Na het schrijven van mijn boek ’Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent’ dat een periode van tien jaar beslaat, heb ik nog tot juni 2011 gewerkt als docent Nederlands als tweede taal. Na lang twijfelen heb ik besloten mijn ervaringen van het afgelopen jaar als een soort feuilleton hier op Keizers & Kleren te schrijven. Hieronder volgt het tweede deel.

»
Tweede deel van het feuilleton: ‘in de Staatsexamengroep Nederlands als tweede taal’, waarin de Somalische cursist Shukri en ik op kraambezoek gaan bij Aminata en tevens een eerste kennismaking met Fatih van de administratie.
De sympathieke Aminata is bevallen van haar eerste kind. De zeven moslims in mijn groep willen allemaal op kraambezoek, ik spreek een dag en tijdstip af met Aminata maar uiteindelijk haakt iedereen af. Van het in de klas ingezamelde geld heb ik enkele cadeautjes gekocht en ik ga in mijn eentje naar moeder en zoon. Ik vind het leuk om mijn cursiste weer te zien en zij waardeert het zeer dat ik er ben.

Na een half uur belt de Somalische cursiste Shukri, die vier maanden na Aminata in de klas is gekomen onverwachts op. Ze is zelfstandig naar Aminata’s woonplaats gekomen en vraagt hoe ze het laatste stukje moet lopen. Shukri brengt ook nog cadeaus mee, iets voor de baby en een grote omslagdoek voor de moeder. We eten beschuit met muisjes en binnen twee minuten brengt de jonge bezoekster het gesprek op besnijdenissen van meisjes. Aminata maakt duidelijk er zelf geen probleem mee te hebben, maar haar jongere klasgenote heeft vaak pijn en loopt voor haar klachten bij een gynaecoloog. Als ik haar er een keer naar vraag, zegt Shukri me nadrukkelijk dat ze haar dochter nooit zou laten besnijden, maar zowel in uiterlijk als in haar manier van doen komt Shukri veel ouderwetser en stijver over dan haar oudere klasgenote.

Shukri is zeven jaar geleden als zestienjarige door haar moeder op het vliegtuig naar Europa gezet. Ze woont samen met haar oom in een ruime flat en wil graag een huis voor zichzelf. In het Asielzoekerscentrum waar ze eerst zat, heeft ze al wat Nederlands geleerd en daarna heeft ze bij een andere taalaanbieder Nederlandse les gehad. Ze vertelt me dat ze van haar vorige docent heeft geleerd om voor zichzelf op te komen en die les heeft ze goed ter harte genomen. Shukri is een zelfbewuste, trotse vrouw. Ze kan rustig meedoen in de les en af en toe breekt een prachtige, stralende lach haar gesloten gezicht open, maar als ze wordt gecorrigeerd of tegengesproken, wordt duidelijk dat ze de juiste balans tussen assertief en agressief gedrag nog niet heeft gevonden. Zo roept ze mij bijvoorbeeld uiterst bot en boos ter verantwoording als ik een keer de fouten in haar met potlood opgeschreven dictee heb aangestreept. Nadat iedereen de juiste schrijfwijze van de woorden van het bord heeft overgenomen, ontdekt Shukri dat ik iets heb fout gerekend wat ze goed had geschreven. Shukri en ik hebben een moeizame relatie.

De 23-jarige Somalische draagt altijd dezelfde donkerblauwe chador (een mantel die lichaam en hoofd omhult, maar het gezicht vrijlaat) en daaronder draagt ze een lange broek en een trui. Dat laatste weet ik omdat ik haar een keer op het toilet aantref waar ze, met de toiletdeur wagenwijd open, omstandig haar bovenkleding omhoog staat te sjorren alvorens haar broek naar beneden te kunnen doen.

Shukri komt na de pauzes geregeld te laat in de les. De reden hiervoor wordt me pas na een tijdje duidelijk; Shukri bidt altijd in de pauzes, nadat ze eerst haar voeten in de wasbak op het toilet heeft gewassen. Op een gegeven moment zie ik haar liggen in de ruimte die dienst doet als opslagplaats voor boeken en andere spulletjes. Zij en andere Somalische cursisten die bij mijn collega’s in de klas zitten, hebben van Fatih, de jonge Turk die op de administratie werkt en daar in de loop der tijd een steeds belangrijkere rol gaat vervullen, de sleutel van de ruimte gekregen zodat ze daar om beurten kunnen bidden…
Wordt vervolgd

Roos Friesland, 15-11-2011

Reacties

# 1

Frans Groenendijk:

Eigenlijk was Shukri dus een soort Mauro: een minderjarige immigrante die helemaal niet alleenstaand was en waarbij je ook grote vraagtekens kunt plaatsen bij haar asielzoekersstatus. Ze werd immers door haar moeder op het vliegtuig gezet. Moeder hoefde zelf dus niet te vluchten en had geld voor een vliegreis.

15-nov 2011 , 03:04

# 2

Roos Friesland:

15-nov 2011 , 05:39

# 3

Marja Rang:

15-nov 2011 , 08:46

# 4

marie:

16-nov 2011 , 05:28

# 5

Roos Friesland:

16-nov 2011 , 08:10

# 6

Vasti:

17-nov 2011 , 05:01

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.