Een goede Ramadan gewenst. En ook alvast een geslaagde Ashura en een bloederig Slachtfeest!
Het zou om te lachen zijn wanneer het niet om te janken was
Een medewerkster van het Cidi schreef op haar Facebook-pagina: "Beste moslim Facebook vrienden, goede Ramadan en sterkte met de lange dagen!" Niet echt verrassend: van die 'moslim Facebook vrienden' die ze aansprak, reageerde er geen enkele. Een aantal andere FB-vrienden reageerde wel.
Met lovende en met afkeurende reacties.
Vanuit de hoogte reageerde ze op die laatste: "(...) dit riekt naar discriminatie mensen! Net als ik mijn christelijke volgers ook een fijne Kerst wens, mag ik zeker ook niet doen, komen jullie zeker met de kruisvaarders aan...".
Discriminatie: ja die ergste misdaad die een mens zich maar voor kan stellen. Erger dan het mishandelen van een zwangere vrouw, mensenhandel, verkrachten van kinderen of moord. Een van de problemen die ik heb met dit soort opmerkingen en activiteiten is de ziekelijke angst voor volgelingen van Mohammed, die er uit spreekt: laten we proberen 'ze' vriendelijk te stemmen door ze naar de mond te praten.
» Vastentrommeltje
Esther Voet heeft geen religieuze achtergrond vermoed ik. Ik ben opgegroeid in een katholieke omgeving. Zodoende ken ik het fenomeen 'vastentrommeltje'. Wanneer mijn zussen, mijn broer en ik in de weken voor Pasen snoep kregen -dat kwam in ons gezin gelukkig niet zo vaak voor- stopten we dat in het trommeltje. Pas met Pasen aten we het op. Ons gezin was onderdeel van de katholieke zuil. Iedereen waar we mee omgingen kende dus dit gebruik.
Ik probeer me voor te stellen hoe onze reactie geweest zou zijn wanneer protestantse of heidense kinderen ons destijds sterkte hadden gewenst met ons gebruik. Totale verbijstering zou ons deel geweest zijn. Daarvan bijgekomen zouden we gereageerd hebben met "Bemoei je met je eigen zaken". Ik vermoed dat de 'moslim vrienden' nu iets dergelijks denken.
Ik vind die wens en de 'verdediging' ervan echt misselijkmakend. Daarom kom ik er hier op terug terwijl ik op Facebook ook al gereageerd had.
Daar schreef ik, niet helemaal vrij van sarcasme:
En voor straks alvast een lekker bloederig maar beslist gezellig en spiritueel slachtfeest gewenst?
Ik vind het ook raar om alleen je christelijke volgers een fijne kerst toe te wensen. Wanneer je achter de kerstgedachte staat, wens je dat iedereen toe. Sta je er niet achter dan doe je niet mee aan zulke wensen. Dit is doorzichtige slijmerij.
Zo denk ik erover. Ik vind het niet erg om onaardig gevonden te worden.
Die andere hoogtepunten van de mohammedaanse cultuur die ik in de titel noem, sleep ik er niet voor niets bij. Aan de hand van die punten is nog wat beter uit te leggen dat het uiten van dit soort wensen in de richting van andersdenkenden, schreeuwt om problemen.
Je zegt beter niet: "Gezellige dodenherdenking morgen" of "Morgen Allerzielen bij jullie, he? Heel veel plezier dan". Dat is duidelijk, maar wat is eigenlijk een geschikte wens? Bijvoorbeeld in verband met het slachtfeest?
Het feest van de militaire nederlaag
Of nog lastiger: in verband met Ashura?
Ashura is vooral voor de sjiieten, -de minderheidsstroming binnen Geen feestdag, meer een jammerdaghet mohammedanisme die vooral te vinden is in Iran en ruime omstreken-, een belangrijke dag. Geen feestdag, meer een jammerdag. Ze herdenken niet de overwinning maar de militaire nederlaag en dood van Hoessein, kleinzoon en tevens achterneef van Mohammed, in de oorlog met de meerderheidsstroming, de soennieten. De veldslag vond plaats bij Karbala, in het midden van het tegenwoordige Irak.
Ashura is vooral bekend vanwege twee zaken. De openbare zelfkastijding: mannen die zichzelf, in het kader van hun zwelgen in leed, met zwepen en andere hulpmiddelen hun rug tot bloedens toe openhalen. Soms worden zelfs de eigen kinderen ritueel verwond. Daarnaast is er het geweld van de soennieten tegen de sjiieten júist op die dag. De laatste jaren worden op die dag steeds aanslagen gepleegd die tientallen of honderden mensen het leven kosten *). Voor de soennieten heeft Ashura allerlei betekenissen, maar indien je een echt foute soenniet succes wenst met Ashura, bestaat dus de kans dat hij dat opvat als hartelijke instemming met de gewelddadige voortzetting van het langstlopende conflict uit de wereldgeschiedenis. De kans dat jouw Ashurawens fout over komt bij een sjiiet is groot.
Het feest van het doodmaken
Zoals veel van de minder belangrijke onderdelen van het mohammedaanse gedachtegoed is het slachtfeest een verdraaiing -pervertering zo u wilt- van een Joods-Christelijk verhaal.
De mohammedaanse omgang ermee wijkt in theorie en praktijk op tenminste drie punten af.
In de praktijk is 'slachtfeest' daar een betere naam dan 'offerfeest'Een inhoudelijk onbelangrijk maar toch saillant detailverschil is dat het in deze versie gaat over een andere zoon van Abraham. Hoe kinderachtig moet je zijn, om op zo'n manier je eigen variant te maken van bestaande religies?
Een tweede verschil vond ik in een lofzang van Tariq Ramadan op Mohammed. Ik schreef daarover op blz 225 van mijn boek:
Tribalisme gaat niet alleen over machodom maar ook over angst voor en ontwijken van eigen, individuele verantwoordelijkheid.
Op heel bijzondere wijze komt dit naar voren in de manier waarop Tariq Ramadan in zijn boek In de voetstappen van de profeet **) expliciet wijst op het verschil tussen de mohammedaanse en christelijke versie van twee verhalen over Abraham. niet individueel verantwoordelijk zijn voor eigen (mis)daden ligt er in de mohammedaanse leer gewoon dikker bovenop
Het ene over zijn ‘bijvrouw’ Hagar bij wie hij een kind verwekt en die hij op bevel van zijn eerste vrouw Sara naar de woestijn brengt en daar achterlaat.
Het andere over de zoon die hij in opdracht van stemmen in zijn hoofd als een dier wil gaan offeren. Ramadan wijst erop dat in de christelijke versie Abraham in zijn eentje voor de afweging staat of hij zijn geweten zal volgen of niet. In beide gevallen is hij dus ook in zijn eentje verantwoordelijk voor zijn immorele keuzes. In de mohammedaanse versie moedigen zijn ‘bijvrouw’ en zijn zoon hem echter aan niet zijn geweten te volgen en is hij daardoor ‘minder alleen’.
Het niet zelf, individueel, verantwoordelijk zijn voor eigen (mis)daden ligt er in de mohammedaanse leer gewoon dikker bovenop.
Ten slotte is in de praktijk 'slachtfeest' een betere naam dan 'offerfeest'; met name in landen waar het mohammedanisme in alle opzichten het leven beheerst, zoals in Pakistan. Zie de foto. De nadruk ligt -in ieder geval op de dag zelf-, niet op het sparen van het kind, ook niet op het gewetenloos en redeloos volgen van visioenen, maar op het doden van het dier.
De feestelijkheid van het doden. Je herkent die zelfde insteek (ahum) bij het onthoofden van tegenstanders, soms uitgevoerd door jongens die ternauwernood de puberteit bereikt hebben.
Bij de Joodse versie van het offerfeest hoort de wens Shana Tova, dat staat voor 'gelukkig nieuwjaar'. De mohammedanen gebruiken 'gezegend offerfeest'. Op www.klap.net, een op jonge Nederlandse kinderen gerichte webstek, vond ik deze samenvatting van de clou van het feest: Zo maakte Allah aan Ibrahim duidelijk dat hij geen mensenoffers wil, maar gehoorzaamheid.
Weinig ruzie op de werkvloer
Die zelfde clou zit in het begrip 'islam' (=onderwerping) besloten en is ook onderdeel van de Ramadangedachte. Vooral wanneer het gaat over niet 'drinken', biedt de Ramadan dankbare handvatten om de meest absurde voorschriften aan anderen op te dringen. Anders gezegd: om hun gehoorzaamheid te testen. Tot en met een verbod op het gebruik van contactlensvloeistof.
Ramadan is niet de akeligste uiting van het mohammedanisme. omdat het zielig zou zijn voor mohammedanen eraan herinnerd te worden dat hun ramadangedrag een keuze is
Net als Kerstmis en Pasen is het tegenwoordig wel slecht voor de volksgezondheid vanwege het ongezonde eetpatroon.
Alleen: bij die heidens/christelijke gelegenheden gaat het maar om een of twee dagen, bij Ramadan om een hele maand. In deze 'vasten'maand krijgt een deel van de volgelingen van Mohammed meer calorieën binnen dan in andere maanden. Het vasten geldt overdag en na zonsondergang wordt door hen nogal ruim ingehaald.
Behalve voor de volksgezondheid is Ramadan ook een bedreiging voor de verhoudingen op de werkvloer en op andere plaatsen waar mohammedanen en niet-mohammedanen met elkaar om (moeten) gaan.
Voor de mohammedanen is het moeilijker om zich te concentreren en gemiddeld werkt men in die maand minder hard en is men vaker ziek, wat dan weer door collega's moet worden opgevangen. Dat is geen groot probleem: veel niet-mohammedanen zijn immers uitzonderlijk meelevend. Sullig, zo u wilt.
Een serieus probleem ontstaat wanneer de mohammedanen, of, nog erger, leidinggevenden, gaan uitdragen of verordonneren dat anderen in die maand ook niet mogen eten en drinken omdat het zielig zou zijn voor mohammedanen eraan herinnerd te worden dat hun ramadangedrag een keuze is.
Wat we in het Westen nog niet hebben meegemaakt is het mishandelen, gevangen zetten of vermoorden van mensen die overdag iets eten: dat komt wel voor in landen die doordrenkt zijn van mohammedanisme. Daarbij vallen per jaar vermoedelijk slechts enkele doden. In ieder geval minder dan het aantal christenen dat jaarlijks vermoord wordt in het kader van die nieuwe Kersttraditie, die met name in Nigeria echt begint aan te slaan.
Ramadannen niet verbieden
Een ander minpuntje van de Ramadan is de link met geweld. In deze tijd van het jaar neemt het aantal aanslagen uit naam van Allah en/of Mohammed toe. 
Die toename is niet zo heel groot. Deze Ramadan staat de teller nu op 8 aanslagen per dag. Het algemene gemiddelde is sinds 9/11 circa 5 per dag.
Met name het einde van de Ramadan gaat verder nog wel eens gepaard met een piek in het aantal aanrandingen en verkrachtingen. Vooral Egypte heeft een slechte naam op dit terrein.
Dit aspect van de Ramadan brengt soms het allerslechtste boven bij niet-mohammedaanse verdedigers van alles wat met dat gedachtegoed te maken heeft: het vergoelijken van deze misdaden door ze in verband te brengen met de seksuele onthouding die ook onderdeel zou vormen van het Ramadangebeuren. (NB: hier gaat het beslist niet meer over die Cidi medewerkster)
Om deze perversiteit op waarde te kunnen schatten een maand lang alleen 's nachts seksis het noodzakelijk om je te realiseren dat volgens Mohammeds voorschriften voor seks hetzelfde geldt als voor eten en drinken: het mag alleen overdag niet. De daders zijn dan dus blijkbaar zo gefrustreerd dat ze minder toerekeningsvatbaar zijn omdat ze een maand lang alleen 's nachts geslachtsgemeenschap hadden…
Alle narigheid die verbonden is aan het Ramadannen is nog geen reden om het te verbieden. Dat zou ongeveer net zo idioot zijn als het aanmoedigen ervan, door mensen die zelf geen volgeling van Mohammed zijn.
Het Cidi
Het Cidi doet nuttig en hoogstnoodzakelijk werk. Het is treurig dat ook deze organisatie besmet is met cultureel-relativisme en bijbehorende arrogantie. Ze werd zelfs gefouilleerd! Op een vliegveld!
Dat leidt dus tot misplaatste uitspraken over aspecten van het mohammedanisme, maar soms wordt het nog gekker: vanaf een moreel verhoginkje leest men de Israëlische regering de les.
Precies twee jaar geleden ging een lief meisje van Marokkaanse afkomst naar Israël. Ze had er geen kwade bedoelingen mee, maar reisde met hetzelfde vliegtuig waarin ook 'actievoerders' naar Israël reisden om daar te gaan provoceren: de Flytilla.
In Israël leverde dat een dag en een nacht ongemak voor haar op. Ze werd zelfs gefouilleerd! Op een vliegveld! Gadiza Bouazani zelf, stomtoevallig gemeenteraadslid voor de PvdA, deed er redelijk laconiek verslag van. Het Cidi liet echter een persbericht uitgaan waarin ze de Israëlische autoriteiten een standje gaf:
Deze ‘onoplettendheid’ betekende dat CIDI pas bij de vierde contactpoging met het Israelische ministerie van Binnenlandse Zaken de werkelijke toedracht vernam. Een fout kan altijd gemaakt worden, maar wat Israel zich niet kan permitteren is dat er foutieve informatie naar buiten gebracht wordt – opzettelijk of door nalatigheid. Het doet Israels imago veel schade.
Omdat de Israëlische autoriteiten dat niet goed doen, bewaakt het Cidi vanuit Nederland het imago van Israël…
Het zou om te lachen zijn wanneer het niet om te janken was.
*) Het verschil tussen de Engelse en Nederlandse variant van het wikipedia-lemma over de aan Hoessein gewijde gouden moskee is opmerkelijk.
**) Paul Scheffer prijst, op de voorkant nota bene, dat boek aan als Een hartstochtelijk portret. Ik zou het Een infantiele apologie noemen.
Ik vind het ook raar om alleen je christelijke volgers een fijne kerst toe te wensen. Wanneer je achter de kerstgedachte staat, wens je dat iedereen toe. Sta je er niet achter dan doe je niet mee aan zulke wensen. Dit is doorzichtige slijmerij.
Zo denk ik erover. Ik vind het niet erg om onaardig gevonden te worden.
Op heel bijzondere wijze komt dit naar voren in de manier waarop Tariq Ramadan in zijn boek In de voetstappen van de profeet **) expliciet wijst op het verschil tussen de mohammedaanse en christelijke versie van twee verhalen over Abraham.
niet individueel verantwoordelijk zijn voor eigen (mis)daden ligt er in de mohammedaanse leer gewoon dikker bovenop
Het ene over zijn ‘bijvrouw’ Hagar bij wie hij een kind verwekt en die hij op bevel van zijn eerste vrouw Sara naar de woestijn brengt en daar achterlaat.
Het andere over de zoon die hij in opdracht van stemmen in zijn hoofd als een dier wil gaan offeren. Ramadan wijst erop dat in de christelijke versie Abraham in zijn eentje voor de afweging staat of hij zijn geweten zal volgen of niet. In beide gevallen is hij dus ook in zijn eentje verantwoordelijk voor zijn immorele keuzes. In de mohammedaanse versie moedigen zijn ‘bijvrouw’ en zijn zoon hem echter aan niet zijn geweten te volgen en is hij daardoor ‘minder alleen’.
Reacties
# 1 E.(van het Cidi) Voets: "Beste moslim Facebook vrienden, goede Ramadan en sterkte met de lange dagen!" is een ongemanierdheid die niet onNederlands is. Burgervaders, pastores, dat soort lui, vertonen vaak bij ons dat soort van ongepast gedrag, dat een combinatie van minzaamheid en arrogantie is. Gewone burgers die ervan te lijden hebben, zeggen er meestal weinig van en dat geeft dan in totaal de Nederlandse cultuur.
HPax:
E.(van het Cidi) Voets: "Beste moslim Facebook vrienden, goede Ramadan en sterkte met de lange dagen!" is een ongemanierdheid die niet onNederlands is. Burgervaders, pastores, dat soort lui, vertonen vaak bij ons dat soort van ongepast gedrag, dat een combinatie van minzaamheid en arrogantie is. Gewone burgers die ervan te lijden hebben, zeggen er meestal weinig van en dat geeft dan in totaal de Nederlandse cultuur.
We voelen wel aan dat er iets niet deugt, maar weten niet precies wat. We zijn niet rolvast opgevoed. Voor de een betekent dit dat hij zijn rol overschrijdt, voor de ander dat hij niet op zijn strepen gaat staan. Hij kan het niet. Maar misschien kunnen de Islamieten het wel, en kunnen we zo toch iets van ze leren. Bijvoorbeeld elementaire kennis op sociologisch gebied; op dat terrein zijn wij ronduit achterlijk. Zij niet!
18-jul 2013 , 03:40
# 2 'Burgervaders" in de eerste reactie is pertinent onjuist.
G.W. de Vries:
'Burgervaders" in de eerste reactie is pertinent onjuist.
Het woord 'burgemeester' komt van 'meester over de burch(t).
'Gewone burgers' denk ik HPax kennende dat hij een specifieke groep bedoelt die de burgemeester verantwoordelijk stelt voor alle veiligheid in diens gemeente. En dan hebben we weer eens het over de hangjongeren van allochtone afkomst (met een islamitisch tintje).
Over de 'Islamieten' wordt gesproken alsof het een groepscultuur heeft, die hun nationale afkomst (Turks, Marrokaans etc.) overstijgt. Dat is in de woorden van em. hoogleraar A. De Swaan niets anders dan het creëren van een nieuwe bevolkingsgroep - want je vindt de religie de belangrijkste aanduiding van de groep.
Tenslotte over mevrouw Voets: zij was laatst zeer heftig in debat over de toestand in Arnhem waar het ging het over anti-joodse houding van de allochtone jeugd. Een sterk joods geluid waar geen woord soft van te noemen was.
19-jul 2013 , 04:09
# 3 Dat mevrouw Voets regelmatig zeer verstandige dingen zegt betekent toch niet dat ze op onverstandige dingen die ze zegt niet bekritiseerd mag worden?
Frans Groenendijk:
Dat mevrouw Voets regelmatig zeer verstandige dingen zegt betekent toch niet dat ze op onverstandige dingen die ze zegt niet bekritiseerd mag worden?
Ik dacht ten overvloede, maar blijkbaar verre van dat, begon ik de laatste paragraaf nog met: "Het Cidi doet nuttig en hoogstnoodzakelijk werk." En dat omvat wat mij betreft ook het werk van mevrouw Voets.
Wanneer u wat rond kijkt hier op Keizers & Kleren, zult u zien dan we niet zo'n hoge pet op hebben van sociologie als wetenschap.
In dit stuk van de hand van Toon Kasdorp komt De Swaan ook nog langs.
'Onder sociologen' is hij een grote, maar u hanteert de verwijzing naar De Swaan hier op een manier die geen indruk maakt. U doet namelijk een beroep op diens autoriteit in plaats van op de inhoud van zijn betoog. Dat betoog heeft helemaal geen sociologische basis.
U citeert De Swaan niet letterlijk en zonder bronverwijzing. Hem val ik er dus niet te hard op aan. Het hier gebruikte zinnetje vormt echter een typisch voorbeeld van die gigantische miskleun die in Nederland de meerderheid van de politici en de stukjesschrijvers maar blijven herhalen. Provincialisme eigenlijk. De benadering van het mohammedaanse gedachtegoed alsof het een tamelijk nieuw en puur Nederlands verschijnsel is.
Hangjongeren komen in het stuk zelf noch in de reactie van Hpax voor. Zelfs jongeren niet. (Alleen bij dat onthoofden, maar ik moet het eerste zinnetje nog tegenkomen op internet waar hangjongeren en onthoofden met elkaar in verband worden gebracht).
Bepaalde manieren van discussieren zijn typisch voor de mohammedaanse 'geleerdheid'. Een paar weken geleden signaleerde ik hier dat een zo'n maniertje ook in de Gelderse politiek terrein heeft gewonnen. Ook onder niet-mohammedanen. Ik noem dat een vorm van islamisering zelfs!
Hpax stelt hier eigenlijk tegenover dat dat regenteske ook niet onNederlands is.
Kijken naar de herkomst van een woord kan soms interessante invalshoeken opleveren. Hier een goed voorbeeld van Ann Barnhardt.
Een blik op etymologische woordenboeken leert dat het 'burge' gedeelte in burgemeester zowel met 'burcht' als met 'burger' in verband wordt gebracht. 'Pertinent onjuist' is dus nogal over de top, temeer daar Hpax het niet had over burgemeesters maar over 'Burgervaders, pastores, dat soort lui', maar toch is de associatie wel interessant. 'Die lui', waaronder veel burgemeesters, blinken uit in het afwijzen van het concept 'vestingmuren' en 'gemeente'. Zelfs uitgeprocedeerde illegalen worden verdedigd tegen de burgers.
19-jul 2013 , 07:38
# 4 @ Reactie 2 G.W. de Vries: ´Over de 'Islamieten' wordt gesproken alsof het een groepscultuur heeft, die hun nationale afkomst (Turks, Marrokaans etc.) overstijgt. Dat is in de woorden van em. hoogleraar A. De Swaan niets anders dan het creëren van een nieuwe bevolkingsgroep - want je vindt de religie de belangrijkste aanduiding van de groep.´
HPax:
@ Reactie 2 G.W. de Vries: ´Over de 'Islamieten' wordt gesproken alsof het een groepscultuur heeft, die hun nationale afkomst (Turks, Marrokaans etc.) overstijgt. Dat is in de woorden van em. hoogleraar A. De Swaan niets anders dan het creëren van een nieuwe bevolkingsgroep - want je vindt de religie de belangrijkste aanduiding van de groep.´
Groep staat in oppositie tot individu. Is dit duidelijk, wordt het daarna moeilijker ´groep´ verder te definiëren. Misschien kan het praktisch zo.
Nederland is het Land van Hollanders, Friezen, Brabanders, Tubanten enz, die zich gezamenlijk als Nederlanders tot de Belgen verhouden. Wat bij confrontatie in hun werkelijk gedrag tot uiting komt. Zo ook de aanhangers van de profeet Mohammed: territoriaal, etnisch en religieus extreem verdeeld, voelen ze zich Islamiet t.o.v. Christelijk-Westerse volken die ze tot op vandaag Franken plegen te noemen. En naar dat sentiment ageren ze ook, soms hardhandig. Dat die Franken intern beschouwd volkenkundig en anderszins sterk van elkaar verschillen, weten veel leidende Islamieten ook wel, maar dit feit weerhoudt ze er terecht niet van ze zo (Fr.)te noemen alias in te delen. Het zijn ook ordeningen.
Hierna mogen wij individuele Islamieten benaderen als representanten van een religieus gedefinieerde groep. Dat is het veiligst.
Deze pragmatische ´oplossing´ laat zich consolideren. Want de Islam bevat genoeg feiten en aspecten waarvan algemeen bekend is dat zij tot de orde van de groep behoren. Zo zijn er institutioneel van de Islam: 1. de vier Wetscholen, 2. Islamrollen, waaronder die van Mufti, Imam en meer van dat type dat met zijn fatwa´s van een misdadiger een martelaar maakt. Ook heeft de Islam 3. het morele aspect van een groep. Deze religie is bepaald niet wat de sociologen noemen een ´voluntary organisation´ van individuen die ad libitum toetreden en eruit stappen, maar is een systeem waarin uittreding = afval, met als straf erop de dood
Maar dan nóg heb ik / ken ik jammer genoeg geen goede sociologische definitie van het begrip ´groep´. Een theoretische annex handzame wel te verstaan.
Sociologie is de wetenschap van de groep, maar in hun onderzoeken plegen sociologen te volstaan met intuïtieve - en ad hoc omschrijvingen van dat woord. Misschien kan Swaan dáár nu iets aan doen. Maar ik heb er geen fiducie in. Als je de Islam pas in Nederland als ´groep´ laat starten, wat weet je dan eigenlijk van wat? Of Swaan maakt gebruik van de conceptuele onduidelijkheid van ´groep´om de Islamieten in zijn land, of in ieder geval in Nederland, die benoeming of aanduiding te besparen. Daarvoor kun je dan weer allerlei sociologische - en onsociologische redenen* bedenken, maar dat zal ik hier niet doen.
* Overigens denk ik dat in dit geval het een het ander is. Er is ook de sociologie van de onsociologie.
20-jul 2013 , 08:47
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.