Via Facebook werd ik gewezen op dit youtube-filmpje dat onder andere te vinden is via CAMERA, Committee for Accuracy in Middle East Reporting in America.
David Horrowitz, een van de grote voormannen van de anti-islamisering in de VS, hij is in nog sterkere mate ex-links dan ik, spreekt op een universiteit in Californië. Een vrouw met vuurrode hoofddoek en Palestijnen-shawl om de hals heeft een vraag, die eigenlijk geen vraag is maar een bewering. Ze beweert dat Horrowitz in een pamflet onduidelijk was over de financiële betrekkingen tussen haar organisatie MSA (Muslim Students Association) en jihadistische terreurnetwerken want “de MSA moet zelf voor haar geld zorgen”.


Horrowitz is briljant, goedgeïnformeerd en heeft geen last van naïviteit -je ziet dat wel vaker bij joden- en begrijpt meteen wat voor vlees hij in de kuip heeft. Hij vraagt haar of ze Hamas en Hezbollah ziet als terroristische organisaties. Ze weigert die vraag te beantwoorden omdat ze bang is dat als ze haar mening daarover geeft, ze dan gearresteerd zal worden in verband met ‘homeland security’!
Horrowitz spitst de vraag nog wat meer toe: “Ik ben joods. De leider van Hezbollah heeft gezegd dat hij hoopt dat wij joden ons verzamelen in Israël zodat hij ons niet over de hele wereld hoeft te vervolgen.”
Een verbijsterend openhartige uitspraak van Hassan Nasrallah die ik ook heb opgenomen in het Israël-hoofdstuk van mijn boek. Ik vind dit dan ook geen reden meer om in tranen uit te barsten. Ook niet voor mensen die van respect spreken en angsten bekritiseren.

»

Horrowitz richt zich vervolgens heel rechtstreeks tot de vrouw en vraagt: “Voor of tegen?” en er is geen enkele twijfel over mogelijk dat hij doelt op die uitspraak van Nasrallah.
Even duidelijk antwoordt zij: “Voor”.
Commentator David Swindle op Newrealsblog schrijft terecht: “Het meest schokkende is nog niet eens dat ze er zulke ideeën op nahoudt, maar het feit dat ze ze openlijk uitspreekt.”
Maar ook dat is nog geen reden om in tranen uit te barsten. Ook niet voor mensen die van respect spreken en angsten bekritiseren.
Op Newsrealblog meldt zich ene A.Casavantes die beweert docent te zijn van deze Jumanah Imad Albahri. Ze schrijft:

Dit meisje is een studente van mij. Ik ken haar als een intelligente, integere jonge vrouw die in vrede gelooft. Ik steun geen organisatie die geweld tegen welke specifieke groep dan ook voorstaat, en ik geloof niet dat mijn studente dat doet. Als vredelievende, katholieke docent betreur ik het dat deze oudere spreker het gesprek zodanig manipuleerde dat ze anders overkwam dan ze is, alleen vanwege zijn egocentrische wens om zijn punt te maken in plaats van in dialoog te treden.

Een keuze voor het aangaan van dialoog met een theatraal sprekende woordvoerster van een grote organisatie die zonder met de ogen te knipperen haar steun uitspreekt voor een tweede Holocaust. Dat de politiek, de media en universiteiten in het Westen vergeven zijn van lieden die uit angst om de werkelijkheid onder ogen te moeten zien zich voortdurend overgeven aan deze vorm van ‘umwertung aller werten’, ja dat is reden om in tranen uit te barsten.  
*) met dank aan Bob Dylan