Op het weblog Hoeiboei heeft Hans Jansen een prijsvraag uitgeschreven. Hij legt uit waarom hij vers 9:123 het meest kwaadaardige van de hele Koran vindt en vraagt dan: Vind in de bijbel een vers dat hierbij in de buurt komt of erger is; of een vers in de koran dat erger is.
Een of twee jaar geleden zat ik aan iets vergelijkbaars te denken. Mijn plan was om mensen op te roepen lijstjes in te sturen met wat in hun ogen de vijf mooiste en akeligste passages zijn uit Bijbel en Koran en daar vervolgens een beschouwing aan vast te knopen. De achterliggende gedachte was dat dit licht zou kunnen werpen op het verschijnsel dat steeds zodra iemand iets kritisch zegt over de inhoud van de Koran of de praktijk van het mohammedanisme er iets geroepen wordt in de trant van “ja, maar de Bijbel dan …” of “jawel, maar de kruistochten dan..”. Inmiddels heb ik begrepen dat dit een naïef plan was.

»

Niemand van degene die zoiets roept is namelijk geïnteresseerd in het werkelijk vergelijken van de theorie en praktijk van de mohammedanen met die van de christenen: doel van die opmerking is de discussie te beëindigen vóórdat hij begonnen is.

Omdat “elk nadeel zijn voordeel hep” doe ik wel mee aan de prijsvraag van Hans Jansen. Het voordeel is dat er namelijk niet of nauwelijks inzendingen komen voor de prijsvraag

doel van die opmerking is de discussie te beëindigen vóórdat hij begonnen is

en ik dus bijna zeker ben de prijs te winnen met mijn bijdrage. Deelname aan deze prijsvraag is voor mij een aparte opgave. In mijn boek Islamofobie? Een nuchter antwoord had ik een paar kandidaten genoemd -te weten 33:50, 66:2 en 24:33- maar tussen die drie had ik nog niet gekozen. Bovendien sprak ik daar niet expliciet over het kwaadaardigste vers.
Wat bedoelen we trouwens met kwaadaardigste?
a) Moet het betreffende vers de kwaadaardigheid van Mohammed het beste illustreren?
b) Moet dat vers de beste illustratie geven van de ‘Clash of Civilizations’?
c) Het beste de kwaadaardigheid van de dictators in de schijnwerpers zetten die handig gebruik maken van het concept 'islam'= onderwerping?
d) Moet het de beste opheldering geven over waarom dit haatboek toch zoveel invloed heeft gehad en nog heeft?
e) Of gewoon de meeste walging opwekken?
Impliciet had ik in mijn boek gekozen voor optie e) en met die invalshoek zou de winnaar vers 24:33 zijn. Dit vers begint met een soort oproep tot kuisheid (!) en vervolgt dan met

En dwingt uw slavinnen, terwijl zij kuis wensen te zijn, niet tot ontucht om de goederen van het tegenwoordige leven te zoeken. Maar indien iemand haar dwingt, dan zal Allah na die dwang (voor haar) Vergevensgezind, Barmhartig zijn.

Maak van je slavinnen geen hoeren en Allah straft slavinnen die verkracht worden door iemand anders dan hun eigenaar niet. Welk een barmhartigheid!

Bij invalshoek d), waarom Mohammed en zijn Koran zo langdurig op zo grote schaal ellende hebben veroorzaakt, is het moeilijker één kampioensvers aan te wijzen. Het gaat dan om een combinatie van verzen waar in ieder geval 2:106 (het naskh-vers) en 3:7 (de letterlijk te nemen verzen van dit boek zijn belangrijker dan die met overdrachtelijke betekenis) deel van uitmaken, naast de vele verzen die de mensheid indeelt in wij en zij

Bij deze dan: ik draag 2:223 voor

-met als uitschieter natuurlijk het maffiavers (9:29)- en niet te vergeten de verzen die de basis vormen voor het met de dood bedreigen van moslims die bij zinnen komen, en dus afvallig worden.

Ook bij invalshoek c) -de kwaadaardigheid belichten van de politieke leiders die begrepen hebben dat de Koran gaat over onderwerping aan de führer- gooit 2:106 hoge ogen.
De instelling van een kaste van ‘islamgeleerden’ als ondergodjes is immers goed beschouwd terug te voeren op dat zogenaamde naskh of abrogatie-vers. In de Koran zelf staat daar aangegeven dat het haatboek intern tegenstrijdig is. Wanneer dat tot vragen leidt is het antwoord: bek dicht houden en luisteren naar de übermenschen. Destijds Mohammed zelf en sindsdien zijn opvolgers: de ‘islamgeleerden’ en/of dictators.

b) is een heel andere invalshoek. Daarbij ga ik voor het akkervers 2:223. Het is het vers dat samen met een flink aantal andere verzen, vastlegt dat vrouwen hulpmiddelen zijn voor mannen die zich willen voortplanten. Akkers waar ze hun kinderen van oogsten.

De kwaadaardigheid van Mohammed, invalshoek a), is beter in Sira (de 'biografie' van Mohammed) en Hadith (gewoontes van Mohammed en uitspraken die wel aan hem toegeschreven worden maar die door hemzelf niet als woord van Allah werden benoemd) aan te wijzen dan in de Koran.
Wat van de Koran als geheel bovenal afspat is niet de kwaadaardigheid van Mohammed maar zijn mondschuim.

Maar daarmee heb ik nog steeds geen vers gekozen voor de prijsvraag. Bij deze dan: ik draag 2:223 voor.
Dat doe ik om te benadrukken dat je niet één enkel vers van de Koran uit de context mag halen om het mohammedanisme te verdedigen (of aan te vallen).
Wanneer je het los bekijkt van de gehele tribale 7e eeuwse, misogyne, nomadische eer- en roofcultuur, kun je aan dat vers allerlei interpretaties geven.
Wanneer je het wel in die context plaatst herken je ook het verband met een aantal andere verzen. Bijvoorbeeld over de fasering in het verstoten

Ann voorspelt dat dat maar op een manier kan eindigen: met Graham snotterend op de mannen­toiletten.

van een ‘echtgenote’ die nog niet de puberteit bereikt had. Je moet dan met het wegsturen even wachten tot je zeker weet dat je het kind niet direct met kind geschopt hebt waardoor direct haar eerste menstruatie al achterwege bleef. Wanneer je het kind al zwanger gemaakt had moet ze nog langer blijven zodat je je kind nog kunt oogsten van dit akkertje.

Ik kies ook voor dat vers omdat de cultuur waar dit vers de uitdrukking van is volstrekt, maar dan ook volstrekt onverenigbaar is met de onze. Er is absoluut geen sprake van dat op dit gebied een compromis mogelijk zou zijn.
Een derde reden is dat de betekenis van dit vers meer of minder bewust begint door te dringen in het Westen en met name bij vrouwen. En dit leidt er toe dat enkele vrouwen zich laten horen op een niet mis te verstame wijze.

In de clip hierboven de fenomenale, ik zou bijna zeggen goddelijke, Ann Barnhardt.
Ze daagt de vooraanstaande senator Graham uit om háár aan te pakken in plaats van Terry Jones, die sullige dominee die met het mediaspektakel rond het verbranden van één enkel exemplaar van het haatboek, Obama tot meer actie bewoog dan de moord op hoeveel christenen in Nigeria of waar dan ook vermocht te doen. Ann voorspelt echter dat wanneer Graham zou proberen háár aan te pakken dat maar op een manier kan eindigen: met Graham snotterend op de mannentoiletten.
Hier nog een Duitse vrouw die ook voelt wat er op het spel staat.



Buiten mededinging wil ik ook nog wel het stuk uit de Bijbel noemen dat ik het meest walgelijk vind. Dat is de passage waarin Mozes opdracht geeft tot massamoord op de mensen die het beroemde ‘gouden kalf’ hadden gemaakt. Je zou het ‘grappig’ kunnen noemen, als je van heel wrange humor hield, dat juist Mozes de Bijbelfiguur is die het vaakst voorkomt in de Koran.