Verslag van een leerzame schermutseling met de oemma
Gisteren, 26 juli 2014, reisde ik met het openbaar vervoer naar Den Haag om mijn atheïstische *) solidariteit te betuigen met de assyrische christenen in Irak. In en rond Mosul.
Ze worden door ISIS in het gunstigste geval, in lijn met het maffia-vers uit de Koran, gedwongen om onderdanig boete te betalen voor het niet-mohammedaan zijn. Vaak is de keuze gewoon: wordt volgeling (ahum) van Mohammed of sterf.
Bij het vredespaleis klonk het krachtigste, expliciete anti-ISIS geluid dat tot nu in de straten van Nederland te horen is geweest. Met enkele honderden allochtonen -waaronder vier jonge meiden met islamitische hoofddoeken, sjiietisch blijkbaar- en enkele tientallen autochtonen scandeerden we "Nee tegen ISIS" en "We zijn niet bang".
Onderweg erheen had ik in de trein een aanvaring met de oemma, de stam der Mohammed-volgelingen dus, waarbij mijn onbevreesdheid werd getest. Eerst verbaal, toen fysiek.
» Kuise mascarablik
Wanneer ik voldoende puf heb maak ik bij de NS altijd dankbaar gebruik van de stiltecoupé om wat te lezen of schrijven. Het is mijn gewoonte om indien nodig en als de trein niet heel erg vol is, luidruchtige mensen vriendelijk of streng erop attent te maken dat er vrije plaatsen zijn in andere coupés. Ik maak daarbij geen onderscheid naar ras, geslacht of leeftijd.
Deze keer trof ik twee kwebbelende hoofddoekjes van een jaar of 17. Zo lang de trein nog niet reed zei ik er niets van. Net voor de trein wegreed kwam een ca 80-jarige dame naar het tweetal om hen op een vriendelijke manier erop te wijzen dat ze in een stiltecoupé zaten. Ze lachten haar niet in haar gezicht uit, maar terwijl de oude vrouw terugliep naar haar plaats, kwebbelden ze nu met elkaar over dat je echt wel mag praten. Tamelijk streng zei ik nu dat dat echt niet de bedoeling was. Dat was tegen het zere been. Een Nederlander die de onaantastbaren tot de orde riep! Het exemplaar dat bezig was nog meer mascara op haar oogleden aan te brengen dan er al opzat -in het kader van de kuis neergeslagen blik natuurlijk- wond zich het meest op. In het kader van de de-escalatie maakte ik nog een relativerend grapje, dat in het algemeen goed werkt: "Deze coupé is voor stille, saaie mensen. Er zijn andere coupés voor gezellige mensen." Het kwam niet over. "Wij gaan gewoon door met praten". Ik stond op en zei: "Echt niet." De jongedame stond ook op en kwam vlakbij me staan. Ze gaf me zelfs een duwtje. Met haar mascara en tasje in haar handen. Dit ging mij te ver. Alleen bij volstrekte noodzaak van zelfverdediging zou ik geweld gebruiken tegen een vrouw en dat was hier beslist niet aan de orde. Om de boodschap toch helder over te brengen pakte ik het tasje van haar aan en gooide het alvast in de richting van de deur naar het balkon. De boodschap was zo onverwacht en zo duidelijk dat het tweetal vertrok.
Fawaz, de geleerde
Ik keek ze na terwijl ze nog iets lelijks riepen over "Die Hollanders", toen ik vastgegrepen werd door een mohammedaan. Hij kon alleen van de andere kant gekomen zijn, uit de eraan grenzende eerste klas coupé. Zijn soort overhemd en bril waren daarmee in overeenstemming. De mohammedaan herinnerde zich wellicht de retorische vraag van Sjeik Fawaz: "Als zij de moslimvrouwen lastig vallen, ben jij in staat om ze te beschermen?" Hij kwam de vrouwen van de oemma-stam beschermen. Dat werd het mannetje teveel. En hij gaf me een bitch-slap!
Adrenaline is de beste vriend van de mens. Ik schreef daar al eens eerder over. Het effect is dat "alles langzamer gaat".
Ik constateerde dat hij allebei mijn onderarmen had vastgepakt, maar niet echt bij mijn polsen. Dichter bij mijn ellebogen. Mijn handen bevonden zich ter hoogte van mijn schouders. Hij had ze stevig vastgepakt. Met een juiste draai had ik ze echter, met behulp van de hefboomwerking, vrij gemakkelijk kunnen losmaken. Zijn kruis was niet beschermd tegen mijn knie. Zijn neus niet tegen mijn voorhoofd. Ik liet mijn handen rustig op dezelfde plaats. Dit was geen straatvechter en hij wist ook niets van martial arts. Hij kwam echter beslist niet voor een gesprek, maar om zijn gezag te laten gelden, om de vrouwen van zijn stam te beschermen. Er stonden inmiddels vier of vijf Nederlandse vrouwen om ons heen. Enkele van hen, waaronder de 80-jarige dame, probeerden de man uit te leggen wat er voor het werpen van het tasje gebeurd was, maar hij bekte iedereen af. Ik was er nog niet zeker van of escalatie van het geweld onvermijdelijk was en ik sprak hem nu streng toe. Hij moest nu eens naar de oudere mevrouw luisteren. Dat werd het mannetje teveel. En hij gaf me een bitch-slap! Een klap in het gezicht bedoeld om te vernederen. Ik dacht na over mijn reactie. Dankzij mijn voortreffelijk werkende bijnieren had ik daar alle tijd voor. Praten was duidelijk geen optie. Daar kwam hij niet voor. Wanneer ik echter nu direct zou overschakelen naar fysiek geweld zou ik niet kunnen volstaan met een bitch-slap terug of zoiets. Hij was iets langer, 5 of 10 kg zwaarder en minstens 20 jaar jonger dan ik. In een normaal gevecht zou hij meer kans hebben. Er zou dan niets anders opzitten dan mijn adrenaline volledig in te zetten voor de fysieke confrontatie en hem op z'n minst ernstig te verwonden. Omdat hij mij een klap gaf, had ik nu echter een hand vrij. Ik pakte zijn bril van zijn hoofd en gooide die in dezelfde richting als het handtasje, vijftien seconden daarvoor.
Voor de zekerheid
Het was niet erg origineel, maar het bleek een gouden greep. Hij begreep dat ik niet te intimideren ben en dat ik ook een sterke kant heb: reactiesnelheid. En dat was eigenlijk voldoende. Hij bleef nog wel een soort dreigend praten. Hij ging zijn bril bekijken, zei hij, en o wee als daar schade aan was! Hij taaide af. Toen de deur naar de eerste klas achter hem sloot, verliet het echtpaar dat vlakbij die deur zat ook de coupé, maar niet door die deur. Toen ze mij passeerde boog de oude vrouw zich naar mij toe en liet me weten dat ik helemaal gelijk had, ik had niets fout gedaan. Meer Nederlanders zagen wat er gebeurde en begrépen het ook.
Toen we op (kop)station Den Haag CS aankwamen realiseerde ik me dat het oemma-mannetje mogelijk zijn beklag was gaan doen bij de conducteur om er "een zaak" van te maken. Ik had hem ook een of andere juridische term horen gebruiken. Het leek me wel handig wanneer ik in dat geval een beroep kon doen op getuigen. De oude dame kwam me net op dat moment vragen of ik al weer een beetje bijgekomen was. Ze gaf me haar naam en adres. Maar niet haar telefoonnummer: "Ik heb een geheim nummer". Zo schattig.
Slot
Ik dacht: laat ik er een stukje over schrijven. Daar kunnen andere mensen iets aan hebben.
Samengevat: grenzen stellen werkt. Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is wel de weg... even luguber als de Jodenster En tot mijn grote vreugde merkte ik dat wanneer je lichamelijk fit bent, je dus gewoon kunt vertrouwen op je adrenaline. Het helpt ook je hersens. Vermijd wel een rood waas voor de ogen.
Achteraf twijfelde ik nog even. Kon het niet zo zijn dat de hoofddoekjes zo weinig intelligent waren dat ze mijn grapje over saai, stil en gezellig niet begrepen en het hen alleen maar bozer had gemaakt? Nou nee. Heel domme, maar goed opgevoede mensen maken niet zulke fouten: die begrijpen zo'n opmerking misschien niet inhoudelijk, maar vangen dan toch -met hun onderbuik- wel een veranderde intentie op.
PS: dit was de laatste nieuwe tekst hier op islamofobie.nl. De webstek blijft in de lucht als naslagwerk. Mijn energie ben ik iets anders aan het richten. (nee dit verwijst niet terug naar de tekst hierboven!) Hopelijk merkt u daar in september respectievelijk november meer van.
*) Toelichting bij de afbeelding:
Het is een Arabisch teken. Het schijnt enigszins te corresponderen met onze letter "N". Daarom luidt de hashtag die er mee verbonden is: #WeAreN
De betekenis ervan is ongeveer even luguber als de Jodenster. De jihadisten in Irak kalken dit teken op de huizen als merkteken: hier wonen christenen, vijanden van de hordes van Mo. Voor wie dat teken hier draagt, heeft dat een geuzenkarakter: "ik ben christen" zeg je er eigenlijk mee. Hoewel ik een hardcore atheïst ben, heb ik met het vertonen en dragen van dit teken geen moeite. Je mag me zelfs een 'cultureel christen' noemen.
Reacties
# 1
Marie:
Klopt als een bus. Grenzen stellen werkt. En een houding die geen wijfelachtigheid uitstraalt wordt zelfs door de meest ´onaantastbare´ prima begrepen. Dank Frans.
27-jul 2014 , 04:18
# 2 Mijnheer F. Groenendijk. U heeft de moed die bij uw overtuiging past, opgebracht. Een ongewoon verschijnsel!
HPax:
Mijnheer F. Groenendijk. U heeft de moed die bij uw overtuiging past, opgebracht. Een ongewoon verschijnsel!
Of ik dat ook zal kunnen als het erop aankomt? Ik kan het slechts hopen.
29-jul 2014 , 12:01
# 3
Veteraan:
En Frans,heb je effe lekker geknokt met die zandneger? Jij hebt hem hopelijk toch we voorgoed het licht uit zijn ogen geslagen toch? Ik ben in het gelukkige bezit van een pet van Geert Wilders.Die heb ik persoonlijk van hem gekregen toen ik doneerde aan de GroepWilders.Uiteraard doe ik dat nog steeds,maar alvanaf de oprichting nu aan de PVV.
29-jul 2014 , 03:16
# 4
Frans Groenendijk:
Nee, dit was alles @Veteraan. In feite heb ik meer geïncasseerd dan uitgedeeld, maar toch ben ik tevreden. Ik heb twee streepjes in het zand gezet en de complete voorstelling was leerzaam voor de mensen in de coupe. En prettig om te merken dat ik wel wat kan hebben. Dat wist ik niet. Ik heb echt zeer, zeer weinig ervaring met geweld.
29-jul 2014 , 12:01
# 5
C.A.Boon:
Goed gedaan!
01-aug 2014 , 09:15
# 6 Een t-shirt met het WeAreN-teken is te koop bij Stichting Open Doors voor slechts € 7,50 euro plus € 2,24 verzendkosten:
Tommie:
Een t-shirt met het WeAreN-teken is te koop bij Stichting Open Doors voor slechts € 7,50 euro plus € 2,24 verzendkosten:
https://www.opendoors.nl/webwinkel/
Aandoen op demonstraties.
01-aug 2014 , 02:37
# 7 Goede tip Tommie.
Frans Groenendijk:
Goede tip Tommie.
Mijne besteld.
01-aug 2014 , 03:00
# 8
Veteraan:
Ik heb heel veel ervaring met geweld Frans.Een aantal mohamedanen kunnen nooit meer lopen,een op krukken waar ie niet meer vanaf komt,en twee met een misvormde bek waar ik voor heb gezorgd.Zij vielen mijn dochter lasting en wilden haar aanranden in het kleedhokje van het zwembad.Toen kwam mijn ware aard van jarenlang pentjak silat als vechtsport naar boven als oud-marinier.
07-sep 2014 , 03:26
# 9
Frans Groenendijk:
Heftig Veteraan. Doet gelijk denken aan Rotherham.
07-sep 2014 , 12:48
Reageren is niet mogelijk op dit bericht.