Met het oog op de dreigende eenzijdige uitroeping, komende maand, van een Palestijnse staat op grondgebied dat onder Israëlische jurisdictie valt, maak ik hieronder een historische vergelijking. Een vergelijking die uiteraard niet bedoeld is als een gelijkstelling van de problematiek van die beide volken maar wel als kapstok om een aantal waarschuwingen aan op te hangen. Terwijl ik nog wat extra informatie verzamelde ten behoeve van dit stuk drong overigens tot me door dat er echt verrassend veel overeenkomsten aan te wijzen zijn tussen de Palestijnse Arabieren van vandaag en de Sudeten Duitsers van 1938.
Voordat ik verderga wil ik echter nog even stil staan bij de vraag of ik met deze vergelijking misschien mensen op verkeerde ideeën zou kunnen brengen.

»
Dat doe ik omdat ik in mijn stuk "De valsheid van onze critici en ons zelfonderzoek" mezelf expliciet afvroeg of mensen, die even sterk als ik het cultureelrelativisme en mohammedanisme beschouwen als bedreigingen van onze beschaving, iets kunnen bijdragen aan het verkleinen van de kans dat de Breiviks van deze wereld aan het moorden slaan.
Ik stelde vast dat we daar een bijdrage -een piepkleine, maar toch- aan kunnen leveren door er beter op te letten dat de botsing tussen de westerse en de mohammedaanse beschaving niet wordt voorgesteld als apocalyptisch, als vergelijkbaar met de slag om Wenen van 1683. Een voorstelling waar ook het gebruik van kruisvaarders-symboliek deel van uitmaakt.
Ik vroeg me ook af of ik met mijn serie over appeasement niet te veel suggereerde dat de ideologische strijd tegen het cultuurrelativisme en het mohammedanisme vergelijkbaar is met de strijd tegen Hitler, met de oorlog. Naar aanleiding daarvan sprak ik het voornemen uit "meer nadruk [te] leggen op de enorme verschillen tussen de manier waarop we in het Europa van vandaag met het mohammedanisme geconfronteerd worden en die uit de tijd van Jan Sobieski of Karel Martel."
Ik sta nog steeds achter dat voornemen.
Dit stukje is daarmee absoluut niet in strijd want het gaat hier om een daadwerkelijke oorlogsdreiging, van dreiging met een Armageddon waarbij vergeleken de slagen om Poitiers en Wenen felle maar sportieve vechtpartijtjes waren.

De overeenkomsten
Voor het volk op de Westbank is het nog erger doordat er behalve een Arabisch moedervolk ook nog een mohammedaanse oemma is die zich hevig roert

De belangrijkste overeenkomst tussen Sudeten Duitsers en Palestijnse Arabieren is dat een deel van hun voorouders in beperkte aantallen al eeuwenlang leefden in het betreffende gebied maar dat ze nóóit een zelfstandige natie vormden en het eigenlijk ook nooit wilden worden.
Beide volken leven in gebieden waar landsgrenzen op een rommelige wijze verband houden met het einde van de Eerste Wereldoorlog. De gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en de wijze waarop deze, met name in het Midden-Oosten, in meerdere fasen ten einde kwam, werkt nog steeds door. (zie daarover bijvoorbeeld de oudste bijdrage op Keizers & Kleren: de bespreking van het uitstekende boek met de nog uitstekender titel A Peace to End all Peace)

Voor beide volken geldt dat anderen in het gebied waar zij woonachtig waren/zijn op een gegeven moment zelf een staat uitriepen, een staat die vervolgens door veel landen erkend werd. De Tsjechen namen het initiatief om in het vacuüm na het instorten van Oostenrijk-Hongarije tot een staat te komen. De Joden namen het initiatief om vanuit het vacuüm dat was ontstaan door de verwerping van het VN-verdelingsplan en de armzalige houding van de Britten dan maar zelf een staat uit te roepen.
Evenals Israël tegenwoordig, stak tot 1938 Tsjecho-Slowakije in veel opzichten gunstig af ten opzichte van de buurlanden. Van alle nieuwe staten die in Europa waren gevormd na de Wereldoorlog was TS de enige democratie gebleven. Ook op economisch gebied ging het relatief goed.
De problemen voor de beide volken werden/worden in hoge mate uitvergroot en bevorderd door de bemoeienis van het 'moedervolk'. Voor het volk op de Westbank is het nog erger doordat er behalve een Arabisch moedervolk ook nog een mohammedaanse oemma is die zich hevig roert: zelfs de Wolga-Duitsers hitsten de Sudeten Duitsers niet op, laat staan de Italianen, Japanners of Argentijnen! Perzische en Maleisische regeringsleiders en in het Westen woonachtige mohammedanen doen echter volop mee omde Palestijnse Arabieren op te hitsen. Daarbij krijgen ze zelfs steun van niet-mohammedanen!
Het gebied waar de meeste Sudeten Duitsers woonden was voor de militaire verdediging van Tsjecho-Slowakije van zéér grote waarde, precies zoals de Westbank dat is voor Israël. Hoewel het leger van Tsjecho-Slowakije relatief heel sterk was -het was het sterkste van alle kleinere Europese landen- was het overgebleven deel van het land volstrekt kansloos na het verraad van 'München 1938'. Kansloos toen Hitler zijn plannen voor heel het land, niet alleen voor de Sudeten, ging uitvoeren. Plannen die hij volop bekend gemaakt had, ongeveer in de mate waarin ook Ahmadinejad, Hamas en Hezbollah nu expliciet zijn over hun plannen. Al die plannen, waaronder het verjagen van de niet-Duitse bevolking uit de Sudeten (ongeveer de helft van de bevolking), het uitroeien van het Joodse deel van de bevolking en het tot untermenschen bestempelen en het als dwangarbeider inzetten van het Slavische deel, werden genegeerd door de verraders onder leiding van Neville Chamberlain. De vanzelfsprekendheid waarmee mister appeasement het 'Tsjechen-rein' maken van de Sudeten als een onbelangrijk detail aanvaardde, is alleszins vergelijkbaar met de hysterie over de bouw van huizen voor Joden op de Westbank. Als vanzelfsprekend wordt ervan uitgegaan dat mochten de Palestijnse Arabieren het volledig voor het zegen krijgen op de Westbank dat ze dat gebied dan 'Judenrein' zullen maken. Daar moeten we al op anticiperen.
Chamberlain onderhandelde met Hitler over het ontmantelen van Tsjecho-Slowakije zonder overleg met hen. Ook nu heerst er in het Westen in brede kringen een sfeer die te omschrijven is als 'Die Joden moeten niet zo'n praatjes hebben'. Daarmee dreigt een tweede München.

De verschillen
Er zijn natuurlijk heel veel verschillen maar twee springen er uit: de uitzonderlijke kwaliteiten van de Joden en de staat Israël en het feit dat er, voor wie dat wil, lessen te trekken zijn uit de geschiedenis van de Tsjecho-slowakije en de Sudeten Duitsers. En de wens om te leren van die geschiedenis sterker is nergens sterker dan in Israël... De Joden waren immers uiteindelijk, meer nog dan de Tsjechen, de slachtoffers van het eerste 'München'. De belangrijkste les die de Joden als volk in de afgelopen millennia hebben geleerd, is dat ze wel eens hulp kunnen krijgen maar wanneer het er op aankomt voor hun veiligheid niet op anderen kunnen rekenen.
Daarnaast hebben de Palestijnse Arabieren in veel sterkere mate geprofiteerd van het Joodse genie dan de Sudeten Duitsers destijds van de Tsjechen. Het uitroepen van de intifada door de Egyptisch Arabische extremist Arafat en de daarop volgende financiële beloning vanuit het Westen daarvoor, die gezamenlijk voor een enorme achteruitgang in welvaart en welzijn voor de Palestijnse Arabieren zorgden, kent geen equivalent in de situatie van de Sudeten Duitsers. Ook voor de verraderlijke rol van de Polen, Hongaren en Slowaken is in de huidige context geen equivalent.

De afloop
Hoe het uiteindelijk met de Palestijnse Arabieren af gaat lopen weten we nog niet.
We weten wel hoe het met de Sudeten Duitsers is afgelopen: bijna allen zijn na de vernietiging van het nazisme voorgoed uit Tsjecho-Slowakije gejaagd en Duitsland is dankzij het strenge maar niet wraaklustige optreden van de geallieerden, de Nürnberg-processen, de langdurige bezetting, de Marshall-hulp en de Europese samenwerking (niet de EU, die kwam veel later) een fatsoenlijk land geworden.
Het zou verschrikkelijk zijn wanneer het gebeurde, maar het is helaas wel denkbaar dat het eenzijdige uitroepen doorgezet wordt. Chamberlain fantaseerde al voor 1938 over een 'plan Z': daarmee bedoelde hij dat hij op zijn eentje naar Duitsland zou gaan om daar met zijn grote persoonlijke gezag de nazis te bewegen tot een fatsoenlijk akkoord. Dat was best mogelijk omdat hij wèl serieus naar de wensen van meneer Hitler ging luisteren in diens hoofdkwartier en hij zelf een toonbeeld was van goed gedrag. Obama ging naar de Al Azhar universiteit in Caïro, tot op zekere hoogte ook een hoofdkwartier, om daar de mohammedanen stroop om de mond te smeren…
De dreigementen aan het adres van Israël zullen veelvuldig zijn en van allerlei kanten komen.

Zeker is dat de Joden niet op dezelfde manier zullen reageren op een verraad a la München 1938.
De Joden zullen niet accepteren dat na zo'n uitroepen de Westbank tot een platform wordt gemaakt voor de aangekondigde vernietiging van hun land. Israël zal de existentiële bedreiging van haar veiligheid niet voor lief nemen, ook niet wanneer daarbij op Chamberlaineske wijze op een Amerikaans vliegveld met een stukje "Peace in our time"-papier wordt gewapperd en de Westbank zal hermetisch afgesloten worden.
Het lijkt ondenkbaar dat de Arabieren respectievelijk de mohammedanen vervolgens opnieuw een militaire confrontatie zullen zoeken met Israël maar de aanhoudende gekte en groeiende instabiliteit in Iran en de onzekere ontwikkelingen in het gehele Midden Oosten en met name in Egypte stellen, eufemistisch uitgedrukt, bepaald niet gerust.
De dreigementen aan het adres van Israël zullen veelvuldig zijn en van allerlei kanten komen.
Op de uitbreiding van die dreiging moeten we ons voorbereiden.

Omgekeerd zullen wij, van buiten het Midden-Oosten, op geen enkele manier moeten aansturen op een militaire confrontatie met landen die beheerst worden door het mohammedanisme. Alleen al om die reden is het zaak om te stoppen met het misdadig ondoordacht begonnen Libië-avontuur, zeker niet te denken aan het beginnen van nieuwe avonturen en al helemaal niet aan militaire interventie in Syrië.
Geboden is een onschadelijk maken van het mohammedanisme, met name van haar onderwerpings-, haar islam-leerstuk.
De Engelse term voor 'onschadelijk maken' is eigenlijk eenduidiger en daarom mooier: 'defusing'.

Frans Groenendijk, 15-08-2011

Naar reageerveld

Reacties

# 1

Philippine:

Misschien heeft u hier iets aan?

http://www.bifff-berlin.de/ANTISEM.htm

15-aug 2011 , 12:25

# 2

Thomasson:

Hartelijk dank, Frans Groenendijk, voor u uitzonderlijke artikel in ‘Keizers & Kleren’. U benadert de Israëlische – Palestijnse conflict uit een zeer originele invalshoek. De vergelijking van Palestijnen met de Sudeten Duitsers (1938) klopt in de meeste opzichten. U laat de lezer inzien hoe oneerlijk en hypocriet de linkse ideologie is. De Sudeten Duitsers (net als miljoenen Duitsers van Oberschlesien, Oost Pruisen enz.) werden na WOII hardhandig verjaagd uit de gebieden waar zij honderden van jaren hadden gewoond. De Duitsers woonden daar al tijdens de middeleeuwen, terwijl de zgn. Palestijnen surfden op de welvaart in Palestina na de Eerste Wereldoorlog. Zij kwamen als Arabische gastarbeiders tijdens de Britse mandaat . De Sudeten Duitsers hebben rijke steden, hoogwaardige economie en cultuur achter gelaten…en de Arabieren in 1948?...Ja de Arabieren!...Zij waren niet in staat iets achter te laten…Zeker geen cultuur en economie!.

Beide groepen zijn slachtoffer van hun eigen hoogdunk en oorlogzucht geworden. De Sudetenduitsers en andere ‘Vertriebenen’ konden echter in beide Duitslands een huis vinden; als was het land totaal verwoest. De Sudenten Duitsers zaten niet te janken en te klagen over hun slechte lot. Zij begrepen dat ze verder moesten. Er waren geen linkse Samaritanen die hen met mantel der liefde hadden verzorgd. Geen UNRWA en dergelijke. Zij stroopten hun mouwen en bouwden aan de toekomst van naoorlogse Duitsland.
De Palestijnen zijn echter een toonbeeld van een Derde Wereldmens; gekenmerkt door: janken, hand ophouden en fatalistisch houding. De Arabische wereld heeft ze latten vallen …en de Joden zijn er aan schuldig!.

15-aug 2011 , 02:21

# 3

Likoed Nederland:

Er zijn meer verschillen.
De Palestijnen in 1948 vluchtten zelf weg om plaats te maken voor de Arabische legers, en er vielen weinig slachtoffers. Degenen die bleven werden opgenomen in de Joodse staat.

Daarentegen werden alle Sudeten wel gedwongen te vluchten en namen de Tsjechen wel wraak:
"Want na 300.000 vermoordde en verdreven Joden en een kapotgeschoten land, bleken de Tsjechen weinig compassie te hebben voor de drie miljoen etnische Duitsers binnen hun landsgrenzen. Die hadden immers staan juichen toen Hitler in 1938 hun Sudetenland annexeerde. En dus konden ze na afloop van de oorlog allemaal vertrekken.
240.000 vonden tijdens wraakacties en de vlucht die daarop volgde de dood."

http://www.nrcnext.nl/columnisten/2011/07/11/geschilde-appeltjes/

15-aug 2011 , 06:51

# 4

Frans Groenendijk:

@Philippine De inhoud van het stuk was me wel bekend, de link met deze 'historische vergelijking' ontgaat me een beetje.
@Thomasson Graag gedaan.
@Likoed Nederland Grappig om zo er achter te komen dat de NRC vergelijking opgenomen had die wat lijkt om mijn stuk. Ik begrijp echter dat er daar vergeleken werd tussen 1938 en 1948: ik vergelijk TS 1938 met Palestijnse Arabieren van vandaag.

15-aug 2011 , 11:19

Uw reactie:

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.

Terug naar begin artikel

Misschien heeft u hier iets aan? http://www.bifff-berlin.de/ANTISEM.htm

Misschien heeft u hier iets aan?

http://www.bifff-berlin.de/ANTISEM.htm