Vorige week las ik in de Volkskrant het artikel "Dit is capituleren voor geweld", over inburgeringscoach Huisinga in Amsterdam die van de gemeente geen cursussen meer mag verzorgen omdat zij tijdens haar lessen niet goed zou zijn omgegaan met een agressieve cursiste en de veiligheid van andere cursisten in gevaar zou hebben gebracht. Een Marokkaanse cursiste gedroeg zich onbeschoft en deed dreigende uitspraken. Nadat zij een medewerkster van Marion Huisinga had aangevallen,sprongen deze twee vrouwen uit een laag raam en lieten de klas achter met de hysterische vrouw.

»
Ik heb van 2000 tot 2012 als docent Nederlands als tweede taal en docent inburgeren gewerkt bij diverse commerciële taalaanbieders. Ik heb mij helaas niet verbaasd over de in het artikel beschreven voorvallen. Ik ben ervan overtuigd dat elke eerlijke NT2-docent verhalen kan vertellen over onaangepaste, onbeschofte, non-coöperatieve cursisten. Uit angst voor verlies van baan of ego
docenten leren het normaal te vinden dat het niet vanzelfsprekend is dat volwassen cursisten zich ook als volwassenen gedragen
houdt iedereen echter zijn mond dicht en speelt mooi weer. Er lijkt een ongeschreven wet te bestaan dat je als docent bij commerciële taalaanbieders niet al te duidelijk moet laten merken dat het met lang niet alle cursisten in je groep goed gaat. Als je openlijk spreekt over niet leerbare of onwillige cursisten, onhaalbare doelen of onwerkbare situaties, wordt dit al gauw opgevat als blijk van onvermogen. Twijfel uiten staat gelijk aan het niet kunnen. Schaamteloos vertoon van vermeende eigen kwaliteiten wordt echter geaccepteerd en meermaals heb ik collega's nadrukkelijk horen vertellen hoe geliefd ze waren bij hun cursisten en hoeveel cadeautjes ze wel niet van hen kregen.

Ze zitten bij iedere NT2- docent in de klas: cursisten - en niet alleen Marokkanen - die correcties van de docent niet zien als aansporing om hun fouten te verbeteren en te leren, maar die iedere opmerking van de docent opvatten als een aanval op hun persoon en een aanleiding om ongewenst gedrag te vertonen. In cursussen als 'groepsdynamica en interventies', 'cultuurverschillen' en 'omgaan met emoties' leren docenten het normaal te vinden dat het niet vanzelfsprekend is dat hun volwassen cursisten zich ook als volwassenen gedragen. Heel wat NT2- cursisten gedragen zich als lastige pubers en net als in het voortgezet onderwijs wordt van de NT2-docent verwacht dat hij opvoedt! Ook bij deze denkwijze worden voor zover ik weet geen vraagtekens gezet.
Huisinga was in de positie om een statement te maken naar de gemeente Amsterdam

Je hoeft als docent weinig hulp te verwachten van je leidinggevenden. Bij problemen met een cursist wordt de schuld bij de docent gelegd. Die zal vast niet goed omgaan met de cliënt. Een docent is makkelijk te vervangen maar iedere cursist die de school vroegtijdig verlaat, kost de taalaanbieder geld.

Mevrouw Huisinga had als eigen baas van een bedrijfje een bijzondere positie. Zij kon in tegenstelling tot de 'gewone' docent zelf kiezen wie ze wel en wie ze niet toeliet in haar klas Al bij de intake had ze als professional kunnen - en moeten - inschatten dat de bewuste cursiste niet gemotiveerd was.

In het krantenartikel staat dat Mevrouw Huisinga vindt dat ze onterecht is behandeld. Ze is met hulp van een advocaat al meer dan twee jaar bezig schadevergoeding te krijgen van de gemeente. Ze heeft haar huis moeten verkopen omdat ze geen opdrachten meer krijgt van de gemeente.
Het is goed dat mevrouw naar buiten heeft gebracht dat er onaangepaste cursisten zijn, maar waarom heeft ze de agressieve, onwillige Marokkaanse niet veel eerder buiten de deur gezet?
Ze wist toch al lang wat voor vlees ze in de kuip had en schreef zelfs al in een rapportage aan de gemeente dat haar cursist de boel terroriseerde.
Wat wilde ze eigenlijk precies van de gemeente?
Ze heeft gewacht tot de zaak escaleerde en toen koos ze ervoor om als dertiger -met haar medewerkster- te vluchten voor één Marokkaanse vijftigplusser. Het is triest dat er veel onaangepaste, antisociale - en ja natuurlijk zijn er ook veel leuke - cursisten binnen het NT2-onderwijs zitten. Mevrouw Huisinga was in de positie om een statement te maken naar de gemeente Amsterdam door een van die onbeschofte mensen terug te sturen naar de opdrachtgever. Het komt een beetje ongeloofwaardig over dat ze anderhalf jaar na het voorval via de krant aandacht vraagt voor het Marokkanen-probleem. Het lijkt haar voornamelijk om geld te gaan. Dat de opdrachtgever geen gebruik meer wil maken van haar diensten is spijtig voor mevrouw, maar ze heeft absoluut geen recht op schadevergoeding. Het is de 'normale' gang van zaken dat de gemeente ieder jaar opnieuw bekijkt en beslist aan welke taalaanbieder ze opdrachen verstrekt.
Van dat feit was Mevrouw Huisinga al jaren heel goed op de hoogte.

Sjaan Groenendijk, auteur van het onder pseudoniem Roos Friesland verschenen boek Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent.

Roos Friesland, 14-01-2013

Naar reageerveld

Reacties

# 1

Siem:

"Uit angst voor verlies van baan of ego
docenten leren het normaal te vinden dat het niet vanzelfsprekend is dat volwassen cursisten zich ook als volwassenen gedragen
houdt iedereen echter zijn mond dicht en speelt mooi weer."

Waarom kan dit dan ook niet voor mw. Huizinga gelden? het lijkt me nogal een nederlaag om toe te moeten geven dat je een volwassen cursist niet aan zou kunnen.Ik vind het ongelofelijk dat buitenlandse cursisten (die hier 'te gast' zijn) zich zo menen te moeten misdragen. Kennelijk hebben deze mensen geen enkel respect voor de bewoners van hun 'gastland' en moeten we het ergste vrezen voor de toekomst gezien de snelheid waarmee ze zich voortplanten.

14-jan 2013 , 02:09

# 2

Frans Groenendijk:

Tot op zekere hoogte zal dit ook bij Huisinga een rol spelen. Ik heb er echter een probleem mee dat het een nederlaag zou zijn om toe te geven dat je "een volwassen cursist niet aan zou kunnen". Het probleem is immers dat die persoon zich niet als volwassene en niet als cursist gedraagt.
Hoe deze mevrouw Huisinga dat niet onder ogen wenst te zien, staat symbool voor het niet willen zien van problematische kanten van immigratie door vrijwel de gehele politiek EN een groot deel van het 'middenveld'.

14-jan 2013 , 02:21

# 3

Siem:

Mee eens!

14-jan 2013 , 02:39

# 4

Ad:

Ook eens met Frans hier.
De oorzaak,dat inderdaad ook een groot deel van het middenveld de problematische kant van immigratie en integratie niet wil zien staat eigenlijk in dit artikel, nl.:

“In cursussen als 'groepsdynamica en interventies', 'cultuurverschillen' en 'omgaan met emoties' leren docenten het normaal te vinden dat het niet vanzelfsprekend is dat hun volwassen cursisten zich ook als volwassenen gedragen. Heel wat NT2- cursisten gedragen zich als lastige pubers en net als in het voortgezet onderwijs wordt van de NT2-docent verwacht dat hij opvoedt!
Ook bij deze denkwijze worden voor zover ik weet geen vraagtekens gezet.”

In een discusie bij het artikel eind Dec. over
"Rare sociaal democraten en De scheiding tussen 'islam' en 'moslims'" stuitten we ook op dit punt.
Namelijk dat de problemen bij de juffen die de pabo aflevert terechtkomen en bij de docenten zoals deze mevr. Huisinga en Roos Friesland.

Als ze echter voet bijstuk zouden (kunnen) houden door zo iemand de klas uit te zetten zouden die problemen op straat komen te liggen, meer in de openbaarheid komen.

Maar zo'n cursus zoals hierboven genoemd heeft een tegengesteld doel. Namelijk 'niet benoemen en daardoor niet bouwen'. Wie zei er ook alweer een keer zoiets?

Roos Friesland bracht het in de openbaarheid door er een boek over te schrijven.

Wat kan je in godsnaam nou nog meer doen om het in de koppen van de tweedekamer leden binnen te brengen?

15-jan 2013 , 01:32

# 5

Pieter Helenius:

Niets. Alleen totale verwerping. De linkse Gutmensch zal nooit en te nimmer toegeven, dat zonder assimilatie de problemen hier met bepaalde bevolkingsgroepen nooit zullen zijn op te lossen. Het enige dat helpt is volledige verwerping van die lui en degene die hen steunen. Dialoog e.d. is echt geen antwoord, want de Gutmensch is goed en heilig en zal daardoor dus nooit naar argumenten willen luisteren of zoveel nuance eisen dat het probleem weer een Nederlands probleem wordt, zoals de KNVB (wij moeten allen respect opbrengen) onlangs of Plasterk recentelijk (ouders voeden niet goed op). De enige houding is echt van ´wij tegen zij´. Laat ze merken dat je op geen enkele manier met ze wil samenwerken, omdat ze intens fout zijn. Net zoals ze zelf wij Wilders of PVV weglopen in de gemeenteraden doe hetzelfde als een Gutmensch iets met/van multiculti, minderheden of Islam doet/vindt. Beter nu actief een segregerende opstelling nemen dan straks in de burgeroorlog te moeten vechten. Heb geen hoop meer dat het goedkomt. In Nederland lijken de cijfers en gebeurtenissen "nog mee te vallen", maar zodra het 1e Europese land valt (=waar importbarbaren de/teveel macht krijgen), heeft dit zijn uitwerking op heel Europa. Als Zweden (grootste kandidaat gezienn de enorme aantallen van redelijk recente datum) of Belgie straks valt, is dat misschien nog een enkelvoudige gebeurtenis. Zodra dit echter Frankrijk of zelfs England betreft, waait dit gelijk over naar het hele continent.

17-jan 2013 , 02:10

# 6

Frans Groenendijk:

Ik snap wat je zegt @Pieter, maar ben het niet helemaal met je eens.
Je moet mijn inziens niet te hoge verwachtingen hebben van de leden van het parlement maar je moet ze niet allemaal helemaal afschrijven. Het boek van Roos werd in een tweede kamer commissie aangeprezen door Cora van Nieuwenhuizen van de VVD. Ook Mirjam Sterk van het CDA en Joram van Klaveren van de PVV toonden heel serieuze belangstelling.

Ik maak het mezelf gemakkelijk door nog maar eens een stukje uit mijn boek te citeren. Het vet uit de laatste regel heb ik nu toegevoegd. Uit het voorwoord:

"Los van de vraag of de mohammedaanse ideologie in werkelijkheid een veel kleinere of misschien zelfs wel grotere bedreiging vormt dan destijds het nazisme, zijn er in ieder geval mensen die van mening zijn dat het in het Westen wemelt van de Chamberlains. Politici als Neville Chamberlain dus. De man die na terugkomst van overleg met Hitler over het verraden van Tsjecho-Slowakije, trots met een stukje papier wapperde en sprak van “Peace in our time”. Vooral die mensen wil ik wijzen op de verschillende manier waarop twee Britten met die toenmalige dreiging omgingen: de beroemde Winston Churchill en de vrijwel onbekende Ralph Wigram.

Weinig mensen realiseren zich misschien nog dat Churchill toen hij premier werd (pas in mei 1940) al 65 was en de decennia daarvoor buiten het centrum van de politieke macht in Groot-Brittannië had gestaan. Je kunt dus wel stellen dat hij een volhouder was. Dat wordt op bijzondere wijze bevestigd in een brief die hij in 1936 ontving van de vrouw van Wigram. Wigram was een hoge ambtenaar op buitenlandse zaken die -misschien nog wel meer dan Churchill zelf- doordrongen was van de dreiging van de nazi-ideologie. In het verdrag van Versailles -na de Duitse capitulatie van 1918- was vastgelegd dat het (Duitse) Rijnland gedemilitariseerd moest blijven. In maart 1936, twee maanden nadat de Volkerenbond machteloos had toegekeken hoe Italië Ethiopië ) bezette, liet Hitler zijn troepen het Rijnland binnentrekken. Op de dezelfde dag maakte hij een voorstel bekend voor een 25-jarig verdrag met Engeland en Frankrijk. Wigram was betrokken bij het beraad tussen Engeland en Frankrijk dat hier op volgde. Zijn vrouw schreef aan Churchill:
“Nadat de Franse delegatie was vertrokken kwam Ralph terug; hij ging zitten in een hoek van de kamer waar hij nog nooit tevoren gezeten had en zei: ‘Thans is oorlog onvermijdelijk; het zal de gruwelijkste oorlog zijn die er ooit geweest is. Ik denk niet dat ik hem mee zal maken, maar jij wel.’ Zijn woorden maakten mij bang. Hij ging voort: ‘Al mijn werk, deze lange jaren, is nutteloos geweest. Ik ben een mislukkeling. Ik ben er niet in geslaagd de mensen hier duidelijk te maken wat er op het spel staat. Ik ben niet sterk genoeg, denk ik. Ik heb hun dit alles niet aan het verstand kunnen brengen. Winston heeft het altijd, altijd begrepen; hij is sterk en zal tot het einde doorzetten’."
Enkele maanden later pleegde Wigram zelfmoord. Churchill zette inderdaad door. En zelfs ná alle verschrikkingen van de oorlog schreef hij -in zijn memoires- nog op tamelijk milde wijze over Neville Chamberlain. Hoewel ik uitzonderlijk weinig gemeen heb met Churchill, probeer ik wel het verschil tussen hem en Wigram steeds in het achterhoofd te houden. Ik probeer ook zijn correcte omgang met de Chamberlains van zijn tijd voor de geest te houden. Noem me gerust ouderwets.

17-jan 2013 , 03:21

# 7

Roos Friesland:

Lees óók DE WEG NAAR MEKKA, op zoek naar het hart van de moslimwereld van de Belg Jan Leyers die in 2007 met een filmploeg reisde van Spanje naar Marokko. Algerije. Libie, Egypte, Syrie, Libanon, Turkije, Iran en Saoedi-Arabie tot aan Mekka waar hij als niet-moslim niet in mocht.
Zo complex en zo lezenswaardig.

17-jan 2013 , 03:36

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel