PVV of VVD, een nuchtere afweging
Een sympathieke politieke vriend van me stuurde me een mailtje waarin hij me aanmoedigde om op 9 juni op Paul de Krom van de VVD te gaan stemmen. Hij heeft veel contacten in het Haagse, is intelligent, integer en goed geïnformeerd.
Ik antwoordde hem dat ik wat twijfels heb bij meneer de Krom. Ik wees hem op een postje op diens Facebook, waarin hij aan een andere VVD’er (Paul Jansen) liet weten dat het fout is om voorbij te zien aan de spirituele kant van het mohammedanisme (hij schreef natuurlijk ‘islam’ en niet ‘mohammedanisme’). Letterlijk schreef hij (op 28 maart) onder andere: Als je de Islam slechts als politieke ideologie beschouwt, zoals PVV en jij doen, en [de, een?] mystieke dimensie ontkent, dan zit iedere moslim PER DEFINITIE in het verdachtenbankje. Ik heb altijd moeite om te begrijpen dat de PVV tegelijkertijd zegt "niets tegen moslims" te hebben. Lijkt me dan contradictio in terminis.
Op mijn vraag waar dat spirituele te vinden is in Koran of Hadith kreeg ik via facebook of anderszins geen antwoord. In mijn mail aan die vriend uitte ik ook mijn twijfel of de Krom wel voldoende zicht heeft op de internationaal-politieke dimensie. Anders geformuleerd: wat weet hij eigenlijk van de betekenis en opstelling van de OIC, de Organization of the Islamic Conference. (De afkorting OIC zou eigenlijk minstens even bekend moeten zijn als IOC; in ieder geval toch onder politici!). Een goed geïnformeerde backbencher is natuurlijk nooit weg, maar we hebben eigenlijk meer behoefte aan staatslieden.
» Anderzijds gaat het niet, in ieder geval niet alleen, om de vraag hoe alert een politicus is op de dreiging die uitgaat van het georganiseerde mohammedanisme. Die dreiging is wel groot maar in Nederland niet zo acuut als wel eens wordt voorgesteld. Het formuleren van een antwoord daarop kan bovendien alleen en heeft alleen zin wanneer dit ingebed is in een agenda van revitalisering van de beste van onze Westerse waarden. Het zou zo maar kunnen dat Paul de Krom wat dat betreft beter scoort dan Wilders.
Verder zijn er vanzelfsprekend nog de strategische overwegingen.
Naar aanleiding van de geslaagde karaktermoordaanslag door Rondom 10 op ondergetekende, wees een beslist ‘islamkritische’ historicus mij op het belangrijke ..verschil in acceptatie tussen de uiterst agressieve teksten van Pia Kjaersgaard (leidster DeenseVolkspartij) en Geert Wilders. De eerste spreekt bedeesd, bescheiden, beheerst, maar zonder iets toe te geven -en wint vrijwel elk debat en krijgt belangrijke wetswijzigingen geaccepteerd; de tweede komt eigenlijk over zoals hij is: een monomane lunatic -en verliest als het er echt om gaat.
Wanneer de VVD als grootste partij uit de bus komt, wordt daarmee de kans wel groter dat ze ook in het kabinet komen. Iemand anders schreef in reactie daarop: “Moeilijk hoor. Ik wil Wilders niet in de steek laten. Als de VVD niet sterk genoeg is in de peilingen stem ik VVD en anders op Wilders.”
Zelf wil ik ook geen protest- of horzelstem afgeven; iets dat bij de Europese verkiezingen wel meewoog toen ik voor het eerst op de PVV stemde. De keuze is moeilijk.
50 zetels
Het spreekt vanzelf, maar voor alle zekerheid stel ik het eerst nog maar even expliciet vast, dat de vraag ‘de Krom of Wilders’ losstaat van de vraag hoeveel hun partijen gezamenlijk zullen halen.
Het is erg onwaarschijnlijk dat dit aantal onder de 40 of boven de 60 zal liggen. Ik verwacht dat het wel boven de 50 zal komen: de pro-PvdA / anti-PVV campagne van de publieke omroepen en een belangrijk deel van de dodebomenmedia zal haar doel voorbij gaan schieten. Het demoniseren van de PVV is voor de media zo belangrijk dat de VVD daarom zelfs minder negatief neergezet zal worden en daardoor groter kan worden. De mensen die het slechtst gepeild worden -die twijfelen tussen gaan stemmen en thuis blijven- kiezen relatief veel PVV. Ik ga toch maar even uit van samen 50 zetels. Dan gaat het dus grofweg om de afweging van twee mogelijke resultaten: PVV 10, VVD 40 vs PVV 30, VVD 20.
Ik vraag me dus af wat het effect is van die verschillende verkiezingsresultaten op het in de nabije toekomst gevoerde overheidsbeleid op gebieden die ik belangrijk vind.
Er zijn vier van die gebieden.
Drie ervan staan bekend als de drie I’s: ‘islam’, immigratie en integratie.
De vierde is minstens zo belangrijk en hangt met die drie samen: er moet een begin gemaakt worden met het herstellen van het vertrouwen in de rechtstaat. Geen bewindslieden die onderdaan zijn van een ander land. Geen referendum wanneer er ook maar de aller-geringste kans bestaat dat de uitslag ervan luttele jaren later door de politiek aan de laars gelapt zal worden. Bewindslieden die zelf opstappen bij het openbaar worden van belangrijke misstappen of blunders. Optreden tegen de morele (en waarschijnlijk ook financiëel-seksuele) corruptie bij de rechterlijke macht die tot uitdrukking komt in het welbewust vrijlaten van zelfs de allerergste criminelen. Politie en politieoptreden niet meer opvatten als vorm van sociaal werk. Politie niet onder leiding van mensen die op geslacht en huidskleur worden geselecteerd maar op leidinggevende kwaliteiten en een gezonde houding ten opzichte van wetshandhaving. Ex-militairen?
Overwegingen met betrekking tot economie -waarom wordt er zo weinig geschreven over de Griekse/Zuid-Europese ondermijning van de Euro die tien jaar geleden door economen van naam al voorspeld werd?- en zorg -waarom wordt er toch niet meer geschreven over de oplossing van de paradox van Baumol?- zijn ook van groot belang, maar ze zijn goed beschouwd steeds -soms op perverse wijze- verbonden met die vier thema’s. De verschillen in opvattingen van de partijen over deze vragen is trouwens niet zo vreselijk groot. Op veel van die terreinen zijn bovendien, vaak zelfs zinnige, compromissen mogelijk.
Lakmoesproeven
Op het gebied van de drie I-thema’s is er een soort lakmoesproef te benoemen: een keuze waarover een compromis moeilijk te bedenken valt, laat staan te realiseren is.
1. Islam: geen enkele medewerking verlenen aan de inzet van de OIC om de vrijheid van meningsuiting in Westerse landen aan banden te leggen. Een strijd die gevoerd wordt via het hanteren van het valse begrip ‘islamofobie’. Onontkoombaar hoort daarbij het afstand nemen van het idee van de VN als aanzet tot wereldregering of iets in die richting.
2. Immigratie: een duidelijke stellingname tegen het idee dat immigratie van kansarmen en de vergrijzing iets met elkaar te maken hebben en tegen het idee dat de belangrijkste bijdrage van het Westen aan het oplossen van problemen elders in de wereld moet bestaan uit het hier verwelkomen van de mensen die het geluk hebben daar weg te kunnen komen. Onontkoombaar hoort daarbij het afstand nemen van het idee dat bevoegdheden die eenmaal zijn overgedragen naar Europees niveau volledig en definitief buiten het bereik van onze eigen nationale politiek zijn geraakt.
3. Integratie: afschaffen van alle voorzieningen die worden aangeboden en subsidies die worden verstrekt, afhankelijk van de afkomst van de mensen waarvoor de voorziening bedoeld is.
Op het vierde terrein is het wat moeilijker een lakmoesproef te benoemen. Het ten minste erkennen dat hier serieuze problemen aan de orde zijn, is wel een minste voorwaarde, maar kan toch moeilijk doorgaan voor lakmoesproef.
Op elk van deze terreinen scoort de PVV inhoudelijk beter dan de VVD. Op geen van deze terreinen zal de VVD als coalitiepartij een belangrijke doorbraak forceren. Wanneer de VVD buiten het kabinet blijft is de kans daarop echter nog kleiner. Wanneer deze veronderstellingen kloppen, is de vraag vooral: bij welke stemverdeling tussen PVV en VVD is de kans het grootst dat die lakmoesproeven op de agenda blijven? Wanneer is de kans om wel doorbraken te realiseren groter na de val van het volgende kabinet.
Uiteindelijk denk ik dat een situatie waarin de VVD in het kabinet komt maar de hete adem van de PVV in de nek voelt gunstiger is dan dat PVV en VVD beiden buiten het kabinet blijven en daar strijd leveren om de leiding van de oppositie te vormen… De VVD moet dus groot worden maar de PVV mag niet zwaar teleurstellen. Ik zal dus Paul de Krom stemmen tenzij de PVV al te zeer onderuit lijkt te zullen gaan.
Overigens heb ik niet de illusie dat die ene stem van mij de doorslaggevende zal blijken te zijn. Zelfs wanneer ik met dit stukje tien of zelfs 100 mensen zou overhalen mijn keuze te volgen, weegt dit nog niet zwaar genoeg om te rechtvaardigen dat ik nu zoveel tijd besteed aan het schrijven ervan.
In het nawoord van mijn boek schrijf ik: Een heel kleine groep van mensen, die bovendien zichzelf op ongewenste wijze uitselecteert, houdt zich nog bezig met politiek. Het grootste gevaar voor de democratie is dat de afschuw over de manier waarop de meeste van de zittende politici hun taak opvatten, voor steeds meer mensen betekent dat ze ‘de politiek’ voor gezien houden.
Laten we ook in de gaten houden dat zelfs een dramatische verkiezingsnederlaag voor de PvdA en een even grote overwinning voor PVV en/of VVD nog niet voor de echte verandering zal zorgen. Overal staat een meerderheid van de ambtenarij klaar om de boel te saboteren. Het zijn niet de rare praatjes van ambtenaren die zeggen ontslag te zullen nemen wanneer de PVV in de regering komt, die mij tot deze uitspraak brengen. Dat doet echt niet meer dan een handjevol. Ik baseer dit op de praktijk in Rotterdam toen Leefbaar Rotterdam na de monsterzege van 2002 effectief werd dwarsgezeten.
PVV of VVD? En dat voor iemand die 25 jaar lid was van een linkse politieke partij, eerst de PSP, later -tot circa 10 jaar geleden- de PvdA. En toch is het ook weer niet zo absurd. Niet alleen ben ik ouder en wijzer geworden: de werkelijkheid op de grond is ook veranderd. De PvdA is bijvoorbeeld zodanig gecorrumpeerd dat GroenLinks daar tegenwoordig als integere, verantwoordelijke partij tegen afsteekt!
Reacties
Er is nog niet gereageerd op dit stuk
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.