Wie zal dat betalen, zoete lieve gerritje of: in het land der blinden is éénoog koning
Derde deel van het feuilleton: ‘in de Staatsexamengroep Nederlands als tweede taal’, waarin onder anderen een eerste kennismaking met Hans de locatiemanager.
De niveaus waarop de cursisten op hun eerste lesdag Nederlands spreken, lopen sterk uiteen. Het is op zich goed mogelijk, mits ze het met mij eens is, om met de Somalische Shukri een eenvoudig gesprek te voeren maar Aminata spreekt bij aanvang van de cursus geen woord Nederlands en vraagt of ik in het Engels met haar wil praten. Dat doe ik niet. Als het echt noodzakelijk is, vertaal ik een woord of zinnetje voor haar of leg iets uit in het Engels, maar de voertaal is Nederlands.
» De locatiemanager Hans komt op de eerste schooldag in de klas en deelt lesboeken uit en vier verschillende formulieren die de cursisten moeten ondertekenen. Hans doet geen enkele poging om in het Nederlands te spreken, maar start direct in het Engels. Hij vertelt dat de cursisten hun handtekening moeten zetten waarmee ze zich verplichten het komend jaar naar school te komen, bevestigen dat het vandaag hun eerste lesdag is en dat ze hun lesboeken hebben ontvangen en dat ze reiskostenvergoeding wensen. Aminata is de enige cursist die de in keurig Engels gesproken uitleg van Hans begrijpt. Van de andere vier cursisten die op dezelfde dag als Aminata beginnen, verstaan er drie géén wóórd Engels. Op Birgül na snappen ze wel direct mijn Nederlandse vertaling. Serife moet nog wat uitleg aan haar Turkse landgenote Birgül geven en iedereen ondertekent de formulieren. Hans zal me in de negen maanden die op die eerste dag volgen, keer op keer choqueren met zijn onprofessionele en ongeïnteresseerde houding en beleid…
Ik val een keer twee weken in op een andere groep waarin een hoogzwangere vrouw zit die zich bijna een jaar eerder, toen ze nog nauwelijks Nederlands sprak, door het zetten van haar handtekening had verplicht om na haar inburgeringscursus een participatiecursus te gaan volgen op (dezelfde) school. Omdat al haar klasgenoten zich door de enthousiaste schoolleiding hadden laten overhalen om hun handtekening te zetten onder een document waarvan ze de inhoud niet begrepen, had zij dat ook maar gedaan. Hoewel het niet makkelijk is de vrouw goed te volgen, weet ze me haar problemen toch wel duidelijk te maken. Ze moet binnenkort bevallen en wil graag fulltime voor haar baby gaan zorgen. Ze heeft geen uitkering, haar echtgenoot heeft een betaalde baan en als ze haar inburgeringsdiploma heeft gehaald, is ze officieel niet meer verplicht een cursus te volgen.
Als de baby zes weken is, zal de moeder - door het zetten van die handtekening - toch moeten starten met de participatiecursus en de schoolleiding heeft er al voor gezorgd dat haar baby dan bij de kinderopvang terecht kan. Omdat het gezin de peperdure opvang niet kan betalen, zal de ene helft van het bedrag door de gemeente worden betaald en de andere helft moet ze zelf zien op te hoesten. De vrouw laat me weten dat ze met hulp van haar schoonfamilie bezig is een rechtszaak aan te spannen tegen de school. De schoolleiding heeft echter allang de toezegging van de gemeente gekregen om een cursus van een aantal duizend euro aan te mogen bieden aan de vrouw die daar dus geen zin in heeft en heeft zich in een eerste gesprek met de vrouw en haar familie niet coöperatief opgesteld.
Na twee weken hoef ik niet meer in te vallen bij de mensen in de inburgeringsgroep, want hun eigen docent is weer beter. Die collega, had me twee weken eerder door de telefoon verteld dat een Turkse en een Marokkaanse cursist uit zijn groep bij een andere invaller letterlijk met elkaar op de vuist waren gegaan. Hij vertelde me dat hij zelf nooit problemen had met de groep en gaf me ook de verklaring hiervoor; híj had namelijk ‘een natuurlijk overwicht’ op mensen.
Op een vergadering een paar maanden later zie ik de collega voor de eerste keer. Het is een vriendelijke, bescheiden man. Hij mengt zich niet in de discussie die er met locatiemanager Hans wordt gevoerd over o.a. de groepssamenstellingen, over de onmogelijke opgave voor docenten om met bepaalde cursisten iets te bereiken, over het ontbreken van grammaticaboeken en proefexamens voor de staatsexamenleerlingen en over het slecht functionerende kopieerapparaat, maar hij vraagt aan Hans of er geen gemeentepotje met geld is waaruit excursies naar musea kunnen worden betaald.
Wordt vervolgd
Na het schrijven van mijn boek ’Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent’ dat een periode van tien jaar beslaat, heb ik nog tot juni 2011 gewerkt als docent Nederlands als tweede taal. Na lang twijfelen heb ik besloten mijn ervaringen van het afgelopen jaar als een soort feuilleton hier op Keizers en Kleren te schrijven. Dit is aflevering drie. Aflevering een hier, aflevering twee hier.
Reacties
# 1 Wat een ellende weer.
André van Delft:
Wat een ellende weer.
De handtekening van de zwangere vrouw lijkt me juridisch niet bindend. Van Wikipedia:
Gebrekkige wil
Ook een wilsgebrek kan een contract ongeldig maken. Er is dan sprake van bedreiging, bedrog, misbruik en/of dwaling. Hoewel het vertrouwensbeginsel ook hier wijst in de richting van de geldigheid van de overeenkomst, zijn het autonomiebeginsel en/of het causabeginsel ermee in strijd: de partij stond onder druk en had dus niet het vermogen om volgens eigen opvattingen het eigen belang na te streven. Ook is een overeenkomst in deze gevallen vaak in strijd met het redelijke belang van de partij.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Overeenkomst_(Nederland)
21-nov 2011 , 12:45
# 2
Roos Friesland:
Zo gaat het dus vaak André. Cursisten worden in groepen geplaatst waar ze niet thuishoren. Er is voortdurend introom van nieuwe cursisten. Sosm zitten er mensen in de groep die bijna perfect Nederlands spreken en dan worden er na zes weken of drie maanden mensen geplaatst die nog geen woord Nederlands spreken... ook in strijd met het redelijk belang lijkt mij.
21-nov 2011 , 02:59
# 3
Ester Losita:
Begrijp ik nu goed dat het de gemeente vooral te doen is om zoveel mogelijk mensen te binden, lees: voldoende klanten te hebben om de subsidiestroom zo groot mogelijk te houden en dus de inburgerdocenten te kunnen betalen?
21-nov 2011 , 03:48
# 4 De 'Hansen'in deze sector zijn over het algemeen managers, zonder enige inhoudelijke kennis.
marja:
De 'Hansen'in deze sector zijn over het algemeen managers, zonder enige inhoudelijke kennis.
Dit feit doet zich ook voor onder ambtenaren. Mensen die het geld beheren weten vaak nauwelijks wat het veld tegenkomt en hebben slechts aan het vak geroken. Springen van project naar project alnaargelang het beter uitkomt.
21-nov 2011 , 04:54
# 5 Als je echt geinteresseerd bent kun je in mijn boek "Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent" nog veel meer informatie vinden :)
Roos Friesland:
Als je echt geinteresseerd bent kun je in mijn boek "Inburgeren in de praktijk, persoonlijk verslag van een docent" nog veel meer informatie vinden :)
Maar:
als mijn collega's of ik bij Hans klagen over de voortdurende instroom van cursisten en de grote niveauverschillen binnen één klas, wordt de beschuldigende vinger altijd naar de gemeente gewezen. Volgens Hans wil de gemeente dat cursisten na aanmelding direct worden geplaatst.
De gemeentes krijgen geld van het rijk.De gemeentes zoeken ieder jaar de 'beste' (goedkoopste) taalaanbieder uit. (de commerciele taalaanbieder betaalt de docenten)
Die taalaanbieder krijgt 'de gunning' en mag dus voor een bepaald bedrag de inburgeringscursussen verzorgen. Hoe meer cursisten, hoe meer geld inderdaad (volgens mij krijgt de taalaanbieder een som geld bij inschrijving, een som geld op driekwart van de cursus en een som geld bij slagen.)
Ik heb nooit goed begrepen hoe het zit met die geldstromen. De gemeente wil iig zo goedkoop mogelijk zoveel mogelijk cursisten scholing bieden.
Het lijkt erop of zaken opzettelijk vaag worden gehouden.Het is een docent ten strengste verboden om contact te zoeken met de klantmanagers (van Sociale Zaken)
Ik heb op Linkedin een keer contact gezocht met een consulente Sociale Zaken en vroeg of zij me iets meer kon vertellen over het beleid van de gemeente betreffende de plaatsing van cursisten. Waarom worden academici en laaggeschoolden bij elkaar in één groep geplaatst. Als consulent Sociale zaken voerde ze de Wet Inburgering uit; dit houdt in dat ze vaststelt of iemand inburgeringsplichtig is. De gemeente betaalt de cursus en de inburgeraars worden aangemeld bij een taalaanbieder. Dáár wordt de intake gedaan en daar wordt bepaald in welke groep een cursist wordt geplaatst.
De consulente antwoordde mij dat zij zich ook weleens verbaasde over de groepssamenstelling.In de inburgering wordt voornamelijk gekeken welke groepen nog niet (te) vol zijn en hoe de lesroosters bijvoorbeeld aansluiten op de kinderopvang.
21-nov 2011 , 05:23
# 6
Roos Friesland:
Ja Marja, dat denk ik ook. Ik weet dat Hans in ieder geval helemaal geen onderwijskundige achtergrond heeft!
21-nov 2011 , 05:29
# 7
trias politica:
Hier in België maakt men er helemaal een potje van. Op de inburgeringscursussen hier verschijnen met grote regelmaat grote groepen illegaal hier verblijvenden, die voornamelijk Frans spreken (of geen enkele West-Europese taal). Die mensen worden allemaal gewoon toegelaten, zitten de zit uit en ontvangen 'standaard' het diploma, ook al spreken ze geen woord over de grens (wat doorgaans het geval is). De enkele hoger opgeleiden (dwz VWO+) hebben daarover wel eens vragen gesteld aan de ambtenaren van die taal- en inburgeringscursussen. Het antwoord was:"wij gaan niet over de toelatingseisen". Tja, dat is ook een houding.
21-nov 2011 , 06:12
# 8 Trias politica, wat treurig allemaal.
Roos Friesland:
Trias politica, wat treurig allemaal.
Vorig jaar protesteerden een paar van mijn cursisten toen er wéér een nieuwe cursist in de groep kwam.(de groep groeide van 5 naar 16 cursisten) Klagen bij de administratie hielp niets. Toen ik mijn baas vertelde over de onwerkbare situatie in een van mijn groepen, kreeg ik te horen "dan zetten we een andere docent op de groep". Als je te veel 'klaagt', krijg je als docent geen nieuw contract meer.
Er worden in Nederland wel eisen (maar de verkeerde en ook rare) aan inburgeraars gesteld, maar ik heb me ook vaak verbaasd over het taalniveau van de geslaagden. Het leren van de Nederlandse taal heeft bij inburgeren helemaal geen prioriteit.
21-nov 2011 , 07:22
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.