Terug naar de gulden zodat Europa vooruit kan
De titel die hierboven staat is mooi gekozen. Niet door mij, maar door Jan Luyten van Zanden. Hij heeft hem gezet boven een niet erg diepgravende maar wel nuchtere bijdrage in het Euro-debat, zoals gepubliceerd op MeJudice (klik op logo).
Hieronder de eerste alinea. De rest kunt u lezen op MeJudice.
In die alinea staat een raar polariserend zinnetje, ik heb het italic gemaakt, maar verder is het een mooie eerste aflevering van wat een serie wordt "over de vraag of een terugkeer van de gulden een wijs plan is"
» Critici van de euro bevinden zich in een lastig parket. Het is nu wel duidelijk dat de invoering van de euro een experiment met enorme risico’s is.Maar door de EMU verder te bekritiseren schaart men zich haast vanzelf in het kamp van de eurosceptici die, veelal vanuit zeer enge, nationalistische ideeën, het liefst het hele Europese integratieproces willen opblazen. Maar de euro in stand houden lijkt ook geen goed idee; dat het systeem inherent instabiel is, behoeft nu geen betoog meer. De enige uitweg is die van een Europese superregering (en een vergelijkbare Europese centrale bank), maar zo’n verdieping van het integratieproces is op de korte termijn politiek onhaalbaar. Het lost ook het probleem niet op dat er dan een echte splitsing binnen Europa ontstaat tussen de eurolanden en de landen die buiten de EMU zijn gebleven.
Jan Luiten van Zanden, “Terug naar de gulden zodat Europa vooruit kan”, www.mejudice.nl, 19 november 2011.
Reacties
# 1 zeer slecht stuk. Totaal niet onderbouwt, en bij een zin als:
de^mol:
zeer slecht stuk. Totaal niet onderbouwt, en bij een zin als:
"Wanneer Nederland niet langer genegen is om zwakke broeders in crisistijd bij te staan, zullen de resterende eurolanden hun markten niet langer open houden voor Nederlandse exportproducten."
Haak ik af. Ten eerste zou dat pure chantage zijn, en daar wil je sowieso geen zaken meer doen, ten tweede is dat een complete slag in de lucht. Ik geloof er namelijk helemaal niets van. Mensen kopen altijd producten omdat die volgens hen de beste prijs/kwaliteitsverhouding hebben.
In de huidige situatie denk ik ook nog eens dat er heel veel begrip zal zijn bij uittreden. Alleen Eurofielen begrijpen dat niet, maar die zijn in de minderheid (zie alleen al de referenda die gehouden zijn over dit topic en Lissabon).
19-nov 2011 , 05:27
# 2 @de^mol Je reactie slaat niet op het stuk van Jan Luiten van Zanden maar op dat van Ivo Arnold. MeJudice plaatst meerdere bijdragen over dit onderwerp.
Frans Groenendijk:
@de^mol Je reactie slaat niet op het stuk van Jan Luiten van Zanden maar op dat van Ivo Arnold. MeJudice plaatst meerdere bijdragen over dit onderwerp.
Overigens heeft de bijdrage van Van Zanden een alinea die nog tenenkrommender is dan de geciteerde alinea van Arnold:
"De enige uitweg is die van een Europese superregering (en een vergelijkbare Europese centrale bank), maar zo’n verdieping van het integratieproces is op de korte termijn politiek onhaalbaar."
Van Zanden stelt echter terecht en bijna met zoveel woorden dat het idee om tegelijkertijd 'Europa' te verbreden en verdiepen nogal idioot is.
In het stuk van Arnold valt me trouwens deze passage op: "Had Nederland net als Denemarken in 1992 een uitzonderingspositie moeten bedingen voor wat betreft de invoering van de eenheidsmunt? Misschien wel. Een economische analyse toen had kunnen opleveren dat de micro-economische voordelen gering zijn en de macro-economische risico’s groot. Maar dat was 20 jaar geleden, en in de tussentijd is er veel veranderd."
Sakkerloot! Dat is toch wel andere taal dan tot nu toe zo ongeveer unisono opklonk uit de mond van de overgrote meerderheid der economen, politici en journalisten.
19-nov 2011 , 05:54
# 3 Jan Luiten vergelijkt het integratie met de euro met de ontmanteling van de dictaturen in Zuid-Europa en de val van het communisme in Oost-Europa. Het eerste is een economisch besluit, de andere twee zaken zijn politieke ontwikkelingen.
Ester Losita:
Jan Luiten vergelijkt het integratie met de euro met de ontmanteling van de dictaturen in Zuid-Europa en de val van het communisme in Oost-Europa. Het eerste is een economisch besluit, de andere twee zaken zijn politieke ontwikkelingen.
Zoals vaak in de EU wordt politiek verward met economie. Neem ook deze zin in het stuk:
"De vraag is of er tussen beide extremen – totale politieke integratie versus terug naar strikt nationale kaders..."
Welke strikt nationale kaders? Het steeds weer hameren op 'eng nationalisme' als enig alternatief voor federalisme is een stokpaardje van cultureel-marxisten en heeft niets te maken met de werkelijke situatie.
Voltaire en Kant voelden zich allang al Europeaan, zonder dat er maar een Euro aan te pas kwam. De Nederlandse economie was al sterk afhankelijk van de buurlanden in de tijd van de gulden. U weet wel, die tijd van 'eng nationalisme' en 'strikt nationale kaders'. Oftewel de wereld voor 1 januari 2002.
De valse retoriek en het gedweep met Euro-socialisme is misselijkmakend. Onze heersers gaan geen enkel cliche uit de weg om de geest weer in de fles te krijgen.
19-nov 2011 , 07:58
# 4 Zowel het stuk van Arnold als dat van Luiten zijn tamelijk oppervlakkig en raken niet aan de kern van de problematiek, die zeer complex is.
trias politica:
Zowel het stuk van Arnold als dat van Luiten zijn tamelijk oppervlakkig en raken niet aan de kern van de problematiek, die zeer complex is.
De Griekse minister van Buza, Dora Bakoyannis, vat het manco van de EU kernachtig samen:
As Liberals we know well that a large state-sector comes always at the expense of the private sector, and then hinders it from being productive, by overregulation, corruption, bureaucracy and all the evils of statism.
The Greek entrepreneur, with notable exceptions, preferred small-scale family business and commerce rather than industry.
Here, then, are the underlying evils of the Greek malaise:
- A huge, bureaucratic, largely corrupt, and inefficient public sector.
- The small size of business, with most not oriented towards production.
- “Closed” and overregulated markets and professions, with licences issued by the state.
- Chaotic and time-consuming procedures for establishing a company or factory either by Greeks or as foreign investment. No wonder Greece despite its wonderful position and labour force, lags behind most EU states in direct foreign investment.
- High taxes, without adequate social returns, and a complicated, corrupt, and inefficient system of taxation, which lets loose the sizeable black economy.
- Privileged state enterprises whose workers enjoy high salaries, thus sky-rocketing the deficit.
- Lack of labour mobility, and a rigidity in the ability of companies to hire or dismiss.
- An overloaded and slow judicial system.
Het tweede manco is, dat Brussel niet in staat is om op één lijn te komen. Inmiddels zijn de financiële markten daar ook achter. Het vertrouwen is weg en zal ook niet zo snel terugkomen. Niet zonder ingrijpende veranderingen.
De situatie is door falende politiek, met Barroso als hoofdrolspeler en Van Rompuy als secondant, volledig uit de hand gelopen. Een oplossing is ni uiterst complex. Griekenland moet de muntunie verlaten, linksom of rechtsom, dat is wel duidelijk. Maar welke gevolgen heeft dit ?
De PSI (Private Sector Involvement) is tot op de dag van nu een vrijwillige aangelegenheid. Dat gaat dus niet gebeuren. Men krijgt het EFSF ook niet 'vol'. Vergeet het maar. Tom Poes verzin een list..
De private sector weigert tot nu toe categorisch een substantiële bijdrage te leveren. En ik voorspel: dat zullen ze ook niet gaan doen, tenzij ze daar door de politiek toe gedwongen zullen worden. Maar zo'n beslissing heeft naar de toekomst toe verstrekkende gevolgen. Dat beseft zelfs 'Brussel'. Het probleem waarmee 'de politiek' en de sector kampt is de onderkapitalisatie van de banken na haircuts. Maar die haircuts zijn onvermijdelijk als je de muntunie wil laten voortbestaan.
Deze materie is zeer complex, omdat het een politieke issue is geworden. Ik heb de oplossing niet in mijn binnenzak, maar één ding weet ik wel: Griekenland is niet meer te redden. In geen enkel scenario. Hoe een déconfiture van dat land zonder al teveel schadelijke gevolgen voor de muntunie landen in het bijzonder en de Europese Unie in het algemeen gerealiseerd moet worden weet ik nog niet, maar dat dit linksom of rechtsom moet (en gaat) gebeuren staat voor mij als een paal boven water.
Wat de effecten zullen zijn op landen als Spanje (ik voorspelde vorig jaar al dat Q1 van 2012 D-Day zou zijn voor dat land) en Italië, 2 grote economieën binnen de eurozone, laten zich raden. Het zal voor deze landen steeds duurder worden hun schulden te herfinancieren, met alle gevolgen vandien. Of dit lukt, zal afhangen van de steun die de ECB bereid is te geven, maar de Duitsers zien met lede ogen aan dat de geldpers wordt aangezet.
De systeembanken in de eurozone hebben allen een verstrengelde schuld aan in default of bijna in default verkerende natie staten. Ja, daar zijn ze zelf bijgeweest, dus medelijden hoeven we niet te hebben. Maar die banken moeten wel overeind blijven om een monetair verkeer in stand te houden.
Wat is dan de oplossing ?
Eerlijk gezegd zie ik maar één oplossing: de PSI zal haar verlies moeten nemen, goedschiks of kwaadschiks. Een forse afboeking van haar uitstaande vorderingen. Tijdelijk zal de ECB ervoor dienen te waken dat die banken niet omvallen, maar pas nadat de staten waarbinnen die banken vallen eerst de portemonnee hebben getrokken. Na die forse aderlating van de private sector zal ook de politiek moeten worden aangepakt.
Het is toch niet te aanvaarden dat een politbureau uit Brussel zo'n potje maakt van de internationale monetaire situatie binnen de eurozone ? De kwalificatie 'incompetent' heet hier een eufemisme te zijn. Met pek en veren dienen deze bureaucraten naar huis te worden gestuurd en te worden vervangen door een Economische Raad, bestaande uit niet-politici, met kennis van zaken van monetaire economie, totdat het vertrouwen in de eurozone en de rust op de financiële markten is hersteld.
19-nov 2011 , 09:47
# 5
Frans Groenendijk:
Heb je een linkje naar die tekst van Dora Bakoyannis? Ik wil die eens voorleggen aan mijn oude, geniale maar linkse en altijd pessimistische vriend Edward Hugh.
20-nov 2011 , 12:24
# 6 Hier is de tekst van Ντόρα Μπακογιάννη.
André van Delft:
Hier is de tekst van Ντόρα Μπακογιάννη.
http://chris-sintiki.blogspot.com/2011/10/51011.html
Ook een fotootje met onze premier Μαρκ Ρούττε
20-nov 2011 , 12:46
# 7
Tiemen Veenstra:
Het zou me niets verbazen als dezelfde mensen, die de eurosceptici van eng nationalisme beschuldigen, stonden te juichen toen de Sovjet-superstaat uiteen viel. Ook 'vrijheidsstrijders' hebben dat verwijt nooit gekregen, hoeveel geweld ze ook gebruikten.
20-nov 2011 , 01:59
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.