Rijnland en halal
Dit is het tweede stukje onder het kopje 'appeasement'. Ik ga in op de betekenis van de term en verklaar het logo bij deze artikelen en daarbij aansluitend betoog ik dat we minder luchthartig moeten omgaan met de halalisering van ons voedsel.
Vooral in stukken die gaan over de omgang met het mohammedanisme kom je de term 'appeasement' tegenwoordig vaker tegen. Dat hier een aparte categorie is opgevoerd voor stukken over dit thema (naast 'dhimmitude', maar daarover een andere keer) heeft daar alles mee te maken, dat zal duidelijk zijn.
Op Keizers & Kleren hebben we het niet zo op cultuurrelativisme. En dat is zwak uitgedrukt. Dat betekent ook dat we geen Engelse term gebruiken wanneer er een goed Nederlands alternatief voor handen is. Voor 'appeasement' bestaat dat echter niet. Ik heb echt gezocht. Zelfs op Twitter om hulp gevraagd en ook gekregen. Suggesties waren: 'Bevredigen', 'Pappen & nathouden', 'Mensenoffer'. De laatste is behoorlijk sarcastisch maar spreekt me wel aan. Google translate geeft: 'verzoeningspolitiek'. Opmerkelijk is dat het werkwoord waar het van is afgeleid, to appease, vertaald wordt met 'sussen'.
» Appeasement heeft sinds de jaren 30 beslist een negatieve betekenis: met sussen of verzoenen heeft het weinig (meer) te maken. Sussen doe je bijvoorbeeld ná een misverstand, verzoenen ná een conflict of oorlog. Het rampzalige beleid van de Britse regering onder Neville Chamberlain (en onder zijn voorganger Baldwin) tegenover Hitler, kwam echter niet tot stand na een misverstand of conflict.
Wie een treffende afbeelding zoekt bij het begrip 'appeasement' kan het beste niet op dat woord googlen maar op "peace in our time": onmiddellijk komt dan Chamberlain in beeld die net uit het vliegtuig gestapt is en omringd door een groot aantal journalisten een stukje papier in de lucht houdt. De symboliek was helemaal compleet geweest wanneer het papiertje ook nog was weggewaaid. Het is 1938 en Chamberlain komt net terug uit München waar hij zojuist volk en regering van Tsjecho-Slowakije verraden heeft. Door de bevolking wordt Chamberlain als een held gezien vanwege de knappe prestatie om Hitler vredesbeloften te laten doen en zelfs zijn handtekening te laten zetten op een papiertje. Het Britse parlement is minder enthousiast: de steun voor Chamberlain begint daar snel te slinken.
Het sluitstuk
Het is niet vreemd dat veel mensen appeasement onmiddellijk koppelen aan 'München 1938'. Dit vormde inderdaad het 'hoogtepunt' maar het was goed beschouwd tevens het sluitstuk van een politiek die al jaren gevoerd was en even zo veel jaren door Churchill aan de kaak was gesteld in de media en in het parlement. Churchill was weggehoond, gemarginaliseerd en als oorlogshitser en haatzaaier weggezet. In de loop der jaren ging wel een steeds groter deel van de top van het ministerie van buitenlandse zaken en bij defensie inzien dat Churchill het bij het juiste eind had. Bij veel parlementsleden die Churchill niet hadden willen geloven maar voor wie het steeds moeilijker werd om zijn stortvloed aan informatie en argumenten te negeren, begon door 'München' eindelijk het kwartje te vallen.
In 1935 waren de Italianen onder Mussolini al Abessinië binnengevallen en eerder waren er al buitengewoon verontrustende ontwikkelingen in Duitsland gesignaleerd, maar de eerste majeure demonstratie van wankelmoedigheid, die zo karakteristiek is voor appeasers, kwam toen een relatief kleine en zwak uitgeruste Duitse troepenmacht in maart 1936 het gedemilitariseerde Rijnland binnentrok. Ik kwam op het idee om een kaartje van het Rijnland als logo te nemen toen ik in Alone *) een kaartje zag van het gebied en ik getroffen werd door de omvang van het gebied. Niet eerder had ik me gerealiseerd dat het gebied ongeveer zo groot was als heel België.
Onmiddellijk na de machtsovername door de nazi's (en in zekere zin zelfs al daarvoor) was Duitsland, in strijd met het verdrag van Versailles, aan het herbewapenen geslagen maar in 1935 was het Duitse leger nog heel zwak. Hitler zette de invasie door tegen het advies van zijn generaals. Een aantal van hen was ervan overtuigd dat de inval het einde van Hitler zou betekenen omdat ze in een militaire confrontatie, zelfs tegen het Franse leger alleen, kansloos waren. Manchester schrijft op blz 177 dat ook Hitler zelf ervan op de hoogte was dat de Fransen oppermachtig waren. Zijn vertaler had hem horen zeggen: "De 48 uren na het binnentrekken van het Rijnland was de meest opwindende tijd van mijn leven. Als de Fransen het Rijnland waren binnengetrokken hadden we ons schandelijk moeten terugtrekken, want zelfs tegen een matige tegenstand waren onze militaire middelen absoluut niet opgewassen geweest".
Maar Chamberlain was zelfs tegenstander van een economische boycot van nazi-Duitsland omdat de publieke opinie daar niet achter zou staan. Hij kwam wel met het idee om Duitsland te paaien door het een Britse kolonie cadeau te geven. In brede kring werd Duitsland ook als slachtoffer gezien van de al te zware sancties die na de Eerste Wereldoorlog waren opgelegd en werd het kletspraatje aanvaard dat Duitsland zich wel omsingeld moest voelen door al die landen die vijandig tegenover Duitsland of het naziregime stonden.
De hoge ambtenaar Wigram, een van de belangrijkste informanten van Churchill, die korte tijd later zelfmoord zou plegen, was zo bezorgd dat hij in plaats van discreet wat informatie door te spelen naar journalisten een persconferentie belegde, waar de Franse minister van buitenlandse zaken vrijuit kon spreken over de toekomstige teloorgang van Tsjecho-Slowakije. Journalisten namen de woorden van Flandin wel over in hun verslagen, maar deze werden door de hoofdredacties gekuist.
Een heel andere botsing van beschavingen
De botsing tussen nazi-Duitsland en de Europese democratiën was een ware botsing van beschavingen. In onze tijd dient zich een botsing aan tussen het Westen en het mohammedanisme. (China gaat heel anders om met het mohammedanisme, de uitzonderlijk pragmatische leiding schijnt tegenwoordig zelfs de verspreiding van het christendom actief te ondersteunen, maar dat is een ander verhaal). Er zijn zeer grote verschillen met die eerdere botsing in Europa maar er zijn ook overeenkomsten. De strijd wordt nu niet gevoerd door landen. Alleen op de Balkan, de Kaukasus en in een aantal wijken van Europese grote steden is de strijd ook territoriaal. Overal elders wordt de strijd hoofdzakelijk gevoerd op het immateriële vlak. De vijand recruteert haar manschappen en wegbereiders behalve in onze gevangenissen vooral op onze universiteiten en in onze politieke partijen. Een nieuw 'München 1938' -zo zou je de beëindiging van de rechtstaat door toegeven aan verlangens om 'in eigen kring' eigen wetten te hanteren (sharia) toch wel kunnen opvatten- wordt door de Leidse Universiteit al wel bespreekbaar geacht maar het staat nog niet echt op de politieke agenda.
Het doordrukken van het eten van halal-voedsel is in een aantal opzichten echter wel op te vatten als een nieuw 'Rijnland 1936'. Er viel toen geen enkele Franse of Britse dode en de Holocaust kwam er ook niet onmiddellijk door op gang. Een grote meerderheid van de bewoners van het gebied was best tevreden en de Duitsers waren zelfs laaiend enthousiast. Kort na de bezetting organiseerden de nazi's een referendum en 98,8% stemde in met de coup. Hitler had laten zien dat de democratiën echt alles pikten en dat vormde een enorme stimulans voor de nazisten en vertoon van macht voor de gewone nazi's en Duitsers.
De belangrijkste karakteristiek van halal-slachten plaatst dit in het kader van de strijd tussen verschillende goden en godsdienstige interpretaties. Letterlijk genomen schrijft de Koran niet eens voor dat tijdens het doden van het dier de oorlogskreet 'allahu akbar' wordt uitgeroepen: er staat dat het vlees van een dier níet halal is wanneer er tijdens de slacht een àndere god wordt aangeroepen dan die van Mohammed. De praktijk in slachthuizen om in een oneindige loop een bandje af te draaien met daarop de door een ingewijde uitgesproken oorlogskreet, is dus niet eens nodig en omgekeerd zou het vlees al niet meer halal zijn wanneer een jolige atheïstische of christelijke werknemer daar af en toe 'leve Wodan' dwars doorheen zou roepen. Het door slachthuizen en overheden de facto sanctioneren van het achter deze bizarre praktijk liggende pre-middeleeuwse gedachtegoed over 'goden', vormt een enorme aanmoediging voor de jihadisten en andere fundamentalisten. De taferelen die zich wereldwijd afspelen op de dag van het slachtfeest (een benaming die me eens werd aangereikt door een student van Somalische afkomst) vormen een macabere verwijzing naar de onthoofdingen waar jihadisten zich, geïnspireerd door het voorbeeld van Mohammed en de Koran, zich overal in de wereld mee bezighouden. Het is een sociaal gebeuren: snijden in de nek van een vijand of slachtdier. Ook kinderen kunnen meedoen.
Mohammedaanse jongens moeten doordat ze thuis zijn opgezadeld met een forse taalachterstand extra moeite doen op school en kunnen soms moeilijk aan een stageplek komen. Dat is heel oneerlijk. Ze zijn voortdurend omgeven door ongelovigen en Joden en dat is eigenlijk toch nog bedreigender dan wanneer je land omsingeld is.
*) William Manchester. Winston Spencer Churchill. Deel 2, The last Lion. Blz 172.
Reacties
# 1 Fijn een historisch artikel.
Maarten:
Fijn een historisch artikel.
Ik begrijp alleen de laatste alinea niet (verbandmet het voorgaande).
En suspolitiek lijkt me een uitstekende vertaling van appeasement. Dat namelijk is wat moeders en vaders in supermarkten doen wanneer hun kroost krijsend om snoep o.i.d. zich misdraagt. Eerst in dialoog willen gaan - kind voor geen reden vatbaar - dan dreigen - kind nog steeds voor geen reden vatbaar - (slaan is geen optie, dan komen andere ouders en bemoeials in opstand) - en dan maar tot slot, ter sussing het door het kind ge-eiste.
Suspolitiek dus. (Dat sussen gebaseerd zou zijn op een misverstand begrijp ik niet.)
11-jun 2011 , 11:43
# 2 Volgens vandale is sussen 'tot bedaren brengen', met name bij een ruzie.
Frans Groenendijk:
Volgens vandale is sussen 'tot bedaren brengen', met name bij een ruzie.
Een misverstand kan oplopen tot een ruzie. Je hoeft dan over de eigenlijke kwestie geen water bij de wijn te doen.
Op de relatie tussen appeasement en dhimmitude zalik nog beter mijn best doen in volgende stukken.
11-jun 2011 , 01:06
# 3 De vrijwillige zelf-onderwerping aan de Islam blijkt vooral uit de weigering van het establishment om over de leer van Mohammed te discussiëren. Dit is omgekeerde integratie: in navolging van de mohammedanen zelf wenst Nederland de mohammedaanse gebruiken en mentaliteit niet te kritiseren. Je kunt dit als dhimmitude beschouwen, maar ook gewoon als landverraad, want wij Nederlanders hebben immers over álles een mening, inclusief zaken waar we weinig of niets van weten. Onze mening over het mohammedanisme wordt dus van hogerhand gesmoord. Als dat geen verovering is...
Michael Jacobs:
De vrijwillige zelf-onderwerping aan de Islam blijkt vooral uit de weigering van het establishment om over de leer van Mohammed te discussiëren. Dit is omgekeerde integratie: in navolging van de mohammedanen zelf wenst Nederland de mohammedaanse gebruiken en mentaliteit niet te kritiseren. Je kunt dit als dhimmitude beschouwen, maar ook gewoon als landverraad, want wij Nederlanders hebben immers over álles een mening, inclusief zaken waar we weinig of niets van weten. Onze mening over het mohammedanisme wordt dus van hogerhand gesmoord. Als dat geen verovering is...
Ook de halalisering - geen varkenslapjes meer in sommige kantines - wordt ons door onze regenten opgelegd, net zoals zij destijds over de onbeperkte toestroom van Arabieren en Turken besloten hebben zonder het volk over die beslissing in kennis te stellen. De hoofddoeken-terreur is volgens mij dan ook een instrument van de regering, die onze steden en wijken in cultureel opzicht aan de mohammedanen hebben uitgeleverd. Aan de kopvodden is af te lezen dat de annexatie zich reeds jaren geleden heeft voltrokken.
Overigens zijn ook de termen 'ongelovigen' en 'islamitische landen' mohammedaans taalgebruik. Vóór de invasie der mohammedanen (in het Arabisch: razzia) zei men 'niet-gelovig' in de betekenis 'niet-kerks'. Het begrip 'ongelovige' verwijst specifiek naar hen die niets met Allah op hebben en de uitdrukking 'islamitische landen' is een vertaling van 'Dar el Islam'. Zij refereert aan de wens der Arabieren om ook onze landen te islamiseren en in te lijven.
Tenslotte is het van belang om 'Allahu akbar' telkens te vertalen: ten eerste omdat we hier in Nederland wonen, en in de tweede plaats omdat die vertaling werkelijk luidt 'Allah is groter'. Groter dan wie? Dan de andere goden, natuurlijk. In de spreuk 'Allahu akbar' ligt de hele houding der mohammedanen jegens het Westen besloten. Weg met die handel.
12-jun 2011 , 12:06
# 4
trias politica:
Frans, heel goed geschreven stuk. Die 'verzoeningspolitiek' heeft in 1939 slechts oorlog opgeleverd. Ik hoop niet dat de geschiedenis zich weer eens herhaalt, maar uitsluiten doe ik het evenmin..
12-jun 2011 , 05:13
# 5 Met alles wat je schrijft ben ik het vrijwel volledig eens Michael. Met jou ben ik van mending dat het erg belangrijk is om te blijven nadenken over de verschillende termen. Mij helpt het in ieder geval om niet depressief of cynisch te worden. Ik neem aan dat je begrepen had dat mijn gebruik van de term 'ongelovigen' in de laatste regel sarcastisch bedoeld was, want je hebt gelijk: er dreigt een verschuiving op te treden in het gebruik van dat woord. Ook 'islamitische landen' is een afschuwelijk begrip. Ik gebruik liever 'landen met een mohammedaanse meerderheid', ook al is dat langer. Een paar jaar geleden had ik een discussie met een landverraderlijk type die het had over de tijd dat landen in het Midden-Oosten 'islamitisch werden': bij deze man die ooit wethouder was voor de PSP, liepen 'onder de knoet komen van mohammedaanse heersers' en 'als volk het mohammedaanse geloof aanhangen' vloeiend in elkaar over. In mijn boek haal ik in het hoofdstuk over Israël een jihadist aan: "Het zionisme dat ernaar streeft een niet-islamitische staat tot stand te brengen op moslimgrond is wat aangevallen wordt en is hetgeen uitgeschakeld moet worden." Bloed-en-bodem denken is het.
Frans Groenendijk:
Met alles wat je schrijft ben ik het vrijwel volledig eens Michael. Met jou ben ik van mending dat het erg belangrijk is om te blijven nadenken over de verschillende termen. Mij helpt het in ieder geval om niet depressief of cynisch te worden. Ik neem aan dat je begrepen had dat mijn gebruik van de term 'ongelovigen' in de laatste regel sarcastisch bedoeld was, want je hebt gelijk: er dreigt een verschuiving op te treden in het gebruik van dat woord. Ook 'islamitische landen' is een afschuwelijk begrip. Ik gebruik liever 'landen met een mohammedaanse meerderheid', ook al is dat langer. Een paar jaar geleden had ik een discussie met een landverraderlijk type die het had over de tijd dat landen in het Midden-Oosten 'islamitisch werden': bij deze man die ooit wethouder was voor de PSP, liepen 'onder de knoet komen van mohammedaanse heersers' en 'als volk het mohammedaanse geloof aanhangen' vloeiend in elkaar over. In mijn boek haal ik in het hoofdstuk over Israël een jihadist aan: "Het zionisme dat ernaar streeft een niet-islamitische staat tot stand te brengen op moslimgrond is wat aangevallen wordt en is hetgeen uitgeschakeld moet worden." Bloed-en-bodem denken is het.
Appeasement, dhimmitude en landverraad hebben veel met elkaar te maken maar betekenen wel verschillende dingen.
Ik hoorde deze week een verhaal over iemand die mijn boek, Islamofobie? Een nuchter antwoord, net uitgelezen had. In de Rotterdamse wijk waar hij woonde had een mohammedaanse buurtgenoot de gewoonte ontwikkeld om vanuit zijn eigen huis, met open raam, te oefenen voor de gebedsoproep vanaf minaretten. Eerder had hij er zich wel eens aan geërgerd, maar er niets van gezegd. Nu deed hij dat wel. Deed hij daarvoor aan appeasement, dhimmitude en landverraad? Nee, misschien aan sussen: hopen dat het allemaal wel mee valt, mee zal vallen. Dat mensen het eerste in die termen denken is niet verkeerd: het is een teken van beschaving. Het is een teken van gekte (of appeasement, dhimmitude, landverraad) wanneer mensen volharden in die houding.
Ik zou die drie de termen ook alleen willen gebruiken voor mensen die wat meer macht hebben.
Eigenlijk is landverraders niet zo'n goede term. De meest fanatieke cultuurrelativisten verraden méér dan alleen hun eigen land.
12-jun 2011 , 12:00
# 6
Michael Jacobs:
We kunnen overeenkomsten zien tussen enerzijds de opkomst van het nationaal-socialisme en het uiteindelijke nazi-regime, en aan de andere kant de actuele gestage machts-overname door de agressieve leer en praktijk van Mohammed. Maar er is nog iets anders aan de hand, iets wat misschien belangrijker is: wanneer we het heden met het verleden vergelijken valt op dat de bevolking van nu nog net zo apathisch reageert als die van toen. De mensen slagen er nog altijd niet in om dreigende gevaren voor de grotere gemeenschap goed in te schatten en ernaar te handelen. Daarin ligt volgens mij het grote probleem of de uitdaging. Het lijkt werkelijk alsof de mensen slapen of prioriteiten koesteren die uiteindelijk in hun nadeel en dat van hun omgeving zullen uitwerken. Er is dus iets fundamenteel mis, niet alleen met de geheime agenda die nu eenmaal deel uitmaakt van de leer van Mohammed, maar ook met ons....
12-jun 2011 , 02:03
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.