Een jaar geleden behandelde ik een aanvraag van een kerel uit Egypte. Zomaar na 19 jaar uit de Egyptische lucht komen vallen. In gebroken Nederlands legt hij mij uit dat hij een aanhanger is van Mubarak. “Mubarak ies goed, revolusie ies slegt”. Of iets dergelijks.
Ibrahim- laten we hem zo noemen- heeft een Nederlands paspoort en een Egyptische verblijfsvergunning. Opmerkelijk voor een geboren Egyptenaar! De Nederlandse nationaliteit krijg je blijkbaar een stukje makkelijker dan de Egyptische. Of de Nederlandse pas is een stuk gewilder. Dat kan natuurlijk ook.
19 jaar geleden ontving hij ooit een WAO uitkering. Dat weet ik omdat ik toegang heb tot al dit soort informatie. Hij is dus op de vlucht voor de revolutie in Egypte. Ik kan de man daarin geen ongelijk geven. Of hij als Nederlands staatsburger een uitkering kan krijgen? In principe wél natuurlijk maar ik moet nog wel het één en ander van hem weten.

»
Wie heeft zijn ticket betaald? En waarvan? Hoe was zijn situatie in Egypte? Meneer weet daarover helemaal niets te vertellen! Hij is halsoverkop gevlucht naar Nederland! Hoe ik het in mijn hoofd haal om dit alles aan hem te vragen? Laat ik hem geen woorden in de mond leggen. Hij zei eigenlijk: “iek niet begrijp jouw vraag niet!”
Gelukkig heeft hij die aardige vriend in Nederland die hem onderdak heeft geboden.

Nu wil ik hem natuurlijk best geloven maar ik heb toch liever de feiten. We spreken af dat ik hem een brief zal sturen waarin ik zal aangeven welke zaken ik wil zien om hem een uitkering te kunnen toekennen.
Wat meneer niet weet is dat ik toegang heb tot dat prachtige internet. Na enig zoeken op zijn vrij unieke naam en het adres waar hij woonde in Egypte, ontdek ik dat hij afkomstig is uit een bijzonder welgestelde wijk in Cairo, Egypte.
Met google maps- wat een prachtige vinding!- zie ik de uitstekende zwembaden behorend bij het pand dat hij heeft opgegeven.
En ik vind nog meer!
Een op een forum geplaatst verzoek.
Dat verzoek komt erop neer dat hij –of iemand met exact dezelfde naam, proest– een advocaat zoekt die hem kan helpen om een zakelijk geschil met een Nederlander op te lossen. Het draait om een bedrag van 1.25 miljoen dollar. Beloning voor de advocaat na winst: 10% van de hoofdsom! Het verzoek is een maand voor zijn aankomst geplaatst. Een dergelijk verzoek is in Nederland niet legaal want de advocatuur mag om onduidelijke redenen nog steeds niet op no cure no pay basis werken maar dit terzijde.
De aanvraag om bijstand kan ik dus vrij vlot afwijzen wegens: zoek het lekker zelf uit met je kapitalen.
Al snel daarna heb ik zijn advocate aan de telefoon. Een in de omgeving “gerespecteerde” helper van de minderbedeelden. In haar geval voornamelijk zogenaamde vluchtelingen en gespuis dat een uitkering nodig heeft. Op hoge toon en met het dedain van de “ik weet het veel beter”-gutmensch vraagt ze naar het hoe en wat van de afwijzing. Ik stuur haar- vanwege dat toontje- natuurlijk met een kluitje in het riet, wat haar doet besluiten om bezwaar te maken.
Alsof ik daar wakker van lig!
Ik zou haar gezicht wel eens willen zien als de domme gans geconfronteerd wordt met de onderliggende stukken.
Stukken die ze overigens nooit bij mij heeft opgevraagd.
Mevrouw de vreemdelingenadvocaat heeft waarschijnlijk geen behoefte aan de feiten.

Willem Boersma, 04-08-2013

Reacties

# 1

Marielle Bos:

Me hartje ambtenaar;)ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen Willem maar voor jou maak ik een uitzondering.
Keep up the good work.

04-aug 2013 , 10:36

# 2

Veteraan:

06-aug 2013 , 01:54

# 3

Siem:

07-aug 2013 , 02:19

# 4

Frans Groenendijk:

07-aug 2013 , 03:47

# 5

Veteraan:

07-aug 2013 , 11:27

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.