Turkije zoekt meer confrontatie: ook met Cyprus
» 
De recente aanvaring in de Tweede Kamer tussen Rutte en Wilders hield tamelijk rechtstreeks verband met de beoordeling van de Turkse regering. Eerder noemde Wilders Erdogan een 'freak'. Beslist en bewust ondiplomatiek maar het lijkt toch tamelijk onwaarschijnlijk dat de koers van de Turkse regering van de afgelopen tijd ingegeven wordt door ergernis over de terminologie die gebezigd wordt door een parlementslid in een klein land op duizenden kilometers afstand.
Niet alleen tegenover de Koerden, tegenover Israël en tegenover de EU lijkt het regime steeds meer de confrontatie te zoeken: ook Cyprus moet er nu aan geloven. Een zeer verontrustende ontwikkeling. Een levensgevaarlijke ontwikkeling indien de analyse van denktank Stratfor zou kloppen.
In het hieronder vertaalde stuk betoogt men dat het regime gefrustreerd raakt omdat ze bang zijn een reputatie te krijgen van wel dreigen maar niet waarmaken. 27 september jl begon een Turks onderzoeksschip met speuren naar gas in een gebied ten zuiden van Cyprus, vlakbij de plaats waar de Cypriotische overheid 20 september begon met boren.
Deze zet van Ankara volgt op een overeenkomst die Turkije op 21 september Het conflict heeft echter minder te maken met concurrentie in verband met olie en gaswinning dan met de geopolitieke invloed van Turkijesloot met de Turkse Republiek Noord-Cyprus (TRNC), die de macht heeft over het noordoostelijk deel van het eiland.
Die overeenkomst behelst een afbakening van het continentaal plat die Turkije het recht geeft de zeebodem te exploiteren en er zijn licenties in verleend aan de Turkse Petroleum International Co om dat gebied te beginnen met het zoeken naar gas en olie. Turkije heeft ook verklaard dat zij onderzeeboten en fregatten zal meesturen om het onderzoeksschip te beschermen, maar details daarover zijn nog steeds onduidelijk.
Spanningen hierover sudderden al jaren vóór deze recente escalatie. Turkije heeft zich tegen het boren door de Cypriotische regering verzet vanaf het moment dat de plannen naar buiten kwamen in 2007, maar Ankara ondernam geen actie van betekenis tegen het project tot het boren begon; de inzet van het onderzoeksschip en het ondersteunen van de eigen energie-projecten van de TRNC, is een inhaalslag van Turkije. Het conflict heeft echter minder te maken met concurrentie in verband met olie en gaswinning dan met de geopolitieke invloed van Turkije.
Cyprus gelooft dat de huidige omstandigheden een unieke kans bieden om zijn energie-ontwikkeling project te initiëren. Op de eerste plaats is er de slijtage van de banden tussen Turkije en Israël die voor Ankara het risico van het uitvoeren van marine operaties dicht bij het boorgebied, vergroot. Met de banden tussen Turkije en de Europese Unie staat het er ook slecht voor. Cyprus hoopt Ankara af te kunnen schilderen als een provocateur in dit geschil en de Turkse betrekkingen met de EU verder te ondermijnen voordat, in de tweede helft van 2012, het EU-voorzitterschap in handen van Cyprus komt.
Ankara ziet ook kansen. Turkije wordt gezien als een opkomende macht in de regio, maar tot nu toe is het land er nauwelijks in geslaagd die positie tot uitdrukking te brengen, anders dan via retoriek.
In de confrontatie met Israël is Ankara op de grenzen van de retoriek gestuit, doordat zelfs geen excuses afgedwongen werden voor de dood van negen Turken bij het flottielje incident van mei 2010. Nu heeft Turkije in de oostelijke Middellandse Zee gezocht naar een andere plek gezocht om zijn invloed te tonen en het oog laten vallen op Cyprus. Nu de Europese Unie afgeleid is door de Griekse schuldencrisis, denkt Ankara dat de tijd rijp is om druk uit te oefenen op Cyprus, maar het is niet duidelijk hoe groot de druk is die Turkije bereid is te gaan uitoefenen.
Energie in de oostelijke Middellandse Zee
Cyprus is verdeeld sinds 1974 toen Turkije militair ingreep na een Grieks-geïnspireerde couppoging. Het eiland is verdeeld tussen een Grieks-Cypriotische zuidwesten, dat internationaal wordt erkend, en een Turks-Cypriotische noordoosten vertegenwoordigd door de TRNC, opgericht in 1983 en uitsluitend door Ankara erkend.
In 2008 begonnen vredesbesprekingen tussen de twee partijen, maar er is nog weinig vooruitgang geboekt.
Turkije heeft benadrukt dat Cyprus niet het recht heeft om eenzijdig de zeebodem van het eiland te exploiteren totdat de status van het eiland is opgelost, terwijl de Grieks-Cypriotische regering, als enige officiële vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties en lid van de Europese Unie, dat recht heeft geclaimd.
Ondanks protesten van Turkije is de Grieks-Cypriotische regering Ook al staat het nog te bezien of Turkije het dreigement zal waarmaken , het gaf toch aan dat Turkije officieel een militaire aanpak niet uitsloot.doorgegaan met de ontwikkeling van plannen, met het verlenen, in 2007, van een opsporingsvergunning voor Block 12 (waar het boren 20 september begon) aan het Amerikaanse Noble Energy. Dat blok 12 is onderdeel van de exclusieve economische zone van Cyprus (EEZ), de maritieme grens die een staat het recht geeft economische activiteiten uit te voeren in een gebied tot 200 nautische mijl (370 kilometer) uit de kust. Blok 12 is het enige gebied in de EEZ, waarvoor Cyprus een licentie heeft verleend, en het ligt in de buurt van de Leviathan en Tamar offshore-velden, die Israël sinds 1998 in samenwerking met Noble Energy ontwikkelt.
Israël ondertekende een overeenkomst met Cyprus over de erkenning van de Cypriotische EEZ in december 2010, een paar maanden nadat het flottielje-incident de betrekkingen met Turkije zwaar beschadigde, waarschijnlijk niet toevallig. (Cyprus maakte soortgelijke afspraken met Egypte in 2003 en met Libanon in 2007.) Hoewel Israël zich grotendeels afzijdig heeft gehouden van het huidige geschil tussen Turkije en Cyprus, heeft men met genoegen waargenomen dat de Turkse retoriek tegen het boren door Cyprus genegeerd is en Turkije gewezen op het nadeel van het verliezen van Israël als partner.
De spanningen in de oostelijke Middellandse Zee waren al toegenomen nadat de Turkse regering op 8 september aankondigde dat zijn oorlogsschepen elk schip dat naar de Gazastrook voer om de door Israël opgelegde blokkade te breken, zou escorteren. Deze aankondiging kwam kort na een krantenbericht, dat meldde dat het VN-onderzoek naar de toedracht van het flottielje-incident, de Israëlische actie legaal achtte.
Ook al staat het nog te bezien of Turkije het dreigement zal waarmaken (of zelfs maar toestemming zal geven aan andere schepen om vanuit Turkse havens naar Gaza te varen), het gaf toch aan dat Turkije officieel een militaire aanpak niet uitsloot. Nu heeft de Turkse minister van Energie (!) verklaard dat Ankara indien nodig fregatten en onderzeeboten uit de oostelijke Middellandse Zee in zal zetten om het onderzoeksschip te escorteren bij het uitvoeren van energie-exploratie.
Europa en de timing
Ankara verwachtte dat de financiële crisis die op dit moment Europa bezighoudt -met Cyprus' belangrijkste steunpilaar, Griekenland, in het epicentrum- Cyprus kwetsbaarder zou maken voor de Turkse druk en daarmee eerder geneigd om toe te geven. Bovendien staan de betrekkingen van Turkije met de Europese Unie op een dieptepunt en is het onwaarschijnlijk dat Ankara zijn gedrag aan zal passen om meer in de gunst te komen van een blok dat Turkije waarschijnlijk nooit zal toelaten als lid. Washington laat langs verschillende wegen merken in dit geschil achter Cyprus te staanEr is sinds juli 2010 geen nieuwe ronde gestart van de toetredingsonderhandelingen tussen Turkije en de EU, en de Turkse regering heeft al aangekondigd dat zij alle banden met de Europese Unie zou opschorten indien Cyprus in 2012 voorzitter zou worden van de Europese Unie. De tegenstelling kwam het duidelijkst aan het licht toen de Duitse bondskanselier Angela Merkel, aan de vooravond van het bezoek van de Turkse president Abdullah Gul aan haar land op 20 september, nadrukkelijk uitsprak dat Duitsland geen voorstander is van Turkse toetreding tot de EU.
Turkije heeft de aanvraag voor het lidmaatschap nog niet formeel laten vallen, maar dat is vooral vanwege pr-redenen: het land richt de aandacht steeds meer op het Midden-Oosten waar het eerder in de geschiedenis een leidende rol vervulde. Vanwege de stagnerende onderhandelingen met de EU zal Turkije weinig gevoelig zijn voor een veroordeling door Brussel indien het land kiest voor escalatie van retoriek naar een meer actieve rol voor de marine inzet.
Turkije ontbeert steun van Washington
In de kwestie Cyprus hoopte Turkije op steun van de Verenigde Staten. Washington heeft hulp nodig van Ankara op een aantal punten: van het tegengaan van invloedsuitbreiding van Iran in Irak na de Amerikaanse terugtrekking tot de ballistische raketafweer-installatie tegen Russische dreiging. Turkije hoopte dat, als de VS Ankara's verzet tegen de boringen niet regelrecht zou onderschrijven, ze in ieder geval een oogje zou dichtknijpen voor de inspanningen van Turkije. Ten onrechte. Een Amerikaans bedrijf is betrokken bij de Cypriotische proefboringen en Washington laat langs verschillende wegen merken in dit geschil achter Cyprus te staan.
Per saldo wordt Turkije geconfronteerd met ernstige beperkingen voor haar inspanningen om Cypriotische energie-exploratie tegen te houden. Stratfor bronnen suggereren dat de Turkse regering onderzoek zal tolereren, maar een rode lijn zal trekken bij daadwerkelijke winning in Block 12, maar er is weinig dat Turkije kan doen om de Cypriotische regering te stoppen afgezien van militaire actie. Zelfs een poging om als reactie zelf ook te beginnen met gas- of oliewinning is geen waarschijnlijke optie, want de Turkse Petroleum International Co mag dan in staat zijn om zonder hulp onderzoek uit te voeren, ze hebben de technische mogelijkheden van een buitenlandse partner nodig voor de eigenlijke winning. Weinig buitenlandse bedrijven zouden bereid zijn in dit gebied het politieke risico te nemen van werken met Turkije en de TRNC, die niet internationaal wordt erkend.
Turkije koos voor confrontatie met Cyprus in verband met de olie- en gaswinning, omdat men ervan uitging dat deze zet, indien succesvol, zou kunnen helpen om Ankara's reputatie van dreigen maar niet waarmaken te herstellen. Als het niet lukt om Cyprus ervan af te houden te gaan boren, zal het tegenovergestelde gebeuren. Ankara heeft in dit geschil de inzet voor zichzelf verhoogd, en de vraag wordt nu of ze de druk op Cyprus zullen verminderen en, indien ze dat niet doen, hoe ver ze willen gaan om een verdere afgang te voorkomen.
Reacties
# 1 Ondanks zware druk van de VS en links in Europa maakt Turkije nog steeds geen deel uit van de EU – gelukkig maar. Maar de EU zou de EU niet zijn als men geen achterpoortjes zou zoeken om de democratische wil van de Europese bevolking te omzeilen. En dus werd in Straatsburg zopas een akkoord ondertekend tussen de Europese Commissie en de Turkse regering waardoor Turkse ambtenaren gedetacheerd worden naar de diensten van de Commissie in Brussel om er mee de wetten te gaan schrijven.
Stradi:
Ondanks zware druk van de VS en links in Europa maakt Turkije nog steeds geen deel uit van de EU – gelukkig maar. Maar de EU zou de EU niet zijn als men geen achterpoortjes zou zoeken om de democratische wil van de Europese bevolking te omzeilen. En dus werd in Straatsburg zopas een akkoord ondertekend tussen de Europese Commissie en de Turkse regering waardoor Turkse ambtenaren gedetacheerd worden naar de diensten van de Commissie in Brussel om er mee de wetten te gaan schrijven.
De Turkse minister voor EU-zaken Egemen Bagis spreekt van een “mijlpaal” waarbij Turkse bureaucraten en eurocraten EU-beleid zullen uittekenen en implementeren. “Met andere woorden: Turken zullen een rol spelen in het vormgeven van toekomstig beleid en wetgeving van de Europese Unie”, zo klinkt het trots. En dat is niet overdreven, want naar schatting 20% tot 50% van alle nieuwe wetgeving heeft haar oorsprong in ‘Europa’…
Het is volkomen onbegrijpelijk dat, juist op een moment dat de onderhandelingen over de toetreding van Turkije zouden moeten stilgelegd worden wegens het sturen van Turkse oorlogsschepen naar Cyprus, de Commissie een dergelijk akkoord sluit. Vorige week stond de Turkse oorlogsdreiging tegen de Republiek Cyprus op de agenda van het Europees Parlement in Straatsburg. Het is immers nog nooit gebeurd dat een kandidaat-lidstaat een huidige Europese lidstaat met militair geweld bedreigt.
Turkije, dat het noorden van Cyprus militair bezet sinds 1974, weigert overigens de Republiek Cyprus te erkennen. De islamistische regering van premier Erdogan komt overal mee weg, en blijft de provocaties opstapelen.
http://rechtsactueel.wordpress.com/2011/10/03/europese-wetten-mee-geschreven-door-turken/
03-okt 2011 , 07:33
# 2 Geheim rapport Raad van Europa over wreedheden Turkije in Cyprus
Stradis:
Geheim rapport Raad van Europa over wreedheden Turkije in Cyprus
http://kitmantv.blogspot.com/2011/09/council-of-europes-secret-report-1976.html?utm_source=BP_recent
03-okt 2011 , 08:01
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.