Dat ene Barack Houssein Obama een veelbelovend talent was, las ik destijds als eerste op het weblog van Brad DeLong, econoom en voormalig medewerker van Bill Clinton. Het was 2004 of 2005 en DeLong verwachtte dat Obama in 2012 wel eens de presidentskandidaat voor de Democraten zou kunnen worden; 2008 leek hem nog wat vroeg. Hij gaf vooral hoog op van 's mans oratorische kwaliteiten. Intussen weten we in meerdere opzichten beter. Klikken op het filmbeeldje leidt naar een artikel met videoclip over een optreden van Obama. Hij gaf een persconferentie in de tuin van het Witte Huis waarbij de journalisten in de regen (bleven) staan en de president zorgde voor paraplu's boven hem en een machtige gast uit Turkije. Journalisten, bloggers en andere twitteraars besteedden vooral aandacht aan die regen, die paraplu's en aan het feit dat Obama niet zelf zijn paraplu vasthield. Googlen op afbeeldingen met "Obama Umbrella" levert zodoende een stortvloed van al dan niet bewerkte foto's op (Hier een paar onbewerkte foto's met bijtende bijschriften).
Ik wil hier de aandacht vestigen op iets anders: het gestotter van de machtigste man van de wereld.

»
Niet dat hij een spraakaandoening heeft -daar zou ik ook niet speciaal aandacht voor vragen-, nee: zonder teleprompter lijkt de man gewoon helemaal niet meer uit zijn woorden te komen. Bekijk het filmpje gerust twee of drie keer, het duurt maar een halve minuut, en vertel me of ik gelijk heb: volgens mij is de president domweg even vergeten met welke belangrijke persoon hij nu weer op de foto mag. Op seconde acht wijst hij met zijn duim naar rechts waar Erdogan staat, maar noemt hij de naam of functie van de man toch niet. Na een tussengrapje kan hij er op seconde twaalf niet meer onderuit om de man naast hem aan te duiden en hij komt dan met: "our prime minister".
Our?
Obama is een narcistische man, product van een heel gestoorde omgeving ook. In het stukje waar de vorige zin naar verwijst, ging het alleen over een YouTube-clip van een hoogst opmerkelijke passage uit een gefilmd interview met hem uit 1995. Op 35-jarige leeftijd had hij net zijn autobiografie geschreven (!), die hij 'Dreams of my father' had genoemd. In de clip vertelt hij dat zijn eigen conceptie paste in de sfeer van optimisme over de VN, over rassenintegratie en wat al niet meer. Ik schreef dat ik eigenlijk een beetje met hem te doen had vanwege dat feit, maar stond verder niet stil bij andere aspecten van zijn persoonlijke achtergrond.

Tienermoeder
De moeder van Obama woonde net een paar maanden op Hawaii en werd door de eerste Afrikaanse student aan die universiteit, zwanger gemaakt toen ze 17 jaar was. Vader Obama 'nam zijn verantwoordelijkheid' en trouwde met haar toen ze drie maanden zwanger was. Hij kwetste de toekomstige antropologe ook niet door haar te vertellen dat hij in Kenya al getrouwd was en al twee kinderen had.
Kinderen van zulke ouders worden soms seriemoordenaars
Later loog hij dat hij wel getrouwd was maar ook al weer gescheiden van die vrouw in Kenya. Toen de huidige president van de VS twee jaar oud was, scheidden zijn ouders, maar ook in die twee jaar daarvoor had hij zijn vader maar weinig gezien.
Zijn moeder trouwde met een Indonesiër en nam de kleine Barack mee naar het geboorteland van zijn stiefvader. Toen hij een jaar of 10 was stuurde ze hem echter alleen terug naar Hawaii, naar zijn grootouders: daar had hij meer kans op een goede opleiding.
Het leven van zijn biologische vader kan samengevat worden als 'toenemend gefrustreerd en wrokkig'. Terug in Kenya raakte hij zwaar aan de alcohol. Her en der verwekte hij nog wat kinderen. Drie keer kreeg hij een ernstig auto-ongeluk. Bij het tweede raakte hij zwaar gehandicapt. Bij het derde ging hij dood.
Kinderen van zulke liefdeloze ouders worden soms seriemoordenaars.

Ongeschikt, niet ondergeschikt
In zijn autobiografie schrijft Obama soms lyrisch over zijn biologische vader: toen hij hem eens een keer kwam opzoeken bracht hij een basketbal mee als cadeautje en de zoon werd daarna een fanatiek basketballer.
Bij een ander bezoek nam hij hem mee naar een jazz-concert en dáárdoor werd zijn interesse voor muziek in het algemeen en jazz in het bijzonder gewekt.
Pijnlijk.
Ik moet niets hebben van verhalen over Obama als stiekeme volgeling van Mohammed, als belichaming van een 'Nieuwe Wereld Orde' of als trekpop van deze of gene buitenlandse regeringsleider.
Dat hij over de Turkse premier spreekt als 'our prime minister' is raar, maar in mijn ogen geen bewijs van zijn ondergeschiktheid (aan Erdogan of Mohammed) wel een illustratie van zijn ongeschiktheid voor het ambt dat hij bekleedt.

Wie behalve een illustratie ook een duidelijk verhaal wil over die ongeschiktheid kan terecht bij Barry Rubin: Turkish Prime Minister Erdogan Praised at White House as He Puts Knife In U.S.’s Back

NB: Het beeldje dat door de Washington Post gebruikt is als link komt blijkbaar niet uit die halve minuut. Erdogan vond het bij nader inzien kennelijk toch wat genant om niet zelf de paraplu vast te houden.

Frans Groenendijk, 22-05-2013

Naar reageerveld

Reacties

# 1

HPax:

Toen ik einde Obama’s verkiezingscampagne 2008 vernam dat hij door Louis Farahkan werd aanbevolen, begon ik te vermoeden dat O. wel eens de ‘verkeerde’ USA-Presidents kandidaat kon zijn. En mijn argwaan rees toen ik niet lang daarna ook nog eens de videoclip met die Rev. Wright zag en hoorde. Wat ging die ‘Black Theology’ predikant contra de USA tekeer; en tot diens gehoor had de hele familie Obama jarenlang behoord!

Maar Obama werd gekozen. Verheven op de top van een voortrollende golf van antiracisme belandde hij het Witte Huis in. Geen kunde, courage of competentie deden het, alleen racisme deed dat. Ik stel dat antiracisme = racisme = l racisme l

Vriend en vijand zijn van mening dat Obama’s regime 2008-2012 weinig glorieus was; anderen gaan verder. Zelf hoopte ik dat Obama geen 2e termijn zou krijgen, maar deze (wan)hoop die ook wel een beetje een verwachting was, is ijdel gebleken. En meende ik Obama’s eerste uitverkiezing nog als een Vergissing te kunnen afdoen, dat kon nu ook niet meer. Ik moest het anders gaan begrijpen.

De USA zijn niet meer wat ze waren. Een groeiende bevolking waarvan er steeds meer niet op de economische markt kunnen meekomen en die nu hun inkomen electoraal afdwingen. Verder fatale immigratie en uitputting van de bodemschatten. De USA zijn aan het arm worden; ik heb er persoonlijk iets van gemerkt.

Misschien naderen de USA het punt door geloof ik de Tocqueville voorspeld. Die heeft zoiets geschreven of gezegd als: ‘Zodra in een Democratie een electoraat door krijgt dat zij via de stembus een minderheid voor zich kan laten werken, is het met de Democratie gedaan (vrij uit het hoofd geciteerd).

Hierna wordt Obama’s verkiezing begrijpelijk en kan wat FG als diens ‘illustratie van zijn ongeschiktheid voor het ambt’ ziet, juist zijn geschiktheid voor het Presidentschap van de USA zijn, zoals zijn electoraat ziet. Of is ‘geschiktheid’ niet het goede woord, maar ‘passend’.

Obama past bij de veranderende USA en de Amerikanen raken aan hem - en aan zichzelf - gewend. In het begin van zijn 1e ambtperiode regeerde Obama nog zó onAmerikaans dat er stemmen opgingen die zich afvroegen of hij wel in de USA was geboren. De zgn. ‘birthers’. Ze werden door Democraten van het ‘astroturf’ Pelosi type voor gek verklaard /gezet, maar dat waren die ‘birthers’ symbolisch gezien toch niet. Dat ze zich in Obama’s geboortecertificaat vastbeten, was tamelijk logisch en zeker niet gek. Nu hoor je er niet meer van. De USA zijn om. Een beetje voorbij.

ANNEX. Dit schreef ik in 2011 in de Honolulu StarAdvertiser.

Not Obama’s birth certificate (OBC) is the problem. Obama is!
He so un-American that real American people started to consider the possibility that O was not born anywhere in the USA. That way of thinking needed a symbol - a focus - and that became a doubtful OBC.
Because he does not furnish any compensation - Obama continues to underperform as President of the USA - that symbol will never leave him. Does a true (Hawaian) OBC exist or not.

Ik kreeg deze bijval:
‘Uh oh; this posting will be removed by the moderator nazi’s. Too accurate and close to the truth.’

22-mei 2013 , 09:21

# 2

Frans Groenendijk:

Ook in de VS wordt een nieuw electoraat verwelkomd. Anderzijds is ook in de VS de groep niet-stemmers ontzaglijk groot. Wanneer een goede tegenkandidaat/partij een serieus deel daarvan naar de stembus kan krijgen kan dit nog de doorslag geven in de goede richting.
Helaas woekert het libertarische, doomsdayprepper- en NWO-gedachtengoed met name in de VS door.

23-mei 2013 , 06:20

# 3

HPax:

@ c 2
Ik ben geloof ik niet goed begrepen.
Obama ís de ‘goede’= passende USA-President. Zijn ‘vox popouli vox dei’ herverkiezing bewijst dat. Dit democratisch gedacht.

Obama behoort bij een veranderde /veranderende samenleving. Een decaderende denk ik. Of zou je ook ref. Ortega y Gasset kunnen zeggen dat de USA inmiddels een gewone natie zijn geworden. Ze hebben om het Indi(a)sch uit te drukken hun ‘rupa’ = glans (glamour) verloren. Obama bezegelt dat. Ik betreur dat.

25-mei 2013 , 12:25

# 4

Frans Groenendijk:

Ik denk dat ik je commentaar wel begrepen heb. Met een deel ervan ben ik het wel eens, met een deel van de strekking ben ik ongelukkig.
Dit vind ik de moeite waard: "He so un-American that real American people started to consider the possibility that O was not born anywhere in the USA. That way of thinking needed a symbol - a focus - and that became a doubtful OBC. "
Ik snap de redenering dat Obama de 'passende' president zou zijn en hij is gedeeltelijk juist natuurlijk, maar ik ben het zeer oneens met het idee dat Amerika 'om' zou zijn. Dat is net zoiets als beweren dat de meerderheid van de Nl bevolking bij de laatste verkiezingen eigenlijk een kabinet VVD-PvdA wilde.

25-mei 2013 , 01:21

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel