De onthoofden van Otranto en de kruistochten in zes kaarten
De paus en de gewelddadige expansie van de mohammedaanse imperia
De katholieke kerk heeft -zeker in Europa- niet zo veel macht meer. Het is ook goed dat katholieken hard aangesproken worden op wangedrag van dienaren van de kerk, met name dat uit de twintigste eeuw. Het is goed dat foute, soms heel erg foute standpunten van de kerk worden bekritiseerd. Wanneer echter, voor wat betreft media-aandacht, ergens de term "disproportioneel" van toepassing is, dan is dat het geval voor de misdrijven van die uitvoerders en de lieden die de schurken buiten schot hielden. Ook in mijn ogen heeft de katholieke kerk in het verleden foute standpunten ingenomen en doet ze dat nog steeds. Aan het innemen van de standpunten van de kerk zit echter één positief aspect: door de eeuwen werd en wordt nog steeds uitgebreid nagedacht over de eigen standpunten. Er werd en wordt gewikt en gewogen en niet alleen over morele aspecten maar ook wel over de praktische betekenis. Er werd ook op eerdere standpunten teruggekomen, soms na eeuwen. Geen misverstand: dit is héél wat anders dan zeggen dat er steeds goede standpunten werden ingenomen. Ik ben blij dat de (politieke) macht van het Vaticaan nog maar een schaduw is van wat die ooit was.
Maar ik ben ook blij dat het Vaticaan soms een vleugje moed toont. Een zo'n vleugje is de heiligverklaring van de 800 martelaren van Otranto.
» Klikken op de afbeelding van Franciscus leidt naar de speech van hemzelf -verderop nog een paar regels daarover- maar interessanter is dit nieuwsbericht van de Vaticaanse radio over Otranto, een paar dagen voor de heiligverklaring zelf.
Daarin wordt uitgebreid geciteerd uit een gesprek tussen Dr. Donald Prudlo docent Medieval History aan de Jacksonville State University, Alabama en Christopher Wells. Zo interessant dat ik het hier zelfs even vertaal:
Mehmed II was een van de machtigste en succesvolste keizers in de Ottomaans-Turkse geschiedenis. Hij had de onneembare stad Constantinopel in 1453 overwonnen, en had de Balkan gepacificeerd (!) In de jaren 1470 bereidde Mehmed 'De Veroveraar' een doodsteek voor Europa voor. Zijn vloot bevoer de Middellandse Zee zonder tegenstand. Na de inname van het 'Nieuwe Rome' [bijnaam voor Constantinopel / Istanboel] zette hij zijn zinnen op het 'Oude Rome.' "instill terror", de letterlijke opdracht uit de KoranOm de vastberadenheid van het christelijke Europa te testen stuurde hij een verkennende expeditie in 1480. Doel was de kleine havenstad Otranto in het verre zuiden van Italië. Tijdens deze expeditie werden duizenden mensen afgeslacht, in wat eigenlijk een poging was om de bewoners van het schiereiland angst aan te jagen [instill terror]. Nadat de stad gevallen was, werden de burgerlijke en religieuze leiders ofwel onthoofd of in stukken gezaagd. Achthonderd mannen uit de stad werden voor de keuze gesteld: bekering tot de islam of de dood. Onder leiding van de kleermaker Antonio Primaldi, als woordvoerder van de groep, werden ze onthoofd, een voor een, op een heuvel buiten de stad, terwijl hun families toekeken.
De betekenis van hun offer was duidelijk. Antonio en zijn stedelingen hadden, in werkelijkheid, Europa gered - hun moed gaf christenheid tijd zowel om zich te hergroeperen als om doordrongen te raken van de ernst van de dreiging. Mehmed II stierf het volgende jaar, op de leeftijd van slechts 49, waardoor de Ottomaanse plannen voor expansie werd gefrustreerd.
De Martelaren van Otranto toonden een uitzonderlijke getuigenis van trouw aan Christus, zelfs in het midden van verschrikkelijke lijden. Het waren eenvoudige leken christenen, verslagen, zonder leider, maar geleid door hun geloofsbelijdenis in een vijandige wereld zullen de Martelaren de grootste eer vanuit de Kerk ontvangen: heiligverklaring, deze zondag 12 mei." [de kromheid van de laatste zin zit ook in het Engels]
Dit moet je goed lezen. Het gaat over een offer, maar men spreekt ook van hergroeperen en van zich gaan realiseren van de ernst van de dreiging: "instill terror", de letterlijke opdracht uit de Koran. waar het Vaticaan nu, op haar geheel eigen wijze, aandacht aan besteedt
In 1529 werd hard teruggevochten bij de eerste aanval op Wenen. Met geweld natuurlijk. In 1565 triomfeerden de Malthezer ridders tegen een vier- of vijfvoudige overmacht van Ottomaanse aanvallers, en in 1571 volgde de wonderlijke winst in de slag om Lepanto. In 1683, op de later beroemd geworden dagen 11/12 september, kwam het begin van de teloorgang van het Ottomaanse rijk met de tweede slag om Wenen.
Maar na 1453 volgde dus eerst (onder veel meer) de verovering van en de mohammedaanse slachtingen in Otranto.
Dat is waar het Vaticaan nu, op haar geheel eigen wijze, aandacht aan besteedt.
Moed?
De toespraak van de paus zelf is omzichtiger, om er maar weer eens een eufemisme tegen aan te gooien: "As we venerate the martyrs of Otranto, let us ask God to sustain those many Christians who, in these times and in many parts of the world, right now, still suffer violence, and give them the courage and fidelity to respond to evil with good." Waarom noemt hij die delen van de wereld niet tenminste bij naam?
Hij gaat in zijn toespraak ook volop in de fout. Over de mevrouw die tegelijk met de onthoofden heilig is verklaard:
[she], giving up a comfortable life to follow the call of Jesus, taught people to love poverty, in order the more to love the poor and the sick.
Ai.
Vanwege de paus moeten we het doen met:
Let us take this question with us to consider during the day: how am I faithful to Christ? Am I able to 'show' my faith with respect, but also with courage?
Het is iets, ook al is het erg onduidelijk welke vormen van moed nu wel en niet getolereerd en/of geboden zijn in de ogen van Franciscus.
Hier is te lezen dat het Vaticaan nog niet echt doorheeft dat de term 'dialoog' nogal vaak misplaatst is.
The Pope reiterated that the Christian who wants to proclaim the Gospel must dialogue with everyone (…)
De kruistochten en de mohammedaanse veroveringen
Hans Jansen schrijft daar enigszins bijtend over in zijn onvolprezen boek 'Op, op ten strijde, Jeruxalem bevrijden'
De huidige morele gelijkstelling van kruisvaart en jihad is intellectueel en historisch slecht verdedigbaar, maar desalniettemin van groot religieus belang. (…) De gelijkstelling beperkt de dialoog tussen de islam en het christendom tot de uitwisseling van een paar overzichtelijke slogans. De christenen verklaren: 'We zijn schuldig'. De moslims zeggen hierop: 'Dat klopt'. Daarna gaan partijen koffie of thee drinken. Aan de koffie blijkt dat ze het erover eens zijn dat de joden niet deugen, al vragen de christenen aan hun moslimse meerderen wel om voorzichtig met dit inzicht om te gaan. (blz 266-67)
Hoe slecht die gelijkstelling historisch te verdedigen valt, is veel beter toe te lichten met een paar landkaarten dan met een tekst van duizenden woorden.
In 622 begon de politieke en militaire carriere van Mohammed. Dat is trouwens ook het begin van de mohammedaanse jaartelling. Bij zijn dood, 10 jaar later, had hij met zijn strijdmakkers al aardig wat grondgebied veroverd:
Een eeuw later schoten de veroveringen al flink op:
In 1080 waren ze in West Europa ('Andalus') wat teruggedrongen, maar naar het oosten, het zuiden en (weer) in Anatolië boekten ze grote overwinningen.
1135 de tijd van de kruistochten
NB: de afbeeldingen maakten onderdeel uit van mijn presentatie van 12 mei voor Tolereer geen intolerantie
NB2: Het Katholiek Nieuwsblad besteedt ook aandacht aan de 800. Een zeer pittig stuk!
"instill terror", de letterlijke opdracht uit de Koran
Om de vastberadenheid van het christelijke Europa te testen stuurde hij een verkennende expeditie in 1480. Doel was de kleine havenstad Otranto in het verre zuiden van Italië. Tijdens deze expeditie werden duizenden mensen afgeslacht, in wat eigenlijk een poging was om de bewoners van het schiereiland angst aan te jagen [instill terror]. Nadat de stad gevallen was, werden de burgerlijke en religieuze leiders ofwel onthoofd of in stukken gezaagd. Achthonderd mannen uit de stad werden voor de keuze gesteld: bekering tot de islam of de dood. Onder leiding van de kleermaker Antonio Primaldi, als woordvoerder van de groep, werden ze onthoofd, een voor een, op een heuvel buiten de stad, terwijl hun families toekeken.De betekenis van hun offer was duidelijk. Antonio en zijn stedelingen hadden, in werkelijkheid, Europa gered - hun moed gaf christenheid tijd zowel om zich te hergroeperen als om doordrongen te raken van de ernst van de dreiging. Mehmed II stierf het volgende jaar, op de leeftijd van slechts 49, waardoor de Ottomaanse plannen voor expansie werd gefrustreerd.
De Martelaren van Otranto toonden een uitzonderlijke getuigenis van trouw aan Christus, zelfs in het midden van verschrikkelijke lijden. Het waren eenvoudige leken christenen, verslagen, zonder leider, maar geleid door hun geloofsbelijdenis in een vijandige wereld zullen de Martelaren de grootste eer vanuit de Kerk ontvangen: heiligverklaring, deze zondag 12 mei." [de kromheid van de laatste zin zit ook in het Engels]
Reacties
# 1 Frans
pfkoops:
Frans
komt er nog een sfeerverslag van de bijeenkomst van 12 mei
en hoe was de opkomst?
groet
29-mei 2013 , 11:56
# 2
Frans Groenendijk:
De opkomst viel tegen, maar achteraf gezien vind ik dat minder erg. Ik heb weer er van geleerd. Ik kwam goed en verstaanbaar uit mijn woorden maar had me nog onvoldoende gerealiseerd dat ik bij de ruim honderd afbeeldingen gemakkelijk 10 uur vol had kunnen praten. Dan toch proberen 'iets' te doen met alle onderwerpen werkt niet goed uit.
30-mei 2013 , 10:09
# 3
pfkoops:
ok dank, zeer moedig van je om je missie waar te maken. En vergeet niet al doende leert, maar korte speeches met debat is ook een vorm die je kunt toepassen, suc6 en tot ziens
30-mei 2013 , 09:02
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.