Ode aan de klaproos
Eindelijk is het dan zover dat men in Engeland eens iets onderneemt tegen de organisatie “Muslims against crusades” geleid door de walgelijke figuur Anjem Choudary.
Op het BBC news hoorde ik dat zijn organisatie e-i-n-d-e-l-i-j-k verboden is en de leden strafbaar. Muslims against crusades is de vrolijke vrienden- groep die tijdens de 9-11 herdenking in Londen een Amerikaanse vlag verbrandden.
» Het verboden verklaren van de organisatie houdt waarschijnlijk verband met Remembrance day op 11 november, de dag waarop in Engeland de slachtoffers van WW1 herdacht worden.
Zo’n gelegenheid is uitermate geschikt voor Choudary en zijn maten om te besmeuren met hun onbeschofte gedrag en daar hebben de Britten nu even genoeg van schijnt het.
Zou tijd worden. Ik heb een poos gedacht dat Choudary nog applaus zou krijgen als hij tussen de rozen rond Buckingham palace zou pissen maar blijkbaar is er toch een greintje verstand boven komen drijven bij de Britse overheid.
Hear hear!
Vorig jaar wist Choudary met zijn clubje nog Remembrance day te verstoren door “poppies” te verbranden, poppies zijn klaprozen, het symbool van WW1.
Voor klaprozen als symbool is gekozen omdat er zoveel klaprozen groeiden op de slagvelden.
Dat is niet verwonderlijk want de klaproos is een pioniersplant, één van de eerste die de kop opsteekt als er ergens omgewoelde kale grond is. Aan omgewoelde grond geen gebrek op de slagvelden met alle loopgraven en bomkraters.
Je ziet klaprozen ook vaak in gloednieuwe voortuintjes bij pasgebouwde huizen. Het leuke is, blijf je er van af zijn ze het jaar daarna vanzelf weg maar je kunt ze geen groter plezier doen dan ze uit proberen te roeien door ze te gaan wieden waarmee je dus de grond weer overhoop haalt en er alleen maar meer van komen. Geen beter vermaak dan leedvermaak en ik kan dan ook erg genieten van een yup die met zijn gloednieuwe tuingereedschap in het zweet zijns aanschijns klaprozen te lijf gaat met het idee dat hij die strijd kan winnen door iets tegen ze te ondernemen.
De klaproos hoort bij het geslacht papaver waaronder ook de slaapbol valt. De plant waar opium maar ook morfine uit gewonnen wordt.
Een heel bijzonder plantengeslacht eigenlijk, ik kan zo snel niet een ander bedenken die ons als mensheid zoveel goeds dan wel ellende bezorgd heeft al naar gelang wat je intenties zijn.
Hoewel morfine in principe geheel synthetisch gemaakt kan worden, wordt de grondstof waar morfine uit wordt geëxtraheerd (de ruwe opium) nog steeds door de papaverplant geleverd.
Ik heb een beetje een soft spot voor de klaproos. Als je ze plukt zijn ze verlept voor je bij een vaas bent en je kunt ze sowieso beter laten staan, het sap is giftig. Ze zien er uiterst kwetsbaar uit maar schijn bedriegt. De zaadjes kunnen jarenlang aanwezig zijn zonder te ontkiemen en dat vind ik een fascinerend idee, zelfs als je ze niet ziet (als plant) zijn ze er wel, wachtend op iets of iemand die de grond omwoelt.
En er is natuurlijk dit prachtige gedicht wat altijd in mijn gedachten opkomt bij het zien van die dappere vliesdunne blaadjes, overeind gehouden door een steeltje van niks.
In Flanders fields (lieutenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
Reacties
# 1 In Remembrance
Tommie:
In Remembrance
'Some were not too old to cry,
None of them too young to die,
They knew silent fears alone,
They knew death, far from home,
How can we not, remember them,
They were brave, unflinching men.
49th Reconnaissance Regiment
Rupert E. Dorgan
11-nov 2011 , 12:36
# 2 Zouden deze mensen dan toch niet voor niets gestorven zijn:
Paul:
Zouden deze mensen dan toch niet voor niets gestorven zijn:
http://www.youtube.com/watch?v=ntt3wy-L8Ok
12-nov 2011 , 12:54
# 3
ivan:
Jammer genoeg is gans de poppie toestand zwaar gecommercialiseerd, hij is ook eenzijdig en nationalistisch. Er wordt geschipperd tussen terechte walg en Brits patriottisme. Opgegroeid tussen de duizenden graven (wonende op enkele meter van een Duits kerkhof) heb ik me daar steeds aan geergerd. Vb tijdens de Falkland oorlog was het weer "op de graven" allemaal patriottisme. De miljoenen lijken van ALLE gesneuvelde soldaten verdienen meer respect dan opgefokt nationalisme en platte commercie.
12-nov 2011 , 02:14
# 4 Choudary en de impact op enkele Engelsen:
de^mol:
Choudary en de impact op enkele Engelsen:
http://www.youtube.com/watch?v=mCkU18CoJ1o
12-nov 2011 , 02:16
# 5
Frans Groenendijk:
@Paul: ook een mooi lied. @Ivan: Dat gevaar ligt op de loer. Ik ging op zoek naar een plaatje, kwam bij de foto van een in elkaar geslagen veteraan. Stond op de site van een jodenhater.
14-nov 2011 , 01:26
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.