»

Gedoseerde Iraanse aanval op de Koerden in Noord Irak
(klik op afbeelding voor vergroting).
In 2008, toen Obama nog campagne voerde, gaven zijn politieke vrienden van Huffington Post braaf zijn opschepperij door over zijn kennis op het gebied van de buitenlandse politiek die hij al had toen hij een kind was:

...buitenlands beleid is het gebied waarvan ik waarschijnlijk (sic) het meeste ervan overtuigd ben dat ik er meer van weet en dat ik die wereld beter begrijp dan senator Clinton of senator McCain. (...) Wanneer ik het erover heb dat ik vier jaar in Indonesië gewoond heb, dat ik in kleine dorpen in Afrika familie heb die verarmd zijn .. het kennen van de leiders is niet belangrijk - ik ken de mensen (...) Ik reisde naar Pakistan toen ik op de universiteit zat, ik wist wat soennieten en sjiieten was [sic], voordat ik lid werd van de Senate Foreign Relations Committee...

Hij was koud president toen hij het Iraanse nieuwjaar aangreep als gelegenheid om zijn beste wensen over te brengen. Niet aan het Iraanse volk maar aan het regime dat de eigen bevolking onderdrukt en een van de regimes was en is dat het meest vijandig staat tegenover de VS.
Ik schreef er al eerder over hier op Keizers & Kleren en dacht er nu aan terug nu ik las over een gedoseerde Iraanse aanval op de Koerden in Noord Irak. Stratfor rapporteerde erover. Hier de vertaling. Een Iraans offensief in Koerdisch Noord-Irak ging vandaag,19 juli, zijn vierde dag in.
Iraanse media meldden reeds op juli 13, dat een 5000 man sterke Iraanse troepenmacht langs de noordwestelijke grens van Iran met Irak was samengetrokken ter voorbereiding van een offensief.
Tegen de ochtend van 16 juli overschreden de strijdkrachten van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRG) de grens met Irak en drongen een of twee kilometer door op Irakees grondgebied bij Dolie Koke / Zalle en raakten slaags met de leden van de (PJAK), de belangrijkste militante Koerdische groep in Iran.
Volgens Stratfor bronnen in het gebied, is het Iraanse leger doorgegaan met artilleriebeschietingen op het gebied rond Sune, Ali Rese, Dolie Koke, Sehit Ahyan, Sehit Harun en Zalle.
Aan de Iraanse kant van de grens gaat de IRGC door met het opbouwen van versterkingen in de Vallei van Wesne.
Het bergachtige terrein is gunstig voor de PJAK, die opereert als een guerrilla groep, en nadelig voor de Iraanse grondtroepen voor wie het moeilijk kan zijn effectief gebruik te maken van hun conventionele middelen zoals pantservoertuigen. Het is onduidelijk hoe in welke mate Iran vertrouwt op het gebruik van artillerie beschietingen in het offensief, in plaats van op patrouilles en aanvallen, die in een hinderlaag kunnen lopen. PJAK meldt dat ongeveer 10 van haar leden en 180 IRGC troepen zijn gedood in de gevechten; we konden deze cijfers echter niet verifiëren.

Het is niet waarschijnlijk dat het Iraanse offensief zal uitgroeien tot een regionale crisis. Schermutselingen tussen Iraanse krachten en PJAK militanten zijn typisch voor deze tijd van het jaar - hoewel de omvang van de inzet en de geopolitieke klimaat rond de Iraanse offensief uitzonderlijk zijn.
Lokale en regionale media hebben kwestie afgeschilderd als 'routine', en de regeringen van Irak, Saoedi-Arabië, Turkije en de Verenigde Staten zijn tot nu toe stil gebleven over de inval.

De inval kan bedoeld zijn als een poging om de Regionale Regering van Koerdistan (KRG) in Irak te intimideren. De KRG is tot nu toe de Irakese factie die zich het sterkste verzet tegen de naderende Amerikaanse terugtrekking uit het land.
In Washington worstelt men met onderhandelingen over een uitbreiding van het huidige 'Status of Forces Agreement', zodat Amerikaanse troepen in Irak kunnen blijven en hergroeperen tot een kracht die een blokkade kan vormen tegen Iran. De KRG, beducht voor de dreiging door zijn Arabische rivalen in Irak te worden gemarginaliseerd, dringt in de onderhandelingen aan op de oprichting van permanente Amerikaanse bases in het noorden van Irak; tot nu toe zonder succes.
Zo kan dit offensief worden opgevat als een tweevoudig signaal vanuit Teheran. Als waarschuwing in de richting van de KRG en als een demonstratie naar Washington van de militaire capaciteit om haar claims op het Iraans-Irakese grensgebied uit te breiden.

Als deze interpretatie juist is, zal Iran niet wil zo ver willen gaan met deze actie, dat het voor Washington een rechtvaardiging zou gaan vormen voor verlenging van de militaire aanwezigheid, ongeacht het oordeel daarover van Bagdad.

Momenteel is de omvang van de militaire activiteit van Iran in het noorden van Irak nog niet van dien aard dat het voor de VS en/of bepaalde Iraakse facties voldoende onderbouwing levert voor de stelling dat Irak nog zo kwetsbaar is dat de VS tegen het einde van het jaar haar troepen kan terugtrekken, maar hoe ver de militaire actie van Iran zal gaan in dit offensief is nog te bezien.