkste grond voor angst voor het mohammedanisme.

Nogmaals: hoe consequent worden andersdenkenden hiermee weggezet!

De woorden ‘extreem’ en ‘gevaarlijk’ komen wel vrij vaak voor in het boek. Het minder gebruiken van ‘extreem’ is beslist een aandachtspuntje voor de volgende druk van het boek: in plaats van ‘extreme’ vaagheid (blz 281) of ‘extreme’ inkomensongelijkheid (blz 315) kan ik beter ‘grote’ vaagheid of inkomensongelijkheid gebruiken. Het vaakst wordt ‘extreem’ door mij overigens gebruikt in de combinatie “extreem rechts”. Zou Steeph bedoelen dat ik die politieke stroming niet te veel als mijn vijanden moet behandelen? Waarschijnlijk niet. ‘Extreem’ wordt ook in andere contexten en voor andere groepen gebruikt in het boek. Op blz 13 gaat het al over een land “waar uitbuiting van gastarbeiders extreme vormen aanneemt”. Ook al niet een gebruik van het woord waarvan je zou verwachten dat men er op Sargasso over zou vallen. Ook is er sprake van extremisten onder Hindoes (blz 253, 254), Joden (blz 191, 199), Sikhs (blz 292), Russen en in een citaat van de Turkse premier Erdogan (blz 174):

“Recep Tayyip Erdogan, de Turkse premier, heeft de leiders van de EU gezegd dat ze een zware prijs zullen betalen in de vorm van voortdurend en toenemend geweld van islamitische extremisten indien de EU Turkije afwijst als lid en bevestigt dat de EU een christelijke club is.”

Ik wens ze dood

Maar inderdaad, in mijn eigen woorden schrijf ik ook over mohammedaanse extremisten. “Meest bekend zijn de onthoofdingen waarvan de extremisten filmpjes maken die ze trots de wereld in sturen”. Geen twijfel mogelijk, dan heb ik het over mensen “die niet mijn mening delen”. En ik geef het onmiddellijk toe: het is niet alleen zo dat ik deze mensen “wegzet als”: ik wens deze moordenaars een spoedige dood en ik beschouw alle personen die tegenover deze praktijken enige vorm van relativering naar voren denken te moeten brengen als gevaarlijke idioten en/of uitgesproken verraders van alles wat waardevol is.
Mijn fout?
Wanneer ik het over extremistische mohammedanen heb is dat intussen evengoed vrijwel steeds in het kader van onderscheid maken met niet-extremistische mohammedanen. Bijvoorbeeld op blz 284: “Hier in het Westen wordt intussen door bijna niemand het duivelse samenspel tussen ‘gewone’, fundamentalistische en extremistische mohammedanen onderkend”. Of citerend, zoals op blz 314: “Een mohammedaanse vrouw die hierover geïnterviewd werd klaagde dat zij “niet bij de extremisten hoorde, maar bij de gewone moslims”.” Ik ga er vooralsnog van uit dat ook dit niet het soort gebruik van het woord ‘extreem’ is waar Steeph bezwaar tegen heeft.

'Gevaarlijk' komt ook vrij vaak voor. Te beginnen op blz 74:

Dit leek me een uiterst ongewenste en ook niet ongevaarlijke actie en ik ging naar buiten om de stenengooiers tot bedaren te brengen.

Op blz 258 valt te lezen:

Kritiek op de mohammedaanse ideologie kan een gevaarlijke wending nemen wanneer die kritiek verbonden wordt met andere claims op het kennen van ‘gods bedoelingen’

. En op 312:

Ten tijde van de genocidale deportaties van de Armeniërs door het Ottomaanse rijk leden ook andere niet-mohammedanen onder het gevaarlijke mengsel van kalifatisme en Turks nationalisme.

Zou het dit gebruik van het woord ‘gevaarlijk’ zijn waar Steeph over struikelt? Waarschijnlijk niet, maar ik ben minder zeker van het hieronder volgende stukje over de would-be hervormer van het mohammedanisme Muqtedar Khan. Deze begint zijn verhaal met een verwijzing naar de extreem hoog gespannen verwachtingen bij de stichting van de expliciet mohammedaanse staat Pakistan:

Het idee achter Pakistan (sic) was niet alleen om voor de moslims een vaderland te vormen vrij van de culturele en politiek overheersing van hindoes, maar ook om een ideologische entiteit te creëren die de wereldwijde belangen van de islam zou promoten en de levens en het geloof van de moslims in de regio zou veiligstellen (…) En door de idealisten achter deze nobele gedachte werd Pakistan gezien als die stad op de heuvel die een baken zou zijn, niet alleen voor de hele oemma maar ook voor de gehele mensheid; de boodschap van islam verspreidend en door het voorbeeld aan moslims en andere naties het rechte pad aangevend

En daarover merk ik op:

Inderdaad, hooggespannen verwachtingen op z’n minst. Of gewoon levensgevaarlijke zelfbegoocheling? Nuchter stelt Muqtedar dan nog wel vast dat er in de loop van de tijd werkelijk niets, maar dan ook helemaal niets is waargemaakt van die pretenties: “Niemand, absoluut niemand beschouwt Pakistan als modelnatie, waard om na te streven om de morele en materiële vooruitgang die geboekt is”. (233)

Het mag niet waar zijn en daarom is het niet waar

Eerlijk gezegd heb ik het sterke vermoeden dat Steeph helemaal niet gevallen is over de termen ‘misleid’, ‘verdwaald’, ‘explosief’, ‘extreem’ of ‘gevaarlijk’ maar uitsluitend over ‘naief’ en afleidingen daarvan. En dan niet eens over de vrij lange passage in mijn boek waarin gesproken wordt over naiviteit onder Nederlandse mohammedanen (een ‘gebrek aan wantrouwen’ noem ik het ook wel) maar eerder over beide onderstaande passages.

Over het van de kaart vegen van Israël kun je in detail, op de letter, gaan kijken of Ahmadinejad het misschien ook anders bedoeld zou kunnen hebben. Dat is een gevaarlijke vorm van wensdenken. (blz 180)

En

Het is moeilijk precies uit te maken welke beweegredenen en invalshoeken aan de Europese kant het zwaarst wogen. Een regenteske insteek waarbij men het als zijn taak zag hoe dan ook, koste wat kost, de ongehinderde oliestroom veilig te stellen? Zwichtend voor het nauwelijks verhulde dreigement de oliekraan dicht te draaien? Of toch meer extreme naïviteit, op zoek naar de zieligste groep om zich mee te solidariseren zodat men na de metamorfose van Arafat en consorten van terroristische bende in ‘enige vertegenwoordiger’ van het lijdende Palestijnse volk uit ‘eigen beweging’ in het anti-Israëlische kamp kwam? (blz 205. Context: het boek Eurabia).

Wat Islamofobie? Een nuchter antwoord naar voren brengt mag niet waar zijn en daarom is het niet waar en komt Steeph met het ongelooflijke:

Ook vind ik de constatering dat het mohammedanisme er meer dan andere religies uitspringt qua “achterlijkheid” te makkelijk (sic). Veel van de voorbeelden uit het boek zijn ook te vinden bij andere religies.

Die “voorbeelden uit het boek” betreffen zelfmoordaanslagen, no-go areas, trouwen binnen de familie, genitale verminking, eerwraak, explosieve groei van het aantal, sektarisch en vanzelfsprekend geweld, afwijzing van de democratie, geen afstand nemen van steniging voor overspel, verbod op adoptie, trouwen met minderjarigen, mensen tot slavernij brengen, onthoofdingen, vernielen van gebedshuizen van religieuze groepen, eerherstel voor hoofddaders van genocide en nog zo wat.
Steeph acht het zelfs niet nodig om tenminste de enkele thema’s in het boek aan te wijzen waar een vergelijking nog enigszins stand zou kunnen houden. In plaats daarvan komt hij slechts met het absurde:

Denk daarbij (sic) aan de extreem conservatieve christenen in de VS of de Hindoes in India (die bijvoorbeeld ook om het minste of geringste christenen vermoorden).

Zelfs aan het adres van de extremisten is in mijn boek geen beschuldiging te vinden die qua slordigheid en generalisatie vergelijkbaar is met wat Steeph hier de complete bevolkingsgroep van honderden miljonenen Hindoes flikt! Wanneer het om het uitschakelen gaat van mensen die met onwelkome boodschappen komen, is blijkbaar alles toegestaan. Tot en met het terloops door het slijk halen van derden.

Krijsend

En zelfs dit is in mijn ogen nog niet het minst verontrustende aan de discussiebijdrage van Steeph.
De ‘recensie’ wordt afgesloten met deze onthutsende en onthullende alinea.

Ter afsluiting een afweging (sic) van eigen hand (opgekomen bij lezing van het boek). Mohammedanisme of islam zou gebaat zijn bij het (opnieuw) ontstaan van een kalifaat. Dat geeft namelijk een duidelijk aanspreekpunt voor de gehele Islam (zeg maar loket). Dan kan de emancipatie net als bij de Katholieke kerk goed op gang komen.


De werkelijkheid zou overzichtelijker moeten zijn: dan kon de geschiedenis zich ontrollen volgens een schema dat voor hem te vatten is. Men vraagt zich af of Steeph het liefst een kalifaat zag met of zonder kinderroof, handel in blanke slavinnen en castratie van zwarte mannen…
En hij weet zelf hoe oneindig ver zijn theoretische overpeinzing van de werkelijkheid afstaat, want hij vervolgt met het tenenkrommende:

Overigens denk ik niet dat het een realistische verwachting is. Mohammedanisme lijkt intern nog verder gefragmenteerd dan het Christendom.

Waarom het dan opperen? Waarom dan hiermee de bespreking van een serieus boek afsluiten? Het getuigt van een werkelijk krijsend gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef. Het vormt een droevig stemmende aanwijzing dat er weinig hoop is op een zinnige dialoog tussen de critici en de verdedigers van de mohammedaanse ideologie.
De mate waarin de rol van het mohammedanisme teruggedrongen zal worden, is bepalend voor het levensgeluk van honderden miljoenen mensen, voor leven of dood van honderdduizenden vrouwen voor de kans op een nucleaire apocalyps in het Midden-Oosten maar Steeph vindt het wel jammer dat de seculiere Turken Abdülmecit_II verjaagd hebben. Nu kan de geschiedenis zijn uitgangspunt dat alle ideologieen die zichzelf als religieus afficheren in de loop van de tijd een vergelijkbare ontwikkeling doormaken, niet zo goed bevestigen.
 
PS: Alex Voets heeft nog niet geantwoord op mijn reactie op zijn bespreking op InterCultureel.