Een paar weken geleden schreef ene Marcel Duyvestein dit hoogst opmerkelijke stukje op de webstek van de PvdA Amsterdam. Een stuk waar de haat van afdruipt. Het stukje kreeg enkele tientallen reacties maar al vrij snel werd de reactiemogelijkheid afgesloten.
De meeste reacties gingen in op de opmerkelijke manier waarop deze meneer de mishandeling van metro-columniste Ebru Umar verdraaide om een aanval op Rita Verdonk te onderbouwen.
Umar werd aangevallen door twee Marokkaanse jongens en in een reactie op die mishandeling herinnerde ze aan een nogal pijnlijke opmerking van Job Cohen aan haar adres.
Zonder dat hij verder een woord vuil maakte aan de mishandeling van de columniste, gebruikte hij de [terechte] sneer van Umar als opstapje om te voorspellen dat binnenkort Rita Verdonk wel Job Cohen zou gaan aanvallen.
Door de misselijke houding van Duyvestijn en een aantal andere mensen die reageerden op zijn stukje en het feit dat schielijk de reactiemogelijkheid werd beëindigd, bleef het meest krankzinnige deel van 's mans betoog nog onbesproken.
Dat doen we hier dus nog maar even.
Eerst maar een uitgebreid citaat want voor je het weet is het heel het verhaal van de PvdA-webstek verwijderd (sic):

Verdonk moet het daarentegen niet van de inhoud hebben. Het gaat om haar oneliners. Let’s go. Hypotheekrenteaftrek: let’s go. Hoogste belastingschijf onder de 50%: let’s go. Taïda Pasic: Go. Bij die woorden horen strenge gelaatstrekken en dunne, strakke lippen. De “looks” is namelijk één. Het geluid is twee. Het maakt ook niet uit dat de minister fout op fout stapelt, als de pers maar schrijft dat ze van ijzer is, dat ze rechtlijnig is, streng, hard. Maurice de Hond peilt er, na elke blunder, tien zetels bij. Gewoon omdat ze die roestvrij stalen uitstraling behoudt. En daar gaat het om. Dat heeft ze goed van Fortuyn afgekeken (sic).
Die lijn volgend, weet je dat Verdonk straks (sic) haar pijlen richt op burgemeester Cohen. Dat helpt namelijk, een tegenstander uitzoeken die symbool staat voor alles wat jij niet bent.

Dus om je eigen partij te promoten, -dat veronderstellen we, Duyvestijn schijnt webmaster te zijn van de PvdA-Amsterdam-, zoek je een tegenstander uit die symbool staat voor alles wat jij niet bent. Daar richt je je pijlen op.
En wat verwijt je die dan?
Dat die misschien in de toekomst wel net als iemand anders die ook geen PvdA-lid is haar pijlen zal gaan richten op iemand die symbool staat....etc.
Er is minder integriteit dan je denkt in de politiek. Helaas.
Maar we hoeven er niet zonder meer van uit te gaan dat dit voor iedereen geldt en zal blijven gelden. Er is wel degelijk een groot verschil tussen politici. Integere politici kun je overal vinden. In de meeste partijen moet je er echter wel goed naar zoeken.