Vliegen afvangen of inhoudelijk debat?
Meisjesbabies niet vermoorden als teken van vrouwvriendelijkheid
PVV-voorman Wilders schreef een stuk onder de kop “Moslims, bevrijd uzelf en u kunt alles”, dat onder andere gepubliceerd werd in de NRC van 19 juli. In zijn sterke, optimistische en fatsoenlijke betoog verwees hij uiteraard naar de Koran waarbij hij circa tien passages ook met hoofdstuk en versnummer aanduidde. Mevrouw ter Borg ontdekte dat hij bij éen van die verwijzingen slordig te werk is gegaan. In haar reactie voert ze die slordigheid op als bewijs dat Wilders de Koran verdraait en concludeert dat daarmee nu zijn foute bedoelingen aangetoond zijn.
» Het gaat allemaal over Wilders verwijzing naar vers 43:15 die hij laat volgen op de regel “Meisjes worden in de islam niet gewaardeerd; als een vader een dochter krijgt, wordt volgens de Koran „zijn gezicht zwart, zo bedrukt als hij is” ”.
Hij maakt daarmee twee fouten tegelijkertijd. Op de eerste plaats is het niet vers 15 maar zijn het de onmiddellijk er opvolgende verzen 16-18 waarin het bedoelde voorbeeld van minachting voor vrouwen te vinden is. De tekst over dat zwart-wordende gezicht is bovendien afkomstig uit een ander hóofdstuk (16).
Dat wil niet zeggen dat het eigenlijk over een ander onderwerp gaat.
Het thema in deze beide passages is hetzelfde en dat thema is NIET de vraag of mannen al dan niet boven vrouwen staan. Dát thema wordt in 2:228 ondubbelzinnig afgehandeld: mannen staan boven vrouwen.
In hoofdstuk 16 en 43 is de gewichtige vraag aan de orde of engelen mannelijk of vrouwelijk zijn.
Die vraag is zo belangrijk dat hij nog op diverse andere plaatsen terugkomt. In die passages is sprake van twee tegenwerpingen tegen de suggestie van mensen –wie de geadresseerden zijn, is niet steeds even duidelijk- dat engelen als het ware dochters van god zijn. De ene is dat god geen kinderen heeft. De andere tegenwerping is hier van groter belang. De strekking daarvan is: “Hoe kun je veronderstellen dat god dochters zou hebben terwijl je zelf toch de voorkeur geeft aan zonen?”. In zowel hoofdstuk 16 als in 43 wordt nadruk gelegd op hóe inferieur meisjes toch wel zijn in vergelijking met jongens. Wanneer je een tiental vertalingen van de Koran naast elkaar legt (op Internet zijn daarvoor handige hulpmiddelen beschikbaar) valt op dat er aardig wat variatie zit in de manier waarop die inferioriteit verwoord wordt, maar de inferioriteit is de constante.
Tussen hoofdstuk 16 en 43 zijn er twee verschillen. In hoofdstuk 16 is duidelijker dat de minachting komt van de zijde van mensen die juist tégengesproken worden door de auteur van de Koran en er is daar een afwijzing van de praktijk van het vermoorden van meisjesbabies aan gekoppeld.
Wie graag een positieve voorstelling wil geven van de inhoud van de Koran kan dus beter verwijzen naar de passage in hoofdstuk 16, zoals Ter Borg doet, dan naar hoofdstuk 43, zoals Wilders deed. Dat Wilders met zijn passage over dat zwart-wordende gezicht zelf Ter Borg op het spoor van hoofdstuk 16 zette zou je wel een blunder kunnen noemen. Maar die ‘blunder’ is alleen politiek van belang voor wie van mening is dat de discussie niet over de mohammedaanse ideologie moet gaan maar over de bedoelingen van Wilders.
Wie een eerlijk(er) beeld wil geven van de houding van het mohammedanisme tegenover vrouwen zou toch naar de grote lijnen in de Koran moeten kijken. Van de circa 130 passages in de Koran die betrekking hebben op vrouwen of iets zeggen over de verhouding tussen mannen en vrouwen is er een handjevol dat met wat goede wil uitgelegd kan worden als vrouwvriendelijk of in ieder geval niet doordrenkt van minachting. Ik ben zo vrij een oproep meisjesbabies in leven te laten, niet speciaal vrouwvriendelijk te noemen. De strekking van de rest van die passages varieert tussen walgelijk en weerzinwekkend. De kroon wordt gespannen door vers 24:33. Dat gaat over seks met slavinnen. Niet alleen zijn de passages die hierover gaan heel expliciet en eenduidig -seks met je slavinnen is altijd geoorloofd- er zijn er ook een stuk of zeven van. Een vers over vrouwen die níet zijn buitgemaakt op vijanden van ‘het geloof’ is 2:223. Vrouwen worden daar akkers voor mannen genoemd waarop deze kunnen ‘ingaan‘ zoals hen dat behaagt. Door islamapologeten wordt dit vers uit de context gehaald en verdedigd met de suggestie dat het woordje ‘akkers’ verkeerd vertaald is. De context ervan is te vinden in de verzen 65:4 t/m 6 en nog tal van anderen. Daarin staat goed beschouwd dat vrouwen een hulpmiddel vormen voor mannen om zich voort te planten. Mannen oogsten hun kinderen van deze akkers. Denk ook aan de moeite die het kost om kinderen die door hun vader ontvoerd zijn naar een land onder mohammedaanse invloed, weer bij hun moeder te krijgen.
Het doet denken aan het plaatsen van het gematigde vers 8:61 tegenover het oorlogszuchtige 8:12 waarbij men er volledig aan voorbijgaat dat de naam van hoofdstuk 8 “De (oorlogs)buit” is. Koranverzen moet je lezen in de context. Die context moet minimaal de hele Koran omvatten.
Het stuk is ook aangeboden aan de opiniepagina's van NRC, Volkskrant en Trouw
Reacties
# 1 Een heel goed stuk Frans. Maar buiten dat.
Ad:
Een heel goed stuk Frans. Maar buiten dat.
Ik heb toch het gevoel dat er veel langs elkaar heen gepraat wordt. Misschien wel goed, de vredelievende optimisten en de scherpe analisten doen ieder hun eigen ding. Marlies ter Borg en haar companen zijn op vredestocht.
Ze hebben waarschijnlijk een grote angst voor de Islam die ze bedekken met 'identificatie', een van de bekende verdedigingssystemen uit de psychologie. Heb je het een paar graden erger dan heet het 'Stockholm syndroom'. Interessant voor die mensen om eens naar zichzelf te kijken, vooral waar ze lustig rondstrooien met de termen xenofobie en islamofobie naar anderen. Maar goed, ze zijn hoe dan ook op vredestocht. Misschien best te waarderen. Het is uiteindelijk toch bedoeld om het vloeien van bloed te voorkomen. Wie kan daar tegen zijn. Dit werk laat zich moeilijk verbinden met het tot op het bot analyseren van de islam, het geven van kritiek en het scherp stellen van gevonden inzichten en waarheden. Je hebt dan de neiging je waarneming en het spreken van wat je (desondanks) ziet te verbloemen, of met de mantel der liefde te bedekken, te verdwalen op zoek naar ‘de juiste toon', of het maar niet aan de orde te stellen.
Zullen deze positieve-naieve optimisten het ooit kunnen vinden met de scherpe analisten en vice versa? Stug door gaan denk ik want met scherpe kritiek op alle andere systemen en geloven kan het ook. Hier moet het dus ook lukken.
In Januari ’08 deed ik mee aan een discussie op reliflex, nu opnieuw geïncarneerd in http://www.nieuwwij.nl in een reactie op ‘Vredesteksten in de Koran’. Ik reageerde met grote verbazing en vergeleek het vredespad van de koran met een partijtje ijsschotsenspringen. Dit natuurlijk vanwege het waarlijk virtuoze talent om positieve en vredige zinnen in de tekst te vinden.
Ik vertel dit omdat Marlies ter Borg toen ook een reactie gaf die mijn metafoor of vergelijking tot mijn verbazing beaamde. “Een aantal ijsschotsen inderdaad, maar we kunnen die gebruiken om ongedeerd de overkant te gebruiken”. Ze vervolgt dan met “De uitspraak die mij het meeste trof was soera 2:224: Maakt God niet tot een beletsel...om...vrede te stichten”. (Zie hier: http://www.reliflex.nl/article.aspx?ArticleId=451) Hoe mooi en positief inderdaad en hoe virtuoos ‘plukt’ ze dit vers vlak na het ‘het akkervers’, en tussen verzen over menstruatie en wachttijden uit, om te voorkomen dat een zwangere vrouw er niet met jouw ‘akkeroogst’ vandoor gaat. Maar zo leest zij dat natuurlijk niet. Ze blijft positief, net zo lang tot de mohammedanen ook positief geworden zijn, want die bedoelen het diep van binnen toch ook goed.
30-jul 2010 , 09:16
# 2 De vredesactivisten doen aan wensdenken. Dat mag best hoor, van somberen word je ook niet gelukkig, maar je neemt dan wel een groot risico. Als de ontwikkelingen anders verlopen dan je gedacht/gehoopt had dan ben je niet meer in staat de zaak ten goede te keren.
Tpfh:
De vredesactivisten doen aan wensdenken. Dat mag best hoor, van somberen word je ook niet gelukkig, maar je neemt dan wel een groot risico. Als de ontwikkelingen anders verlopen dan je gedacht/gehoopt had dan ben je niet meer in staat de zaak ten goede te keren.
Het wensdenken grijpt ook om zich heen. De denkwijze in de administratie van Europa is ervan doortrokken, en dat leidt ertoe dat wij op de vingers getikt worden als we na lang wikken en wegen besluiten een asielzoeker geen verblijfsvergunning te geven.
Als we ons tegen de agressieve ideologie van de islam willen verdedigen dan zijn ons de wapens ontnomen door de vredelievende optimisten in eigen land, en door juridische regels van Europa. Dat komt omdat die optimisten, de na-oorlogse generatie, zo beschermd zijn opgevoed dat ze denken dat vrede en veiligheid natuurlijke omstandigheden zijn, waarvoor je je niet hoeft in te zetten.
Ik geloof dus nog steeds in de scherpe kritiek, en het blootleggen van wensdenken en wegkijken.
Er is pas een boek uitgekomen van Kirsten Heisig, met als titel 'Das Ende der Geduld', waarin ze beschrijft hoe stadsdelen in Duitsland zo zijn verloederd dat politie en justitie er geen grip meer op kunnen krijgen. Het toont aan dat we onomkeerbare processen hun gang hebben laten gaan. Sarkozy realiseert zich dat ook, en kijk eens wat voor kritiek hij meteen krijgt, als een reflex, zonder onderzoek of analyse: je maakt je schuldig aan vreemdelingenhaat, je veronachtzaamt de mensenrechten.
31-jul 2010 , 12:31
# 3 Ik zie nu een foutje in de tekst van mijn reactie. Waar ik Marlies ter Borg aanhaal moet het woordje 'gebruiken' natuurlijk 'bereiken' zijn.
Ad:
Ik zie nu een foutje in de tekst van mijn reactie. Waar ik Marlies ter Borg aanhaal moet het woordje 'gebruiken' natuurlijk 'bereiken' zijn.
Nu ik hier toch ben.
Interessant Tpfh, misschien kan E.J. Bron (veelvuldig op HVV) iets van die Kirsten Heisig vertalen. Ik bijv. lees geen Duits. Zou er iets van haar in het Engels zijn?
31-jul 2010 , 03:56
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.